Πώς ξεπερνάς τον χωρισμό;

της Ηρώς Κουνάδη 

«Θα περάσει ο καιρός, θα περάσει κι αυτό». Ξέρουμε. Δεν υπάρχει παρόρμηση πιο ακατανίκητη από το να χτυπήσεις τον επόμενο άνθρωπο που θα ξεστομίσει μπροστά σου την πιο εκνευριστική αλήθεια του κόσμου, ότι με τον χρόνο περνάνε όλα. Διότι, όταν έχεις μόλις χωρίσει, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Και δεν υπάρχει πιο τρομακτική σκέψη από το ότι θα περάσεις, ας πούμε, ενενήντα μέρες με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό, περιμένοντας την αιωνιότητα (συνώνυμο του χρόνου σε αυτήν την περίπτωση) να κάνει τη δουλειά της.

Η έννοια του χρόνου, βέβαια, για κάποιον που σκέφτεται με καθαρό μυαλό –πράγμα που θα μπορούσε και να είναι συνώνυμο του «δεν έχει μόλις χωρίσει»– δεν είναι ακριβώς αυτή. Επειδή, όμως, αντικειμενικός ορισμός δεν υπάρχει, οφείλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι το να ξεπεράσει κανείς έναν χωρισμό δεν είναι μόνο θέμα χρόνου. Υπάρχει μία και μοναδική παγκοσμίως αποδεκτή και εφαρμόσιμη «θεραπεία», η οποία χωρίζεται σε τέσσερα στάδια –ένα βήμα τη φορά– και η οποία εγγυάται ότι ο χωρισμός ξεπερνιέται…

…Με group therapy
Γι’ αυτό δεν είναι οι φίλοι; Για να ακούν και να ξανακούν πόσο τον/ την αγαπούσατε, πόσο υπέροχα περνούσατε μαζί, πόσο λάθος ήταν η συμπεριφορά σας, η συμπεριφορά του ή η κακιά η μοίρα που σας οδήγησε στον χωρισμό, μέχρι να αποκοιμηθούν –ή να αποκοιμηθείτε εσείς– στον καναπέ σας. Για να επιμένουν ότι δεν του/της αξίζατε, κι ότι θα βρείτε κάποιον πολύ καλύτερο και θα είστε πολύ πιο ευτυχισμένοι, μέχρι να αρχίσετε να τους πετάτε αντικείμενα φωνάζοντας ότι δεν θέλετε κανέναν κι ότι δεν θα είστε ποτέ ξανά ευτυχισμένοι.

Για να σας φέρνουν παγωτά κι εφημερίδες τις πρώτες μέρες που αρνείστε να κατέβετε έστω μέχρι το περίπτερο, και να υπομένουν στωικά τις υστερίες σας ότι αγόρασαν την αγαπημένη γεύση του/της πρώην ή την εφημερίδα που σιχαινόταν. Για να αναλύουν μαζί σας το κάθε δευτερόλεπτο της τρίχρονης σχέσης και του τρίωρου χωρισμού σας, μέχρι να κουραστείτε τόσο που να τα απομυθοποιήσετε και τα δύο.

…Με DVD και παγωτό
Αφού περάσει η πρώτη περίοδος ομαδικής ψυχανάλυσης –τότε που ακόμα κι εσείς θα έχετε βαρεθεί να λέτε και να ξαναλέτε τις ίδιες ιστορίες– οι φίλοι που έχουν αντέξει τα πάνδεινα θα προσπαθήσουν να σας πείσουν να τους ακολουθήσετε σε βραδινές εξόδους. Το επιχείρημα θα είναι «για να διασκεδάσετε και να ξεχαστείτε». Ο πραγματικός λόγος πίσω από αυτό, όμως, θα είναι ότι τουλάχιστον οι μισοί εξ αυτών ξέρουν –ή νομίζουν ότι ξέρουν– τουλάχιστον ένα άτομο με το οποίο θα μπορούσατε να ερωτευτείτε σφόδρα και θέλουν να σας το γνωρίσουν. Αντισταθείτε.

Πρώτον, διότι, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό, αυτές οι βραδιές καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα από τα εξής τρία σενάρια (ή, σε extreme περιπτώσεις, και στα τρία μαζί): α. ο υποψήφιος «έρωτας» σας θυμίζει τον/ την πρώην σας και γυρνάτε σπίτι κλαίγοντας/ μουτρωμένος. β. ο υποψήφιος «έρωτας» δεν ανταποκρίνεται ούτε κατά διάνοια σε αυτό που έχετε στο μυαλό σας ως ιδανικό σύντροφο, πράγμα που σας κάνει να εξοργιστείτε με τους φίλους σας που «καθόλου δε σας ξέρουν πια;» και να γυρίσετε σπίτι κλαίγοντας/ μουτρωμένος, γ. ο υποψήφιος «έρωτας» σας βρίσκει απλώς συμπαθητικό-ή, πράγμα που μετρά ως δεύτερη απόρριψη σε διάστημα λίγων εβδομάδων, και ως λόγος για να γυρίσετε σπίτι κλαίγοντας/ μουτρωμένος.

Δεύτερον, γιατί κανείς δεν ξεκίνησε μια επιτυχημένη σχέση λίγες μέρες μετά από έναν επώδυνο χωρισμό. Το στάδιο της μοναχικότητας είναι απαραίτητο ανάμεσα σε δύο σχέσεις, αν δε θέλετε η δεύτερη να ξεκινήσει εκεί όπου τελείωσε η πρώτη, με καυγάδες, παρεξηγήσεις και απωθημένα. Ο χρόνος που περνά κανείς με τον εαυτό του είναι πολύτιμος αν όχι για να αναλύσει και να ξαναναλύσει όλα τα λάθη και τα προβλήματα που οι φίλοι του έχουν βαρεθεί να ακούν, τουλάχιστον για να θρηνήσει την απώλεια –κι αυτό, όσο ειρωνικό και αν ακούγεται, είναι ένα από τα σημαντικότερα στάδια της «θεραπείας».

Τρίτον, γιατί είναι μάλλον απίθανο να περάσετε καλά κάπου όπου σας έχουν σύρει με το ζόρι, ενώ δεν είχατε καμία διάθεση να σηκωθείτε από τον καναπέ. Στοιβάξτε, λοιπόν, μερικά έξτρα μαξιλάρια πίσω από το κεφάλι, πάρτε ένα –ή δύο, ή τρία– κουτιά παγωτό αγκαλιά και δείτε όσες ρομαντικές κομεντί/ αστυνομικές ταινίες/ splatter αντέχετε. Η επιθυμία να σηκωθείτε από τον καναπέ θα έρθει κάποια στιγμή μόνη της, δε χρειάζεται να ανησυχείτε.

…Ξαναγνωρίζοντας τις χαρές της «αζευγάρωτης» ζωής
Μπορείτε να κανονίσετε ό,τι θέλετε, με όποιον θέλετε. Μπορείτε να φύγετε απόγευμα από το γραφείο, να πάτε για καφέ, μετά για φαγητό, μετά σινεμά και μετά για ποτό –και ίσως μετά κατευθείαν στο γραφείο– χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσετε/ ενημερώσετε/ απολογηθείτε σε κανέναν. Μπορείτε να αρνηθείτε οποιαδήποτε πρόσκληση για έξοδο, δηλώνοντας ειλικρινέστατα και χωρίς καμία τύψη ότι απλά δεν έχετε όρεξη. Μπορείτε να διαθέσετε τα Σαββατοκύριακά σας σε ό,τι σας φτιάχνει τη διάθεση, χωρίς κανένα βαρετό κυριακάτικο τραπέζι σε γονείς να παρεμβάλλεται στο πρόγραμμα. Μπορείτε να φλερτάρετε τον/την γοητευτικό συνάδελφο/ συμμαθητή στα σεμινάρια γιόγκα/ άγνωστο περαστικό, χωρίς να αισθάνεστε ότι διαπράττετε κάποιο έγκλημα.

Όταν το εύλογο διάστημα της ζωής μπροστά στην τηλεόραση αγκαλιά με το παγωτό περάσει, επανεκτιμά κανείς τις απεριόριστες δυνατότητες και επιλογές που ανοίγονται μπροστά σε έναν single. Ειδικά αν βγαίνετε από μακροχρόνια σχέση, πράγμα που συνήθως συνεπάγεται ότι τις έχετε ξεχάσει, βιώνετε μια ελευθερία σχεδόν πρωτόγνωρη. Γεγονός που είναι από μόνο του αρκετό για να σας φτιάξει το κέφι, πράγμα που καθίσταται εμφανές στη συμπεριφορά και την εμφάνισή σας. Πράγμα που από μόνο του οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τελευταίο στάδιο της θεραπείας…




…Με νέο έρωτα
Η λαϊκή θυμοσοφία που λέει ότι «ο έρωτας με έρωτα περνάει» ενδέχεται να είναι περισσότερο ακριβής ακόμη κι από εκείνη που θέλει ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό να κάνει πέρα. Όσο και αν δεν το πιστεύετε τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η κυρία Havisham από τις Μεγάλες Προσδοκίες που πάγωσε τον χρόνο στον χωρισμό της και δεν ξαναερωτεύτηκε ποτέ υφίσταται μόνο στην φαντασία του Καρόλου Ντίκενς. Και θα ξαναερωτευτείτε, και θα ξανααπογοητευτείτε, και θα ξαναχωρίσετε ίσως. Το μόνο σίγουρο είναι πως τη στιγμή που θα νιώσετε τον πρώτο κόμπο στο στομάχι αντικρίζοντας τον/ την γοητευτικό συνάδελφο/ συμμαθητή στα σεμινάρια γιόγκα/ μέχρι πρότινος άγνωστο περαστικό, θα έχετε ξεπεράσει τον χωρισμό. Τι εννοείτε «ποιον χωρισμό»;