A. Τζολί: Εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό

«Τι θα έκανες για να προστατεύσεις ένα παιδί;», αναρωτιέται σε άρθρο της στο περιοδικό ΤΙΜΕ η Αντζελίνα Τζολί, πρέσβειρα καλής θελήσεως της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

«Γνώρισα έναν πατέρα στο Αφγανιστάν που ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε από τους Ταλιμπάν επειδή επέμεινε ότι οι κόρες του είχαν το δικαίωμα να πάνε στο σχολείο.

Γνώρισα ένα κορίτσι από το Κονγκό στην Τανζανία, του οποίου οι γονείς σκοτώθηκαν εμποδίζοντας ένοπλους άνδρες να εισέλθουν στο σπίτι τους, έτσι ώστε να μπορέσει να τρέξει έξω από την πίσω πόρτα, μεταφέροντας τον αδερφό της. Όταν έφτασε στην Αστυνομία, σοκαρίστηκε τόσο πολύ που είχε πρόβλημα να παραδώσει τον αδερφό της. Ήθελε να τον κρατήσει κοντά και να τον προστατεύσει με κάθε δύναμη που απομένει στο μικρό της σώμα.

Μια φίλη μου έχασε τους γονείς της σε βίαιη σύγκρουση στην Καμπότζη. Μεγάλωσε χωρίς αυτούς, αλλά θυμάται όλα όσα θυσίασαν για αυτήν και πόσο πολύ την αγάπησαν», γράφει η ηθοποιός.

«Αυτά τα παιδιά γνώριζαν συχνά την αξία τους, επειδή οι ενήλικοι που ήταν κοντά τους ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν και ακόμη και να πεθάνουν για αυτά. Υπάρχει πιο σημαντικό δώρο να δώσεις σε ένα παιδί, από το να το αγαπήσεις και να του διδάξεις την αξία του ως ισότιμου ανθρώπου; Ή, αντίθετα, υπάρχει κάτι χειρότερο από όταν οι ενήλικες - ή ο κόσμος γενικά - αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν να μην έχουν σημασία η ζωή και το σώμα τους;», αναρωτιέται η Τζολί, κάνοντας αναφορά σε έκθεση της ανθρωπιστικής οργάνωσης Save the Children.

Σύμφωνα με την έκθεση, 72 εκατομμύρια παιδιά ζουν κοντά σε ένοπλες ομάδες που έχουν ασκήσει σεξουαλική βία σε παιδιά τον τελευταίο χρόνο, ανάμεσά τους βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλικός βασανισμός, σεξουαλική δουλεία και ακρωτηριασμός.

«Ίσως τα γνωρίζετε όλα αυτά. Αλλά αυτό είναι ακριβώς το θέμα. Γνωρίζουμε, αλλά δεν κάνουμε τίποτα. Γνωρίζουμε για αυτά τα εγκλήματα εδώ και δεκαετίες - και όμως συνεχίζονται», προσθέτει, αναφέροντας πως η βία εναντίων των παιδιών, όπως η ενδοοικογενειακή βία ριζώνει στην καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην ανισότητα των φύλων και στην άνιση εξουσία.

«Πρέπει να δείξουμε στα παιδιά ότι είμαστε εκεί όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους και ότι οι συγκρούσεις δεν αποτελούν εξαίρεση. Γίνονται προσπάθειες για τη δημιουργία ενός μόνιμου αμερόληπτου διεθνούς σώματος που μπορεί να συγκεντρώσει και να διατηρήσει αποδεικτικά στοιχεία σεξουαλικής βίας και άλλων εγκλημάτων πολέμου και παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε περιβάλλοντα συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των παιδιών συγκεκριμένα.

»Και όταν τα παιδιά εκτοπίζονται από συγκρούσεις, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θωρακίσουμε το δικαίωμά τους να ζητήσουν ασφάλεια. Παρόλο που τα παιδιά αποτελούν το 40% όλων των εκτοπισμένων παγκοσμίως, τα χρήματα που χορηγούνται για προγράμματα προστασίας των παιδιών του ΟΗΕ αποτελούν λιγότερο από το 1,5% του συνόλου της ανθρωπιστικής χρηματοδότησης.

Τώρα θα πρέπει συλλογικά να δείξουμε την ανθρωπιά μας. Η επένδυση σε έναν σταθερό και ασφαλή κόσμο ξεκινά με την προστασία των παιδιών», καταλήγει.