O Πήτερ Παν-τα παιδί από τους Patari Project είναι πρόσκληση σε ταξίδι φαντασίας

Τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια οι παιδικές παραστάσεις στις σκηνές της Αθήνας αφθονούν. Πολλά θέατρα και αρκετοί ηθοποιοί στηρίζουν μεγάλο μέρος της επιβίωσής τους στο παιδικό κοινό -και βασικά στους γονείς που φτιάχνουν την επόμενη γενιά θεατρόφιλων.  

Ανάμεσα στον εσμό των παραστάσεων ξεχωρίζουν κάθε χρόνο εκείνες που ανεβάζουν λίγες εργατικές και φιλότιμες ομάδες- πάνω κάτω οι ίδιες κάθε χρόνο. Πραγματικά μοναδική θέση ανάμεσά τους έχουν οι Patari Project, που κατά το παρελθόν μας είχαν χαρίσει τους καταπληκτικούς Χιονάνους και το Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο – αμφότερα, αν θυμάμαι καλά. στο θέατρο Πόρτα, μια ούτως ή άλλως κοιτίδα του ποιοτικού παιδικού θεάτρου.

Φέτος οι Patari Project συνεργάζονται με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, μια ακόμη θεατρική σκηνή που την τελευταία δεκαετία ανεβάζει προσεγμένες παιδικές παραστάσεις με ωραία μηνύματα αλλά χωρίς τον διδακτισμό που κινδυνεύει να χαλάσει την διασκέδαση των παιδιών.

Ο ΠΗΤΕΡ ΠΑΝτα παιδί ανεβαίνει στο ανακαινισμένο θέατρο Κνωσός που, για όσους κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή των Πατησίων, αποτελούσε συνήθη προορισμό για θεατρική εκδρομή με το σχολείο. Ο ΠΗΤΕΡ είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία και πάλι της Σοφίας Πάσχου, που είναι όμως πιο πολύ θεατρικό θέαμα παρά υπηρετείται από το λιτό σκηνικό των προηγούμενων δουλειών της ομάδας.

Ο Πέτρος Πανόπουλος είναι ένα καθημερινό παιδί, το οποίο προσπαθεί να ζήσει την παιδική του ηλικία, παρά τις αντιξοότητες που βιώνει στο σπίτι, στην κοινωνία και στο σχολείο του. Βρίσκει καταφύγιο στη φαντασία του όπου φτιάχνει τη «χώρα του Ποτέ». Εκεί θα προσπαθήσει να μαζέψει τις δυνάμεις του και με συμμάχους τους κατοίκους της χώρας, όπως τους Ινδιάνους, τις Γοργόνες και τα χαμένα παιδιά, θα αντιμετωπίσει τον Κάπτεν Χουκ, τον αιώνιο εχθρό της χαράς και της αθωότητας. Μήπως όμως ο Κάπτεν Χουκ συμβολίζει και κάτι ακόμα;  

Φωτισμοί, video mapping και πρωτότυπη ζωντανή μουσική́ δημιουργούν γοητευτικές εναλλαγές της ατμόσφαιρας και διανθίζουν τη θέαση και προστίθενται στο σασπένς τη έντονη δράση και τις κωμικές καταστάσεις. Η παράσταση κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και καλεί τα παιδιά να κάνουν το ίδιο, φτάνοντας σε συμπεράσματα για τη συντροφικότητα, τον αλληλοδεβασμό, τη δημιουργικότητα και την ελευθερία.

Όπως και στην προηγούμενη παράσταση, το "Αιγαίο", το κλείσιμο του ματιού στους ενήλικες είναι λιγότερο από ό,τι στις παλιότερες παραστάσεις της ομάδας, αλλά αυτό δεν μειώνει την θεατρική εμπειρία των παιδιών.

Μια ωραία πρόταση παιδικού θεάτρου κατάλληλη κυρίως για παιδιά 6 ως 10 ετών που συνεχίζεται με επιτυχία από το φθινόπωρο.