Γιατί αγαπάμε την Αθήνα το καλοκαίρι
Σας βρήκε το καλοκαίρι στην πόλη και πατάτε «έλεος» στα post των φίλων σας από τα νησιά; Εμείς είμαστε εδώ. Και έχουμε 12 λόγους να χαίρεστε που είστε κι εσείς. Εδώ.
της Ηρώς Κουνάδη
Όχι, αυτό δεν είναι ένα κείμενο – παρηγοριά στον άρρωστο που δεν θα πάει διακοπές. Είναι όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα που αγαπάμε στην Αθήνα το καλοκαίρι, και για τα οποία –όσο και αν θέλουμε 5-6 μέρες σε ένα νησί– δεν θα την αλλάζαμε με καμία άλλη πόλη, ειδικά τέτοια εποχή. Διαφωνήστε ή συμφωνήστε ελεύθερα, και προσθέστε τα δικά σας.
Γιατί φεύγεις από τη δουλειά, μπαίνεις στο αυτοκίνητο, και σε μισή ώρα είσαι παραλία. Ναι εντάξει, μπορεί να μην είναι το Πόρτο Κατσίκι, αλλά για ρώτα κατοίκους άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών πόση ώρα απέχει η παραλία από το σπίτι τους… Οι ώρες που θα σου απαντήσουν θα είναι με το αεροπλάνο.
Γιατί, ακόμα και όταν δεν είσαι στην παραλία, έχεις το soundtrack του καλοκαιριού, τα τζιτζίκια, σχεδόν παντού γύρω σου, όπου υπάρχουν δέντρα: Στο δρόμο, στη δουλειά, στο café, στο θερινό σινεμά…
Γιατί το να βολτάρεις ανάμεσα σε τουρίστες σου φτιάχνει –έστω και προσωρινά– το κέφι.
…Οπότε όταν όλα πάνε στραβά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι μια βόλτα στην Πλάκα.
Γιατί το δύσκολο εδώ είναι να διαλέξεις σε ποιο θερινό σινεμά θα (πρωτο)πάς.
Γιατί μπορείς να πας για βραδινό μπάνιο, να ξεχαστείς με μπύρες και κουβέντες στην παραλία, να ξημερώσει και να πας κατευθείαν για δουλειά –που λέγαν’ και οι Λαθρεπιβάτες. Το Καβούρι, ας πούμε, που είναι ιδανικό για βραδινές βουτιές, απέχει μόνο 10 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Γιατί οι λόφοι της πόλης έχουν τέλεια θέα στο ηλιοβασίλεμα, κι αν δεν έχεις σκαρφαλώσει μια φορά στον κατάλευκο, εντελώς νησιώτικο Άη-Γιώργη του Λυκαβηττού για να δεις τον ήλιο να δύει, δεν ξέρεις τι θα πει καλοκαίρι στην Αθήνα.
Γιατί τα καλοκαίρια γίνονται οι καλύτερες συναυλίες: Στη Μαλακάσα, την Τεχνόπολη, το Θέατρο Βράχων, την Πλατεία Νερού και άλλα τέλεια μέρη με σούπερ ατμοσφαιρικό σκηνικό στη θάλασσα/ το δάσος/ τις κατακόκκινες καμινάδες του Γκαζιού/ τα φώτα της πόλης.
Γιατί, ακόμα και αν δεν έχεις ούτε ευρώ στην τσέπη, ένα βράδυ στη σκιά της Ακρόπολης, στα βραχάκια του Άρειου Πάγου ή στα πεζούλια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με μουσικές του δρόμου και χάζι στην περαντζάδα δεν κοστίζει τίποτα.
Γιατί η μισητή κίνηση του χειμώνα μειώνεται, και μαζί της τα έξοδα της βενζίνης, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για παγωμένες μπυρίτσες ή χρωματιστά κοκτέιλ σε μια ταράτσα με θέα Ακρόπολη –στην οποία θα φτάσουμε στο ένα τρίτο του χρόνου που χρειαζόμαστε οποιαδήποτε άλλη εποχή.
Γιατί τα Σαββατοκύριακα, λίγο να γουστάρεις να οδηγείς, και μπορείς να βουτήξεις σε σούπερ παραλίες από τη Βόρεια Εύβοια ως τη Νότια Πελοπόννησο (σοβαρά, η Καλαμάτα απέχει πια δυόμιση ώρες από την πόρτα του σπιτιού μας). Αυτό, για να μην ξανακούσουμε γκρίνιες για τα νερά του Σαρωνικού…
Γιατί κάθε μέρα συμβαίνουν ένα σωρό διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα –θέατρα, συναυλίες, δωρεάν θερινό σινεμά στο πάρκο του ΚΠΙΣΝ, μουσικές στο δρόμο, ξεναγήσεις στην πόλη, εικαστικές εκθέσεις και άλλα τόσα πολλά που μας δίνουν υλικό να γεμίζουμε την ατζέντα μας και την στήλη Έξοδος του in2life καθημερινά.
Όχι, αυτό δεν είναι ένα κείμενο – παρηγοριά στον άρρωστο που δεν θα πάει διακοπές. Είναι όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα που αγαπάμε στην Αθήνα το καλοκαίρι, και για τα οποία –όσο και αν θέλουμε 5-6 μέρες σε ένα νησί– δεν θα την αλλάζαμε με καμία άλλη πόλη, ειδικά τέτοια εποχή. Διαφωνήστε ή συμφωνήστε ελεύθερα, και προσθέστε τα δικά σας.
Γιατί φεύγεις από τη δουλειά, μπαίνεις στο αυτοκίνητο, και σε μισή ώρα είσαι παραλία. Ναι εντάξει, μπορεί να μην είναι το Πόρτο Κατσίκι, αλλά για ρώτα κατοίκους άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών πόση ώρα απέχει η παραλία από το σπίτι τους… Οι ώρες που θα σου απαντήσουν θα είναι με το αεροπλάνο.
Γιατί, ακόμα και όταν δεν είσαι στην παραλία, έχεις το soundtrack του καλοκαιριού, τα τζιτζίκια, σχεδόν παντού γύρω σου, όπου υπάρχουν δέντρα: Στο δρόμο, στη δουλειά, στο café, στο θερινό σινεμά…
Γιατί το να βολτάρεις ανάμεσα σε τουρίστες σου φτιάχνει –έστω και προσωρινά– το κέφι.
…Οπότε όταν όλα πάνε στραβά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι μια βόλτα στην Πλάκα.
Γιατί το δύσκολο εδώ είναι να διαλέξεις σε ποιο θερινό σινεμά θα (πρωτο)πάς.
Γιατί μπορείς να πας για βραδινό μπάνιο, να ξεχαστείς με μπύρες και κουβέντες στην παραλία, να ξημερώσει και να πας κατευθείαν για δουλειά –που λέγαν’ και οι Λαθρεπιβάτες. Το Καβούρι, ας πούμε, που είναι ιδανικό για βραδινές βουτιές, απέχει μόνο 10 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Γιατί οι λόφοι της πόλης έχουν τέλεια θέα στο ηλιοβασίλεμα, κι αν δεν έχεις σκαρφαλώσει μια φορά στον κατάλευκο, εντελώς νησιώτικο Άη-Γιώργη του Λυκαβηττού για να δεις τον ήλιο να δύει, δεν ξέρεις τι θα πει καλοκαίρι στην Αθήνα.
Γιατί τα καλοκαίρια γίνονται οι καλύτερες συναυλίες: Στη Μαλακάσα, την Τεχνόπολη, το Θέατρο Βράχων, την Πλατεία Νερού και άλλα τέλεια μέρη με σούπερ ατμοσφαιρικό σκηνικό στη θάλασσα/ το δάσος/ τις κατακόκκινες καμινάδες του Γκαζιού/ τα φώτα της πόλης.
Γιατί, ακόμα και αν δεν έχεις ούτε ευρώ στην τσέπη, ένα βράδυ στη σκιά της Ακρόπολης, στα βραχάκια του Άρειου Πάγου ή στα πεζούλια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με μουσικές του δρόμου και χάζι στην περαντζάδα δεν κοστίζει τίποτα.
Γιατί η μισητή κίνηση του χειμώνα μειώνεται, και μαζί της τα έξοδα της βενζίνης, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για παγωμένες μπυρίτσες ή χρωματιστά κοκτέιλ σε μια ταράτσα με θέα Ακρόπολη –στην οποία θα φτάσουμε στο ένα τρίτο του χρόνου που χρειαζόμαστε οποιαδήποτε άλλη εποχή.
Γιατί τα Σαββατοκύριακα, λίγο να γουστάρεις να οδηγείς, και μπορείς να βουτήξεις σε σούπερ παραλίες από τη Βόρεια Εύβοια ως τη Νότια Πελοπόννησο (σοβαρά, η Καλαμάτα απέχει πια δυόμιση ώρες από την πόρτα του σπιτιού μας). Αυτό, για να μην ξανακούσουμε γκρίνιες για τα νερά του Σαρωνικού…
Γιατί κάθε μέρα συμβαίνουν ένα σωρό διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα –θέατρα, συναυλίες, δωρεάν θερινό σινεμά στο πάρκο του ΚΠΙΣΝ, μουσικές στο δρόμο, ξεναγήσεις στην πόλη, εικαστικές εκθέσεις και άλλα τόσα πολλά που μας δίνουν υλικό να γεμίζουμε την ατζέντα μας και την στήλη Έξοδος του in2life καθημερινά.
