Όλα αυτά που μάθαμε κλεισμένοι μέσα

Ουδέν κακόν αμιγές καλού δεν λένε; Έτσι προσπαθούμε να το δούμε εμείς, τουλάχιστον. Επειδή η εναλλακτική είναι να βγούμε από την καραντίνα με την γνώση ότι όλο αυτό πέρασε κι εμείς δεν μάθαμε τίποτα. Δεν είδαμε ούτε το μικρότερο φως στην άκρη του τούνελ.

Κι επειδή αυτό είναι ανεπίτρεπτο- τι σόι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι είμαστε, άλλωστε;- κάτσαμε και φτιάξαμε μια πολύ ωραία λίστα με τα πράγματα που ο εγκλεισμός μας βοήθησε να καταλάβουμε λίγο καλύτερα.

Πλέον αναγνωρίζουμε την αξία της συντροφιάς
Ακόμα και οι πιο μονόχνωτοι εξ ημών έφτασαν στα όριά τους αυτές τις μέρες, ψοφούσαν για λίγη ανθρώπινη επαφή. Για να πουν μια κουβέντα, έστω για να γκρινιάξουν. Και μετά να γκρινιάξουν ξανά, επειδή μετά την πρώτη γκρίνια το άλλο άτομο προσπάθησε να δώσει συμβουλές—και όλοι ξέρουμε πως τις περισσότερες φορές η γκρίνια είναι για να φεύγει λίγο η ένταση.

Πλέον μάθαμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας
Ακόμα κι αν δεν είμασταν οι καλύτεροι στο να μαγειρεύουμε, στο να καθαρίζουμε το σπίτι, στο να μην πετάμε τα ρούχα στο πάτωμα και να μην αφήνουμε το γραφείο μας να γίνεται ένα χάος... Τώρα κάπως τα κουτσομάθαμε όλα αυτά. Και πάλι καλά να λέμε, επειδή φοβόμαστε ότι από ένα σημείο και μετά η έλλειψη αυτών των καλών συνηθειών δεν έχει γυρισμό.

Πλέον ξέρουμε τα όριά μας
Και μάλλον συνειδητοποιήσαμε πως είναι μεγαλύτερα και πιο δυνατά απ’ ό,τι πιστεύαμε. Επειδή, αλήθεια, μπορεί να μην ζούσαμε σε τίποτα εξτρίμ συνθήκες για να συγκριθούμε με ορειβάτες του Έβερεστ και αστροναύτες, αλλά η καραντίνα κατάφερε να τεστάρει την υπομονή μας, τα νεύρα μας, την δύναμή μας να αποφεύγουμε (ή να διαχειριζόμαστε) καταθλιπτικά επεισόδια, και στο τέλος καταφέραμε να την παλέψουμε. Δεν το λες και λίγο.

Πλέον είμαστε λίγο πιο συμπονετικοί
Ίσως χρειάστηκε να ανησυχούμε ότι θα μεταδώσουμε μία πιθανώς θανατηφόρα ασθένεια, αλλά αυτό μας έκανε να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ευάλωτη θέση. Και ελπίζουμε αυτό το σκεπτικό να εφαρμοστεί και μετά την πανδημία του κορωνοϊού.

Πλέον πλένουμε τακτικά τα χέρια μας
Ναι, το ξέρουμε, εσύ συγκεκριμένα που διαβάζεις έπλενες τακτικά τα χέρια σου και από πριν. Δεν μπορούμε να σου δώσουμε μετάλλιο, αλλά μπορούμε να σου ζητήσουμε να χαρείς μαζί με εμάς για όλους τους ανθρώπους που – κάλλιο αργά παρά ποτέ – συνειδητοποίησαν την αξία της προσωπικής υγιεινής. Και του αντισηπτικού, και του να καλύπτεις το στόμα σου όταν βήχεις, και, και, και... Μόνο καλό θα μας κάνει αυτό μακροπρόθεσμα.

Πλέον περνάμε καλύτερα με τον εαυτό μας
Επειδή ακόμα κι αν αντιπαθείς σε ακραίο βαθμό τον εαυτό σου – που, αν συμβαίνει αυτό, καλό θα ήταν να μιλήσεις σε έναν ψυχολόγο – με τόση κλεισούρα λογικά θα έφτασες σε μια ανώτερη κατάσταση γνώσης, που θα είδες και τα θετικά του. Εναλλακτικά, βρήκες κάποιο ωραίο χόμπι να περνάς την ώρα σου, και αυτό σε έκανε να νιώθεις πιο ωραία με την μοναξιά σου. Ό,τι απ’ τα δύο και να συνέβη, είναι μεγάλο βήμα μπροστά.

Πλέον θα είμαστε ξεκάθαροι στα ερωτικά
Επειδή αν μας έμαθε κάτι η καραντίνα, είναι πως μια καλή συντροφιά μπορεί να είναι αυτό που θα την κάνει υποφερτή. Και επειδή δεν ξέρουμε καν πόσα γκομενικά έτοιμα να ανθίσουν έμειναν στον πάγο και μαράθηκαν αυτή την περίοδο, ελπίζουμε στο μέλλον αυτή η κοινή τραυματική εμπειρία κάπως να μας βάλει και σε ίδιο μήκος κύματος με τα αντικείμενα πόθου ολούθε.

Πλέον ξεκουραστήκαμε λιγάκι
Σωματικά, τουλάχιστον. Ξεκουράσαμε το σώμα, ώστε να μπορεί στο άμεσο μέλλον να αναλαμβάνει πιο εύκολα κάποιες δουλειές, για να χαλαρώσει και το πνεύμα. Και αυτή την τέλεια συνεργασία σώματος-πνεύματος, που χρειάζεται όμως φροντίδα για να λειτουργήσει, ελπίζουμε να την ένιωσες κι εσύ μέσα στην καραντίνα.

Πλέον αναλύσαμε ή και λύσαμε αρκετά από τα ψυχολογικά μας
Πράγμα που είναι φυσικό επακόλουθο του να κοιτάς τον τοίχο για μερικές ώρες κάθε μέρα, και δεν μπορούσαμε να κάνουμε και αλλιώς. Αλλά σίγουρα θα βγούμε από την καραντίνα με αρκετά από τα μοτίβα μας πιο φανερά, με αρκετά τα από τα προβλήματά μας να έχουν κάνει τις ρίζες τους εμφανείς και έτοιμες να τις διαχειριστούμε. Καλή δύναμη, λοιπόν.

Τέλος, πλέον ξέρουμε τι ζητάμε
Και τίποτα δε μένει πια να μας κρατάει.