Οι ελληνικές σειρές που μας έκαναν να κλάψουμε

Όχι, δεν εννοούμε… σειρές «για κλάματα» - αν και από αυτές έχει παράξει άφθονες η ελληνική τηλεόραση. Μιλάμε κυριολεκτικά: Παρακάτω συγκεντρώνουμε επτά σίριαλ της εγχώριας μυθοπλασίας που κατάφερναν σε κάθε επεισόδιό τους να μας κάνουν να τρέχουμε για χαρτομάντιλα.

*Σε περίπτωση που δεν τις έχετε δει, προειδοποιούμε ότι ακολουθούν... δραματικά spoilers!

Το Νησί (2010)

Το ομώνυμο βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ οπτικοποιείται πανέμορφα και άκρως κινηματογραφικά από τον Θοδωρή Παπαδουλάκη, και το Mega μας ταξιδεύει στην πιο τραγική γωνιά της Κρήτης, στην Σπιναλόγκα και το χωριό απέναντί της, από όπου ο βαρκάρης μεταφέρει τους λεπρούς στην «τιμωρία» τους. Εκεί, δημιουργείται μια μικρογραφία της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία ζει μια ιστορία με συγκίνηση, πάθη, αγάπη και συμπόνοια, που ξεκινά περίπου το 1930 και καταλήγει στις μέρες μας.
Η πιο συγκινητική στιγμή: Όταν ο βαρκάρης (Στέλιος Μάινας) καλείται να μεταφέρει απέναντι την ίδια του τη γυναίκα (Κατερίνα Λέχου), που έχει κολλήσει την ασθένεια και αποχαιρετά την οικογένειά της.  

Το Δέκα (2007)

Το ημιτελές μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση μεταφέρεται με εξαιρετικό τρόπο στη μικρή οθόνη για χάρη του Alpha από την Πηγή Δημητρακοπούλου, σε μια από τις πιο άρτιες ελληνικές παραγωγές που μεταμόρφωσε ένα εγκαταλελειμμένο φαρμακευτικό εργοστάσιο στον Πειραιά στην γειτονιά του «10», του παλιού οινοποιείου που, σύμφωνα με το βιβλίο, στέγαζε όλη τη φτωχολογιά του λιμανιού. Εκεί, οικογενειάρχες και πόρνες, καφετζήδες και μπακάληδες, γεροντοκόρες και κρυφά ζευγαράκια, μπλέκουν σε ένα γαϊτανάκι δραματικών γεγονότων που σκιαγραφεί ολόκληρη την ελληνική κοινωνία του ’50. Στην σειρά είδαμε επίσης ονόματα που σπάνια «καταδέχονται» την μικρή οθόνη, όπως ο Καταλειφός και η Πιττακή – και φυσικά η Ελένη Καραΐνδρου με την υπέροχη μουσική της. Οι σεναριογράφοι έδωσαν το δικό τους τέλος στις ιστορίες των ηρώων, μιας και ο Καραγάτσης πέθανε προτού το τελειώσει, αλλά η σειρά τελειώνει με την τελευταία φράση που πρόλαβε να γράψει ο συγγραφέας: «Ας γελάσω»!
Οι πιο συγκινητικές στιγμές: Ο αποχαιρετισμός της Δέσποινας και του Καλογερά, λίγο πριν εκείνος πεθάνει. Και φυσικά, η στιγμή που ο Κίτσος μαχαιρώνει την Μαρία, αλλά εκείνη προσπαθεί να τον γλιτώσει από την αστυνομία.

Κόκκινος Κύκλος (2000)

Ο Πάνος Κοκκινόπουλος συστήνει στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό το βαρύ, σκληρό δράμα μέσα από ιστορίες αληθινών εγκλημάτων, επιχειρώντας με τις αυτοτελείς ιστορίες του Κόκκινου Κύκλου να μεταφέρει στον θεατή την αλήθεια όχι μόνο του θύματος, αλλά και του θύτη. Στα επεισόδια της σειράς – και αργότερα της 10ης Εντολής και του 3ου Νόμου, που ήταν στην ουσία η ίδια σειρά με άλλα ονόματα – παρέλασαν σπουδαία ονόματα ερμηνευτών: Ακόμη και ηθοποιοί που είχαμε ταυτίσει με κωμικούς ρόλους, κατάφεραν εδώ να «τσαλακωθούν» και να γεμίσουν τα χέρια τους με αίμα.
Η πιο συγκινητική στιγμή: Είναι ίσως οι σοκαριστικές στιγμές του επεισοδίου «Τα σκουπίδια», με ένα φοβερά επίκαιρο θέμα, την τυφλή ρατσιστική βία των Ελλήνων για τους μετανάστες του δρόμου.

Χαρά Αγνοείται (2009)

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία μιας οικογένειας της οποίας η κόρη εξαφανίζεται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, το «Χαρά Αγνοείται» μας σύστησε την κινηματογραφικής αισθητικής σκηνοθετική ματιά του Αλέξανδρου Πανταζούδη και τη δραματική φλέβα της Μαρίας Καβογιάννη, στον ρόλο της σπαρακτικής μάνας που χάνει το παιδί της. Μαζί της, σε εξίσου συγκινητικές ερμηνείες, οι Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ορέστης Τζιόβας, Παύλος Ορκόπουλος και Στεφανία Γουλιώτη.
Η πιο συγκινητική στιγμή: Η σκηνή που ανακοινώνεται στη μάνα ότι η Χαρά είναι νεκρή, καθώς επίσης και η σκηνή που η ίδια πηγαίνει στον πρώην φίλο της χαμένης κόρης της για να πει το παράπονό της: «Αυτό το κορίτσι που εσύ κορόιδευες, σ’ αγαπούσε. Αλλά δεν υπάρχει πια για να στο πει. Βάλατε όλοι ένα χεράκι για να μην υπάρχει».  

Η Αίθουσα του Θρόνου (1998)

Μία από τις ακριβότερες παραγωγές στην ιστορία του Mega, η τηλεοπτική διασκευή του βιβλίου του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη μας μετέφερε στη Σύρο μιας άλλης εποχής. Η προαιώνια μάχη του καλού με το κακό, η συνάντηση της αιθέριας Γλαύκης με τον μοναχό Λουκά, τα ιστορικά μυστικά, οι αμαρτίες και οι έρωτες των νέων του νησιού. Στην σκηνοθεσία, η Πηγή Δημητρακοπούλου, στην εξαιρετική μουσική η Ευανθία Ρεμπούτσικα και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, οι Λεμπεσόπουλος, Ναυπλιώτου, Αλικάκη, Λιγνάδης, Πιττακή, Ναζλίδου – και σε μία από τις τελευταίες τους εμφανίσεις, οι Νίκος Ρίζος και Αλέκος Αλεξανδράκης.
Η πιο συγκινητική στιγμή: Το «σε περίμενα τόσο καιρό» της Γλαύκης και η στιγμή που ο Αλέκος Αλεξανδράκης αντιλαμβάνεται ότι ο γιος του έχει βιάσει την γυναίκα που τον φροντίζει.

Η Αγάπη Άργησε μια Μέρα (1997)

Ο Κώστας Κουτσομύτης μεταφέρει το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου στην τηλεόραση για λογαριασμό της ΕΡΤ και μας ταξιδεύει στην Ελλάδα της Κατοχής, και στα ενδότερα της οικογένειας Φτενούδου, στο υπόγειο της οποίας βρίσκει καταφύγιο ένας ιταλός αντιφασίστας που ερωτεύεται μία από τις κόρες του σπιτιού. Πέρα από την ατμόσφαιρα εποχής, πολύ δυνατές είναι και οι ερμηνείες των Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη, Τάνιας Τρύπη και Πέγκυς Τρικαλιώτη.
Η πιο συγκινητική στιγμή: Το τέλος της σειράς, όταν η αγάπη… αργεί μία μέρα, και η Ερατώ αυτοκτονεί λίγες ώρες πριν επιστρέψει ο Αντόνιο που έρχεται να την αναζητήσει.  

+Bonus: Στο Παρά Πέντε (2005)

Μπορεί να είναι κωμωδία, και από τις πλέον ξεκαρδιστικές δουλειές του Γιώργου Καπουτζίδη, αλλά το «Παρά Πέντε» ήταν διάσπαρτο με δακρύβρεχτες σκηνές, από αυτές που καταφέρνουν με ευκολία να μετατρέψουν το γέλιο σε δάκρυα, κι ύστερα πάλι σε γέλιο. Οι αποκαλύψεις του καθενός από τους πέντε ήρωες για τον εαυτό τους, όταν νόμισαν πως θα σκοτωθούν, η αποξένωση της Ντάλιας από τους υπόλοιπους όταν έμαθαν για τον πατέρα της ήταν ενδεικτικές περιπτώσεις. Αλλά οι πιο συγκινητικές σκηνές όλης της σειράς είναι αναμφισβήτητα ο θάνατος της γιαγιάς Σοφίας στο τελευταίο επεισόδιο και η παρ’ολίγον αποβολή της Γαρυφαλλιάς τα Χριστούγεννα είναι σκηνές που εγγυημένα θα σας κάνουν να πλαντάξετε.