Οι συμπεριφορές που σε κάνουν αντιπαθή
Επειδή κανείς μας δεν θέλει να γίνεται αντιπαθής (ιδιαίτερα άθελά του) έξι συμπεριφορές-κόκκινο πανί, και λίγες συμβουλές για να τις διορθώσεις.
Μιλάς συνέχεια για τον εαυτό σου: Σίγουρα είναι ωραίο να μοιράζεσαι τα νέα σου, και να μιλάς για ό,τι σε απασχολεί –φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά σου, σε πρώτο στάδιο. Πώς ξέρεις πότε το έχεις παρακάνει; Όταν γυρνάς από έξοδο/ ραντεβού/ βόλτα με φίλους και δεν θυμάσαι να έμαθες κάτι καινούριο για τους ανθρώπους που ήταν μαζί σου.
Δε λες κουβέντα: Και όχι επειδή κρατάς κρυμμένα μυστικά (και ντοκουμέντα), αλλά επειδή ντρέπεσαι/ βαριέσαι/ είσαι ακοινώνητος/ δεν πολυγουστάρεις την παρέα. Και δε θέλουμε να σε στεναχωρήσουμε, αλλά δεν είναι απάντηση το «έτσι είμαι, τι να κάνω;». Μια προσπάθεια, αυτό να κάνεις.
Έχεις παγιωμένες αντιλήψεις για τα πάντα: Όχι, δεν είναι κακό να έχεις απόψεις και να σου αρέσει να τις εκφράζεις. Κακό είναι να μην ακούς τον αντίλογο, να μην είσαι ανοιχτός σε συζητήσεις, να δείχνεις αμετακίνητος σαν 19χρονος που μόλις ανακάλυψε τον κόσμο. Ξέρεις πώς πάει εκείνο το ρητό με τους σοφούς που είναι γεμάτοι αμφιβολίες και τους… άλλους που είναι γεμάτοι βεβαιότητες, ε;
Δεν δείχνεις συμπόνια: Δεν ασχολείσαι με τα προβλήματα των άλλων, έχεις τα δικά σου. Δεν μπαίνεις στη θέση κανενός, ειδικά αν το πρόβλημά του δεν το θεωρείς εσύ πρόβλημα. Έχεις ξεστομίσει τουλάχιστον μία από τις φράσεις: «δικό του θέμα», «να το λύσει», «ουφ, μεγάλωσε πια», «τι με νοιάζει εμένα;», «είσαι υπερβολικός», «δεν είναι προβλήματα αυτά».
Στο βωμό της ειλικρίνειας, γίνεσαι αγενής: Ναι, δεν είναι σωστό να λες ψέματα –ειδικά στους φίλους σου και σε ανθρώπους για τους οποίους η γνώμη σου μετράει. Η γραμμή, όμως, ανάμεσα στην παντιέρα «τα λέω έξω από τα δόντια για να μη με πει κανείς διπρόσωπο» και το αποτέλεσμα «στεναχωρώ τους ανθρώπους» είναι λεπτή και ξεπερνιέται εύκολα.
Δεν εκφράζεις συναισθήματα: Το καταλαβαίνουμε, μπορεί να φοβάσαι την απόρριψη, να μεγάλωσες με τσιτάτα τύπου «αν είσαι ευαίσθητος θα σε ποδοπατήσουν» και «ο καλός καλό δεν έχει», ή να νιώθεις άβολα με τις εκδηλώσεις αγάπης. Από τα μεγάλα λόγια και τις γκράντε δηλώσεις, όμως, μέχρι το να μην ξέρουν οι άνθρωποι γύρω σου ούτε αν θα στεναχωριόσουν στην περίπτωση που πέθαιναν, μεσολαβεί μια άβυσσος που καλά θα κάνεις σιγά σιγά να αρχίσεις να γεφυρώνεις.
Ηρώ Κουνάδη
Δε λες κουβέντα: Και όχι επειδή κρατάς κρυμμένα μυστικά (και ντοκουμέντα), αλλά επειδή ντρέπεσαι/ βαριέσαι/ είσαι ακοινώνητος/ δεν πολυγουστάρεις την παρέα. Και δε θέλουμε να σε στεναχωρήσουμε, αλλά δεν είναι απάντηση το «έτσι είμαι, τι να κάνω;». Μια προσπάθεια, αυτό να κάνεις.
Έχεις παγιωμένες αντιλήψεις για τα πάντα: Όχι, δεν είναι κακό να έχεις απόψεις και να σου αρέσει να τις εκφράζεις. Κακό είναι να μην ακούς τον αντίλογο, να μην είσαι ανοιχτός σε συζητήσεις, να δείχνεις αμετακίνητος σαν 19χρονος που μόλις ανακάλυψε τον κόσμο. Ξέρεις πώς πάει εκείνο το ρητό με τους σοφούς που είναι γεμάτοι αμφιβολίες και τους… άλλους που είναι γεμάτοι βεβαιότητες, ε;
Δεν δείχνεις συμπόνια: Δεν ασχολείσαι με τα προβλήματα των άλλων, έχεις τα δικά σου. Δεν μπαίνεις στη θέση κανενός, ειδικά αν το πρόβλημά του δεν το θεωρείς εσύ πρόβλημα. Έχεις ξεστομίσει τουλάχιστον μία από τις φράσεις: «δικό του θέμα», «να το λύσει», «ουφ, μεγάλωσε πια», «τι με νοιάζει εμένα;», «είσαι υπερβολικός», «δεν είναι προβλήματα αυτά».
Στο βωμό της ειλικρίνειας, γίνεσαι αγενής: Ναι, δεν είναι σωστό να λες ψέματα –ειδικά στους φίλους σου και σε ανθρώπους για τους οποίους η γνώμη σου μετράει. Η γραμμή, όμως, ανάμεσα στην παντιέρα «τα λέω έξω από τα δόντια για να μη με πει κανείς διπρόσωπο» και το αποτέλεσμα «στεναχωρώ τους ανθρώπους» είναι λεπτή και ξεπερνιέται εύκολα.
Δεν εκφράζεις συναισθήματα: Το καταλαβαίνουμε, μπορεί να φοβάσαι την απόρριψη, να μεγάλωσες με τσιτάτα τύπου «αν είσαι ευαίσθητος θα σε ποδοπατήσουν» και «ο καλός καλό δεν έχει», ή να νιώθεις άβολα με τις εκδηλώσεις αγάπης. Από τα μεγάλα λόγια και τις γκράντε δηλώσεις, όμως, μέχρι το να μην ξέρουν οι άνθρωποι γύρω σου ούτε αν θα στεναχωριόσουν στην περίπτωση που πέθαιναν, μεσολαβεί μια άβυσσος που καλά θα κάνεις σιγά σιγά να αρχίσεις να γεφυρώνεις.
Ηρώ Κουνάδη
