Όσα μετανιώσαμε που δεν κάναμε
Κάποιος σοφός είπε κάποτε πως η νιότη σπαταλιέται στους νέους. Κι αυτά είναι δέκα πράγματα που θα θέλαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω για να κάνουμε.
της Ηρώς Κουνάδη
1. Εράσμους. Εσύ που μας διαβάζεις και είσαι ακόμα φοιτητής, και σκέφτεσαι τα λεφτά/ τα μαθήματα/ το γκομενάκι που ψήνεις και μέχρι να γυρίσεις θα σ’ το έχει φάει άλλος, άκουσε μας: Σήκω και πήγαινε κάνε την αίτηση τώρα. Σε δέκα χρόνια από σήμερα, όλα αυτά δεν θα έχουν καμία σημασία –και οι έξι δωρεάν μήνες στο εξωτερικό που δεν έκανες θα είναι πιθανότατα το μόνο πράγμα που θα μετανιώνεις από τα φοιτητικά σου χρόνια.
2. Interrail. Ναι ναι, ακόμα μπορείς να το κάνεις –δεν έχει πια τον ηλικιακό περιορισμό των 26 ετών που είχε κάποτε. Δεν είναι, όμως, το ίδιο φθηνό, ούτε το ίδιο απεριόριστο. Κάποια στιγμή πρέπει να γυρίσεις στη δουλειά/ στα παιδιά/ στα σκυλιά/ στα γατιά σου. Τότε θα μπορούσες να γυρνάς την Ευρώπη με τραίνα επί τετράμηνο. Και δεν το έκανες.
3. Φλερτ (και σεξ) σα να μην υπάρχει αύριο. Αυτό που στα 19 μας πιστεύαμε ότι έχουμε βρει την μία, μοναδική, ασύγκριτη και αξεπέραστη αγάπη που θα διαρκέσει στους αιώνες των αιώνων και πρέπει πάση θυσία να την διαφυλάξουμε σε μια βαρετή μονογαμική σχέση επειδή «έτσι είναι ο έρωτας» και όταν οι μεγαλύτεροι επέμεναν «κάνε και καμιά τρέλα» εμείς τους απορρίπταμε γιατί τι ξέρουν αυτοί, που δεν έχουν ζήσει την μία, μοναδική, ασύγκριτη και αξεπέραστη αγάπη, όπως εμείς; Αυτό, ναι.
4. Εκείνη την ερωτική εξομολόγηση. Σε εκείνο το άτομο που δεν έμαθε ποτέ πόσο πολύ μας άρεσε, επειδή φοβόμασταν την απόρριψη, ή επειδή φοβόμασταν πως θα «χαλάσει η (φιλική) σχέση μας», ή επειδή φοβόμασταν, γενικώς. Δεν το μετανιώνουμε τόσο επειδή αυτή θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε σχέση της ζωής μας, όσο επειδή οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε πρέπει να το ξέρουν. Είναι δίκαιο. Είναι η ανταμοιβή τους για το ότι είναι υπέροχοι.
5. Ξένες γλώσσες. Τότε που το μυαλό ήταν σφουγγάρι, και τη γλώσσα που τώρα παιδεύουμε μια πενταετία τότε θα την είχαμε τελειώσει σε 24 μήνες. Αν δεν αναλώναμε όλη εκείνη την πνευματική διαύγεια σε video games και σε γκομενο-αναλύσεις.
6. Γυμναστική. Ο μεταβολισμός των 20 σημαίνει ότι μπορείς να τρως τρία burger κάθε μέρα και να έχεις και κορμάρα. Κανείς, όμως, δε σου λέει πως αυτός ο μεταβολισμός σε μια δεκαετία θα τεμπελιάσει, και την έλλειψη άσκησης αν δεν την πληρώσεις σε ψωμάκια και σωσίβιο θα την πληρώσεις σίγουρα σε πιασίματα, λουμπάγκα και γόνατα που τρίζουν.
7. Περισσότερα ταξίδια. Τότε που είχαμε τον χρόνο και την ελευθερία να γυρίσουμε τον πλανήτη με ωτοστόπ, κάνοντας CouchSurfing και πλένοντας πιάτα στην Μπανγκόκ για να πληρώνουμε τα σάντουιτς μας, εμείς ονειρευόμασταν τη μέρα που θα μεγαλώσουμε (χα) και θα βγάλουμε λεφτά (χαχα) για να γυρίσουμε τον κόσμο.
8. Περισσότερη παρέα με τους γονείς μας. Τότε που δε χρειαζόταν να τους μιλάμε πιο αργά για να μας καταλάβουν, τότε που δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο κουλ τύποι ήταν, επειδή τόσα (λίγα) ξέραμε, τότε που τους θεωρούσαμε «μεγάλους» χωρίς να είναι και πολύ, τότε που τους βρίσκαμε «βαρετούς» χωρίς να είναι καθόλου.
9. Εκείνο το μεταπτυχιακό. Αλλά εντάξει, ποτέ δεν είναι αργά –απλά τώρα θα πάρει περισσότερο χρόνο, και μεγαλύτερη προσπάθεια.
10. Όλες τις φορές που δε βγήκαμε επειδή «είχαμε δουλειά». Και όλες τις φορές που γυρίσαμε νωρίς επειδή «είχαμε να ξυπνήσουμε το πρωί». Αν υπάρχει μια δεκαετία που μπορείς να πηγαίνεις σερί από το μπαρ στη δουλειά, αυτή είναι εκείνη των 20. Τι κρίμα που οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουμε όταν είμαστε 20. Επίσης, τι κρίμα που νομίζεις ότι είσαι κουρασμένος όταν δεν έχεις πλησιάσει ούτε το 1% της κούρασης που θα αισθάνεσαι μετά τη δουλειά σε μια δεκαετία, ή που νομίζεις ότι έχεις χανγκόβερ όταν δεν έχεις πλησιάσει ούτε το 0,0001% του χανγκόβερ που δε θα σε αφήνει να σηκωθείς από το κρεβάτι σε μια δεκαετία. Α, ναι: Και τι κρίμα να νομίζεις στα 20 ότι η δουλειά σου είναι σημαντική.
1. Εράσμους. Εσύ που μας διαβάζεις και είσαι ακόμα φοιτητής, και σκέφτεσαι τα λεφτά/ τα μαθήματα/ το γκομενάκι που ψήνεις και μέχρι να γυρίσεις θα σ’ το έχει φάει άλλος, άκουσε μας: Σήκω και πήγαινε κάνε την αίτηση τώρα. Σε δέκα χρόνια από σήμερα, όλα αυτά δεν θα έχουν καμία σημασία –και οι έξι δωρεάν μήνες στο εξωτερικό που δεν έκανες θα είναι πιθανότατα το μόνο πράγμα που θα μετανιώνεις από τα φοιτητικά σου χρόνια.
2. Interrail. Ναι ναι, ακόμα μπορείς να το κάνεις –δεν έχει πια τον ηλικιακό περιορισμό των 26 ετών που είχε κάποτε. Δεν είναι, όμως, το ίδιο φθηνό, ούτε το ίδιο απεριόριστο. Κάποια στιγμή πρέπει να γυρίσεις στη δουλειά/ στα παιδιά/ στα σκυλιά/ στα γατιά σου. Τότε θα μπορούσες να γυρνάς την Ευρώπη με τραίνα επί τετράμηνο. Και δεν το έκανες.
3. Φλερτ (και σεξ) σα να μην υπάρχει αύριο. Αυτό που στα 19 μας πιστεύαμε ότι έχουμε βρει την μία, μοναδική, ασύγκριτη και αξεπέραστη αγάπη που θα διαρκέσει στους αιώνες των αιώνων και πρέπει πάση θυσία να την διαφυλάξουμε σε μια βαρετή μονογαμική σχέση επειδή «έτσι είναι ο έρωτας» και όταν οι μεγαλύτεροι επέμεναν «κάνε και καμιά τρέλα» εμείς τους απορρίπταμε γιατί τι ξέρουν αυτοί, που δεν έχουν ζήσει την μία, μοναδική, ασύγκριτη και αξεπέραστη αγάπη, όπως εμείς; Αυτό, ναι.
4. Εκείνη την ερωτική εξομολόγηση. Σε εκείνο το άτομο που δεν έμαθε ποτέ πόσο πολύ μας άρεσε, επειδή φοβόμασταν την απόρριψη, ή επειδή φοβόμασταν πως θα «χαλάσει η (φιλική) σχέση μας», ή επειδή φοβόμασταν, γενικώς. Δεν το μετανιώνουμε τόσο επειδή αυτή θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε σχέση της ζωής μας, όσο επειδή οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε πρέπει να το ξέρουν. Είναι δίκαιο. Είναι η ανταμοιβή τους για το ότι είναι υπέροχοι.
5. Ξένες γλώσσες. Τότε που το μυαλό ήταν σφουγγάρι, και τη γλώσσα που τώρα παιδεύουμε μια πενταετία τότε θα την είχαμε τελειώσει σε 24 μήνες. Αν δεν αναλώναμε όλη εκείνη την πνευματική διαύγεια σε video games και σε γκομενο-αναλύσεις.
6. Γυμναστική. Ο μεταβολισμός των 20 σημαίνει ότι μπορείς να τρως τρία burger κάθε μέρα και να έχεις και κορμάρα. Κανείς, όμως, δε σου λέει πως αυτός ο μεταβολισμός σε μια δεκαετία θα τεμπελιάσει, και την έλλειψη άσκησης αν δεν την πληρώσεις σε ψωμάκια και σωσίβιο θα την πληρώσεις σίγουρα σε πιασίματα, λουμπάγκα και γόνατα που τρίζουν.
7. Περισσότερα ταξίδια. Τότε που είχαμε τον χρόνο και την ελευθερία να γυρίσουμε τον πλανήτη με ωτοστόπ, κάνοντας CouchSurfing και πλένοντας πιάτα στην Μπανγκόκ για να πληρώνουμε τα σάντουιτς μας, εμείς ονειρευόμασταν τη μέρα που θα μεγαλώσουμε (χα) και θα βγάλουμε λεφτά (χαχα) για να γυρίσουμε τον κόσμο.
8. Περισσότερη παρέα με τους γονείς μας. Τότε που δε χρειαζόταν να τους μιλάμε πιο αργά για να μας καταλάβουν, τότε που δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο κουλ τύποι ήταν, επειδή τόσα (λίγα) ξέραμε, τότε που τους θεωρούσαμε «μεγάλους» χωρίς να είναι και πολύ, τότε που τους βρίσκαμε «βαρετούς» χωρίς να είναι καθόλου.
9. Εκείνο το μεταπτυχιακό. Αλλά εντάξει, ποτέ δεν είναι αργά –απλά τώρα θα πάρει περισσότερο χρόνο, και μεγαλύτερη προσπάθεια.
10. Όλες τις φορές που δε βγήκαμε επειδή «είχαμε δουλειά». Και όλες τις φορές που γυρίσαμε νωρίς επειδή «είχαμε να ξυπνήσουμε το πρωί». Αν υπάρχει μια δεκαετία που μπορείς να πηγαίνεις σερί από το μπαρ στη δουλειά, αυτή είναι εκείνη των 20. Τι κρίμα που οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουμε όταν είμαστε 20. Επίσης, τι κρίμα που νομίζεις ότι είσαι κουρασμένος όταν δεν έχεις πλησιάσει ούτε το 1% της κούρασης που θα αισθάνεσαι μετά τη δουλειά σε μια δεκαετία, ή που νομίζεις ότι έχεις χανγκόβερ όταν δεν έχεις πλησιάσει ούτε το 0,0001% του χανγκόβερ που δε θα σε αφήνει να σηκωθείς από το κρεβάτι σε μια δεκαετία. Α, ναι: Και τι κρίμα να νομίζεις στα 20 ότι η δουλειά σου είναι σημαντική.
