Τα ανορθόδοξα resolutions μας για τη νέα χρονιά
Όχι, δεν θα γίνουμε (πάλι) υγιείς και κορμάρες. Φέτος, οι υποσχέσεις στον εαυτό μας είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Και πολύ πιθανότερο να πραγματοποιηθούν.
της Ηρώς Κουνάδη
Όχι άλλα «θα πηγαίνω κάθε μέρα γυμναστήριο» και «θα κόψω το κάπνισμα». Καλοί, χρυσοί και άγιοι σαν στόχοι, δε λέμε, αλλά –ας είμαστε ειλικρινείς– αν θέλατε πραγματικά να τους πετύχετε θα το είχατε κάνει μια από τις προηγούμενες δεκαπέντε χρονιές που τους χαρίσατε περίοπτη θέση στη λίστα με τις υποσχέσεις της νέας χρονιάς που δεν είχατε κανέναν σκοπό να τηρήσετε.
Φέτος τα resolutions μας είναι διαφορετικά. Είναι υποσχέσεις στον εαυτό μας που ξέρουμε πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κρατήσουμε. Γιατί εδώ μιλάμε για στόχους που θέλουμε πραγματικά να «πιάσουμε». Όπως:
Θα πάμε κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει ποτέ. Δεν έχει σημασία αν απέχει δέκα ώρες ή δέκα λεπτά από την πόρτα του σπιτιού μας.
Θα κοιμόμαστε περισσότερο. Κάνει καλό σε ένα σωρό πράγματα (από το δέρμα μέχρι το ανοσοποιητικό μας) και βελτιώνει αισθητά την διάθεσή μας.
Θα διαβάσουμε έξι καταπληκτικά βιβλία –ένα κάθε δύο μήνες, δεν είναι πολύ, είναι;
Θα βλέπουμε πιο συχνά τους φίλους μας. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως οι «σημαντικές» υποχρεώσεις μας θα μείνουν πίσω. Στο τέλος της ημέρας, καμία εκπληρωμένη σημαντική υποχρέωση δεν σε στέλνει χαμογελαστό για ύπνο. Μια βραδιά με τους καλύτερούς σου φίλους, όμως;
Τουλάχιστον ένα απόγευμα την εβδομάδα, δεν θα γυρνάμε κατευθείαν σπίτι από τη δουλειά –θα έχουμε κανονίσει να βγούμε απευθείας για καφεδάκι/ φαγητό/ ποτό/ ταινία/ οτιδήποτε.
Θα κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι. Για τα γενέθλιά μας, την Πρωτοχρονιά, το θερινό ηλιοστάσιο ή και για καμία απολύτως αφορμή.
Θα ανακαλύψουμε νέα μουσική. Και θα απαλλαγούμε μια για πάντα από την ανησυχία πως όσο περισσότερο μεγαλώνουμε τόσο φουντώνει μέσα μας η πεποίθηση ότι παλιά η μουσική ήταν καλύτερη (όποιος ξεκινά κάθε αναζήτηση λίστας στο YouTube με τον αριθμό της αγαπημένης του δεκαετίας να σηκώσει το χέρι).
Θα οργανώσουμε ένα ταξιδάκι. Δεν χρειάζεται λεφτά, μην ακούμε γκρίνιες, οργάνωση θέλει –και μια ματιά στις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων εδώ, για του λόγου μας το αληθές.
Θα κάνουμε μια φορά το μήνα –έστω, το δίμηνο– μια γαστρονομική εξτραβαγκάντζα, κανονίζοντας με την παρέα ή με το έτερον ήμισυ μια έξοδο για φαγητό σε ένα από τα πολλά πολυσυζητημένα (και όχι απαραίτητα πανάκριβα) εστιατόρια της πόλης.
Θα χορέψουμε πολύ. Σε πάρτι, σε μπαράκια ή ακόμα και στο σαλόνι μας με δυνατή μουσική και βούρτσα για μικρόφωνο, όπως κάναμε μικροί.
Θα παίξουμε. Επιτραπέζια, video games, τυφλόμυγα, αλήθεια ή θάρρος, χαρτιά, κρυφτό, οτιδήποτε. Γιατί, κατά το κλισέ που κουβαλά μια μεγάλη δόση αλήθειας, «δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε – μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε».
Θα δούμε όσο το δυνατόν περισσότερες ανατολές ηλίου γίνεται. Χωρίς να έχουμε προηγουμένως κοιμηθεί.
Θα κοιμηθούμε το καλοκαίρι σε μια παραλία, κοιτώντας τα αστέρια.
Θα μιλάμε λιγότερο και θα ακούμε περισσότερο.
Θα μαγειρέψουμε τουλάχιστον μία φορά για τους καλύτερους μας φίλους.
Θα πούμε στους πιο υπέροχους ανθρώπους της ζωής μας ότι τους αγαπάμε. Ακόμα και σε αυτούς που (νομίζουμε ότι) το ξέρουν. Κυρίως σε αυτούς.
Όχι άλλα «θα πηγαίνω κάθε μέρα γυμναστήριο» και «θα κόψω το κάπνισμα». Καλοί, χρυσοί και άγιοι σαν στόχοι, δε λέμε, αλλά –ας είμαστε ειλικρινείς– αν θέλατε πραγματικά να τους πετύχετε θα το είχατε κάνει μια από τις προηγούμενες δεκαπέντε χρονιές που τους χαρίσατε περίοπτη θέση στη λίστα με τις υποσχέσεις της νέας χρονιάς που δεν είχατε κανέναν σκοπό να τηρήσετε.
Φέτος τα resolutions μας είναι διαφορετικά. Είναι υποσχέσεις στον εαυτό μας που ξέρουμε πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κρατήσουμε. Γιατί εδώ μιλάμε για στόχους που θέλουμε πραγματικά να «πιάσουμε». Όπως:
Θα πάμε κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει ποτέ. Δεν έχει σημασία αν απέχει δέκα ώρες ή δέκα λεπτά από την πόρτα του σπιτιού μας.
Θα κοιμόμαστε περισσότερο. Κάνει καλό σε ένα σωρό πράγματα (από το δέρμα μέχρι το ανοσοποιητικό μας) και βελτιώνει αισθητά την διάθεσή μας.
Θα διαβάσουμε έξι καταπληκτικά βιβλία –ένα κάθε δύο μήνες, δεν είναι πολύ, είναι;
Θα βλέπουμε πιο συχνά τους φίλους μας. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως οι «σημαντικές» υποχρεώσεις μας θα μείνουν πίσω. Στο τέλος της ημέρας, καμία εκπληρωμένη σημαντική υποχρέωση δεν σε στέλνει χαμογελαστό για ύπνο. Μια βραδιά με τους καλύτερούς σου φίλους, όμως;
Τουλάχιστον ένα απόγευμα την εβδομάδα, δεν θα γυρνάμε κατευθείαν σπίτι από τη δουλειά –θα έχουμε κανονίσει να βγούμε απευθείας για καφεδάκι/ φαγητό/ ποτό/ ταινία/ οτιδήποτε.
Θα κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι. Για τα γενέθλιά μας, την Πρωτοχρονιά, το θερινό ηλιοστάσιο ή και για καμία απολύτως αφορμή.
Θα ανακαλύψουμε νέα μουσική. Και θα απαλλαγούμε μια για πάντα από την ανησυχία πως όσο περισσότερο μεγαλώνουμε τόσο φουντώνει μέσα μας η πεποίθηση ότι παλιά η μουσική ήταν καλύτερη (όποιος ξεκινά κάθε αναζήτηση λίστας στο YouTube με τον αριθμό της αγαπημένης του δεκαετίας να σηκώσει το χέρι).
Θα οργανώσουμε ένα ταξιδάκι. Δεν χρειάζεται λεφτά, μην ακούμε γκρίνιες, οργάνωση θέλει –και μια ματιά στις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων εδώ, για του λόγου μας το αληθές.
Θα κάνουμε μια φορά το μήνα –έστω, το δίμηνο– μια γαστρονομική εξτραβαγκάντζα, κανονίζοντας με την παρέα ή με το έτερον ήμισυ μια έξοδο για φαγητό σε ένα από τα πολλά πολυσυζητημένα (και όχι απαραίτητα πανάκριβα) εστιατόρια της πόλης.
Θα χορέψουμε πολύ. Σε πάρτι, σε μπαράκια ή ακόμα και στο σαλόνι μας με δυνατή μουσική και βούρτσα για μικρόφωνο, όπως κάναμε μικροί.
Θα παίξουμε. Επιτραπέζια, video games, τυφλόμυγα, αλήθεια ή θάρρος, χαρτιά, κρυφτό, οτιδήποτε. Γιατί, κατά το κλισέ που κουβαλά μια μεγάλη δόση αλήθειας, «δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε – μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε».
Θα δούμε όσο το δυνατόν περισσότερες ανατολές ηλίου γίνεται. Χωρίς να έχουμε προηγουμένως κοιμηθεί.
Θα κοιμηθούμε το καλοκαίρι σε μια παραλία, κοιτώντας τα αστέρια.
Θα μιλάμε λιγότερο και θα ακούμε περισσότερο.
Θα μαγειρέψουμε τουλάχιστον μία φορά για τους καλύτερους μας φίλους.
Θα πούμε στους πιο υπέροχους ανθρώπους της ζωής μας ότι τους αγαπάμε. Ακόμα και σε αυτούς που (νομίζουμε ότι) το ξέρουν. Κυρίως σε αυτούς.
