Όσα μας έμαθαν (λάθος) οι ρομαντικές κομεντί

Πολύ πριν ο Πάολο Κοέλιο αποφανθεί τα γνωστά περί της σχέσης του σύμπαντος και των επιθυμιών μας και πάρει –όπως έλεγε κι εκείνη η θεατρική παράσταση– πολύ κόσμο στο λαιμό του, μια ολόκληρη κινηματογραφική βιομηχανία είχε αναλάβει το θεάρεστο έργο της καταστροφής ανθρώπινων σχέσεων και τσακίσματος ψυχολογιών. Ιδού μερικά από τα αξιώματα με τα οποία μας τροφοδότησε.

Αξίωμα #1: Ο έρωτας είναι πάντα αμοιβαίος

Μπορεί να μην φαίνεται εξαρχής, συνήθως γιατί ο ένας εκ των δύο εμπλεκομένων είναι πολύ απασχολημένος/ πολύ δεσμευμένος/ πολύ ορκισμένος εχθρός του έρωτα για να το συνειδητοποιήσει. Ο έρωτας, όμως, υποβόσκει κάπου εκεί γύρω, περιμένοντας την κατάλληλη (ή και την χειρότερη σε ορισμένα σενάρια) στιγμή για να εκδηλωθεί –κατά προτίμηση με φόντο βροχές και δάκρυα μεταμέλειας για τη μη έγκαιρη συνειδητοποίηση.

Αξίωμα #2: Το διάστημα ανάμεσα στον χωρισμό/ τσακωμό και την επανασύνδεση περνά σε fast forward

…Και μετά μουσικής. Πώς είναι στην κανονική ζωή, που οι μέρες μετά τον χωρισμό δεν περνούν με τίποτα, και το πιο εποικοδομητικό πράγμα που κάνεις είναι να κοιτάς το κενό; Ε, καμία σχέση. Στο σύμπαν των ρομαντικών κομεντί, οι συναρπαστικοί πρωταγωνιστές συνεχίζουν κανονικότατα τις συναρπαστικές ζωές τους (ρίχνοντας ενίοτε ένα μελαγχολικό βλέμμα έξω από το παράθυρο, χωρισμένοι άνθρωποι είναι, μην τα ισοπεδώνουμε και όλα) για τα πέντε λεπτά που «εξιστορούν» μερικούς μήνες, μέχρι τη σκηνή που θα συναντηθούν –τυχαία, εννοείται– και θα τα ξαναβρούν.



Αξίωμα #3: Υπάρχει στη ζωή σου τουλάχιστον ένα άτομο που δεν έχει καθόλου δική του ζωή

Αυτοί συνήθως είναι η κολλητή της πρωταγωνίστριας, ή ο κολλητός/ αδερφός του πρωταγωνιστή, οι οποίοι κατά κανόνα κάνουν μια βαρετή δουλειά, και λίγο περιστασιακό σεξ, γιατί δεν έχουν χρόνο για τίποτα άλλο: Όλη η υπόλοιπη ζωή τους είναι αφιερωμένη στον έρωτα των δύο πρωταγωνιστών, στις συμβουλές που πρέπει να τους δίνουν, στη διαμεσολάβηση που ενίοτε χρειάζεται να κάνουν, και στα προβλήματα που πρέπει να λύσουν όταν τα πράγματα πάνε στραβά.



Αξίωμα #4: Όσο λιγότερο ταιριάζετε, τόσο πιο πολύ θα ερωτευτείτε

Εκείνη είναι χορτοφάγος ακτιβίστρια που παρακολουθεί μαθήματα γιόγκα στον ελεύθερό της χρόνο, εσύ golden boy με τέσσερα αυτοκίνητα και εφτά κινητά που χτυπάνε ταυτόχρονα. Ή εκείνος είναι ένας κυνικός εργένης από του οποίου το κρεβάτι έχει περάσει η μισή πόλη και μερικά προάστια, κι εσύ από τα κορίτσια που ονειρεύονται τον γάμο τους από τότε που ήταν μικρές, και στο μεσοδιάστημα έχουν προλάβει να κάνουν δύο σχέσεις. Είστε ο ένας το άλλο μισό του άλλου, απλώς θα χρειαστείτε περί τα 57 λεπτά ωφέλιμου κινηματογραφικού χρόνου για να το καταλάβετε, μετά από μερικούς αρχικούς καυγάδες και έναν ενδιάμεσο χωρισμό.

Αξίωμα #5: Η πρώτη φορά που κάνουν σεξ δύο άνθρωποι είναι συγκλονιστική εμπειρία

…Και, βεβαίως, εξαιρετικά χορογραφημένη. Δεν υπάρχει ίχνος αμηχανίας, φερμουάρ που σκαλώνουν, μανίκια πουκαμίσων που μπλέκονται στους καρπούς των χεριών, και «εχμ, να όχι, δε μ’ αρέσει πολύ αυτό». Το ίδιο ισχύει και για το επόμενο πρωί, που και οι δύο ξυπνούν ολόφρεσκοι, με υπέροχα μαλλιά και χωρίς ίχνος μυρωδιάς στην αναπνοή.



Αξίωμα #6: Στο όνομα του έρωτα, είσαι δικαιολογημένος να κάνεις τα πάντα

Ας πούμε, να πας στον γάμο και να βροντοφωνάξεις μπροστά σε όλους πόσο την αγαπάς. Ή να περάσεις ένα βράδυ σκαρφαλωμένη στο δέντρο έξω από το παράθυρο του, για να τον χαζεύεις να κοιμάται –αφού έχεις βρει τη διεύθυνση του σπιτιού του ψάχνοντας κρυφά τους καταλόγους στη γραμματεία της σχολής. Όχι, το αντικείμενο του πόθου σου δεν θα σε αντιμετωπίσει σαν επικίνδυνο ψυχωτικό. Μπορεί να θυμώσει λιγάκι, αλλά τελικά θα σου συγχωρήσει τα πάντα, γιατί θα είναι κι εκείνος ερωτευμένος μαζί σου και δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς.

Η.Κ.