Αύγουστος στην Αθήνα: 33 ηλιοκαμένα ενσταντανέ

Κείμενο - φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη

Η Πλάκα μυρίζει αντηλιακό. Τρεις γιαγιάδες σιγοψιθυρίζουν τα κουτσομπολιά της γειτονιάς στη σκιά που κάνει ο Πύργος των Αέρηδων. Γύρω τους, δεν υπάρχει ψυχή. Τρία στενά παρακάτω, έξω από το γιαουρτάδικο έχει σχηματιστεί ουρά. Το γκράφιτι στον τοίχο λέει «Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς;».

Τα τραινάκια του Δήμου Αθηναίων που περνούν στα πέντε εκατοστά από τα πόδια μας είναι γεμάτα. «Οβ δι γκρικ σιβιλιζέσον» τελειώνει τη φράση του στο μικρόφωνο ο οδηγός. Στον Άρειο Πάγο, κάνω ότι ξεναγώ τον Γιώργο με ψεύτικη ρώσικη προφορά. Μια παρέα τουριστών κοντοστέκεται και μας ακούει. Κομπλάρω και δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ήταν που έβλεπε από το Αιγάλεω τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Στα σκαλιά του Ηρωδείου, ένα ζευγάρι ακούει τον κιθαρίστα απέναντι που παίζει το Quizas. Δε μιλάνε καθόλου.

Μια μοναχική ταξιδιώτισσα κάθεται σε ένα τραπεζάκι πλάι στη ρωμαϊκή αγορά. Φοράει κόκκινη μπλούζα που κάνει ωραία αντίθεση με τα άδεια, λευκά τραπέζια γύρω της. Μια δυσανάλογα μεγάλη σημαία κυματίζει σε ένα στενάκι που μετά βίας αγγίζει το ένα μέτρο σε πλάτος, στην Πλάκα. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού που πουλά σουβενίρ μας χαιρετά με ένα νωχελικό νεύμα, πριν ξαναβουλιάξει στη σκιά, κάτω από το ψάθινο καπέλο του.

Η Αθήνα τον Αύγουστο μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Μπορεί να είναι ήσυχη, ρομαντική, κοσμοπολίτισσα, νωχελική, ζεστή, αρχαιολάτρισσα, τουριστική. Σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να είναι «άδεια και βαρετή». Τουλάχιστον όχι μέχρι να περπατήσεις τις γειτονιές στο κέντρο της, την Πλάκα, το Μοναστηράκι, τους Αέρηδες, το Θησείο, την Αρεοπαγίτου και την Ακρόπολη, με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, για να διαπιστώσεις ότι διαρκώς σε κάθε γωνιά της συμβαίνει κάτι –που ενδεχομένως δεν το πιάνει το μάτι με την πρώτη.

Κάντε κλικ εδώ και ακολουθήστε μας στην αυγουστιάτικη Αθήνα, όπως την αποτυπώσαμε σε τριαντατρία ρομαντικά, κοσμοπολίτικα, νωχελικά, ζεστά, αρχαιολογικά, τουριστικά ενσταντανέ.