Πώς την παλεύουν τα ζευγάρια που δε μένουν μαζί;
Ρωτήσαμε ανθρώπους που δεν μένουν μαζί με το έτερό τους ήμισυ πώς παλεύονται τα λοκντάουν. Και μας είπαν αυτό που νομίζεις.
της Ηρώς Κουνάδη
Στο Βέλγιο, μία από τις χώρες που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από την πανδημία, οι κανόνες του αυστηρού λοκντάουν προβλέπουν ότι μπορείς να ορίσεις ένα άτομο ως στενή επαφή, έτσι ώστε να συναντιέστε νόμιμα τόσο σε εξωτερικούς χώρους όσο και στα σπίτια ο ένας του άλλου. Στην Ελλάδα, τα ζευγάρια που ζούνε χώρια αντιμετωπίζονται σαν μικρό, αμελητέο ποσοστό και ο γενικός γραμματέας εμπορίου και προστασίας καταναλωτή όταν τον ρωτούν «πώς θα βλέπονται οι άνθρωποι που δεν συγκατοικούν;» απαντά «στο Skype».
Ρωτήσαμε δύο νέους που δεν συγκατοικούν με το έτερό τους ήμισυ πώς την παλεύουν με τα λοκντάουν και μας είπαν… αυτό που νομίζεις: Αν θέλεις οι κανόνες σου να τηρηθούν, φρόντισε να είναι δίκαιοι.
Πώς αισθανθήκατε όταν συνειδητοποιήσατε πως λοκντάουν σήμαινε ότι δεν θα βλέπετε τον άνθρωπό σας;
«Εγώ έπαθα πανικό» λέει η Φαίη, 32 χρονών, που ήταν φρεσκο-ερωτευμένη όταν ανακοινώθηκε το πρώτο λοκντάουν. «Νομίζω ότι αποστήθισα κάθε διάταξη που ανακοινώθηκε, έψαχνα σαν τρελή να βρω παραθυράκια, ήξερα την πρώτη μέρα απέξω όλους τους κωδικούς για τα sms».
«Απογοήτευση και άγχος για το πόσο θα κρατήσει όλο αυτό αλλά και αίσθημα αδικίας. Τι διαφορά θα είχε αν βρισκόμασταν οι δυο μας ενώ και οι δύο θα ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι και δε θα βλέπαμε άλλο κόσμο;» λέει ο Γιώργος, 37 χρονών, που είναι 12 χρόνια με τον σύντροφό του.
«Οι πρώτες μέρες κύλησαν σχετικά ήσυχα, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει» συνεχίζει. «Μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο και συζητούσαμε, δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλο (γιατί μέσα σε όλα αυτά είχαμε να διαχειριστούμε και τις οικονομικές ζημιές στις δουλειές μας) λέγαμε να κάνουμε υπομονή για λίγες μέρες και ότι θα περάσει. Άλλωστε αρχικά είχε ανακοινωθεί λοκντάουν ενός μήνα».
Έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να μείνετε μαζί έστω και προσωρινά, για να περάσετε το λοκντάουν στο ίδιο σπίτι;
«Όχι, δυστυχώς αυτό ήταν αδύνατο για άλλους λόγους, που αφορούν γονείς και coming out, οπότε δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο» λέει ο Γιώργος. «Συμφωνήσαμε όμως πως στιγμές σαν κι αυτές μας θυμίζουν ότι είναι κάτι που πρέπει να επισπεύσουμε όπως και να 'χει».
«Το πρώτο λοκντάουν μας πέτυχε στην πολύ αρχή της σχέσης, ούτε τρεις μήνες δεν είχαμε κλείσει μαζί. Στην καλύτερή μας φάση, αλλά και στη χειρότερη για να πούμε ότι μετακομίζουμε μαζί» επισημαίνει η Φαίη. «Στους δυο μήνες πρακτικά δεν τον ξέρεις τον άλλον, από τη μία είσαι τυφλωμένος από τον έρωτα, από την άλλη έχεις τη φωνή της λογικής που το αναγνωρίζει αυτό και σου λέει ‘και αν μετακομίσουμε μαζί και είναι απαίσια, και παγιδευτώ στο ίδιο σπίτι μαζί του για δυο μήνες;’».
Σκεφτήκατε καθόλου να παρανομήσετε, να στείλετε μετακίνηση 4 και να βρεθείτε;
«Ναι φυσικά» απαντά ο Γιώργος. «Κάναμε σχέδια για το οτιδήποτε μπορούσαμε να κάνουμε, ψάχναμε παραθυράκια σε όλους τους κανονισμούς, από το να στείλει "βοήθεια σε ηλικιωμένο" και να έρθει να μου φέρει ψώνια που υποτίθεται εγώ δε θα μπορούσα να κάνω, να μου αλλάξει το όνομα στο κινητό και να με γράψει "κύριο τάδε", να είμαι έτοιμος αν τον σταματήσουν και μας πάρουν τηλέφωνο να παίξω τον αντίστοιχο ρόλο, και άλλα παρόμοια τραγελαφικά. Τελικά δεν κάναμε τίποτα από αυτά τον πρώτο μήνα, γιατί φοβόμασταν τα πρόστιμα. Μετά όμως βρισκόμασταν μία φορά την εβδομάδα, γιατί δε γινόταν αλλιώς. Είτε με SMS στο 4 είτε με βεβαίωση εργασίας, κάτι που δεν είναι τελείως παράνομο γιατί όντως είχε το ελεύθερο λόγω δουλειάς να κινείται όπου θέλει στην περιφέρεια με το αυτοκίνητο».
«Μετακίνηση 4 και άγιος ο θεός» λέει από την πλευρά της η Φαίη. «Και στο πρώτο λοκντάουν και στο δεύτερο. Ξεκινάω από το σπίτι και στέλνω δύο μηνύματα, ένα στο 13033 και ένα στη μητέρα μου, να είναι stand by αν με βάλουν να την πάρω τηλέφωνο και να επιβεβαιώσει ότι πηγαίνω σε εκείνη, για να της κάνω τα ψώνια. Ευτυχώς το σπίτι του φίλου μου είναι σε περιοχή που δικαιολογεί τη διαδρομή, γιατί δεν ξέρω αν το ελέγχουν (σ.Σ. το πού μένει η μητέρα) αλλά θεωρητικά θα μπορούσαν».
Νιώθει άσχημα κάνοντάς το όλο αυτό; «Νιώθω σαν ερωτευμένη έφηβη που λέει ψέματα στους γονείς της για να βγει. Με τη διαφορά ότι τώρα τους γονείς τους έχω συμμάχους. Πέρα από την πλάκα, όχι δεν νιώθω καθόλου άσχημα. Μένουμε κι οι δύο μόνοι μας, δεν βλέπουμε άνθρωπο, εγώ είμαι σε αναστολή κι ο φίλος μου δουλεύει τηλεργασία, είναι παράλογο να μη βλεπόμαστε επειδή θα διασπείρουμε τον ιό ενώ αν μέναμε μαζί δεν θα τον διασπείραμε. Θεωρώ ότι τα μέτρα τα πήρανε στο πόδι, χωρίς να σκεφτούν υποπεριπτώσεις, ηλικίες και τρόπους ζωής. Λες και σύσσωμη η ελληνική κοινωνία είναι παντρεμένοι μεσήλικες που ζουν στο ίδιο σπίτι».
Πώς σας φάνηκε η δήλωση του Παναγιώτη Σταμπουλίδη τώρα στο δεύτερο λοκντάουν, που όταν τον ρώτησαν πώς θα βλέπονται ζευγάρια που δε συγκατοικούν είπε "Νομίζω ότι η τεχνολογία έχει λύσει αυτά τα προβλήματα, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το Skype ή άλλα μέσα επικοινωνίας";
«Αστεία και πατροναριστική» λέει ο Γιώργος. «Το ξέρουμε ότι υπάρχει το skype και το zoom, αλλά δε θέλουμε να επικοινωνούμε έτσι με τον άνθρωπό μας. Η σχέση σημαίνει εγγύτητα και κανένα skype δεν μπορεί να αντικαταστήσει το "από κοντά"».
«Έλα τώρα, οι άνθρωποι είναι εκτός πραγματικότητας. Στέρησε από τον ερωτευμένο το άγγιγμα του ανθρώπου του και θα κάνει επανάσταση. Ή έστω, θα σου πει ψέματα και θα πάει να τον βρει. Μυαλό θέλει;». Καταπέλτης η Φαίη.
Τι πιστεύετε, τελικά, ότι θα έπρεπε να έχει γίνει;
«Το παράδειγμα του Βελγίου είναι μία πολύ καλή και προοδευτική λύση. Αλλά σκέψου τώρα να σταματούσαν έναν άντρα που έχει δηλώσει ως σχέση του έναν άλλον άντρα και που πάει να τον δει. Μέσα σε όλο το φόβο που μας διακατέχει αυτή την περίοδο να πρέπει να έχουμε και το φόβο του τραμπουκισμού από αστυνομικούς, κάτι που τελευταία συμβαίνει όλο και περισσότερο σε ανησυχητικό βαθμό» επισημαίνει ο Γιώργος, υπενθυμίζοντας την πρόσφατη ομοφοβική επίθεση αστυνομικών σε ζευγάρι που πήγαινε να εξεταστεί στον Ευαγγελισμό.
«Πιστεύω ότι η λογική ‘ένας κανόνας για όλους’ καταλήγει να μην κάνει σε κανέναν, κάπως σαν τα ρούχα “one size fits all”» λέει από την πλευρά της η Φαίη. «Δηλαδή, πόσο δύσκολο ήταν να ληφθούν τα μέτρα βάσει κάποιων παραμέτρων, αν μένετε μαζί ισχύουν αυτά, αν μένετε χώρια ισχύουν τα άλλα; Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Σε όλη την Ευρώπη έχουν λάβει υπ’ όψιν ότι δε μένουν όλα τα ζευγάρια στο ίδιο σπίτι, μόνο εδώ είναι λες και ζούμε στο 1950 και περιμένουμε την θεία από το Σικάγο να μας βρει γαμπρό να μετακομίσουμε αύριο στο σπιτάκι που του ‘χει γράψει η μάνα του στο Ζούμπερι. Φαντάσου να πας να τους πεις ότι υπάρχουν και παντρεμένα ζευγάρια που δε ζουν στο ίδιο σπίτι. Θα αυταναφλεγεί ο εγκέφαλός τους».
Στο Βέλγιο, μία από τις χώρες που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από την πανδημία, οι κανόνες του αυστηρού λοκντάουν προβλέπουν ότι μπορείς να ορίσεις ένα άτομο ως στενή επαφή, έτσι ώστε να συναντιέστε νόμιμα τόσο σε εξωτερικούς χώρους όσο και στα σπίτια ο ένας του άλλου. Στην Ελλάδα, τα ζευγάρια που ζούνε χώρια αντιμετωπίζονται σαν μικρό, αμελητέο ποσοστό και ο γενικός γραμματέας εμπορίου και προστασίας καταναλωτή όταν τον ρωτούν «πώς θα βλέπονται οι άνθρωποι που δεν συγκατοικούν;» απαντά «στο Skype».
Ρωτήσαμε δύο νέους που δεν συγκατοικούν με το έτερό τους ήμισυ πώς την παλεύουν με τα λοκντάουν και μας είπαν… αυτό που νομίζεις: Αν θέλεις οι κανόνες σου να τηρηθούν, φρόντισε να είναι δίκαιοι.
Πώς αισθανθήκατε όταν συνειδητοποιήσατε πως λοκντάουν σήμαινε ότι δεν θα βλέπετε τον άνθρωπό σας;
«Εγώ έπαθα πανικό» λέει η Φαίη, 32 χρονών, που ήταν φρεσκο-ερωτευμένη όταν ανακοινώθηκε το πρώτο λοκντάουν. «Νομίζω ότι αποστήθισα κάθε διάταξη που ανακοινώθηκε, έψαχνα σαν τρελή να βρω παραθυράκια, ήξερα την πρώτη μέρα απέξω όλους τους κωδικούς για τα sms».
«Απογοήτευση και άγχος για το πόσο θα κρατήσει όλο αυτό αλλά και αίσθημα αδικίας. Τι διαφορά θα είχε αν βρισκόμασταν οι δυο μας ενώ και οι δύο θα ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι και δε θα βλέπαμε άλλο κόσμο;» λέει ο Γιώργος, 37 χρονών, που είναι 12 χρόνια με τον σύντροφό του.
«Οι πρώτες μέρες κύλησαν σχετικά ήσυχα, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει» συνεχίζει. «Μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο και συζητούσαμε, δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλο (γιατί μέσα σε όλα αυτά είχαμε να διαχειριστούμε και τις οικονομικές ζημιές στις δουλειές μας) λέγαμε να κάνουμε υπομονή για λίγες μέρες και ότι θα περάσει. Άλλωστε αρχικά είχε ανακοινωθεί λοκντάουν ενός μήνα».
Έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να μείνετε μαζί έστω και προσωρινά, για να περάσετε το λοκντάουν στο ίδιο σπίτι;
«Όχι, δυστυχώς αυτό ήταν αδύνατο για άλλους λόγους, που αφορούν γονείς και coming out, οπότε δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο» λέει ο Γιώργος. «Συμφωνήσαμε όμως πως στιγμές σαν κι αυτές μας θυμίζουν ότι είναι κάτι που πρέπει να επισπεύσουμε όπως και να 'χει».
«Το πρώτο λοκντάουν μας πέτυχε στην πολύ αρχή της σχέσης, ούτε τρεις μήνες δεν είχαμε κλείσει μαζί. Στην καλύτερή μας φάση, αλλά και στη χειρότερη για να πούμε ότι μετακομίζουμε μαζί» επισημαίνει η Φαίη. «Στους δυο μήνες πρακτικά δεν τον ξέρεις τον άλλον, από τη μία είσαι τυφλωμένος από τον έρωτα, από την άλλη έχεις τη φωνή της λογικής που το αναγνωρίζει αυτό και σου λέει ‘και αν μετακομίσουμε μαζί και είναι απαίσια, και παγιδευτώ στο ίδιο σπίτι μαζί του για δυο μήνες;’».
Σκεφτήκατε καθόλου να παρανομήσετε, να στείλετε μετακίνηση 4 και να βρεθείτε;
«Ναι φυσικά» απαντά ο Γιώργος. «Κάναμε σχέδια για το οτιδήποτε μπορούσαμε να κάνουμε, ψάχναμε παραθυράκια σε όλους τους κανονισμούς, από το να στείλει "βοήθεια σε ηλικιωμένο" και να έρθει να μου φέρει ψώνια που υποτίθεται εγώ δε θα μπορούσα να κάνω, να μου αλλάξει το όνομα στο κινητό και να με γράψει "κύριο τάδε", να είμαι έτοιμος αν τον σταματήσουν και μας πάρουν τηλέφωνο να παίξω τον αντίστοιχο ρόλο, και άλλα παρόμοια τραγελαφικά. Τελικά δεν κάναμε τίποτα από αυτά τον πρώτο μήνα, γιατί φοβόμασταν τα πρόστιμα. Μετά όμως βρισκόμασταν μία φορά την εβδομάδα, γιατί δε γινόταν αλλιώς. Είτε με SMS στο 4 είτε με βεβαίωση εργασίας, κάτι που δεν είναι τελείως παράνομο γιατί όντως είχε το ελεύθερο λόγω δουλειάς να κινείται όπου θέλει στην περιφέρεια με το αυτοκίνητο».
«Μετακίνηση 4 και άγιος ο θεός» λέει από την πλευρά της η Φαίη. «Και στο πρώτο λοκντάουν και στο δεύτερο. Ξεκινάω από το σπίτι και στέλνω δύο μηνύματα, ένα στο 13033 και ένα στη μητέρα μου, να είναι stand by αν με βάλουν να την πάρω τηλέφωνο και να επιβεβαιώσει ότι πηγαίνω σε εκείνη, για να της κάνω τα ψώνια. Ευτυχώς το σπίτι του φίλου μου είναι σε περιοχή που δικαιολογεί τη διαδρομή, γιατί δεν ξέρω αν το ελέγχουν (σ.Σ. το πού μένει η μητέρα) αλλά θεωρητικά θα μπορούσαν».
Νιώθει άσχημα κάνοντάς το όλο αυτό; «Νιώθω σαν ερωτευμένη έφηβη που λέει ψέματα στους γονείς της για να βγει. Με τη διαφορά ότι τώρα τους γονείς τους έχω συμμάχους. Πέρα από την πλάκα, όχι δεν νιώθω καθόλου άσχημα. Μένουμε κι οι δύο μόνοι μας, δεν βλέπουμε άνθρωπο, εγώ είμαι σε αναστολή κι ο φίλος μου δουλεύει τηλεργασία, είναι παράλογο να μη βλεπόμαστε επειδή θα διασπείρουμε τον ιό ενώ αν μέναμε μαζί δεν θα τον διασπείραμε. Θεωρώ ότι τα μέτρα τα πήρανε στο πόδι, χωρίς να σκεφτούν υποπεριπτώσεις, ηλικίες και τρόπους ζωής. Λες και σύσσωμη η ελληνική κοινωνία είναι παντρεμένοι μεσήλικες που ζουν στο ίδιο σπίτι».
Πώς σας φάνηκε η δήλωση του Παναγιώτη Σταμπουλίδη τώρα στο δεύτερο λοκντάουν, που όταν τον ρώτησαν πώς θα βλέπονται ζευγάρια που δε συγκατοικούν είπε "Νομίζω ότι η τεχνολογία έχει λύσει αυτά τα προβλήματα, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το Skype ή άλλα μέσα επικοινωνίας";
«Αστεία και πατροναριστική» λέει ο Γιώργος. «Το ξέρουμε ότι υπάρχει το skype και το zoom, αλλά δε θέλουμε να επικοινωνούμε έτσι με τον άνθρωπό μας. Η σχέση σημαίνει εγγύτητα και κανένα skype δεν μπορεί να αντικαταστήσει το "από κοντά"».
«Έλα τώρα, οι άνθρωποι είναι εκτός πραγματικότητας. Στέρησε από τον ερωτευμένο το άγγιγμα του ανθρώπου του και θα κάνει επανάσταση. Ή έστω, θα σου πει ψέματα και θα πάει να τον βρει. Μυαλό θέλει;». Καταπέλτης η Φαίη.
Τι πιστεύετε, τελικά, ότι θα έπρεπε να έχει γίνει;
«Το παράδειγμα του Βελγίου είναι μία πολύ καλή και προοδευτική λύση. Αλλά σκέψου τώρα να σταματούσαν έναν άντρα που έχει δηλώσει ως σχέση του έναν άλλον άντρα και που πάει να τον δει. Μέσα σε όλο το φόβο που μας διακατέχει αυτή την περίοδο να πρέπει να έχουμε και το φόβο του τραμπουκισμού από αστυνομικούς, κάτι που τελευταία συμβαίνει όλο και περισσότερο σε ανησυχητικό βαθμό» επισημαίνει ο Γιώργος, υπενθυμίζοντας την πρόσφατη ομοφοβική επίθεση αστυνομικών σε ζευγάρι που πήγαινε να εξεταστεί στον Ευαγγελισμό.
«Πιστεύω ότι η λογική ‘ένας κανόνας για όλους’ καταλήγει να μην κάνει σε κανέναν, κάπως σαν τα ρούχα “one size fits all”» λέει από την πλευρά της η Φαίη. «Δηλαδή, πόσο δύσκολο ήταν να ληφθούν τα μέτρα βάσει κάποιων παραμέτρων, αν μένετε μαζί ισχύουν αυτά, αν μένετε χώρια ισχύουν τα άλλα; Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Σε όλη την Ευρώπη έχουν λάβει υπ’ όψιν ότι δε μένουν όλα τα ζευγάρια στο ίδιο σπίτι, μόνο εδώ είναι λες και ζούμε στο 1950 και περιμένουμε την θεία από το Σικάγο να μας βρει γαμπρό να μετακομίσουμε αύριο στο σπιτάκι που του ‘χει γράψει η μάνα του στο Ζούμπερι. Φαντάσου να πας να τους πεις ότι υπάρχουν και παντρεμένα ζευγάρια που δε ζουν στο ίδιο σπίτι. Θα αυταναφλεγεί ο εγκέφαλός τους».
