Τι κάνει η καραντίνα στη συγκατοίκηση
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα… εμείς όμως έχουμε μια λύση, για να μην κάνει η πανδημία το σαλόνι σου εμπόλεμη ζώνη.
Είτε συγκατοικείς με το έτερό σου ήμισυ, είτε είστε απλά φίλοι, είτε είστε ακόμα πιο απλά συγκάτοικοι και τίποτα παραπάνω, η καραντίνα είναι δύσκολη πίστα για όλους. Όχι μόνο επειδή μας αναγκάζει να βλεπόμαστε τριπλάσιες ώρες απ’ όσες θα βλεπόμασταν κανονικά –κι αυτό χωρίς να είναι επιλογή μας– αλλά και επειδή βγάζει σε όλους τον χειρότερό μας εαυτό. Και είναι λογικό: Η πίεση, το άγχος, η αβεβαιότητα για το τι μας ξημερώνει, η στέρηση οποιασδήποτε δυνατότητας να κάνουμε σχέδια για το μέλλον και το φως που ακόμα κι αν είσαι από αυτούς που το βλέπουν στο τούνελ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος/η πόσο κοντά ή πόσο μακριά είναι, όλα αυτά είναι παράγοντες που συντελούν στο να φερόμαστε όλοι μας σαν παρανοϊκοί.
Ψυχραιμία, βαθιές ανάσες, και όλα θα πάνε καλά –κάποια στιγμή, που δεν ξέρουμε πότε θα είναι. Μέχρι τότε, έχουμε μερικές ιδέες για το τι μπορείς να κάνεις αν είστε συγκάτοικοι σε αυτήν την τρέλα.
Δώσε χώρο…
Ακόμα και αν δεν διαθέτετε το τρισμέγιστο προνόμιο που λέγεται ξεχωριστοί χώροι για να δουλεύετε/ να αράζετε/ να κλαίτε κοιτώντας ο καθένας το ταβάνι του, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να οριοθετήσετε δύο χώρους π.χ. στο σαλόνι (ακόμα και αν αυτοί θα είναι δύο διαφορετικά τραπεζάκια) που θα είναι αποκλειστικά του ενός από τους δύο για όσο διαρκεί αυτός ο εφιάλτης. Επίσης, ο μεταφορικός «χώρος» μπορεί να σημαίνει πως υπάρχουν ώρες μέσα στην ημέρα (π.χ. όταν ο ένας από τους δύο δουλεύει) που δεν θα μιλάτε αν δε συμβαίνει κάτι σοβαρό τύπου έπιασε φωτιά η κουζίνα.
…Αλλά δώσε και χρόνο
Μην πέσεις, όμως, στην παγίδα «τρώμε ο ένας τον άλλο στη μάπα όλη μέρα, οπότε δεν πολυμιλάμε». Πρώτον γιατί οι άνθρωποι που περνούν την καραντίνα μόνοι τους θα σκότωναν για να βρίσκονται στη θέση σου, και να έχουν κάποιον να επικοινωνούν χωρίς να μεσολαβούν οθόνες και συνδέσεις στο ίντερνετ, και δεύτερον γιατί μόνο κακό μπορεί να κάνει στην ήδη τσακισμένη ψυχολογία και των δυο σας η εντύπωση πως ο άλλος δεν θέλει να περνά χρόνο μαζί σας. Προσπάθησε να κάνεις μια κουβέντα που δεν είναι διαδικαστική (τι θα φάμε/ ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια/ τι μήνυμα στέλνω για σούπερ μάρκετ) τουλάχιστον μια φορά τη μέρα –το πρωί με τον καφέ σας αν είστε πρωινοί τύποι, το βράδυ που έχετε ξεμπερδέψει και οι δύο με δουλειές αν δεν είστε.
Βγείτε έξω
Μην υποτιμάς τη μοναδική ευκαιρία που έχετε και οι δυο σας να κάνετε την βόλτα-σωματική σας άσκηση με παρέα. Οι μόνοι άνθρωποι που έχουν (νόμιμα) αυτό το προνόμιο είναι αυτοί που μένουν μαζί –ή που έχουν φίλους στη γειτονιά, ακόμα πιο σπάνιο από το να έχεις συγκατοίκους. Το να βγείτε μαζί για περπάτημα ένα μεσημέρι με ήλιο (ένα διάλειμμα από την τηλεργασία ελπίζουμε να μπορείτε να το κάνετε) θα κάνει θαύματα όχι μόνο στην ψυχολογία σας, αλλά και στις συζητήσεις σας. Μπορεί να μην έχει τύχει να το παρατηρήσεις, αλλά αλλιώς μιλάμε όταν βρισκόμαστε «εκτός έδρας». Παρατήρησέ το και θα δεις.
Δείτε μαζί ταινίες
Ακόμα και αν ο ένας από τους δύο βλέπει μόνο Ταρκόφσι και ο άλλος μόνο Χάρη Ρώμα, κάντε μια φορά στο τόσο τη χάρη να ανεχτείτε ο ένας τα περίεργα γούστα του άλλου. Είναι ένας τρόπος να επικοινωνείτε χωρίς να μιλάτε πολύ, κι επίσης μια τέλεια αφορμή για να κοροϊδεύετε ο ένας τον άλλο χωρίς έλεος. Και δεν χρειάζεται να σου πούμε πόσο σημαντικό είναι το να γελάτε σε μέρες σαν κι αυτές.
Μαγειρέψτε ο ένας για τον άλλο
…ή μαγειρέψτε μαζί, αν ο ένας από τους δύο είναι εντελώς σκράπας στη μαγειρική. Είναι διασκεδαστικό, είναι αγχολυτικό, και είναι από τα πράγματα που λένε «νοιάζομαι για σένα» όσο λίγα.
Γενικώς, μείνετε στο «μαζί»
Τις δύσκολες μέρες που περνάμε, όλοι έχουμε ανάγκη να νιώθουμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως υπάρχει κάποιος που μας ακούει, πως μοιραζόμαστε τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες. Τώρα είναι η στιγμή να κάνεις την έξτρα προσπάθεια να ακούσεις τον άνθρωπο που μένετε στο ίδιο σπίτι χωρίς να δυσανασχετείς που για τα ίδια πράγματα γκρίνιαζε και χτες, που «τα είπατε αυτά», που «δεν θέλεις πια να το συζητάς». Δε χρειάζεται να το συζητάς αν δεν θέλεις. Αρκεί να ακούς. Και αρκεί να είσαι εκεί. Για μερικούς από εμάς, κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου.
Ψυχραιμία, βαθιές ανάσες, και όλα θα πάνε καλά –κάποια στιγμή, που δεν ξέρουμε πότε θα είναι. Μέχρι τότε, έχουμε μερικές ιδέες για το τι μπορείς να κάνεις αν είστε συγκάτοικοι σε αυτήν την τρέλα.
Δώσε χώρο…
Ακόμα και αν δεν διαθέτετε το τρισμέγιστο προνόμιο που λέγεται ξεχωριστοί χώροι για να δουλεύετε/ να αράζετε/ να κλαίτε κοιτώντας ο καθένας το ταβάνι του, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να οριοθετήσετε δύο χώρους π.χ. στο σαλόνι (ακόμα και αν αυτοί θα είναι δύο διαφορετικά τραπεζάκια) που θα είναι αποκλειστικά του ενός από τους δύο για όσο διαρκεί αυτός ο εφιάλτης. Επίσης, ο μεταφορικός «χώρος» μπορεί να σημαίνει πως υπάρχουν ώρες μέσα στην ημέρα (π.χ. όταν ο ένας από τους δύο δουλεύει) που δεν θα μιλάτε αν δε συμβαίνει κάτι σοβαρό τύπου έπιασε φωτιά η κουζίνα.
…Αλλά δώσε και χρόνο
Μην πέσεις, όμως, στην παγίδα «τρώμε ο ένας τον άλλο στη μάπα όλη μέρα, οπότε δεν πολυμιλάμε». Πρώτον γιατί οι άνθρωποι που περνούν την καραντίνα μόνοι τους θα σκότωναν για να βρίσκονται στη θέση σου, και να έχουν κάποιον να επικοινωνούν χωρίς να μεσολαβούν οθόνες και συνδέσεις στο ίντερνετ, και δεύτερον γιατί μόνο κακό μπορεί να κάνει στην ήδη τσακισμένη ψυχολογία και των δυο σας η εντύπωση πως ο άλλος δεν θέλει να περνά χρόνο μαζί σας. Προσπάθησε να κάνεις μια κουβέντα που δεν είναι διαδικαστική (τι θα φάμε/ ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια/ τι μήνυμα στέλνω για σούπερ μάρκετ) τουλάχιστον μια φορά τη μέρα –το πρωί με τον καφέ σας αν είστε πρωινοί τύποι, το βράδυ που έχετε ξεμπερδέψει και οι δύο με δουλειές αν δεν είστε.
Βγείτε έξω
Μην υποτιμάς τη μοναδική ευκαιρία που έχετε και οι δυο σας να κάνετε την βόλτα-σωματική σας άσκηση με παρέα. Οι μόνοι άνθρωποι που έχουν (νόμιμα) αυτό το προνόμιο είναι αυτοί που μένουν μαζί –ή που έχουν φίλους στη γειτονιά, ακόμα πιο σπάνιο από το να έχεις συγκατοίκους. Το να βγείτε μαζί για περπάτημα ένα μεσημέρι με ήλιο (ένα διάλειμμα από την τηλεργασία ελπίζουμε να μπορείτε να το κάνετε) θα κάνει θαύματα όχι μόνο στην ψυχολογία σας, αλλά και στις συζητήσεις σας. Μπορεί να μην έχει τύχει να το παρατηρήσεις, αλλά αλλιώς μιλάμε όταν βρισκόμαστε «εκτός έδρας». Παρατήρησέ το και θα δεις.
Δείτε μαζί ταινίες
Ακόμα και αν ο ένας από τους δύο βλέπει μόνο Ταρκόφσι και ο άλλος μόνο Χάρη Ρώμα, κάντε μια φορά στο τόσο τη χάρη να ανεχτείτε ο ένας τα περίεργα γούστα του άλλου. Είναι ένας τρόπος να επικοινωνείτε χωρίς να μιλάτε πολύ, κι επίσης μια τέλεια αφορμή για να κοροϊδεύετε ο ένας τον άλλο χωρίς έλεος. Και δεν χρειάζεται να σου πούμε πόσο σημαντικό είναι το να γελάτε σε μέρες σαν κι αυτές.
Μαγειρέψτε ο ένας για τον άλλο
…ή μαγειρέψτε μαζί, αν ο ένας από τους δύο είναι εντελώς σκράπας στη μαγειρική. Είναι διασκεδαστικό, είναι αγχολυτικό, και είναι από τα πράγματα που λένε «νοιάζομαι για σένα» όσο λίγα.
Γενικώς, μείνετε στο «μαζί»
Τις δύσκολες μέρες που περνάμε, όλοι έχουμε ανάγκη να νιώθουμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως υπάρχει κάποιος που μας ακούει, πως μοιραζόμαστε τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες. Τώρα είναι η στιγμή να κάνεις την έξτρα προσπάθεια να ακούσεις τον άνθρωπο που μένετε στο ίδιο σπίτι χωρίς να δυσανασχετείς που για τα ίδια πράγματα γκρίνιαζε και χτες, που «τα είπατε αυτά», που «δεν θέλεις πια να το συζητάς». Δε χρειάζεται να το συζητάς αν δεν θέλεις. Αρκεί να ακούς. Και αρκεί να είσαι εκεί. Για μερικούς από εμάς, κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου.
