Συγκλονιστικές μαρτυρίες γιατρών από τις ΜΕΘ
Σοκαριστικές μαρτυρίες γιατρών από κάθε γωνιά του κόσμου, οι οποίοι ζουν τον απόλυτο εφιάλτη στις μονάδες εντατικής θεραπείας.
Μυρωδιά θανάτου. Κόσμος που δεν μπορεί να αναπνεύσει ή να μιλήσει από τον βήχα. Διασωληνωμένοι κάθε ηλικίας. Εικόνες Αποκάλυψης.
Γιατροί και νοσηλευτές στις ΜΕΘ της Αμερικής, της Ισπανίας και της Ιταλίας μοιράζονται τις εμπειρίες τους από την πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση και προκαλούν ανατριχίλες.
Ο Δρ Stephen Anderson διευθύνει το τμήμα επειγόντων στο Ιατρικό Κέντρο MultiCare Auburn, λίγο έξω από το Σιάτλ. Ήταν από τους γιατρούς που δέχτηκαν το πρώτο κύμα ασθενών στις ΗΠΑ και, όπως αναφέρει στο NPR, στα 35 χρόνια που εξασκεί το επάγγελμα δεν έχει ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο. O ίδιος περιγράφει τις μέρες του κάπως έτσι:
«20 Μαρτίου – επιστρέφοντας στη βάρδια βρίσκω την εντατική γεμάτη. Όλοι είναι διασωληνωμένοι. Πλην αυτού, κάποιος ξέχασε να ενημερώσει τον κόσμο σήμερα να μην έρχεται στο νοσοκομείο για να κάνει εξετάσεις ρουτίνας για τον κορωνοϊό ή επειδή έβηχε για δυο μέρες και είχε χαμηλό πυρετό. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να μείνουν σπίτια τους, να φροντίσουν τον εαυτό τους και να μιλήσουν με τον γιατρό τους. Αν έρθεις στα επείγοντα και είσαι υγιής θα εκτεθείς στον ιό. Αν πάλι έχεις νοσήσει θα εκθέσεις ανθρώπους που είναι ήδη πολύ άρρωστοι».
«21 Μαρτίου, απόγευμα: Καθώς μπαίνω στο τμήμα των επειγόντων, μου φωνάζουν ότι υπάρχει ασθενής που έφτασε με καρδιακή ανακοπή και πως με θέλουν άμεσα. Μπαίνω στο δωμάτιο και κοιτάζω γύρω μου. Μόνο το μισό προσωπικό φοράει μάσκες. Τους ουρλιάζω ‘όχι, φορέστε όλοι μάσκες, δεν ξέρουμε από τι προκλήθηκε η ανακοπή’. Του κάνουμε ακτινογραφία θώρακα και βρίσκουμε πολλαπλά σημάδια στους πνεύμονες που δηλώνουν κλασική περίπτωση κορωνοϊού. Βγαίνοντας να μιλήσω στην οικογένεια, ανακαλύπτω πως πριν από 4 μέρες ένιωθε αρκετά καλά. Όμως αυτή τη στιγμή οι ελπίδες να ζήσει είναι ελάχιστες».
«26 Μαρτίου: Σήμερα βάλαμε έναν ακόμα στην εντατική, όμως δεν πρόκειται να επιβιώσει. Τον διασωληνώσαμε παρ’ όλα αυτά, γιατί το να είναι εκεί δίνει στην οικογένεια χρόνο να πενθήσει όπως πρέπει. Οι περισσότεροι ασθενείς εδώ πεθαίνουν μόνοι. Και μπορώ να σας πω με σιγουριά πώς ως γιατρός, μερικές από τις πιο ευχάριστες στιγμές που είχα στην καριέρα μου δεν ήταν απαραίτητα εκείνες που έσωσα τη ζωή σε κάποιον, αλλά εκείνες που, όταν πια δεν υπήρχε καμία ελπίδα, βοήθησα τους ασθενείς να κάνουν το τελευταίο ταξίδι με τους αγαπημένους τους να είναι εκεί. Το γεγονός ότι αυτού του είδους το πένθος δεν υφίσταται πλέον, είναι ακόμα πιο τραγικό για τους ασθενείς, τις οικογένειες, τις νοσοκόμες, τους γιατρούς και όλους όσους νοιάζονται. Δυστυχώς, δεν έχει τελειώσει τίποτα. Και αύριο θα είμαι πάλι εδώ».
nytimes.com
Στα νοσοκομεία της Νέας Υόρκης οι εικόνες θυμίζουν Αποκάλυψη. Όπως αναφέρει ρεπορτάζ του CNN από την ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Μπρούκλιν, μέσα σε 40 λεπτά, έξι ασθενείς παθαίνουν καρδιακή ανακοπή και τέσσερις πεθαίνουν πριν καν βγουν από την εντατική.
Η σήμανση «κωδικός 99» από το σύστημα συναγερμού του νοσοκομείου του Μπρούκλυν χτυπάει πέντε φορές μέσα σε διάστημα μισής ώρας, καλώντας τους γιατρούς να κάνουν ανάνηψη σε ασθενείς. «Είναι τόσο άρρωστοι που τους χάνεις μέσα σε δευτερόλεπτα. Τη μια στιγμή σου μιλάνε και μετά από μερικά λεπτά βάζεις τον σωλήνα κάτω από τον λαιμό τους ελπίζοντας ότι θα μπορέσεις να τους δώσεις αρκετό οξυγόνο για να μπορέσουν να αναπνεύσουν», λέει στο CNN η πνευμονολόγος στα επείγοντα του νοσοκομείου Julie Eason.
«Ο ιός είναι αδυσώπητος», λέει ο Δρ Lorenzo Paladino, γιατρός στα επείγοντα του νοσοκομείου. Τη μια στιγμή οι γιατροί καλύπτουν το σώμα ενός νεκρού και μέσα σε τριάντα λεπτά το πτώμα εξαφανίζεται και στη θέση του έρχεται ένας βαριά άρρωστος άνδρας που δεν μπορεί να αναπνεύσει από τον βήχα και φορά μάσκα οξυγόνου.
«Έχουμε και κάποιους 20άρηδες ασθενείς, οι οποίοι μέσα σε λίγα λεπτά έχουν δει μπροστά τους τέσσερις ‘κωδικούς 99’ να συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αυτά μέχρι πρότινος τα είχαν δει μόνο στο Grey’s Anatomy. Δεν θα έπρεπε αυτά τα παιδιά να βλέπουν τέτοιες καταστάσεις στην πραγματικότητα», λέει ο Paladino.
nytimes.com
«Για αυτά τα περιστατικά προσληφθήκαμε, όμως όχι σε τέτοιο όγκο», λέει χαρακτηριστικά η Δρ Cynthia Benson, η οποία συνεργάζεται με τον Paladino στις ΜΕΘ. «Μπορεί να έχεις έναν κόκκινο συναγερμό ή σε μια κακή βάρδια να έχεις δύο τέτοιους συναγερμούς και αν αναρωτιέσαι αν έκανες ό,τι μπορούσες. Όμως είναι τόσο δύσκολο συναισθηματικά να προετοιμαστείς για τόσο πολλά περιστατικά, για τόσο πόνο, για τόσο θάνατο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δεν νομίζω ότι κανένας από εμάς ήταν προετοιμασμένος για αυτό», προσθέτει η ίδια.
«Το πιο δύσκολο για εμάς είναι ότι προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο να νιώσει καλύτερα», λέει από την πλευρά της μια νοσηλεύτρια στα επείγοντα, η Cheryl Rolston. «Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τον τεράστιο αριθμό θανάτων που θα έχουμε. Και το χειρότερο είναι ότι βλέπουμε ανθρώπους να υποφέρουν χωρίς τα αγαπημένα τους άτομα δίπλα τους. Τις προάλλες με πήρε τηλέφωνο ο γιος ενός ασθενή και μου λέει ‘ο πατέρας μου είναι 80 χρονών και κάτι… Ξέρω πως θα πεθάνει… Και λυπάμαι που θα πεθάνει μόνος…».
«Τρομάζουμε στην σκέψη του τι θα γίνει όταν δεν θα έχουμε αρκετούς αναπνευστήρες», λέει ο Paladino, «Δεν θέλουμε να βρεθούμε στη θέση του να πάρουμε απόφαση ποιον θα σώσουμε μεταξύ δύο ασθενών επιλέγοντας ποιος αξίζει να ζήσει περισσότερο. Ή να στρίψουμε νόμισμα».
Οι εικόνες δεκάδων ηλικιωμένων ασθενών σε καραντίνα σε γηροκομείο στην Βόρεια Ισπανία ακόμα στοιχειώνει τον Juan Gonzáles, διευθυντή της ιατρικής ομάδας επειγόντων περιστατικών στην περιοχή της Αστούριας.
euronews.com
«Κοιμάμαι ελάχιστα. Ξυπνάω πανικόβλητος. Είναι σαν πόλεμος χωρίς βόμβες. Είμαστε στην πρώτη γραμμή και μερικές φορές αυτό που σε προστατεύει είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν αγγίξεις μια μολυσμένη επιφάνεια με το γάντι, το γάντι είναι εχθρός σου», λέει στους Los Angeles Times.
Στο Κέντρο Iferma στην Ισπανία, στέλνονται τα κρούσματα που έχουν ήπια συμπτώματα από άλλα νοσοκομεία της ισπανικής πρωτεύουσας, τα οποία έχουν γεμίσει με ασθενείς. Όταν φτάνει κάποιος ασθενής με βαριά συμπτώματα ή η κατάσταση του επιδεινώνεται και πρέπει να διασωληνωθεί οι γιατροί έρχονται αντιμέτωποι με το δίλημμα ποιος θα πρέπει να πάρει κρεβάτι σε εντατική.
«Κάποιοι μεταφέρονται στις εντατικές, αλλά υπάρχουν και άλλοι που εξαιτίας της ηλικίας τους ή επειδή έχουν κι άλλες ασθένειες είναι υποψήφιοι για νάρκωση. Τα κρεβάτια σε εντατικές είναι περιορισμένα. Δυστυχώς πρέπει να διαλέξεις ασθενείς. Δεν μπορούμε να στείλουμε έναν 90χρονο σε εντατική όταν ένας 30χρονος το χρειάζεται. Είναι πολύ δύσκολο», λέει στην ισπανική εφημερίδα El Pais η γιατρός Κάρμεν.
«Εργάζομαι τρεις ημέρες συνεχόμενες και εδώ που βρίσκομαι δεν υπάρχει αντικαταστάτης. Υπάρχουμε λίγοι στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης της Μαδρίτης και οι ασθενείς δεν είναι καθόλου καλά. Είναι εξαντλημένοι από τον πυρετό και την διάρροια που προκαλεί το φάρμακο Καλέτρα και έχουν μία απερίγραπτη λύπη», είπε στην εφημερίδα μία από τις νοσοκόμες.
Η Francesca Cortellaro, γιατρός από το νοσοκομείο San Carlo Borromeo στο Μιλάνο λέει στην εφημερίδα Il Giornale: «Ξέρεις τι είναι πιο δραματικό; Να βλέπεις τους ασθενείς να πεθαίνουν μόνοι τους, να τους ακούς να παρακαλούν να αποχαιρετήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Όταν πλησιάζει η ώρα να πεθάνουν, οι ασθενείς το αισθάνονται. Μια ετοιμοθάνατη γιαγιά ζήτησε να δει την εγγονή της. Έβγαλα το τηλέφωνο, έκανα βιντεοκλήση και έτσι κατάφεραν να πουν αντίο».
Πηγές: CNN, NPR
