Καραντίνα: Πώς θα αποφύγουμε τις εντάσεις στο σπίτι;
Δεν είναι εύκολες οι μέρες που ζούμε, και οι επιπτώσεις στα νεύρα και στην ψυχραιμία μας είναι έντονες. Πώς θα την παλέψουμε;
Η καραντίνα μας έχει κάνει να σκεφτούμε πολλά πράγματα. Ένα από αυτά, ειδικά για όσους από εμάς, δεν μένουν μόνοι τους, είναι πως πλέον αναγκαζόμαστε να περνάμε όλη την μέρα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτό ακούγεται τέλειο στην θεωρία, και μπορεί να ήταν τέλειο για τις πρώτες δυο-τρεις μέρες. Καραντίνα του μέλιτος. Από ένα σημείο και μετά, όμως, το να είσαι κλεισμένος με ένα ή και περισσότερα άτομα στο ίδιο σπίτι για τόσο πολύ καιρό, μπορεί να σου επηρεάσει πολύ άσχημα τα νεύρα.
Βασικά, είμαστε σίγουροι ότι πολλοί από εσάς έχετε ήδη αρχίσει να το ζείτε. Και πολλοί από εσάς μπορεί να μην ζείτε καν με άλλο κόσμο στο σπίτι. Μπορεί τα νεύρα να καταφτάνουν τηλεφωνικώς. Συνεπώς, αυτό είναι ένα κείμενο με μερικές συμβουλές για να την παλέψετε—μαζί και μόνοι.
*Αρχικά, επικοινωνία. Θα μας πεις, πώς να συμβεί η επικοινωνία αν όλοι είναι ήδη εκνευρισμένοι; Εύκολα, θα σου πούμε εμείς. Αρχικά, πρέπει να συνειδητοποιήσετε όλοι οι παρευρισκόμενοι ότι είναι απαραίτητο, περισσότερο από ποτέ, να έχει ο καθένας τον προσωπικό του χώρο και χρόνο. Κάντε μια αρχική κουβέντα όσον αφορά το ποιες ώρες θα ήταν καλό να είναι... κοινής ησυχίας, πότε κάποιος δεν θέλει να τον ενοχλούμε.
*Έπειτα, όλα αυτά τα νεύρα και οι εντάσεις δεν προκαλούνται μόνο από τριβές μέσα στο σπίτι. Η συνεχής ροή ειδήσεων για τον κορωνοϊό – ειδικά σε συνδυασμό με όλα τα άλλα δυστοπικά πράγματα που συμβαίνουν παράλληλα – είναι ικανή να κάνει θρύψαλα το ηθικό του καθενός. Η ανησυχία δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος, ειδικά σε περιόδους που η ανησυχία εκφράζεται παντού, συνεχώς, και χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο ή λογική.
*Σε περιπτώσεις που μένετε με την σχέση σας, αν ήδη συγκατοικούσατε, αυτή η περίοδος δεν θα είναι εξωφρενικά πιο δύσκολη. Απλά θα περνάτε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί, και θα χρειαστεί να ρυθμίσετε ελαφρά την ρουτίνα σας. Αν η καραντίνα σας ανάγκασε να συγκατοικήσετε ή έσκασε στις αρχές της σχέσης, τότε έχουμε δύο συμβουλές: Προσωπικός χώρος και αρκετό σεξ. Το μονογαμικό σεξ, όπως μας ενημερώνουν οι επιστήμονες, δεν είναι τόσο επίφοβο—οι ξεπέτες είναι λίγο πιο προβληματικές. Συνεπώς, δώστε ο ένας στον άλλο χώρο όταν το έχει ανάγκη, και γεμίστε τα κενά με σεξ. Δεν ακούγεται και τόσο άσχημο, δεδομένης της κατάστασης, για να είμαστε ειλικρινείς.
*Αν μιλάμε για οικογένεια με παιδιά, τότε χρειάζονται πάλι δύο πράγματα. Ποιοτικός χρόνος και γλυκιά απομόνωση. Τα παιδιά ίσως είναι πιο δύσκολο να το καταλάβουν αυτό και να θέλουν να βγουν έξω και να παίξουν. Αφού καταφέρετε να τα πείσετε ότι είναι για το καλό τους, θα πρέπει να βρείτε άλλους τρόπους να τα διασκεδάζετε και να τα κρατάτε απασχολημένα. Ταινίες, χειροτεχνίες, μουσική και χορός και πολλά επιτραπέζια είναι οι καλύτεροι φίλοι των γονιών αυτή την περίοδο. Μην ξεχάσετε να τσεκάρετε τακτικά και την ψυχολογία των παιδιών σας, να καταλάβετε αν είναι φοβισμένα ή αν βαριούνται ή αν έχουν εκνευριστεί.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και τα παιδιά έχουν πολλές φορές την ανάγκη να τα αφήσουμε στην ησυχία τους.
*Αν είστε γονείς εφήβου, τότε τα πράγματα είναι πάρα, μα πάρα πολύ απλά. Αφήστε τον έφηβο να κλειστεί στο δωμάτιό του και μην τον ενοχλείτε. Είναι παιδί στην εφηβεία. Το να αντιδρά και να γκρινιάζει είναι στη φύση του, και δεν θέλετε να το προκαλέσετε αυτό. Φροντίστε να του πείτε (ξανά) ότι είστε πάντα εκεί για αυτόν, ότι υπάρχει φαγητό στο σπίτι, ότι καταλαβαίνετε πως είναι πολύ δύσκολη περίοδος και ότι ο εγκλεισμός μπορεί να δημιουργήσει τριβές, και μετά αφήστε τον να γίνει βασιλιάς στο βασίλειό του. Και να χτυπάτε πάντα την πόρτα.
*Σε περιπτώσεις που μένετε σπίτι με γονείς, το πράγμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς κάνουν το αναμενόμενο και ανησυχούν για τα πάντα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά – όπως είναι λογικό – ένας άνθρωπος περασμένης ηλικίας θα έχει περισσότερη ανάγκη για βοήθεια, συνεπώς είναι πιο δύσκολο να αποφύγετε την τριβή μαζί τους σε σχέση με έναν συγκάτοικο ίδιας ηλικίας. Αν βάλουμε μέσα και το κλασικό στερεότυπο ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο δύστροποι γινόμαστε, και αν πασπαλίσουμε από πάνω και μια γερή δόση παραφιλολογίας για τον κορωνοϊό και νεύρα με τον εγκλεισμό... Τότε, ναι, μιλάμε για μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Τώρα, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να διαχειριστούμε τους γονείς μας—ακόμα κι αν είμαστε τριάντα και σαράντα χρονών άνθρωποι, οι γονείς μας πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο να μας μεταμορφώνουν σε γκρινιάρηδες εφήβους. Συνεπώς, πιστεύουμε ότι μερικοί καυγάδς εδώ είναι αναπόφευκτοι. Το θέμα είναι μετά τους καυγάδες να ξεθυμάνετε και να ακολουθήσει μία παραγωγική συζήτηση, είτε για το πώς θέτουμε καλύτερα τα όριά μας (ποτέ δεν είναι αργά), είτε για το πώς ρεαλιστικά θα καταφέρετε να συνυπάρξετε χωρίς να χυθεί αίμα μέχρι να τελειώσει η καραντίνα.
Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές, και κάθε καυγάς με τους γονείς – ασχέτως καραντίνας – έχει δύο υπεύθυνους. Μήπως το παρακάνεις κι εσύ με την αντιδραστικότητά σου; Μήπως ήρθε η ώρα να αποδεχτείς κι εσύ (έστω, στα τριάντα και στα σαράντα, ποτέ δεν είναι αργά) ότι οι γονείς δεν θα σταματήσουν να εκφράζουν κάθε σταγόνα ανησυχίας τους; Άλλωστε, ας μην κοροϊδευόμαστε, την αντίδραση και την γκρίνια που μπορούμε να βγάλουμε στους γονείς μας, δεν μπορούμε να την βγάλουμε σε κανέναν άλλο. Και αυτό ίσως είναι θετικό.
Ίσως να είναι μια καλή ευκαιρία να δεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί γενικά στην ζωή σου, να καταλάβεις πως ό,τι κι αν σου πουν οι γονείς σου ήταν απλά μια αφορμή για να ξεσπάσεις, και να δεις πώς θα το διαχειριστείς. Επίσης, οι γονείς γενικά, όσο και να τους γκρινιάξεις, όσα «γ#μώ το φελέκι μου» κι αν τους πετάξεις, πέντε λεπτά μετά θα σε ρωτούν πάλι με ανησυχία αν είσαι καλά.
*Τέλος, αν δεν μένεις με κανέναν αλλά έχεις γονείς με τηλεφωνική σύνδεση, δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε. Θα το υποστείς. Μην κλείσεις το τηλέφωνο, θα βάλουν να σε βρει η αστυνομία. Ή θα πάθουν εγκεφαλικό. Συγγνώμη. Κουράγιο.
Βασικά, είμαστε σίγουροι ότι πολλοί από εσάς έχετε ήδη αρχίσει να το ζείτε. Και πολλοί από εσάς μπορεί να μην ζείτε καν με άλλο κόσμο στο σπίτι. Μπορεί τα νεύρα να καταφτάνουν τηλεφωνικώς. Συνεπώς, αυτό είναι ένα κείμενο με μερικές συμβουλές για να την παλέψετε—μαζί και μόνοι.
*Αρχικά, επικοινωνία. Θα μας πεις, πώς να συμβεί η επικοινωνία αν όλοι είναι ήδη εκνευρισμένοι; Εύκολα, θα σου πούμε εμείς. Αρχικά, πρέπει να συνειδητοποιήσετε όλοι οι παρευρισκόμενοι ότι είναι απαραίτητο, περισσότερο από ποτέ, να έχει ο καθένας τον προσωπικό του χώρο και χρόνο. Κάντε μια αρχική κουβέντα όσον αφορά το ποιες ώρες θα ήταν καλό να είναι... κοινής ησυχίας, πότε κάποιος δεν θέλει να τον ενοχλούμε.
*Έπειτα, όλα αυτά τα νεύρα και οι εντάσεις δεν προκαλούνται μόνο από τριβές μέσα στο σπίτι. Η συνεχής ροή ειδήσεων για τον κορωνοϊό – ειδικά σε συνδυασμό με όλα τα άλλα δυστοπικά πράγματα που συμβαίνουν παράλληλα – είναι ικανή να κάνει θρύψαλα το ηθικό του καθενός. Η ανησυχία δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος, ειδικά σε περιόδους που η ανησυχία εκφράζεται παντού, συνεχώς, και χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο ή λογική.
*Σε περιπτώσεις που μένετε με την σχέση σας, αν ήδη συγκατοικούσατε, αυτή η περίοδος δεν θα είναι εξωφρενικά πιο δύσκολη. Απλά θα περνάτε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί, και θα χρειαστεί να ρυθμίσετε ελαφρά την ρουτίνα σας. Αν η καραντίνα σας ανάγκασε να συγκατοικήσετε ή έσκασε στις αρχές της σχέσης, τότε έχουμε δύο συμβουλές: Προσωπικός χώρος και αρκετό σεξ. Το μονογαμικό σεξ, όπως μας ενημερώνουν οι επιστήμονες, δεν είναι τόσο επίφοβο—οι ξεπέτες είναι λίγο πιο προβληματικές. Συνεπώς, δώστε ο ένας στον άλλο χώρο όταν το έχει ανάγκη, και γεμίστε τα κενά με σεξ. Δεν ακούγεται και τόσο άσχημο, δεδομένης της κατάστασης, για να είμαστε ειλικρινείς.
*Αν μιλάμε για οικογένεια με παιδιά, τότε χρειάζονται πάλι δύο πράγματα. Ποιοτικός χρόνος και γλυκιά απομόνωση. Τα παιδιά ίσως είναι πιο δύσκολο να το καταλάβουν αυτό και να θέλουν να βγουν έξω και να παίξουν. Αφού καταφέρετε να τα πείσετε ότι είναι για το καλό τους, θα πρέπει να βρείτε άλλους τρόπους να τα διασκεδάζετε και να τα κρατάτε απασχολημένα. Ταινίες, χειροτεχνίες, μουσική και χορός και πολλά επιτραπέζια είναι οι καλύτεροι φίλοι των γονιών αυτή την περίοδο. Μην ξεχάσετε να τσεκάρετε τακτικά και την ψυχολογία των παιδιών σας, να καταλάβετε αν είναι φοβισμένα ή αν βαριούνται ή αν έχουν εκνευριστεί.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και τα παιδιά έχουν πολλές φορές την ανάγκη να τα αφήσουμε στην ησυχία τους.
*Αν είστε γονείς εφήβου, τότε τα πράγματα είναι πάρα, μα πάρα πολύ απλά. Αφήστε τον έφηβο να κλειστεί στο δωμάτιό του και μην τον ενοχλείτε. Είναι παιδί στην εφηβεία. Το να αντιδρά και να γκρινιάζει είναι στη φύση του, και δεν θέλετε να το προκαλέσετε αυτό. Φροντίστε να του πείτε (ξανά) ότι είστε πάντα εκεί για αυτόν, ότι υπάρχει φαγητό στο σπίτι, ότι καταλαβαίνετε πως είναι πολύ δύσκολη περίοδος και ότι ο εγκλεισμός μπορεί να δημιουργήσει τριβές, και μετά αφήστε τον να γίνει βασιλιάς στο βασίλειό του. Και να χτυπάτε πάντα την πόρτα.
*Σε περιπτώσεις που μένετε σπίτι με γονείς, το πράγμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς κάνουν το αναμενόμενο και ανησυχούν για τα πάντα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά – όπως είναι λογικό – ένας άνθρωπος περασμένης ηλικίας θα έχει περισσότερη ανάγκη για βοήθεια, συνεπώς είναι πιο δύσκολο να αποφύγετε την τριβή μαζί τους σε σχέση με έναν συγκάτοικο ίδιας ηλικίας. Αν βάλουμε μέσα και το κλασικό στερεότυπο ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο δύστροποι γινόμαστε, και αν πασπαλίσουμε από πάνω και μια γερή δόση παραφιλολογίας για τον κορωνοϊό και νεύρα με τον εγκλεισμό... Τότε, ναι, μιλάμε για μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Τώρα, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να διαχειριστούμε τους γονείς μας—ακόμα κι αν είμαστε τριάντα και σαράντα χρονών άνθρωποι, οι γονείς μας πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο να μας μεταμορφώνουν σε γκρινιάρηδες εφήβους. Συνεπώς, πιστεύουμε ότι μερικοί καυγάδς εδώ είναι αναπόφευκτοι. Το θέμα είναι μετά τους καυγάδες να ξεθυμάνετε και να ακολουθήσει μία παραγωγική συζήτηση, είτε για το πώς θέτουμε καλύτερα τα όριά μας (ποτέ δεν είναι αργά), είτε για το πώς ρεαλιστικά θα καταφέρετε να συνυπάρξετε χωρίς να χυθεί αίμα μέχρι να τελειώσει η καραντίνα.
Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές, και κάθε καυγάς με τους γονείς – ασχέτως καραντίνας – έχει δύο υπεύθυνους. Μήπως το παρακάνεις κι εσύ με την αντιδραστικότητά σου; Μήπως ήρθε η ώρα να αποδεχτείς κι εσύ (έστω, στα τριάντα και στα σαράντα, ποτέ δεν είναι αργά) ότι οι γονείς δεν θα σταματήσουν να εκφράζουν κάθε σταγόνα ανησυχίας τους; Άλλωστε, ας μην κοροϊδευόμαστε, την αντίδραση και την γκρίνια που μπορούμε να βγάλουμε στους γονείς μας, δεν μπορούμε να την βγάλουμε σε κανέναν άλλο. Και αυτό ίσως είναι θετικό.
Ίσως να είναι μια καλή ευκαιρία να δεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί γενικά στην ζωή σου, να καταλάβεις πως ό,τι κι αν σου πουν οι γονείς σου ήταν απλά μια αφορμή για να ξεσπάσεις, και να δεις πώς θα το διαχειριστείς. Επίσης, οι γονείς γενικά, όσο και να τους γκρινιάξεις, όσα «γ#μώ το φελέκι μου» κι αν τους πετάξεις, πέντε λεπτά μετά θα σε ρωτούν πάλι με ανησυχία αν είσαι καλά.
*Τέλος, αν δεν μένεις με κανέναν αλλά έχεις γονείς με τηλεφωνική σύνδεση, δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε. Θα το υποστείς. Μην κλείσεις το τηλέφωνο, θα βάλουν να σε βρει η αστυνομία. Ή θα πάθουν εγκεφαλικό. Συγγνώμη. Κουράγιο.
