Οι πιο ευρύχωρες παραλίες για τον μαγιάτικο καύσωνα
Ο υδράργυρος σκαρφαλώνει σε ύψη αυγουστιάτικα, οι οργανωμένες παραλίες ανοίγουν, κι εμείς απολαμβάνουμε τον πιο σουρεάλ Μάιο που ζήσαμε ποτέ.
Κάποιοι από εμάς κάναμε φέτος την πρώτη μας βουτιά νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Οι υπόλοιποι… θα την κάνετε το Σαββατοκύριακο που έρχεται, οι θερμοκρασίες του οποίου προβλέπεται να αγγίξουν επίπεδα Αυγούστου. Και μάλιστα με τις ευλογίες της κυβέρνησης, που έσπευσε την Τετάρτη το πρωί να ανακοινώσει το άνοιγμα των οργανωμένων παραλιών, γιατί τέσσερα εκατομμύρια είμαστε ζωή να ‘χουμε, δεν χωράμε όλοι στις υπόλοιπες με δυο μέτρα απόσταση μεταξύ μας.
Το πού θα πας… άφησέ το πάνω μας.
Οι ελεύθερες κι ωραίες (και μεγάλες)
Σου τα είπαμε αναλυτικά κι εδώ την προηγούμενη εβδομάδα (είμαστε πάντα μπροστά) αλλά ένα φρεσκάρισμα της μνήμης όλοι μας το χρειαζόμαστε.
Τα Πευκάκια του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα, που έχουν τέλεια, αφράτη άμμο μέσα κι έξω από το νερό, ρηχά νερά για να μη σου έρθει απότομη η πρώτη βουτιά, και ένα υπέροχο πευκοδάσος για φόντο.
Το Καβούρι, τα νερά του οποίου είναι επίσης σούπερ ρηχά, ό,τι πρέπει για τα πρώτα πλατσουρίσματα. Κι έχει και έξτρα μπόνους ένα καρτποσταλικό ηλιοβασίλεμα.
Τα Λεγραινά, με τα χαριτωμένα αμμολοφάκια τους και τα κρυστάλλινα νερά που μοιάζουν με εκείνα του παρακείμενου ΚΑΠΕ (που είναι μικρούλι, και θα γεμίσει γρήγορα, οπότε αν δεν είσαι σούπερ πρωινός τύπος δεν το συνιστούμε ακόμα).
Η Ανάβυσσος, η κεντρική της παραλία δηλαδή, που έχει άφθονο χώρο να απλώσεις τις πετσέτες και τα κουβαδάκια σου, και σκιά από τα αρμυρίκια στο πίσω μέρος της.
Η βοτσαλωτή Ψάθα, που ναι είναι μακριούτσικα, παραμένει όμως εντός αττικών συνόρων, με το ψιλό, χρωματιστό βοτσαλάκι της, τα ωραία νερά του Κορινθιακού που τη βρέχουν και τη μεγάλη της έκταση που σε συνδυασμό με την απόσταση εγγυώνται ότι συνωστισμένοι δεν θα είμαστε.
Το Σέσι, που είναι επίσης μακριά, κι επίσης κρύβεται στο τέρμα ενός χωματόδρομου, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως (λέμε ίσως) να μην το βρεις γεμάτο. Είναι αμμουδερό, έχει σούπερ νερά και κάμποση σκιά από αρμυρίκια –ότι θα φτάναμε να μιλάμε για σκιά ήδη από τα μέσα Μαΐου, ποιος θα μας το έλεγε.
Το Βρωμοπούσι της Κερατέας, με την ωραιότατη αμμουδιά του να καταλήγει σε ψιλό βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, και τα νερά του σχεδόν πάντα ήρεμα, προστατευμένα από το φυσικό ημικυκλικό σχήμα του κολπίσκου.
…Και οι οργανωμένες
Επιστρέφουν δριμύτερες εσπευσμένα το Σάββατο, με υποχρεωτικές (προφανώς) αποστάσεις ασφαλείας, πράγμα που ίσως θα τους δώσει ένα αβαντάζ στους πιο ανησυχούντες εξ υμών, ότι τα μέτρα προστασίας θα τηρούνται με ευλάβεια.
Ο Μωραΐτης, ακριβώς δίπλα στην ελεύθερη αμμουδιά των Πεύκων του Σχινιά, έχει την ίδια αφράτη άμμο, ωραιότατα νερά, και ελεύθερη είσοδο –χρειάζεται μόνο να πάρεις κάτι να φας ή να πιείς από το μπαρ, αξίας ίσης με 4€. Πράγμα που πιθανότατα θα έκανες ούτως ή άλλως.
Το Καράβι του Σχινιά, σχεδόν δίπλα του, που το αγαπούν πολύ οι 20άρηδες της Αθήνας. Έχει κι αυτό μεγάλη έκταση, σούπερ άμμο και ολοήμερη ατμόσφαιρα πάρτι –αν θέλεις να ακούς μόνο το κύμα και τα τζιτζίκια (υπάρχουν τζιτζίκια τον Μάιο;) δεν είσαι για εδώ. Από τιμές, ισχύει ό,τι και στον Μωραΐτη.
Το Yabanaki της Βάρκιζας, με την αφράτη, ευρύχωρη αμμουδιά του, τα μπαράκια του, τα σουβλάκια του και όλα τα κομφόρ μιας σούπερ οργανωμένης παραλίας σε λογικότατες τιμές: 5€ με ξαπλώστρα τις καθημερινές, 6€ η είσοδος συν άλλα 5€ για ξαπλώστρα τα Σαββατοκύριακα.
Το Μαύρο Λιθάρι της Σαρωνίδας που είναι μεν οργανωμένο με ξαπλώστρες και beach bar, δεν έχει όμως προς το παρόν καμία χρέωση για είσοδο. Έχει ωραία, καθαρά νερά, αμμουδιά και ψιλό βοτσαλάκι και νεαρόκοσμο που το εμπιστεύεται για τις πρώτες και τις τελευταίες του βουτιές σταθερά κάθε χρόνο.
Ο Αστέρας της Βουλιαγμένης που ναι, ξέρουμε, δεν είναι για όλους, είναι όμως ίσως η ωραιότερη αμμουδιά οργανωμένης παραλίας στην Αττική, οπότε αν τον σηκώνει το budget σου είναι η τέλεια εξτραβαγκάντζα για να γιορτάσεις την μετα-καραντίνας εποχή. Και μετά από αυτή την εισαγωγή: 20€ τις καθημερινές, 30€ τα Σαββατοκύριακα.
Το Grand Beach στο Λαγονήσι, που είναι μεν τσιμπημένο (12€ είσοδος τις καθημερινές, 25€ τα Σαββατοκύριακα) έχει όμως φανταστικά νερά, απολαυστική αμμουδιά μέσα και έξω από το νερό, και εξεζητημένα κομφόρ τύπου service στην ξαπλώστρα με το πάτημα ενός κουμπιού.
Το πού θα πας… άφησέ το πάνω μας.
Οι ελεύθερες κι ωραίες (και μεγάλες)
Σου τα είπαμε αναλυτικά κι εδώ την προηγούμενη εβδομάδα (είμαστε πάντα μπροστά) αλλά ένα φρεσκάρισμα της μνήμης όλοι μας το χρειαζόμαστε.
Τα Πευκάκια του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα, που έχουν τέλεια, αφράτη άμμο μέσα κι έξω από το νερό, ρηχά νερά για να μη σου έρθει απότομη η πρώτη βουτιά, και ένα υπέροχο πευκοδάσος για φόντο.
Το Καβούρι, τα νερά του οποίου είναι επίσης σούπερ ρηχά, ό,τι πρέπει για τα πρώτα πλατσουρίσματα. Κι έχει και έξτρα μπόνους ένα καρτποσταλικό ηλιοβασίλεμα.
Τα Λεγραινά, με τα χαριτωμένα αμμολοφάκια τους και τα κρυστάλλινα νερά που μοιάζουν με εκείνα του παρακείμενου ΚΑΠΕ (που είναι μικρούλι, και θα γεμίσει γρήγορα, οπότε αν δεν είσαι σούπερ πρωινός τύπος δεν το συνιστούμε ακόμα).
Η Ανάβυσσος, η κεντρική της παραλία δηλαδή, που έχει άφθονο χώρο να απλώσεις τις πετσέτες και τα κουβαδάκια σου, και σκιά από τα αρμυρίκια στο πίσω μέρος της.
Η βοτσαλωτή Ψάθα, που ναι είναι μακριούτσικα, παραμένει όμως εντός αττικών συνόρων, με το ψιλό, χρωματιστό βοτσαλάκι της, τα ωραία νερά του Κορινθιακού που τη βρέχουν και τη μεγάλη της έκταση που σε συνδυασμό με την απόσταση εγγυώνται ότι συνωστισμένοι δεν θα είμαστε.
Το Σέσι, που είναι επίσης μακριά, κι επίσης κρύβεται στο τέρμα ενός χωματόδρομου, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως (λέμε ίσως) να μην το βρεις γεμάτο. Είναι αμμουδερό, έχει σούπερ νερά και κάμποση σκιά από αρμυρίκια –ότι θα φτάναμε να μιλάμε για σκιά ήδη από τα μέσα Μαΐου, ποιος θα μας το έλεγε.
Το Βρωμοπούσι της Κερατέας, με την ωραιότατη αμμουδιά του να καταλήγει σε ψιλό βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, και τα νερά του σχεδόν πάντα ήρεμα, προστατευμένα από το φυσικό ημικυκλικό σχήμα του κολπίσκου.
…Και οι οργανωμένες
Επιστρέφουν δριμύτερες εσπευσμένα το Σάββατο, με υποχρεωτικές (προφανώς) αποστάσεις ασφαλείας, πράγμα που ίσως θα τους δώσει ένα αβαντάζ στους πιο ανησυχούντες εξ υμών, ότι τα μέτρα προστασίας θα τηρούνται με ευλάβεια.
Ο Μωραΐτης, ακριβώς δίπλα στην ελεύθερη αμμουδιά των Πεύκων του Σχινιά, έχει την ίδια αφράτη άμμο, ωραιότατα νερά, και ελεύθερη είσοδο –χρειάζεται μόνο να πάρεις κάτι να φας ή να πιείς από το μπαρ, αξίας ίσης με 4€. Πράγμα που πιθανότατα θα έκανες ούτως ή άλλως.
Το Καράβι του Σχινιά, σχεδόν δίπλα του, που το αγαπούν πολύ οι 20άρηδες της Αθήνας. Έχει κι αυτό μεγάλη έκταση, σούπερ άμμο και ολοήμερη ατμόσφαιρα πάρτι –αν θέλεις να ακούς μόνο το κύμα και τα τζιτζίκια (υπάρχουν τζιτζίκια τον Μάιο;) δεν είσαι για εδώ. Από τιμές, ισχύει ό,τι και στον Μωραΐτη.
Το Yabanaki της Βάρκιζας, με την αφράτη, ευρύχωρη αμμουδιά του, τα μπαράκια του, τα σουβλάκια του και όλα τα κομφόρ μιας σούπερ οργανωμένης παραλίας σε λογικότατες τιμές: 5€ με ξαπλώστρα τις καθημερινές, 6€ η είσοδος συν άλλα 5€ για ξαπλώστρα τα Σαββατοκύριακα.
Το Μαύρο Λιθάρι της Σαρωνίδας που είναι μεν οργανωμένο με ξαπλώστρες και beach bar, δεν έχει όμως προς το παρόν καμία χρέωση για είσοδο. Έχει ωραία, καθαρά νερά, αμμουδιά και ψιλό βοτσαλάκι και νεαρόκοσμο που το εμπιστεύεται για τις πρώτες και τις τελευταίες του βουτιές σταθερά κάθε χρόνο.
Ο Αστέρας της Βουλιαγμένης που ναι, ξέρουμε, δεν είναι για όλους, είναι όμως ίσως η ωραιότερη αμμουδιά οργανωμένης παραλίας στην Αττική, οπότε αν τον σηκώνει το budget σου είναι η τέλεια εξτραβαγκάντζα για να γιορτάσεις την μετα-καραντίνας εποχή. Και μετά από αυτή την εισαγωγή: 20€ τις καθημερινές, 30€ τα Σαββατοκύριακα.
Το Grand Beach στο Λαγονήσι, που είναι μεν τσιμπημένο (12€ είσοδος τις καθημερινές, 25€ τα Σαββατοκύριακα) έχει όμως φανταστικά νερά, απολαυστική αμμουδιά μέσα και έξω από το νερό, και εξεζητημένα κομφόρ τύπου service στην ξαπλώστρα με το πάτημα ενός κουμπιού.
