Αττικές παραλίες τέλειες για τα πρώτα πλατσουρίσματα
Κοίτα να δεις, που με ετούτα και με εκείνα θα ξεκινήσουμε από τον Μάη φέτος τις βουτιές. Ή έστω, τα πλατσουρίσματα στην ακροθαλασσιά.
Την ξέρεις αυτή την εικόνα: Αυτή που είναι Μάιος και φοράς ακόμα ένα φουτεράκι τα απογεύματα, όταν όμως βρεθείς κοντά σε θάλασσα νιώθεις αυτή την παρόρμηση να βγάλεις τα παπούτσια και να βουτήξεις δαχτυλάκια «να δεις αν είναι κρύο το νερό». Σχεδόν πάντα είναι, παρ’ όλα αυτά σχεδόν πάντα το κάνεις.
Αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο Μάιο που ζούμε, η παρόρμηση ενισχύεται αφενός από τον εγκλεισμό, αφετέρου από το γεγονός ότι βασικά οι μόνες έξοδοι που επιτρέπονται είναι σε φύση και θάλασσα. Γι’ αυτό κι εμείς σου διαλέξαμε έξι αττικές παραλίες σε μέγεθος… κοινωνικής αποστασιοποίησης, αμμουδερές κατά κύριο λόγο να μπορείς να απλώσεις τις πετσέτες και τα κουβαδάκια σου, και με ωραίες διαδρομές για περπάτημα γύρω τους. Πάρε, λοιπόν, το έτερο ήμισυ ή τους δύο πιο καλούς σου φίλους και φύγατε για…
Το Καβούρι, που έχει και τέλεια ρηχά νερά, και αμμουδιά χιλιομέτρων για να απλώσεις την πετσέτα σου τηρώντας μια χαρά τις αποστάσεις ασφαλείας, και μια ωραιότατη πλακόστρωτη περαντζάδα κανα-δυο χιλιομέτρων που αγκαλιάζει την παραλία. Ό,τι και να κάνεις, μην φύγεις πριν το ηλιοβασίλεμα –ο ήλιος που βουτά πίσω από το νησάκι κάνει το τοπίο μαγικό. Θα βρεις και καντίνα, για καφέδες και παγωμένες μπύρες take away, τι άλλο θέλεις δηλαδή;
Τα Πευκάκια του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα, που σου έχουμε πει και ξαναπεί πως είναι μια από τις πιο αγαπημένες μας παραλίες στον αττικό βορρά και όχι μόνο. Τώρα έχουμε και έναν έξτρα λόγο να την αγαπάμε, καθότι το τεράστιο μήκος της καθησυχάζει ακόμα και τους πιο υποχόνδριους εξ ημών (όχι δύο μέτρα απόσταση, και είκοσι άμα θες μπορείς να κρατήσεις). Τα δε μονοπάτια του πευκοδάσους πίσω της είναι ό,τι πρέπει για μια πεζοπορία στον καθαρό αέρα.
Τα Λεγραινά, που έχουν νερά παρόμοια με εκείνα του παρακείμενου (και πολυαγαπημένου) ΚΑΠΕ, συν την απλωσιά που του λείπει και μας κάνει για λίγο να το απαρνούμαστε –όχι ότι δεν θα περάσουμε να ρίξουμε μια ματιά και να απλώσουμε πετσέτα αν δεν έχει κόσμο, βέβαια. Τα Λεγραινά, όμως, που λες, έχουν επίσης φανταστική αμμουδιά, μικρούς χαριτωμένους αμμόλοφους για μπακγκράουντ, και ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα αντίστοιχο με εκείνο που μνημονεύαμε πριν στο Καβούρι.
Τη μεγάλη παραλία της Αναβύσσου, που είναι επίσης ευρύχωρη και αμμουδερή, έχει περίπτερο ακριβώς απέναντι για προμήθειες σε μπύρες και τσιμπολογήματα που μπορεί να χρειαστούν, και μια ωραιότατη παραλιακή περαντζάδα για να περπατήσεις ως την Παλαιά Φώκαια και πάλι πίσω αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι έξτρα ξεμούδιασμα μετά από ενάμιση μήνα εγκλεισμού.
Την Ψάθα, που δεν θα το κρύψουμε γκουγκλάραμε σε ποια περιφέρεια ανήκει πριν σου την προτείνουμε, καθότι βρίσκεται σε απόσταση… μονοήμερης εκδρομής, 66 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Παραμένει όμως εντός περιφέρειας Αττικής, οπότε κι εμείς παραμένουμε νόμιμοι. Η δύο χιλιομέτρων αμμουδιά της κορνιζάρεται από υπέροχα, διάφανα νερά, ό,τι πρέπει για πλατσουρίσματα, και το ηλιοβασίλεμα φαίνεται και από εδώ φαντασμαγορικό.
Το Σέσι, που είναι η πιο βόρεια από τις παραλίες του αττικού βορρά, και βρίσκεται στο τέλος ενός βατού χωματόδρομου 8 χιλιομέτρων, 22 περίπου χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα. Αυτό δε σημαίνει πως δεν την ξέρει ψυχή (ήταν κάποτε μυστική, δεν είναι πια) έχει όμως αρκετή ανοιχτωσιά για να χωράμε όλοι έστω και απλωμένοι ανά δύο μέτρα. Ε, και αν συναντήσεις χαμό, κάνεις αναστροφή και ξαναοδηγείς ως τα Πευκάκια του Σχινιά, δεν είναι και τόσο μακριά.
Αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο Μάιο που ζούμε, η παρόρμηση ενισχύεται αφενός από τον εγκλεισμό, αφετέρου από το γεγονός ότι βασικά οι μόνες έξοδοι που επιτρέπονται είναι σε φύση και θάλασσα. Γι’ αυτό κι εμείς σου διαλέξαμε έξι αττικές παραλίες σε μέγεθος… κοινωνικής αποστασιοποίησης, αμμουδερές κατά κύριο λόγο να μπορείς να απλώσεις τις πετσέτες και τα κουβαδάκια σου, και με ωραίες διαδρομές για περπάτημα γύρω τους. Πάρε, λοιπόν, το έτερο ήμισυ ή τους δύο πιο καλούς σου φίλους και φύγατε για…
Το Καβούρι, που έχει και τέλεια ρηχά νερά, και αμμουδιά χιλιομέτρων για να απλώσεις την πετσέτα σου τηρώντας μια χαρά τις αποστάσεις ασφαλείας, και μια ωραιότατη πλακόστρωτη περαντζάδα κανα-δυο χιλιομέτρων που αγκαλιάζει την παραλία. Ό,τι και να κάνεις, μην φύγεις πριν το ηλιοβασίλεμα –ο ήλιος που βουτά πίσω από το νησάκι κάνει το τοπίο μαγικό. Θα βρεις και καντίνα, για καφέδες και παγωμένες μπύρες take away, τι άλλο θέλεις δηλαδή;
Τα Πευκάκια του Εθνικού Πάρκου Σχινιά-Μαραθώνα, που σου έχουμε πει και ξαναπεί πως είναι μια από τις πιο αγαπημένες μας παραλίες στον αττικό βορρά και όχι μόνο. Τώρα έχουμε και έναν έξτρα λόγο να την αγαπάμε, καθότι το τεράστιο μήκος της καθησυχάζει ακόμα και τους πιο υποχόνδριους εξ ημών (όχι δύο μέτρα απόσταση, και είκοσι άμα θες μπορείς να κρατήσεις). Τα δε μονοπάτια του πευκοδάσους πίσω της είναι ό,τι πρέπει για μια πεζοπορία στον καθαρό αέρα.
Τα Λεγραινά, που έχουν νερά παρόμοια με εκείνα του παρακείμενου (και πολυαγαπημένου) ΚΑΠΕ, συν την απλωσιά που του λείπει και μας κάνει για λίγο να το απαρνούμαστε –όχι ότι δεν θα περάσουμε να ρίξουμε μια ματιά και να απλώσουμε πετσέτα αν δεν έχει κόσμο, βέβαια. Τα Λεγραινά, όμως, που λες, έχουν επίσης φανταστική αμμουδιά, μικρούς χαριτωμένους αμμόλοφους για μπακγκράουντ, και ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα αντίστοιχο με εκείνο που μνημονεύαμε πριν στο Καβούρι.
Τη μεγάλη παραλία της Αναβύσσου, που είναι επίσης ευρύχωρη και αμμουδερή, έχει περίπτερο ακριβώς απέναντι για προμήθειες σε μπύρες και τσιμπολογήματα που μπορεί να χρειαστούν, και μια ωραιότατη παραλιακή περαντζάδα για να περπατήσεις ως την Παλαιά Φώκαια και πάλι πίσω αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι έξτρα ξεμούδιασμα μετά από ενάμιση μήνα εγκλεισμού.
Την Ψάθα, που δεν θα το κρύψουμε γκουγκλάραμε σε ποια περιφέρεια ανήκει πριν σου την προτείνουμε, καθότι βρίσκεται σε απόσταση… μονοήμερης εκδρομής, 66 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Παραμένει όμως εντός περιφέρειας Αττικής, οπότε κι εμείς παραμένουμε νόμιμοι. Η δύο χιλιομέτρων αμμουδιά της κορνιζάρεται από υπέροχα, διάφανα νερά, ό,τι πρέπει για πλατσουρίσματα, και το ηλιοβασίλεμα φαίνεται και από εδώ φαντασμαγορικό.
Το Σέσι, που είναι η πιο βόρεια από τις παραλίες του αττικού βορρά, και βρίσκεται στο τέλος ενός βατού χωματόδρομου 8 χιλιομέτρων, 22 περίπου χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα. Αυτό δε σημαίνει πως δεν την ξέρει ψυχή (ήταν κάποτε μυστική, δεν είναι πια) έχει όμως αρκετή ανοιχτωσιά για να χωράμε όλοι έστω και απλωμένοι ανά δύο μέτρα. Ε, και αν συναντήσεις χαμό, κάνεις αναστροφή και ξαναοδηγείς ως τα Πευκάκια του Σχινιά, δεν είναι και τόσο μακριά.
