Οι βοτσαλωτές παραλίες της Αττικής
Επειδή μερικές φορές θέλεις να κάνεις μια βουτιά, χωρίς να κυνηγάς την άμμο απ’ όλες τις περίεργες γωνίες που έχει τρυπώσει.
Στο αιώνιο δίλημμα «άμμος ή βότσαλο», που έχουμε αναλύσει εκτενέστατα εδώ, οι βοτσαλολάτρεις απαντούν πως η άμμος, εκτός από την εκνευριστική της τάση να χώνεται παντού, έχει και το έξτρα μειονέκτημα να θολώνει τα νερά με το παραμικρό κυματάκι. Αν σκεφτείτε τις εντυπωσιακότερες σε απόχρωση νερών παραλίες που έχετε πάει, θα διαπιστώσετε πως σχεδόν όλες τους ήταν βοτσαλωτές. Κι αν δεν σας πείθουμε με θεωρητικά επιχειρήματα, ορίστε πέντε αττικές παραλίες για να τεστάρετε την υπεροχή του βότσαλου στην πράξη.
Η Ψάθα
Τα νερά της είναι από τα πιο διάφανα, και πιο βαθυγάλαζα, σε όλη την Αττική –είπαμε, το βότσαλο είναι που το δημιουργεί αυτό το εφέ. Τι κι αν είναι μια από τις πιο απομακρυσμένες από το κέντρο παραλίες που θα μπορούσες να βουτήξεις; Η μεγάλη της έκταση, η αίσθηση μονοήμερης και (εντάξει, θα το πούμε) τα ταβερνάκια στην άκρη της, που απλώνουν τραπέζια πλάι στο κύμα, αξίζουν με το παραπάνω τόσα κι άλλα τόσα χιλιόμετρα.
Το ΚΑΠΕ
Ο μικρός βοτσαλωτός κολπίσκος κοντά στο Σούνιο, με τα κυκλαδίτικα νερά, και τις δύο «μυστικές» παραλιούλες δεξιά κι αριστερά του (η μία λιλιπούτεια, χωρά ίσα-ίσα μια παρέα, η άλλη γυμνιστών και προσβάσιμη από μονοπάτι) είναι τα τελευταία χρόνια μια από τις δημοφιλέστερες επιλογές των Αθηναίων που ξέμειναν καλοκαιριάτικα στην πόλη, αλλά δε θέλουν να αποχωριστούν και τις βουτιές τους. Ελάτε αργούτσικα, και για να βρείτε χώρο ελεύθερο να απλώσετε πετσέτα, και για να μείνετε ως το ηλιοβασίλεμα, που φαίνεται από εδώ φαντασμαγορικό.
Η Κακιά Θάλασσα
Μην πτοείστε από το όνομά της, όταν δεν φυσάει βοριάς –που την πιάνει πολύ− δεν είναι καθόλου κακιά. Η ξακουστή παραλία της Κερατέας έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω, και άμμο μέσα στο νερό και «βγαίνει» κάθε χρόνο πανηγυρικά μια από τις καθαρότερες παραλίες της Αττικής στις μετρήσεις. Θα θέλαμε ίσως λιγότερες ξαπλώστρες, αν έπρεπε να βρούμε ένα αρνητικό για να της προσάψουμε. Οι ερχόμενοι με πιτσιρίκια, σημειώστε ότι έχει και κούνιες για έξτρα δόσεις «στεριανής» διασκέδασης.
Το Σέσι
Η βορειότερη των βόρειων παραλιών απέχει γύρω στα 22 χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα, και είναι μια από τις τελευταίες σχετικά ήσυχες παραλίες της Αττικής –εν μέρει χάρη στα οκτώ περίπου χιλιόμετρα (βατού) χωματόδρομου που χρειάζεται να διασχίσεις για να φτάσεις εδώ. Είναι βοτσαλωτή με διάφανα, ανοιχτογάλαζα νερά, και αρμυρίκια να της παρέχουν απλόχερα την πολυπόθητη σκιά. Είναι ξακουστή και για την πολύ καλή ψαροταβέρνα στην άκρη της, που λέγεται Κόλλιας και σερβίρει φρέσκο ψαράκι στα κάρβουνα.
Το Πόρτο Γερμενό
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά πέντε παραλίες στη σειρά συναποτελούν το Πόρτο Γερμενό. Και μπορούν και οι πέντε να καυχιούνται για τα κρυστάλλινα ανοιχτογάλαζα νερά τους και την απουσία του χαμού που επικρατεί σε άλλες αττικές παραλίες. Η πιο πολυσύχναστη από τις πέντε είναι αυτή που αποκαλείται για ευνόητους λόγους «μεσαία παραλία»: Βοτσαλωτή και με άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια, δεν ενδείκνυται για πιτσιρίκια, καθότι βαθαίνει απότομα, έχει όμως νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Βοτσαλωτό και πανέμορφο –και προστατευμένο από τους βοριάδες που ταλαιπωρούν συχνά την περιοχή− είναι και το Προσήλι, με τα γαλαζοπράσινα νερά του, πολύ κοντά στο Πόρτο Γερμενό (χάρτης εδώ)
Η Ψάθα
Τα νερά της είναι από τα πιο διάφανα, και πιο βαθυγάλαζα, σε όλη την Αττική –είπαμε, το βότσαλο είναι που το δημιουργεί αυτό το εφέ. Τι κι αν είναι μια από τις πιο απομακρυσμένες από το κέντρο παραλίες που θα μπορούσες να βουτήξεις; Η μεγάλη της έκταση, η αίσθηση μονοήμερης και (εντάξει, θα το πούμε) τα ταβερνάκια στην άκρη της, που απλώνουν τραπέζια πλάι στο κύμα, αξίζουν με το παραπάνω τόσα κι άλλα τόσα χιλιόμετρα.
Το ΚΑΠΕ
Ο μικρός βοτσαλωτός κολπίσκος κοντά στο Σούνιο, με τα κυκλαδίτικα νερά, και τις δύο «μυστικές» παραλιούλες δεξιά κι αριστερά του (η μία λιλιπούτεια, χωρά ίσα-ίσα μια παρέα, η άλλη γυμνιστών και προσβάσιμη από μονοπάτι) είναι τα τελευταία χρόνια μια από τις δημοφιλέστερες επιλογές των Αθηναίων που ξέμειναν καλοκαιριάτικα στην πόλη, αλλά δε θέλουν να αποχωριστούν και τις βουτιές τους. Ελάτε αργούτσικα, και για να βρείτε χώρο ελεύθερο να απλώσετε πετσέτα, και για να μείνετε ως το ηλιοβασίλεμα, που φαίνεται από εδώ φαντασμαγορικό.
Η Κακιά Θάλασσα
Μην πτοείστε από το όνομά της, όταν δεν φυσάει βοριάς –που την πιάνει πολύ− δεν είναι καθόλου κακιά. Η ξακουστή παραλία της Κερατέας έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω, και άμμο μέσα στο νερό και «βγαίνει» κάθε χρόνο πανηγυρικά μια από τις καθαρότερες παραλίες της Αττικής στις μετρήσεις. Θα θέλαμε ίσως λιγότερες ξαπλώστρες, αν έπρεπε να βρούμε ένα αρνητικό για να της προσάψουμε. Οι ερχόμενοι με πιτσιρίκια, σημειώστε ότι έχει και κούνιες για έξτρα δόσεις «στεριανής» διασκέδασης.
Το Σέσι
Η βορειότερη των βόρειων παραλιών απέχει γύρω στα 22 χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα, και είναι μια από τις τελευταίες σχετικά ήσυχες παραλίες της Αττικής –εν μέρει χάρη στα οκτώ περίπου χιλιόμετρα (βατού) χωματόδρομου που χρειάζεται να διασχίσεις για να φτάσεις εδώ. Είναι βοτσαλωτή με διάφανα, ανοιχτογάλαζα νερά, και αρμυρίκια να της παρέχουν απλόχερα την πολυπόθητη σκιά. Είναι ξακουστή και για την πολύ καλή ψαροταβέρνα στην άκρη της, που λέγεται Κόλλιας και σερβίρει φρέσκο ψαράκι στα κάρβουνα.
Το Πόρτο Γερμενό
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά πέντε παραλίες στη σειρά συναποτελούν το Πόρτο Γερμενό. Και μπορούν και οι πέντε να καυχιούνται για τα κρυστάλλινα ανοιχτογάλαζα νερά τους και την απουσία του χαμού που επικρατεί σε άλλες αττικές παραλίες. Η πιο πολυσύχναστη από τις πέντε είναι αυτή που αποκαλείται για ευνόητους λόγους «μεσαία παραλία»: Βοτσαλωτή και με άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια, δεν ενδείκνυται για πιτσιρίκια, καθότι βαθαίνει απότομα, έχει όμως νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Βοτσαλωτό και πανέμορφο –και προστατευμένο από τους βοριάδες που ταλαιπωρούν συχνά την περιοχή− είναι και το Προσήλι, με τα γαλαζοπράσινα νερά του, πολύ κοντά στο Πόρτο Γερμενό (χάρτης εδώ)
