Μια τέλεια μονοήμερη στη Λίμνη του Ηραίου

της Ηρώς Κουνάδη

Μιάμιση ώρα έξω από την Αθήνα, 15 χιλιόμετρα από το Λουτράκι, υπάρχει μια λίμνη μαγική, που δεν είναι ακριβώς λίμνη αλλά λιμνοθάλασσα, καθώς το αλμυρό νερό της ενώνεται και εναλλάσσεται με εκείνο του Κορινθιακού Κόλπου, μέσα από ένα στενό κανάλι στην άκρη της. Λίμνη Βουλιαγμένη τη λένε, θα τη βρεις όμως στους χάρτες σαν Λίμνη Ηραίου, από το όνομα του αρχαιολογικού χώρου κοντά της. Κι έτσι μάλλον θα προτιμάς να την λες, για να μην την μπερδεύεις με την άλλη, τη δικιά μας Λίμνη Βουλιαγμένης. Τι σημασία έχει ένα όνομα, που έλεγε και ο Σαίξπηρ;



Σημασία έχει πως εδώ θα βρεις το τέλειο σκηνικό για τις μονοήμερες εκδρομές σου: Καρτποσταλικό τοπίο, με καταπράσινες βουνοπλαγιές να κορνιζάρουν τα διάφανα, ακίνητα νερά της λίμνης. Παραλιούλες να σχηματίζονται στις όχθες της, προκαλώντας για φθινοπωρινά πλατσουρίσματα στα ζεστά νερά της. Ταβερνάκια να απλώνουν τα τραπέζια τους στην αμμουδιά της. Αρχαιολογικό χώρο που ακουμπά στην θάλασσα. Κι έναν από τους ωραιότερους φάρους της Ελλάδας, να αγναντεύει από ψηλά ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα. Καλό δεν ακούγεται;



Περπατώντας στις όχθες της λίμνης

Κάτι λιγότερο από είκοσι λεπτά θα σου πάρει να οδηγήσεις από το Λουτράκι ως την όχθη της Λίμνης Ηραίου, να διαλέξεις ένα σημείο να αφήσεις το αυτοκίνητο και να βγεις να την περπατήσεις. «Γυρολιμνιά» εδώ α λα Καστοριά μην περιμένεις, είπαμε, η λίμνη ενώνεται με τον Κορινθιακό, γεφυράκια και λοιπές ανθρώπινες παρεμβολές πάνω από το κανάλι τους δεν υπάρχουν. Αξίζει, όμως, να φτάσεις ως εκεί περπατώντας, όχι μόνο για το ίδιο το κανάλι αλλά και γιατί όλο το τοπίο γύρω από τη λίμνη το απολαμβάνεις και το εκτιμάς καλύτερα περπατώντας –δεν είναι μεγάλη η διαδρομή, άλλωστε, στο μέγιστο μήκος της η λίμνη φτάνει μόλις και μετά βίας τα δύο χιλιόμετρα.



Τρία-τέσσερα ταβερνάκια, μακριά το ένα από το άλλο, έτσι που να μη δημιουργείται ο συνωστισμός που θα χαλούσε το ειδυλλιακό τοπίο, απλώνουν λίγα τραπέζια στην αμμουδιά της λίμνης, και σερβίρουν ψαράκια και θαλασσινά (σκέψου καλαμάρι και γαρίδες στο τηγάνι, χταποδάκι ψητό, φρέσκα ψάρια αναλόγως ψαριάς και ημέρας και τα κλασικά συνοδευτικά) μετά του απαραίτητου ούζου που κάνει τα μάτια να μισοκλείνουν κάτω από τις μεσημεριανές ηλιαχτίδες.

Το Ηραίο που βάφτισε λίμνη και περιοχή



Άλλο ένα πεντάλεπτο οδήγησης, ή μια ωρίτσα περπάτημα, και βρίσκεσαι από τη λίμνη στον αρχαιολογικό χώρο που βάφτισε όλη τη γειτονιά του. Ο αρχαίος ναός της Ήρας που ακουμπά στην θάλασσα (έχει και μια μίνι βοτσαλωτή παραλιούλα στα πόδια του, για τους τολμηρούς που κάνουν ακόμα μπάνια) χρονολογείται από τον 7ο αιώνα π.Χ.



Από τις δωρικές κολώνες του σώζονται σήμερα μόνο οι βάσεις, και κάποια απομεινάρια της αγοράς δίπλα στην ιερή λίμνη που οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι υπήρχε εδώ, αλλά και μόνο για το φανταστικό τοπίο και την θέα στην θάλασσα αξίζει να κατηφορίσεις το δρομάκι από το σημείο που αφήνεις το αυτοκίνητο ως τον μικρό αρχαιολογικό χώρο. Στη μέση περίπου της διαδρομής, το εκκλησάκι που συναντάς είναι ο Άγιος Νικόλαος, που χτίστηκε εδώ τον 18ο αιώνα.

Ο Φάρος Μελαγκάβι



Οι φωτογραφίες του έχουν κατακλύσει τα social media, και όχι άδικα. Ένας από τους ωραιότερους φάρους της Ελλάδας, ο πέτρινος Φάρος του Ηραίου ή φάρος του ακρωτηρίου Μελαγκάβι, πρωτολειτούργησε το 1897, έσβησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε και πάλι να φωτίζει τα νερά του Κορινθιακού Κόλπου που απλώνονται μπροστά του το 1947. Βλέπει σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα, που θα σε ανταμείψει με το παραπάνω για την κομμάτι ανηφορική διαδρομή στο 300 περίπου μέτρων μονοπάτι από το ίδιο πλάτωμα που αφήνεις το αυτοκίνητο για να πας και στον αρχαιολογικό χώρο –κατηφορίζεις για το Ηραίο, ανηφορίζεις για τον φάρο, απλά πράγματα. Η είσοδος σε αμφότερα είναι ελεύθερη.