Παράλια Τουρκίας: Οι καλύτερες βουτιές στη Μεσόγειο

Κείμενο: Ηρώ Κουνάδη
Φωτογραφίες: Γιώργος Παπαδόπουλος 

Τα βασικά τα ξέρετε. Το Αιγαίο από την απέναντι πλευρά έχει καταπληκτικούς αρχαιολογικούς χώρους, σαν την Έφεσο, πάρτι resorts με ξενοδοχεία-μεγαθήρια σαν το Μποντρούμ που το λέγαν’ κάποτε Αλικαρνασσό και υπέροχες πόλεις γεμάτες μνήμες, όπως η Σμύρνη και το Αϊβαλί. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Λίγο να ξεμακρύνετε από τις ακτές του Αιγαίου προς τον νότο, και βρίσκεστε σε μικρά χωριουδάκια-κοσμήματα, ερημικές παραλίες με νερά στην απόχρωση του τιρκουάζ που συναντάμε μόνο εδώ και στο Ιόνιο, γαλάζιες λίμνες και αρχαίες πόλεις που κάπου τις είχατε ακουστά, αλλά δεν είχατε ακριβώς εικόνα του πού βρίσκονταν. Καλωσήρθατε στην πλευρά της Τουρκίας που ακουμπά στη Μεσόγειο.

Ένα χωριό που το λέγαν’ Gelemis και η υπέροχη παραλία του

Ακριβώς στο σημείο που τα νερά του Αιγαίου αναμιγνύονται με αυτά της Μεσογείου, υπάρχει ένα τοσοδούλι χωριό που ακουμπά διαδοχικά τα απομεινάρια μιας μεγάλης αρχαίας πόλης και την χρυσαφένια άμμο μιας απέραντης παραλίας. Οι κάτοικοί του σήμερα το λένε Γκελεμίς. Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, το έλεγαν Πάταρα και το ήξεραν σαν ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια της αρχαίας Λυκίας. Μια μικρή ιστορική παρένθεση πρέπει να την κάνουμε εδώ, για να πούμε ότι η Λυκία ήταν η πρώτη –και λειτουργικότερη– ομοσπονδία της ανθρωπότητας, και ότι στο σύνταγμά της έχουν βασίσει τις αρχές τους πολλά σύγχρονα ομόσπονδα κράτη, όπως οι ΗΠΑ. Κλείνει η παρένθεση.

Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση στους νεοφερμένους επισκέπτες του Γκελεμίς είναι η μοναδική πιθανότατα στον κόσμο ρυμοτομική διάταξη σύγχρονο χωριό-αρχαία πόλη-παραλία. Για να καταλήξεις στην υπέροχη χρυσαφένια αμμουδιά των Πατάρων (θα τη βρείτε ως Patara σε χάρτες και ταξιδιωτικούς οδηγούς) θα χρειαστεί να οδηγήσεις ανάμεσα σε επιβλητικά ρωμαϊκά τείχη, εντυπωσιακά αναστηλωμένα αρχαία θέατρα και φαρδιά πλακόστρωτα πλαισιωμένα από κίονες, τα οποία καταλήγουν σε στάσιμα νερά, εκεί που κάποτε βρισκόταν το λιμάνι, πριν τραβηχτεί η θάλασσα και παρακμάσει η πόλη.

Στο τέλος όλων αυτών, ο δρόμος καταλήγει στους αμμόλοφους μιας απέραντης αμμουδιάς που φέρνει στο μυαλό των εξ Ελλάδος ορμώμενων τον Καϊάφα. Στα 18 χιλιόμετρά της βρίσκουν καταφύγιο και φτιάχνουν τις φωλιές τους οι συμπαθέστατες Caretta Caretta της Μεσογείου, πράγμα που σημαίνει ότι η μία και μοναδική πρόσβαση στην παραλία κλείνει στις 19.00 το απόγευμα, για να αφήσει τα χελωνάκια στην ησυχία τους να βρουν τον δρόμο προς την θάλασσα.

Πού θα μείνετε: Στα όμορφα, φωτεινά και περιποιημένα δωμάτια του Golden Pension (στα 27€ το δίκλινο με πλούσιο σπιτικό πρωινό ό,τι ώρα ξυπνήσετε) ή στα γουστόζικα δωμάτια του Zeybek που διαθέτει επίσης και δικιά του πισίνα, για την περίπτωση που θέλετε να συνεχίσετε τις βουτιές σας μετά τις 19.00 το απόγευμα (στα 32€ το δίκλινο με παραδοσιακό πρωινό).

Πού θα φάτε (και πού θα πιείτε): Για τόσο μικρό χωριουδάκι, το Γκελεμίς έχει αξιοσημείωτα πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό. Λαχταριστές τοπικές σπεσιαλιτέ θα δοκιμάσατε στο μπαλκονάκι του Golden Terrace και στο Tlos, ενώ με το που δύσει ο ήλιος θα πιάσετε χτιστό καναπεδάκι στην αυλίτσα του Camel Bar, για καθαρά ποτά στο φως των κεριών υπό τους ήχους ροκ-ίζοντων ακουσμάτων.

Το Kas και τα τιρκουάζ νερά του

Ακριβώς απέναντι από το Καστελόριζο (που απέχει από την ακτή του μόλις 6 χιλιόμετρα) το Κας είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό απλωμένο στην όχθη αυτού που οι Τούρκοι ονομάζουν Κυανή Ακτή της Μεσογείου. Ο βασικός λόγος για να βρεθείτε –ή γιατί όχι και να μείνετε μερικές μέρες– εκεί είναι μια παραλία που λέγεται Kaputas, και βρίσκεται… στη μέση του πουθενά, 20 χιλιόμετρα έξω από το Κας και 7 χιλιόμετρα από το αμέσως προηγούμενο παραθαλάσσιο χωριουδάκι, το εξίσου όμορφο Καλκάν.

Τα αυτοκίνητα μένουν στον δρόμο που συνδέει τα δύο χωριά μεταξύ τους και με τις υπόλοιπες γωνιές της επαρχίας της Αττάλειας, και από εδώ ξεκινά μια κατάβαση που μοιάζει ατελείωτη. Σε παρηγορεί γι’ αυτό η συνεχής θέα στο απόλυτο τιρκουάζ των νερών, που φέρνει στο νου τους λευκαδιώτικους Εγκρεμνούς. Καθώς τα τσιμεντένια σκαλοπάτια πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στην αμμουδιά, η αίσθηση ότι εδώ έχεις ανακαλύψει μια από τις ωραιότερες παραλίες της Μεσογείου όλο και εντείνεται. Δεν είναι μόνο το απόλυτο τιρκουάζ των νερών της, ή η εξωτικά ανοιχτόχρωμη άμμος, αλλά και το φαράγγι που καταλήγει στην παραλία –περνώντας κάτω από τον αυτοκινητόδρομο που λέγαμε προηγουμένως– και η παντελής απουσία στεριάς στον ορίζοντα, που κάνουν το Καπουτάς να μοιάζει βγαλμένο από όνειρο καλοκαιρινής νυκτός, που θα ‘λεγε και ο Γουίλιαμ.

Πού θα μείνετε: Στα όμορφα, minimal δωμάτια του Caretta Hotel στο Καλκάν (στα 55€ το δίκλινο με πρωινό) ή, αν θέλετε και ένα touch πολυτέλειας στις διακοπές σας, στο υπέροχο Hotel Linda στο Κας (από 76€ το δίκλινο με πρωινό). Σημειώστε, πάντως, αν οι τιμές εδώ σας φαίνονται τσιμπημένες, ότι το Γκελεμίς απέχει από το Καπουτάς 14 χιλιόμετρα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε κάλλιστα να το χρησιμοποιήσετε ως βάση και για τις εδώ βουτιές σας.

Πού θα φάτε (και πού θα πιείτε): Ολόφρεσκα ψαράκια και θαλασσινά, αλλά και ντόπιους «στεριανούς» μεζέδες θα δοκιμάσετε στο Smiley’s, και αξέχαστα manti (χειροποίητα ζυμαρικά γεμισμένα με κιμά και περιχυμένα με σάλτσα γιαουρτιού) με φανταστική θέα στη θάλασσα από την ταράτσα του Bi Lokma –αμφότερα στο Κας. Αν ο δρόμος σας φέρει μέχρι το Καλκάν, πιάστε οπωσδήποτε τραπεζάκι στο αγαπημένο των ντόπιων Istanbul, για να δοκιμάσετε Αλί Ναζίκ (κεμπάπ επάνω σε πουρέ μελιτζάνας) και χταποδάκι γιουβέτσι. Για τα ποτάκια σας στο Κας κατευθυνθείτε στο Hi-Jazz Bar, που έχει τακτικά live jazz τα βράδια, ή στον ατμοσφαιρικό κήπο του Sun, που είναι τέλειος και για τα πρωινά σας καφεδάκια.

Η Αττάλεια και το ρωμαϊκό της λιμάνι

Η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα των μεσογειακών παραλίων της Τουρκίας, η πανέμορφη Αττάλεια είναι μια πόλη τους ενός εκατομμυρίου κατοίκων και των δωδεκάμισι εκατομμυρίων τουριστών κάθε καλοκαίρι. Είναι ταυτόχρονα ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική και σύγχρονη, χαώδης και ατμοσφαιρική, θαλασσινή και εντυπωσιακή σαν καστροπολιτεία, με ένα από τα καλύτερα αρχαιολογικά μουσεία της Τουρκίας (αν όχι ολόκληρου του κόσμου).

Η παλιά της πόλη, που ξεκινά από την αψιδωτή πύλη του Αδριανού και καταλήγει σε ένα ρωμαϊκό λιμάνι με ξύλινα καΐκια που μοιάζουν να τα έχουν πειρατές, είναι κτισμένη σαν καστροπολιτεία, με εμφανή τα απομεινάρια τεσσάρων αυτοκρατοριών που πέρασαν από τα πλακόστρωτα δρομάκια της. Βυζαντινά τείχη, ρωμαϊκές αψίδες, οθωμανικά τζαμιά με τους μιναρέδες τους να υψώνονται προς τον ουρανό, λουλουδιασμένα μπαλκονάκια, ξύλινα χαγιάτια και πέτρινα σκαλάκια που κατηφορίζουν διαρκώς προς το λιμάνι συνθέτουν το υπέροχο σκηνικό της.

Από το ρωμαϊκό λιμάνι ξεκινούν κάθε λίγη ώρα ξύλινα καΐκια που κάνουν τον γύρο του κολπίσκου, σταματώντας σε δύο μικρούς καταρράκτες που καταλήγουν στα νερά της Μεσογείου, βάζοντάς μας σε πειρασμό για βουτιές στα βαθιά –αλλά πάντα ανοιχτογάλαζα– νερά της. Αν προτιμάτε χαλαρά πλατσουρίσματα, στην άκρη της πόλης και προσβάσιμη με το τραμ θα βρείτε την μεγάλη παραλία της Αττάλειας που, χωρίς να αποτελεί χάρμα οφθαλμών, είναι μια αξιοπρεπέστατη αστική παραλία με καθαρά νερά για να κάνετε τις βουτιές σας.

Πού θα μείνετε: Η παλιά πόλη της Αττάλειας (Kaleici, θα τη βρείτε στους χάρτες, προς τέρψιν των οπαδών του Game of Thrones) διαθέτει πολλές ωραιότατες και έξτρα low budget προτάσεις για την διαμονή σας. Ξεχωρίζουν τα Camel Pension and Apartments, από 23€ το δίκλινο, και Hotel Twenty, από 27€ το δίκλινο.

Πού θα φάτε (και πού θα πιείτε): Εξαίσια παραδοσιακή τούρκικη κουζίνα (μη χάσετε τα μαντί) στα τραπεζάκια που απλώνει το Sim Restaurant πλάι στα τείχη της παλιάς πόλης. Επίσης, στο Kaleici Meyhanesi, που είναι πολύ δημοφιλές για τους ντόπιους –τα βράδια θα χρειαστείτε κράτηση. Αν βαρεθείτε ποτέ την παραδοσιακή τούρκικη κουζίνα, γραμμή για την σούπερ ατμοσφαιρική αυλίτσα του Vanilla, που σερβίρει δημιουργική μεσογειακή κουζίνα σε καλές τιμές. Για τα ποτά σας, πολύ καλές επιλογές είναι το Castle, το Dem-Lik (που φιλοξενεί τακτικά και live από ντόπιες μπάντες) και το Hope Inn, που σερβίρει μεταξύ άλλων και ωραία κοκτέιλ.