Όσοι έχουν επισκεφτεί την (πολύ) Βόρεια Ελλάδα πιθανότατα ξέρουν ότι για κάποιον περίεργο λόγο η ατμόσφαιρα και οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί εκεί. Και δεν αναφερόμαστε στις κλιματολογικές διαφορές και τις χαμηλότερες θερμοκρασίες.
Ο τρόπος που είναι χτισμένες οι πόλεις, το ”βαρύ” αλλά φιλόξενο αίσθημα των κατοίκων, η χλωρίδα- όλα συνθέτουν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό που ο κάτοικος του νότου ή ο συνήθης επισκέπτης των Κυκλάδων αδυνατεί να φανταστεί αν δεν το ζήσει.
Το ίδιο ισχύει για τη Σαμοθράκη, που αν και νησί, επιφυλάσσει στον επισκέπτη την ιδιαίτερη αίσθηση ότι ”βρίσκεται στο Βορά”.
Η καταπράσινη αυτή λωρίδα γης, που μοιάζει κυριολεκτικά να έχει μόλις αποσχιστεί από την ηπειρωτική ακτή, σε κάνει να ξεχνάς ότι το μέρος περιβάλλεται από θάλασσα, κάτι άλλωστε στο οποίο βοηθά και η μικρή σχετικά απόσταση από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (περίπου μία ώρα με δελφίνι και γύρω στις δύο και κάτι με οχηματαγωγό).
Κατά τη γνώμη του γράφοντος μαζί με τη Σαντορίνη και για εντελώς διαφορετικούς λόγους, η Σαμοθράκη είναι η ωραιότερη βιτρίνα φυσικής ομορφιάς της Ελλάδας: Θάλασσα και χιονισμένα βουνά, καταρράκτες, ποτάμια και θεόρατα πλατάνια τυλιγμένα στον κισσό.
Η φυσική ομορφιά της Σαμοθράκης κάνει τους περισσότερους να ξεχνούν το σπουδαίο θρησκευτικό κέντρο που υπήρξε στην αρχαιότητα. Μέχρι και τον 4ο αιώνα μ.Χ., το νησί αποτέλεσε τον κατεξοχήν τόπο λατρείας των Καβείρων. Οι αρχαίες θεότητες λατρεύονταν μέσω μυστηριακών τελετών που λάμβαναν χώρα στο Ιερό των Μεγάλων Θεών. Τα υπολείμματα του Ιερού και της αρχαίας πόλης είναι ό,τι απέμεινε για να θυμίζει τις τελετές μύησης, καλυμμένες από θρύλους και παραδόσεις.
Εγκαταλείποντας την αρχαία πόλη, η ιστορία του νησιού μεταφέρει τον επισκέπτη στον 15ο αιώνα, όταν την κυριαρχία είχαν οι Γενουάτες. Απόδειξη ότι στην απόληξη του τείχους της, ορθώνονται οι Πύργοι του Γατελούζι, αμυντικές βίγλες που ατενίζουν τη θάλασσα.
Όχι μακριά, στην Παλαιόπολη, βρίσκεται και το αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο αξίζει να επισκεφθείτε για μία... απουσία. Αν και για να δείτε το πρωτότυπο, θα πρέπει να ταξιδέψετε μέχρι το Λούβρο, στο μουσείο υπάρχει πιστό αντίγραφο του περίφημου αγάλματος της Νίκης. Εξάλλου και το ίδιο το κτίριο δεν υστερεί των εκθεμάτων του, καθώς αποτελεί έργο του αρχιτέκτονα Stuart M. Shaw του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Το ”δυνατό” σημείο της Σαμοθράκης δεν είναι η θάλασσα, αλλά οι παραλίες του... γλυκού νερού. Το μεγάλο υψόμετρο του όρους Φεγγάρι που δεσπόζει στο κέντρο του νησιού και είναι ορατό από οποιοδήποτε σημείο του, εγγυάται την ετήσια χιονόπτωση (είπαμε: Βοράς είναι!) και άρα τον ορμητικό ρου των πολυάριθμων ποταμών.
Αν και τα μικρά και τα μεγαλύτερα ποτάμια είναι ιδανικά για βόλτες, σε δύο σημεία του νησιού το τοπίο γίνεται πραγματικά μαγευτικό. Στον μικρό οικισμό Θέρμα, περίπου 8 χλμ. από την Καμαριώτισσα και σε μικρή απόσταση από την παραλία θα βρείτε κρυμμένες στο δάσος τις ονομαστές ”βάθρες”.
Πρόκειται για διαδοχικές υψομετρικά γούρνες ποταμίσιου νερού που δημιουργούνται από την κάθοδο των νερών του ποταμού.
Ακολουθείς ανάποδα το μικρό ρέμα προσπερνώντας πλατάνια που στις κουφάλες τους μπορούν να στεγάσουν τριμελείς οικογένειες. Ήδη περπατάς πάνω σε πράσινο χαλί από κάθε είδους φύλλα φυτών γνωστών και λιγότερο αναγνωρίσιμων, ενώ οι ήχοι του δάσους καλύπτουν το θρόισμα των βημάτων σου.
Μετά από 10 λεπτά, συναντάς την πρώτη βάθρα, την καλύτερη εισαγωγή για αυτό που θα ακολουθήσει. Περπατώντας, ή σωστότερα ημισκαρφαλώνοντας, περνάς από τη μία βάθρα στην άλλη και ανακαλύπτεις πόσο διαφορετικά όμορφες μπορεί να είναι αυτές οι φυσικές κολυμπήθρες. Αρκετές από αυτές έχουν ικανοποιητικό βάθος για μια βουτιά και όπως θα διαπιστώσει ο επισκέπτης δεν είναι λίγοι αυτοί που τιμούν τα κρύα και πεντακάθαρα νερά. Πόσες είναι οι βάθρες; Δεν είναι σαφές.
Εμείς φτάσαμε μέχρι την 11η , αλλά ακούσαμε ότι πραγματικά ωραία αρχίζουν μετά τη 16η! Όρεξη να έχει κανείς να ανεβαίνει...
Προχωρώντας παραλιακά για περίπου 4- 5 χιλιόμετρα, συναντάς το ρέμα του Φονιά. Μη σας τρομάζει το όνομα- αν και έχει το λόγο ύπαρξής του. Ανηφορίζοντας το ρέμα και μετά από 45 λεπτά περπάτημα δίπλα στις όχθες (καλό είναι να μην φοράτε σαγιονάρες) φτάνει κανείς στη βάθρα του Φονιά- μια τεράστια λεκάνη διαμέτρου 30 περίπου μέτρων που στη μια της άκρη φιλοξενεί τον πανύψηλο ομώνυμο καταρράκτη.
Μη διστάσετε να βουτήξετε στα βαθιά νερά της μεγάλης αυτής βάθρας, αλλά να προσέξετε μην πλησιάσετε το σημείο που ο καταρράκτης καταλήγει στη λιμνούλα: δημιουργείται μια ισχυρή δίνη που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και που έχει συμβάλει στην ονοματοδοσία της περιοχής.
Ίσως αξίζει να κάνετε λίγο παραπάνω κόπο και να ανεβείτε ψηλότερα, στην επόμενη βάθρα από όπου ”ξεκινά” ο θεαματικός καταρράκτης. Εκεί θα βρείτε ένα αληθινότατο... ομοίωμα παραλίας με ψιλή άμμο που οδηγεί ευγενικά τους λουόμενους στο νερό.
Για τους φανατικούς της θάλασσας, συστήνουμε τους Κήπους και την Παχιά Άμμο που βρίσκονται στα δύο άκρα του νησιού.
Στις βόλτες σας μπορείτε να συμπεριλάβετε, πέρα από το Αρχαιολογικό Μουσείο, τους πύργους των Γατελούζι, το Κάστρο στη Χώρα και την Παναγία την Κρημνιώτισσα, που όπως μαρτυρα΄και το όνομά της υπόσχεται... θέα.
Φαγητό
Η Σαμοθράκη αν και νησί φημίζεται κυρίως για το κατσικάκι και το αρνάκι της- αμφότερα ελευθέρας βοσκής. Το φρέσκο ψάρι που προσφέρεται σε πάμπολλα φαγάδικα του νησιού μπορεί σε γενικές να θεωρηθεί ακριβό. Για το λόγο αυτό οι γαστριμαργικές μας προτάσεις πολύ λίγο περιλαμβάνουν το κατεξοχήν παραθαλάσσιο μενού.
Αφού περάσετε τη χώρα, δίπλα στο εκκλησάκι, στη Σωτέρα βρίσκεται ίσως η νοστιμότερη... λαδόκολλα που έχετε ποτέ δοκιμάσει. Μέσα της θα συναντήσετε το προαναφερθέν αρνάκι και δίπλα της καλό θρακιώτικο κρασί. Αντίστοιχη πρόταση έχει να παρουσιάσει και το χωριό του προφήτη Ηλία με τις πολλές ταβέρνες, στις οποίες όμως καλό θα ήταν να πάτε μέχρι τις 9- 9.30, καθώς μετά τελειώνουν τα πάντα. Υπολογίστε περίπου 12-13 ευρώ το άτομο.
Όσοι ενδιαφέρονται για να μην διασχίσουν αποστάσεις, στην Καμαριώτισσα θα βρουν άνω στην πλατεία, την Κληματαριά, (περίπου 15 ευρώ το άτομο).
Όσοι ενδιαφέρονται για μεταμεσονύκτιο clubbing, θα απογοητευτούν στη Σαμοθράκη. Εκεί τα πράγματα είναι ήρεμα και... χαλαρά. Σε αυτούς τους ρυθμούς κινείται το κέφι στο Αγνάντι, το συμπαθέστατο μπαράκι στη χώρα από όπου μπορείτε να απολαύσετε τη θέα στο Αιγαίο και να ακούσετε τις σωστές μουσικές επιλογές.
Σε άλλο κλίμα, αλλά με δυνατό σημείο τις παρέες και τις νέες γνωριμίες, το Καφενείο στην είσοδο των Θέρμων σας υπόσχεται την παχιά σκιά των πλατανιών για να συνοδεύουν το ούζο σας τις μεσημεριανές ώρες και κρασοκατάνυξη με μεζέδες το βράδυ. Κάθε νύχτα όλο και κάποια παρέα θα ξεκινήσει στο μπουζούκι ένα ρεμπέτικο για να μείνει έκπληκτη (;) απο το πόσες φωνές είναι πρόθυμες να τη συνοδέψουν.
Διαμονή
Τα καταλύματα στη Σαμοθράκη απέχουν από τον χαρακτηρισμό του πολυτελούς. Ωστόσο, μπορεί κανείς τα χαρακτηρίσει αξιοπρεπή. Ούτως ή άλλως η ταξιδιωτική πρόταση της Σαμοθράκης δεν είναι του στυλ ”μπαίνω σε ξενοδοχείο- πόλη και δεν βγαίνω για 10 ημέρες”. Ακριβώς το αντίθετο.
Κοντά στον οικισμό των Θέρμων και ”πνιγμένα” στο πράσινο είναι τα μπάνγκαλοους Mariva. Τα δωμάτια είναι ικανοποιητικά και εξοπλισμένα με ψυγείο, κλιματισμό και όλα τα συναφή ενώ ακόμη και στη high season οι τιμή δεν ξεπερνά τα 80 ευρώ τη βραδιά. (τηλ. 0030 25510 98230 και 98258).
Αντίστοιχη είναι η τιμή και για το Κάστρο, κοντά στον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιόπολης, με την πισίνα και τις δυνατότητες για περιηγήσεις στα πέριξ (τηλ. 25510 89400).
Κοντά στον καταρράκτη του Φονιά, χτισμένο περισσότερο στην αιγαιοπελαγίτικη λογική βρίσκεται το συγκρότημα ”Αρχόντισσα beach hotel studios”. Οι τιμές την εποχή του Αυγούστου κινούνται γύρω στ 80- 90 ευρώ τη βραδιά. (Τηλ. 6974552836, 6973233044)
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα της Σαμοθράκης; Για όσους δεν μένουν στη Βόρεια Ελλάδα, το ότι μοιάζει πολύ μακριά. Εχετε δίκιο- είναι. Σας ”υπογράφουμε” όμως πως αξίζει τον κόπο.
Δημήτρης Γλύστρας
