Στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, η πανέμορφη Πύλος με τον ιστορικό κόλπο είναι το ιδανικό ορμητήριο για να γνωρίσετε την ευρύτερη περιοχή που αγνοείται από τις ορδές του τουρισμού. Σημείο ”συνάντησης” πολλαπλών ιστορικών περιόδων, η Πύλος θα αποτελέσει ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της ιστορίας, ενώ θα ανταμείψει όποιον έχει ανάγκη απλώς να χαλαρώσει.
του Χρήστου Ζαρίφη
Ευλογημένος τόπος. Έτσι απλά. Έτσι απλά επίσης είναι και άγνωστη στους πολλούς, γιατί οι κάτοικοι δεν στράφηκαν ποτέ στον μαζικό τουρισμό και χαίρονται, μαζί με τους ”πιστούς” της περιοχής, όλα (και είναι πολλά) τα όμορφα που έχει να προσφέρει.
Η Πύλος και η επαρχία της κατ’ αρχάς είναι προικισμένη από τη φύση: χαμηλοί λόφοι για χαλαρές διαδρομές με το αυτοκίνητο, ατελείωτες και πεντακάθαρες παραλίες, η λιμνοθάλασσα στο Διβάρι, η Σφακτηρία που τόσο χαρακτηριστικά κλείνει τον κόλπο.
Επίσης, η ιστορία την ”τιμά” ποικιλοτρόπως 4.000 χρόνια τώρα: από την πρωτεύουσα του βασιλείου του Νέστορα μέχρι τα ίχνη της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου (το παλιό της όνομα), δεν σταματά κανείς να βρίσκει σήματα από το παρελθόν.
Να τα πάρουμε με τη σειρά. Η Πύλος βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, στο νομό Μεσσηνίας, και βλέπει στο Ιόνιο πέλαγος. Απέχει 305 χλμ. από την Αθήνα (το πολύ τέσσερις ώρες με το αυτοκίνητο) και 50 χλμ. από την Καλαμάτα (η οποία, για όσους ξεκινήσουν από πιο μακριά, έχει αεροδρόμιο).
Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στον μυχό του κόλπου- μπαίνοντας με το αυτοκίνητο θα κατηφορίσετε σε αρκετές ”φουρκέτες” μέχρι να φτάσετε στο κέντρο της πόλης, την πλατεία των Τριών Ναυάρχων. Μπροστά στο λιμάνι, με αιωνόβια πλατάνια, με πολλά καλά καφέ, ουζερί και εστιατόρια, θα ”καταναλώσει” (ορθώς και δικαίως) πολύ από τον χρόνο σας.
Από το λιμάνι θα πάρετε και ένα από τα βαρκάκια που κάνουν τον γύρο του κόλπου, για να σας δείξουν τη Σφακτηρία, τα ναυάγια και τα μνημεία των πεσόντων στη ναυμαχία που απελευθέρωσε το 1827 την Ελλάδα, όταν ο ενωμένος αγγλικός, γαλλικός και ρωσικός στόλος νίκησε τον τουρκοαιγυπτιακό του Ιμπραήμ (ναι, μέσα σ’ αυτόν τον μικρό κόλπο). Στο λιμάνι θα ενημερωθείτε από το περίπτερο της οικολογικής οργάνωσης της περιοχής και για τον αιγυπτιακό χαμαιλέοντα, που ζει μόνο στον Νείλο και στη λιμνοθάλασσα του Διβαρίου.
Στη είσοδο του κόλπου το Νιόκαστρο, το εξαιρετικά συντηρημένο κάστρο της Πύλου που έχτισαν οι Τούρκοι για να αποκλείουν τη είσοδο σ’ αυτόν. Η επίσκεψη στο μουσείο του και η βόλτα στα τείχη του επιβάλλονται.
Η άλλη επιβεβλημένη επίσκεψη ιστορικού ενδιαφέροντος αφορά το Ανάκτορο του Νέστορα, 20 χλμ. βόρεια της Πύλου, στον Εγκλιανό. Αφενός γιατί ο σοφός Νέστωρ έκανε τέλεια επιλογή στη θέα που είχε επιλέξει να απολαμβάνει, αφετέρου γιατί ο αρχαιολογικός χώρος είναι φροντισμένος και με πολλά ευρήματα (τα περισσότερα των οποίων εκτίθενται στο μουσείο της Χώρας, 5 χλμ. πιο βόρεια).
Μη σας ξενίζει η περιγραφή του τύπου ””τόσο” βόρεια και… ”τόσο” πιο βόρεια”: η περιοχή θέλει περιήγηση, δεν είναι για ”στατικές” διακοπές. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κάποιος να μην πεταχτεί 13 χλμ. πιο νότια, στη Μεθώνη, με ένα από μεγαλύτερα κάστρα της Ελλάδας συν το χαρακτηριστικό Μπούρτζι (έχει κι αλλού πλην Ναυπλίου...) και μια... ιδιαιτέρως αμμώδη και ρηχή παραλία.
Το ”pop must” της περιοχής είναι η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, η οποία στο μόνο που ατύχησε είναι το... όνομα (διότι αν η λαϊκή Μούσα πέρασε, είδε και αποφάσισε να βαφτίσει έτσι, μάλλον είχε δύσκολη μέρα πριν): τέλειο ημικυκλικό σχήμα, που κλείνει από δύο λόφους (στον νότιο το Παλιόκαστρο, το βυζαντινό κάστρο της Πύλου, και στον βόρειο ο μυκηναϊκός θολωτός τάφος του Θρασυμήδη), άμμος και γαλαζοπράσινα νερά.
Αν αποφεύγετε γενικώς την πολυκοσμία, αποφύγετε και τη Βοϊδοκοιλιά τα Σαββατοκύριακα και τους Αυγούστους. Κάθε άλλο παρά λείπουν οι επιλογές για βουτιές: η παραλία της Γιάλοβας (το πιο ”τουριστικό” χωριό της περιοχής στα 6 χλμ. βόρεια της Πύλου), Χρυσή Άμμος (στο εσωτερικό του κόλπου της Πύλου, κοντά στη λιμνοθάλασσα του Διβαρίου), η παραλία του χωριού Ρωμανός, η παραλία στο Μάτι (μετά το χωριό Τραγάνα) αποκλείεται να μη σας προσφέρουν ό,τι ακριβώς θέλετε καθώς είναι μεγάλες και πεντακάθαρες.
Μπορείτε εξίσου καλά να απομονωθείτε (ακόμα και Αύγουστο) όσο και να... κοινωνικοποιηθείτε σε μια από τις ”πολυκαντίνες”. Πολλές μικρές και μεγάλες παραλίες θα βρείτε και στον δρόμο Μεθώνης-Φοινικούντας (ψαροχώρι 12 χλμ. από τη Μεθώνη).
Στο φαγητό δεν θα δυσκολευθείτε καθόλου. Το tip όμως στην περιοχή δεν είναι τόσο το ”πού θα πάω” όσο το ”τι θα φάω”. Τουτέστιν, η περιοχή φημίζεται για τα κηπευτικά της και το λάδι της. Τα φασολάκια, π.χ., και οι μελιτζάνες, παρέα με φέτα, είναι εγγυημένη απόλαυση. Για ψάρια, αντίστοιχα, απλώς πηγαίνετε στη Φοινικούντα ή στον Μάραθο. Θα πρέπει να είναι πολύ άτυχος κανείς, οτιδήποτε κι αν θελήσει να φάει, να συναντηθεί με... προτηγανισμένη πατάτα.
Θα κάνουμε μια εξαίρεση για την ”Ταβέρνα της Ρίνας”, λίγο πριν από την παραλία του Ρωμανού, γιατί εκεί μάθαμε εμπράκτως ότι η χωριάτικη σαλάτα μπορεί να είναι εκπληκτική...
Ακόμα μια εξαίρεση για το μπαράκι ”12 θεοί” στην είσοδο της Πύλου: το βράδυ, με θέα όλο τον κόλπο από ψηλά, η κουβέντα είναι αλλιώς (επίσης, θα βολευτούν και οι πιο... γκρινιάρηδες γιατί θα ξεγελαστούν ότι βρίσκονται στην καλντέρα της Σαντορίνης).
Γενικώς, για την Πύλο και την περιοχή καλό θα είναι να έχει κανείς υπόψη ότι προσφέρεται πάνω απ’ όλα για περιήγηση, αναζήτηση και χαλάρωση. Το πλέον λειτουργικό... ”mood” είναι... ”Μεξικάνος πριν από τη σιέστα” και η σωστή ταχύτητα είναι το ”slow motion”. Οι πιο ”ζωηροί” ίσως αντιμετωπίσουν πρόβλημα προσαρμογής...
Εξαιρετικές επιλογές υπάρχουν και στο θέμα ”διαμονή”. Τα ξενοδοχεία είναι αρκετά και καλά. Μέσα στην Πύλο, πολύ καλές επιλογές είναι τα ”12 θεοί” και ”Karalis”. Στη Γιάλοβα το κάμπινγκ ”Erodios” που έχει και ενοικιαζόμενα δωμάτια, και ο ”Ελαιώνας”. Στο Πετροχώρι το ”Navarone”.
Υπάρχουν και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, στην Πύλο, στη Γιάλοβα, αλλά και στο Πετροχώρι. Λάβετε υπόψη ότι γενικά οι τιμές είναι χαμηλές και ότι πλην του γνωστού πρώτου δεκαπενθήμερου του Αυγούστου δύσκολα θα συναντήσετε πρόβλημα πληρότητας και έλλειψης στέγης.
