5 τέλεια κάστρα και οι παραλίες δίπλα τους
Στην Πελοπόννησο, την Αττική και την Στερεά Ελλάδα, μερικές από τις καλύτερες βουτιές μας έχουν θέα σε παραμυθένια κάστρα.
της Ηρώς Κουνάδη
Τα κάστρα τα έχουμε συνδυάσει με φθινοπωρινές και ανοιξιάτικες εκδρομές… κακώς, αν μας ρωτάς, καθότι μερικά από τα ωραιότερα που έχουμε στην Ελλάδα πάνε σετάκι με φανταστικές παραλίες δίπλα τους, ή γύρω τους. Δεν μας πιστεύεις; Ρίξε μια ματιά στα ζεύγη που ακολουθούν, και θα αλλάξεις γνώμη.
Το Παλαμήδι και η Αρβανιτιά
Ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, το Παλαμήδι είναι βενετσιάνικο, το έχτισαν δηλαδή οι Ενετοί τον 18ο αιώνα. Είναι σκαρφαλωμένο πάνω στον λόφο που πήρε το όνομά του από τον Παλαμήδη, γιο του Ναύπλιου, ο οποίος ήταν εκείνος που πήγε στην Ιθάκη να πάρει σηκωτό τον Οδυσσέα που δεν ήθελε να πάει στον Τρωικό Πόλεμο και το έπαιζε τρελός κι έσπερνε τα χωράφια του με αλάτι, αν θυμάσαι. Ο άλλος θρύλος ο σχετικός με το Παλαμήδι λέει ότι τα σκαλιά που οδηγούν στην είσοδό του είναι 999, επειδή κάποτε ήταν χίλια αλλά ο Κολοκοτρώνης τα ανέβηκε με το άλογο και έσπασε το τελευταίο. Χωρίς να θέλουμε να χαλάσουμε μια καλή ιστορία, τα σκαλιά είναι στην πραγματικότητα 857.
Το κάστρο που βλέπεις από την βοτσαλωτή παραλία της Αρβανιτιάς, τώρα, δεν είναι το Παλαμήδι, είναι η επίσης βενετσιάνικη Ακροναυπλία. Η ίδια η παραλία είναι μικρή και κοσμαγάπητη, ιδανική αν δεν θέλεις να απομακρυνθείς πολύ από το Ναύπλιο για τις βουτιές σου. Έχει κρυστάλλινα νερά και βραχάκια για βουτιές στη μια της άκρη, συνδέεται δε με την παλιά πόλη του Ναυπλίου μέσα από την φανταστική παραθαλάσσια διαδρομή που οι ντόπιοι αποκαλούν «ο γύρος της Αρβανιτιάς».
Το Κάστρο των Αιγοσθενών και το Πόρτο Γερμενό
Δεν ξέρουμε αν το ξέρεις, αλλά δεν μας σώζονται πολλά κάστρα από την αρχαιότητα στην Ελλάδα. Το Κάστρο των Αιγοσθενών στο Πόρτο Γερμενό είναι μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις, και μάλιστα εξαιρετικά καλοδιατηρημένο για την ηλικία του, που μετριέται σε χιλιετίες. Βέβαιοι για το πότε χτίστηκε ακριβώς δεν είμαστε, αλλά η επικρατέστερη θεωρία λέει γύρω στο 343 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι συμμάχησαν με τους Μεγαρείς και τους βοήθησαν να χτίσουν ένα κάστρο για να προφυλαχτούν από τους Θηβαίους, που καλά παιδιά γενικώς δεν ήταν.
Το κάστρο συνέχισε να χρησιμοποιείται και στα βυζαντινά χρόνια, όπως μαρτυρά η ύπαρξη εκκλησιών φτιαγμένων κατά το γνωστό συνήθειο με υλικό από τους αρχαίους ναούς. Σήμερα σώζονται τα τείχη του, κάποιοι από τους πύργους, υπολείμματα της Ακρόπολης, και βέβαια η φαντασμαγορική θέα στην θάλασσα και τη γύρω περιοχή, που είναι αιώνια. Περισσότερες λεπτομέρειες έχουν το Υπουργείο Πολιτισμού και το Kastra.eu.
Κατηφορίζοντας από το κάστρο, θα βρεθείς στο Πόρτο Γερμενό, το οποίο έχει ούτε μία ούτε δύο, αλλά πέντε ωραιότατες παραλιούλες στη σειρά για να διαλέξεις πού προτιμάς να βουτήξεις. Εμείς θα προτείνουμε να οδηγήσεις ένα πεντάλεπτο ακόμα, για να φτάσεις λίγο έξω από τον οικισμό στο Προσήλι, που έχει τα πιο πρασινογάλαζα νερά που έχεις δει στην Αττική. Ψιλό βοτσαλάκι και φυσική σκιά από τα δέντρα που αγκαλιάζουν την παραλία συμπληρώνουν το ειδυλλιακό σκηνικό.
Το Χλεμούτσι και τα Λουτρά της Κυλλήνης
Στην πιο τέλεια (και πιθανότατα σκωπτική, αν μας ρωτάς) παραφθορά της ελληνικής γλώσσας, Χλεμούτσι λέγεται το Κλερμόντ, ένα κάστρο που έχτισαν οι Φράγκοι τον 13ο αιώνα. Για την ακρίβεια, όχι όποιοι κι όποιοι Φράγκοι: Ο Γοδεφρείδος Βιλεαρδουίνος, αρχηγός της τέταρτης Σταυροφορίας (αυτής που έκανε λίμπα την Πόλη το 1204) ο οποίος για να το χτίσει καταχράστηκε λεφτά της εκκλησίας, πράγμα που οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα. Συγχωρέθηκε αργότερα, και το κάστρο του είναι σήμερα αφενός ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Πελοποννήσου, και αφετέρου το σπουδαιότερο δείγμα φράγκικης αρχιτεκτονικής που έχουμε στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι άλλαξε ένα σωρό φορές χέρια και έγινε κατά σειρά καταλανικό, βυζαντινό, οθωμανικό και ενετικό.
Λίγα λεπτά οδήγησης από το κάστρο θα σε φέρουν σε μια από τις ωραιότερες παραλίες όχι μόνο της Πελοποννήσου, αλλά της Ελλάδας όλης. Όχι, δεν υπερβάλλουμε καθόλου: Απαλή σαν πούδρα άμμος Καραϊβικής, χωρίς βοτσαλάκι ούτε για δείγμα πουθενά, αμμόλοφοι φορτωμένοι με κρινάκια, γαλαζοπράσινα νερά και ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα, με τον ήλιο να βουτά στην θάλασσα. Από αυτό εδώ το σημείο της παραλίας, όσο κολυμπάς βλέπεις και το κάστρο.
Η Κορώνη και η Ζάγκα
Πιθανότατα δεν το ξέρεις αν δεν το έχεις επισκεφτεί, αλλά το Κάστρο της Κορώνης είναι ένα από τα ελάχιστα κάστρα της Ελλάδας που κατοικούνται κανονικά μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην έχει την αίγλη ή την φήμη της Μονεμβασιάς, είναι όμως κι αυτό Καστροπολιτεία, χτισμένη από τους Βενετούς τον 13ο αιώνα, στη θέση παλαιότερου βυζαντινού φρουρίου που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Περισσότερα για την Ιστορία του έχει το Kastra.eu εδώ.
Ακριβώς κάτω από τον λόφο του κάστρου, η Ζάγκα είναι μια υπέροχα αμμουδερή παραλία με βαθυγάλαζα νερά, άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια στο πίσω μέρος της, και λίγες και καλές ξαπλωστρομπρέλες αν προτιμάς οργάνωση.
Το Κάστρο της Ναυπάκτου και η Ψανή
Διεκδικεί επάξια μια θέση στη λίστα «τα ωραιότερα κάστρα της Ελλάδας», είναι όπως το βλέπεις σήμερα βενετσιάνικο, χτισμένο τον 15ο αιώνα, αλλά στη θέση του, στον πυραμιδωτό λόφο πάνω από τη Ναύπακτο, υπήρχε κάστρο ήδη από τα αρχαία χρόνια –και το λιμάνι στα πόδια του ήταν, όπως ίσως θυμάσαι από το σχολείο, η σημαντικότερη βάση των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το κάστρο άλλαξε χέρια μεταξύ Οθωμανών και Βενετσιάνων τέσσερις φορές, ακολουθώντας τη μοίρα της πόλης της Ναυπάκτου, που τον Μεσαίωνα είχε δοθεί ακόμα και ως προίκα (!) στον Φίλιππο του Τάραντα (αν δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός, κλικ εδώ) και είχε κατακτηθεί για μερικά φεγγάρια και από τον Γκίνο Μπούα Σπάτα (ούτε αυτόν τον ξέρεις; Να, εδώ).
Ένα δεκάλεπτο με τα πόδια από το Ενετικό Λιμάνι, η Ψανή είναι η παραλία της Ναυπάκτου, ό,τι πρέπει για βουτιές αν δεν θέλεις να μπεις στο αυτοκίνητο και να απομακρυνθείς από την πόλη. Είναι βοτσαλωτή, με κρυστάλλινα νερά, και μια παραλιακή περαντζάδα πίσω της ιδανική για βόλτες την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Η παραλία είναι σε σημεία οργανωμένη, αλλά έχει και άφθονο ελεύθερο χώρο για να απλώσεις ψάθες και πετσέτες αν προτιμάς.
Τα κάστρα τα έχουμε συνδυάσει με φθινοπωρινές και ανοιξιάτικες εκδρομές… κακώς, αν μας ρωτάς, καθότι μερικά από τα ωραιότερα που έχουμε στην Ελλάδα πάνε σετάκι με φανταστικές παραλίες δίπλα τους, ή γύρω τους. Δεν μας πιστεύεις; Ρίξε μια ματιά στα ζεύγη που ακολουθούν, και θα αλλάξεις γνώμη.
Το Παλαμήδι και η Αρβανιτιά
Ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, το Παλαμήδι είναι βενετσιάνικο, το έχτισαν δηλαδή οι Ενετοί τον 18ο αιώνα. Είναι σκαρφαλωμένο πάνω στον λόφο που πήρε το όνομά του από τον Παλαμήδη, γιο του Ναύπλιου, ο οποίος ήταν εκείνος που πήγε στην Ιθάκη να πάρει σηκωτό τον Οδυσσέα που δεν ήθελε να πάει στον Τρωικό Πόλεμο και το έπαιζε τρελός κι έσπερνε τα χωράφια του με αλάτι, αν θυμάσαι. Ο άλλος θρύλος ο σχετικός με το Παλαμήδι λέει ότι τα σκαλιά που οδηγούν στην είσοδό του είναι 999, επειδή κάποτε ήταν χίλια αλλά ο Κολοκοτρώνης τα ανέβηκε με το άλογο και έσπασε το τελευταίο. Χωρίς να θέλουμε να χαλάσουμε μια καλή ιστορία, τα σκαλιά είναι στην πραγματικότητα 857.
Το κάστρο που βλέπεις από την βοτσαλωτή παραλία της Αρβανιτιάς, τώρα, δεν είναι το Παλαμήδι, είναι η επίσης βενετσιάνικη Ακροναυπλία. Η ίδια η παραλία είναι μικρή και κοσμαγάπητη, ιδανική αν δεν θέλεις να απομακρυνθείς πολύ από το Ναύπλιο για τις βουτιές σου. Έχει κρυστάλλινα νερά και βραχάκια για βουτιές στη μια της άκρη, συνδέεται δε με την παλιά πόλη του Ναυπλίου μέσα από την φανταστική παραθαλάσσια διαδρομή που οι ντόπιοι αποκαλούν «ο γύρος της Αρβανιτιάς».
Το Κάστρο των Αιγοσθενών και το Πόρτο Γερμενό
Δεν ξέρουμε αν το ξέρεις, αλλά δεν μας σώζονται πολλά κάστρα από την αρχαιότητα στην Ελλάδα. Το Κάστρο των Αιγοσθενών στο Πόρτο Γερμενό είναι μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις, και μάλιστα εξαιρετικά καλοδιατηρημένο για την ηλικία του, που μετριέται σε χιλιετίες. Βέβαιοι για το πότε χτίστηκε ακριβώς δεν είμαστε, αλλά η επικρατέστερη θεωρία λέει γύρω στο 343 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι συμμάχησαν με τους Μεγαρείς και τους βοήθησαν να χτίσουν ένα κάστρο για να προφυλαχτούν από τους Θηβαίους, που καλά παιδιά γενικώς δεν ήταν.
Το κάστρο συνέχισε να χρησιμοποιείται και στα βυζαντινά χρόνια, όπως μαρτυρά η ύπαρξη εκκλησιών φτιαγμένων κατά το γνωστό συνήθειο με υλικό από τους αρχαίους ναούς. Σήμερα σώζονται τα τείχη του, κάποιοι από τους πύργους, υπολείμματα της Ακρόπολης, και βέβαια η φαντασμαγορική θέα στην θάλασσα και τη γύρω περιοχή, που είναι αιώνια. Περισσότερες λεπτομέρειες έχουν το Υπουργείο Πολιτισμού και το Kastra.eu.
Κατηφορίζοντας από το κάστρο, θα βρεθείς στο Πόρτο Γερμενό, το οποίο έχει ούτε μία ούτε δύο, αλλά πέντε ωραιότατες παραλιούλες στη σειρά για να διαλέξεις πού προτιμάς να βουτήξεις. Εμείς θα προτείνουμε να οδηγήσεις ένα πεντάλεπτο ακόμα, για να φτάσεις λίγο έξω από τον οικισμό στο Προσήλι, που έχει τα πιο πρασινογάλαζα νερά που έχεις δει στην Αττική. Ψιλό βοτσαλάκι και φυσική σκιά από τα δέντρα που αγκαλιάζουν την παραλία συμπληρώνουν το ειδυλλιακό σκηνικό.
Το Χλεμούτσι και τα Λουτρά της Κυλλήνης
Στην πιο τέλεια (και πιθανότατα σκωπτική, αν μας ρωτάς) παραφθορά της ελληνικής γλώσσας, Χλεμούτσι λέγεται το Κλερμόντ, ένα κάστρο που έχτισαν οι Φράγκοι τον 13ο αιώνα. Για την ακρίβεια, όχι όποιοι κι όποιοι Φράγκοι: Ο Γοδεφρείδος Βιλεαρδουίνος, αρχηγός της τέταρτης Σταυροφορίας (αυτής που έκανε λίμπα την Πόλη το 1204) ο οποίος για να το χτίσει καταχράστηκε λεφτά της εκκλησίας, πράγμα που οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα. Συγχωρέθηκε αργότερα, και το κάστρο του είναι σήμερα αφενός ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Πελοποννήσου, και αφετέρου το σπουδαιότερο δείγμα φράγκικης αρχιτεκτονικής που έχουμε στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι άλλαξε ένα σωρό φορές χέρια και έγινε κατά σειρά καταλανικό, βυζαντινό, οθωμανικό και ενετικό.
Λίγα λεπτά οδήγησης από το κάστρο θα σε φέρουν σε μια από τις ωραιότερες παραλίες όχι μόνο της Πελοποννήσου, αλλά της Ελλάδας όλης. Όχι, δεν υπερβάλλουμε καθόλου: Απαλή σαν πούδρα άμμος Καραϊβικής, χωρίς βοτσαλάκι ούτε για δείγμα πουθενά, αμμόλοφοι φορτωμένοι με κρινάκια, γαλαζοπράσινα νερά και ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα, με τον ήλιο να βουτά στην θάλασσα. Από αυτό εδώ το σημείο της παραλίας, όσο κολυμπάς βλέπεις και το κάστρο.
Η Κορώνη και η Ζάγκα
Πιθανότατα δεν το ξέρεις αν δεν το έχεις επισκεφτεί, αλλά το Κάστρο της Κορώνης είναι ένα από τα ελάχιστα κάστρα της Ελλάδας που κατοικούνται κανονικά μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην έχει την αίγλη ή την φήμη της Μονεμβασιάς, είναι όμως κι αυτό Καστροπολιτεία, χτισμένη από τους Βενετούς τον 13ο αιώνα, στη θέση παλαιότερου βυζαντινού φρουρίου που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Περισσότερα για την Ιστορία του έχει το Kastra.eu εδώ.
Ακριβώς κάτω από τον λόφο του κάστρου, η Ζάγκα είναι μια υπέροχα αμμουδερή παραλία με βαθυγάλαζα νερά, άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια στο πίσω μέρος της, και λίγες και καλές ξαπλωστρομπρέλες αν προτιμάς οργάνωση.
Το Κάστρο της Ναυπάκτου και η Ψανή
Διεκδικεί επάξια μια θέση στη λίστα «τα ωραιότερα κάστρα της Ελλάδας», είναι όπως το βλέπεις σήμερα βενετσιάνικο, χτισμένο τον 15ο αιώνα, αλλά στη θέση του, στον πυραμιδωτό λόφο πάνω από τη Ναύπακτο, υπήρχε κάστρο ήδη από τα αρχαία χρόνια –και το λιμάνι στα πόδια του ήταν, όπως ίσως θυμάσαι από το σχολείο, η σημαντικότερη βάση των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το κάστρο άλλαξε χέρια μεταξύ Οθωμανών και Βενετσιάνων τέσσερις φορές, ακολουθώντας τη μοίρα της πόλης της Ναυπάκτου, που τον Μεσαίωνα είχε δοθεί ακόμα και ως προίκα (!) στον Φίλιππο του Τάραντα (αν δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός, κλικ εδώ) και είχε κατακτηθεί για μερικά φεγγάρια και από τον Γκίνο Μπούα Σπάτα (ούτε αυτόν τον ξέρεις; Να, εδώ).
Ένα δεκάλεπτο με τα πόδια από το Ενετικό Λιμάνι, η Ψανή είναι η παραλία της Ναυπάκτου, ό,τι πρέπει για βουτιές αν δεν θέλεις να μπεις στο αυτοκίνητο και να απομακρυνθείς από την πόλη. Είναι βοτσαλωτή, με κρυστάλλινα νερά, και μια παραλιακή περαντζάδα πίσω της ιδανική για βόλτες την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Η παραλία είναι σε σημεία οργανωμένη, αλλά έχει και άφθονο ελεύθερο χώρο για να απλώσεις ψάθες και πετσέτες αν προτιμάς.
