7 κάστρα της Ελλάδας που πρέπει να έχεις δει
Από την Πελοπόννησο ως την Ήπειρο, και από εκεί στη Θεσσαλία, επτά υπέροχα ελληνικά κάστρα που πρέπει να βάλεις στο εκδρομικό σου πρόγραμμα.
της Ηρώς Κουνάδη
Θα αφήσουμε απέξω τα πολύ προφανή (τη Μονεμβασιά, ας πούμε, ή το Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης) και τα κάστρα των νησιών, που τα έχουμε συγκεντρώσει εδώ, και θα πάμε μια βόλτα στην Ιστορία του Μεσαίωνα, των ιπποτών, των Φράγκων, των Βυζαντινών, και των άλλων των παιδιών που χτίσανε κάστρα στην Ελλάδα.
Το Παλαμήδι
Προφανές ξε-προφανές, λίστα χωρίς το καλύτερα διατηρημένο κάστρο της Ενετοκρατίας δεν νοείται. Το Παλαμήδι, που λες, μοιάζει τα βράδια κρεμασμένο στον ουρανό πάνω από το Ναύπλιο, προσεγγίζεται από 857 (και όχι 999 που λέει ο θρύλος) σκαλοπάτια και πήρε το όνομά του από τον Παλαμήδη, γιο του Ναύπλιου, που ήταν εκείνος που έστειλαν οι Αργείοι στην Ιθάκη να φέρει σηκωτό τον Οδυσσέα στον Τρωικό Πόλεμο. Περισσότερες μικρές ιστορίες για το Ναύπλιο εδώ.
Το Κάστρο της Καβάλας
Στη θέση του, πάνω από την πόλη, υπήρχε κάστρο ήδη από την αρχαιότητα. Αυτό που βλέπεις, όμως, σήμερα είναι κατά βάση το κάστρο που έχτισαν οι Οθωμανοί το 1425 για να ελέγχουν το πέρασμα της Εγνατίας Οδού, που οδηγούσε στην τότε πρωτεύουσά τους, την Αδρανούπολη (το θυμάσαι ότι τότε δεν είχαν πάρει ακόμα την Πόλη, έτσι;). Τέσσερις μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωσή του, δέκα βενετσιάνικες γαλέρες ήρθαν και κατέλαβαν για λίγο το κάστρο, οι Οθωμανοί το πήραν όμως πίσω και από τότε –παρά τις διάφορες επιθέσεις− δεν ξανάλλαξε χέρια.
Το Χλεμούτσι
Αν προτιμάς τη σικάτη εκδοχή του ονόματός του, μπορείς να το λες Κλερμόντ, όπως οι Φράγκοι που το έχτισαν το 1223. Είναι το πανέμορφο κάστρο που βάφτισε το χωριό Κάστρο Κυλλήνης, και θα το αγαπήσεις λίγο περισσότερο αν μάθεις πως ο Γοδεφρείδος Βιλεαρδουίνος για να το χτίσει δήμευσε την περιουσία της εκκλησίας –η οποία βέβαια τον αφόρισε, αλλά μετά της πέρασε, και το κάστρο μας έμεινε. Περισσότερα για την ιστορία του έχουμε εδώ.
Ο Ακροκόρινθος
Το μεγαλύτερο κάστρο της Πελοποννήσου υπήρχε ήδη από την αρχαιότητα, ήταν η Ακρόπολη του Σίσυφου, του πρώτου βασιλιά της Κορίνθου. Στα τρεις χιλιάδες χρόνια που μεσολάβησαν, το κάστρο άλλαξε τόσες φορές χέρια, και δέχτηκε τόσες προσθήκες (έγινε μακεδονικό, ρωμαϊκό, βυζαντινό, ενετικό, φράγκικο, οθωμανικό, πουλήθηκε ακόμα και στους Ιππότες της Μάλτας όταν κάποια στιγμή οι Βυζαντινοί ξέμειναν από λεφτά) που πλέον είναι αδύνατο να το κατατάξεις σε μια κατηγορία. Κι αυτό είναι που το κάνει μαγικό.
Το Φανάρι
Φωτό: Kastra.eu
Ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μεσαιωνικά κάστρα που έχουμε στην Ελλάδα, το εντυπωσιακό Κάστρο του Φαναρίου βρίσκεται 16 χιλιόμετρα έξω από τα Τρίκαλα, σκαρφαλωμένο πάνω σε ένα λοφάκι. Ακριβώς πότε χτίστηκε δεν ξέρουμε, αναφέρεται όμως για πρώτη φορά σε αυτοκρατορικό χρυσόβουλο (των Βυζαντινών ήταν αυτά) το 1289. Από τους Βυζαντινούς το πήρε για ένα διάστημα ο Σέρβος Στέφανος Δουσάν, Αυτοκράτορας Σέρβων και Ελλήνων (δεν τον ήξερες, τον ήξερες; Τα βασικά της Ιστορίας του έχει η Wikipedia εδώ) και λίγο αργότερα, το 1396, ήρθαν οι Οθωμανοί, που έμειναν 460 χρόνια. Περισσότερα για την Ιστορία του κάστρου έχει το Kastra.eu εδώ.
Το Κάστρο της Ναυπάκτου
Το έχτισαν οι Ενετοί τον 15ο αιώνα, κι είναι κατά κοινή ομολογία ένα από τα ωραιότερα κάστρα που έχουμε στην Ελλάδα. Στην θέση του, στον πυραμιδωτό λόφο πάνω από τη Ναύπακτο, υπήρχε κάστρο ήδη από τα αρχαία χρόνια –και το λιμάνι στα πόδια του ήταν, μπορεί να θυμάσαι, η σημαντικότερη βάση των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το κάστρο άλλαξε χέρια μεταξύ Οθωμανών και Βενετσιάνων τέσσερις φορές, ακολουθώντας τη μοίρα της πόλης της Ναυπάκτου, που τον Μεσαίωνα είχε δοθεί ακόμα και ως προίκα (!) στον Φίλιππο του Τάραντα (ούτε αυτός ξέρεις ποιος είναι, κλικ εδώ) και είχε κατακτηθεί για μερικά φεγγάρια και από τον Γκίνο Μπούα Σπάτα (τελευταίο άγνωστο όνομα για σήμερα, υποσχόμαστε).
Το Κάστρο του Αλή Πασά
Αλλιώς γνωστό και ως Κάστρο της Ανθούσας, από το όνομα του χωριού λίγο έξω από την Πάργα. Χτίστηκε το 1814 από (το μάντεψες) τον Αλή Πασά –ή για την ακρίβεια κατ’ εντολή του Αλή Πασά, που ήθελε να πάρει την Πάργα από τους Γάλλους. Αρχιτέκτονας ήταν ένας Ιταλός αξιωματικός του στρατού του Αλή, ο Don Santo di Monteleone, που δεν είχε λέει ξαναχτίσει κάστρο ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά, πράγμα που εξηγεί γιατί αυτό εδώ το κάστρο μοιάζει πολύ, πολύ παράξενο: υπάρχουν πράγματα που μοιάζουν να είναι σε λάθος σημείο, κομμάτια εντελώς απροστάτευτα, και δε συμμαζεύεται.
