10 παραλίες για σεπτεμβριάτικες βουτιές στην Πελοπόννησο
Το καλοκαίρι παίρνει παράταση σε μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της Πελοποννήσου, που είναι ό,τι πρέπει για τα Σαββατοκύριακά σου.
της Ηρώς Κουνάδη
Μην ακούς τους καλοχειμωνάκηδες, το φθινόπωρο ξεκινά ημερολογιακά στις 21 Σεπτεμβρίου, και πρακτικά σε τουλάχιστον άλλον ένα μήνα, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε μπροστά μας το λιγότερο τέσσερα Σαββατοκύριακα εκμεταλλεύσιμα για τις τελευταίες βουτιές του καλοκαιριού. Και η Πελοπόννησος έχει μερικές από τις καλύτερες παραλίες για να τις φιλοξενήσει. Όπως αυτές.
Η Σκαφιδιά στην πολύπαθη Ηλεία (που αξίζει να στηρίξεις πρακτικά και οικονομικά μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του φετινού Αυγούστου) είναι μια απέραντη, φαντασμαγορική αμμουδιά με ψιλή άμμο και πρασινογάλαζα νερά. Στη νότια άκρη της, μετά το ποταμάκι που εκβάλλει στην θάλασσα και τα απομεινάρια των ρωμαϊκών λουτρών που βρίσκονταν εδώ, σχηματίζεται μια μίνι, εξίσου αμμουδερή παραλιούλα που λέγεται επίσης Σκαφιδιά, βλέπει σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα και την αγαπούν ιδιαίτερα οι ντόπιοι και οι λάτρεις των μικρών αμμουδερών κολπίσκων.
Ανάμεσα στην Επίδαυρο και τα Μέθανα, καταμεσής μιας φαντασμαγορικής αυτοκινητο-διαδρομής που κινείται διαρκώς παράλληλα με την θάλασσα, η Καντιναΐς έχει μάλλον τα πιο κρυστάλλινα νερά της περιοχής, μεγάλα λευκά βότσαλα και πλήρη απουσία οργάνωσης, εκτός από την πολύ ιδιαίτερη καντίνα που της δίνει το όνομά της, στην κορυφή των σκαλιών που οδηγούν στην παραλία. Ιδανικό σποτ για μεσημεριανά ουζάκια και μεζέδες, τα τραπέζια που απλώνει κάτω από τις καλαμωτές της.
Τα Περούλια, πολύ κοντά στην Κορώνη, είναι μια από τις πιο εξωτικές παραλίες της Μεσσηνίας. Ιδανικά για οικογένειες με πιτσιρίκια, χάρη στα ρηχά, πρασινογάλαζα νερά τους, την σχεδόν μόνιμη απουσία κύματος, και την υπέροχη, απαλή σαν πούδρα αμμουδιά που δεν έχει ούτε ένα τόσο δα βοτσαλάκι. Συνδυάζονται τέλεια με εξορμήσεις στα κάστρα της Μεθώνης και της Κορώνης, έχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες σε ένα τμήμα της παραλίας και ελεύθερο το μεγαλύτερο κομμάτι της.
Η Καλογριά της Αχαΐας είναι μοναδική περίπτωση δάσους-υδροβιότοπου που ακουμπά στην θάλασσα. Μια ωρίτσα έξω από την Πάτρα, είναι ιδανική για να περάσεις εκεί όλη την ημέρα, περπατώντας μονοπάτια και χαζεύοντας ποταμάκια και μικρές λίμνες, πριν απλώσεις ψάθες και πετσέτες στην εκπληκτική αμμουδιά της. Έχει σε σημεία και ξαπλώστρες από τα παρακείμενα beach bar, αλλά και απέραντο ελεύθερο χώρο αν προτιμάς την ησυχία σου. Στην άκρη της παραλίας, ένας φαντασμαγορικός αμμόλοφος 20 μέτρων σε προκαλεί να τον σκαρφαλώσεις και μετά να κουτρουβαλήσεις σαν το πιτσιρίκι την πλαγιά του. Στο δρόμο για την Καλογριά, ο αρχαιολογικός χώρος του Τείχους Δυμαίων προσφέρει από την κορυφή του πανοραμική θέα σε όλο το συγκλονιστικό τοπίο.
Στην παραγνωρισμένη ανατολική ακτή, οι Βίλες της Αργολίδας, ένα 20λεπτο έξω από το Ναύπλιο, είναι ό,τι πρέπει για τους ερημίτες που ακούν Καραθώνα και ανατριχιάζουν. Η οργάνωση λάμπει εδώ διά της απουσίας της, τα νερά είναι κρυστάλλινα και ανοιχτογάλαζα, και η παραλία στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι. Τα βράχια στις άκρες της προσφέρουν φυσική σκιά στους ξεχασιάρηδες που δεν έφεραν ομπρέλα. Θα χρειαστεί να κατέβεις ένα μονοπατάκι, και μετά μερικά σκαλιά, για να την προσεγγίσεις, αλλά μην τρομάζεις, μιλάμε για ένα 5λεπτο συνολικά.
Φωτό: Kostas Sinanos | Google Maps
Στον βαθύ νότο της Πελοποννήσου, εκεί που το καλοκαίρι διαρκεί και διαρκεί όπως έλεγε κι εκείνη η παλιά διαφήμιση, η Άμπελος της Μάνης έχει τα πιο απίθανα βαθυγάλαζα νερά της γειτονιάς της –πράγμα που αποτελεί κατόρθωμα, καθότι ως γνωστόν όλες οι παραλίες της Μάνης έχουν φανταστικά νερά. Η συγκεκριμένη έχει επίσης μεγάλα λευκά βότσαλα, τα δύο πιο γιγάντια αρμυρίκια που έχεις δει ποτέ, παντελή απουσία οργάνωσης και μια ροβινσωνική αίσθηση που ταιριάζει πολύ με το πέτρινο τοπίο της Μάνης.
Αν έφτασες σε αυτό το σημείο του κειμένου πιστεύοντας πως θα αφήναμε απέξω την Βοϊδοκοιλιά, μάλλον δεν μας ξέρεις καλά. Η απόλυτη παραλία-σταρ της Πελοποννήσου, με την πουδρένια άμμο της, τα παγωμένα πρασινογάλαζα νερά της, και το τέλειο ημικυκλικό σχήμα που της χαρίζει απλόχερα φωτογένεια τυγχάνει μια από τις αγαπημένες μας παραλίες όχι μόνο της Πελοποννήσου, της Ελλάδας ολόκληρης. Φέρε ομπρέλα, γιατί η περιοχή είναι προστατευόμενη τόσο ως κομμάτι του δικτύου Natura όσο και ως αρχαιολογικός χώρος, πράγμα που σημαίνει πως ξαπλώστρες, ομπρέλες και μπητσόμπαρα εδώ δεν θα βρεις.
Θα σου πούμε, όμως, κι ένα μυστικό, για να μη μας νομίζεις mainstream: Σχεδόν απέναντι από την Ελαφόνησο, πέντε λεπτά οδήγησης από τη Νεάπολη, θα βρεις μια παραλία που λέγεται Αμμίτσα, και είναι… αυτό που λέει το όνομά της: Μια γλυκύτατη, απαλή αμμουδιά που καταλήγει σε διάφανα, καταγάλανα νερά, μακριά από την κοσμοσυρροή και τις ξαπλώστρες των απέναντι. Εδώ πολύ κοντά, θα βρεις και το Παυλοπέτρι, την αρχαιότερη βυθισμένη παραλία του μικρού μας πλανήτη –πάρε μάσκα, και δες πριν φύγεις το σχετικό ντοκιμαντέρ του BBC με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.
Φωτό: VisitVatika.gr
Αν έχεις κάνει έστω και μια φορά στη ζωή σου ελεύθερο κάμπινγκ, την Ελαία της Μεσσηνίας κατά πάσα πιθανότητα την έχεις ακουστά. Αν όχι, τα βασικά: Μεγάλη σε πλάτος και σε μήκος και αμμουδερή, με ένα φουντωτό δάσος να προσφέρει απλόχερα την σκιά του στο πίσω μέρος της, και απολαυστικά, Ιόνια νερά που κυματίζουν σχεδόν όλο τον Αύγουστο –αλλά τώρα κατά κανόνα ηρεμούν. Βρίσκεται ένα τέταρτο μακριά από την Κυπαρισσία με το κάστρο της, και μια ώρα οδήγησης από τους φαντασμαγορικούς καταρράκτες της Νέδας.
Και τέλος, αν θέλεις Πελοπόννησο αλλά όχι και να οδηγήσεις παραπάνω από μία-μιάμιση ώρα από την Αθήνα, οι Κεχριές της Κορινθίας είναι η ιδανική παραλία για την περίπτωσή σου –γίνεται άνετα και μονοήμερη. Τη βρίσκεις ανάμεσα στην Κόρινθο και τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, κι έχεις να διαλέξεις αν θα αράξεις στις ξαπλώστρες κάτω από τις καλαμένιες ομπρέλες του beach bar ή θα απλώσεις τις ψάθες και τα κουβαδάκια σου στο μεγαλύτερο, ελεύθερο κομμάτι της παραλίας. Εκεί που τελειώνει η αμμουδιά, θα βρεις και τον αρχαιολογικό χώρο των Κεχρεών, που ήταν κάποτε το ανατολικό λιμάνι της Κορίνθου. Σήμερα επιβιώνουν οι μόλοι του λιμανιού, και κάποια απομεινάρια των αρχαίων ναών της Αφροδίτης και της Ίσιδας.
Μην ακούς τους καλοχειμωνάκηδες, το φθινόπωρο ξεκινά ημερολογιακά στις 21 Σεπτεμβρίου, και πρακτικά σε τουλάχιστον άλλον ένα μήνα, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε μπροστά μας το λιγότερο τέσσερα Σαββατοκύριακα εκμεταλλεύσιμα για τις τελευταίες βουτιές του καλοκαιριού. Και η Πελοπόννησος έχει μερικές από τις καλύτερες παραλίες για να τις φιλοξενήσει. Όπως αυτές.
Η Σκαφιδιά στην πολύπαθη Ηλεία (που αξίζει να στηρίξεις πρακτικά και οικονομικά μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του φετινού Αυγούστου) είναι μια απέραντη, φαντασμαγορική αμμουδιά με ψιλή άμμο και πρασινογάλαζα νερά. Στη νότια άκρη της, μετά το ποταμάκι που εκβάλλει στην θάλασσα και τα απομεινάρια των ρωμαϊκών λουτρών που βρίσκονταν εδώ, σχηματίζεται μια μίνι, εξίσου αμμουδερή παραλιούλα που λέγεται επίσης Σκαφιδιά, βλέπει σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα και την αγαπούν ιδιαίτερα οι ντόπιοι και οι λάτρεις των μικρών αμμουδερών κολπίσκων.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ανάμεσα στην Επίδαυρο και τα Μέθανα, καταμεσής μιας φαντασμαγορικής αυτοκινητο-διαδρομής που κινείται διαρκώς παράλληλα με την θάλασσα, η Καντιναΐς έχει μάλλον τα πιο κρυστάλλινα νερά της περιοχής, μεγάλα λευκά βότσαλα και πλήρη απουσία οργάνωσης, εκτός από την πολύ ιδιαίτερη καντίνα που της δίνει το όνομά της, στην κορυφή των σκαλιών που οδηγούν στην παραλία. Ιδανικό σποτ για μεσημεριανά ουζάκια και μεζέδες, τα τραπέζια που απλώνει κάτω από τις καλαμωτές της.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα Περούλια, πολύ κοντά στην Κορώνη, είναι μια από τις πιο εξωτικές παραλίες της Μεσσηνίας. Ιδανικά για οικογένειες με πιτσιρίκια, χάρη στα ρηχά, πρασινογάλαζα νερά τους, την σχεδόν μόνιμη απουσία κύματος, και την υπέροχη, απαλή σαν πούδρα αμμουδιά που δεν έχει ούτε ένα τόσο δα βοτσαλάκι. Συνδυάζονται τέλεια με εξορμήσεις στα κάστρα της Μεθώνης και της Κορώνης, έχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες σε ένα τμήμα της παραλίας και ελεύθερο το μεγαλύτερο κομμάτι της.
Η Καλογριά της Αχαΐας είναι μοναδική περίπτωση δάσους-υδροβιότοπου που ακουμπά στην θάλασσα. Μια ωρίτσα έξω από την Πάτρα, είναι ιδανική για να περάσεις εκεί όλη την ημέρα, περπατώντας μονοπάτια και χαζεύοντας ποταμάκια και μικρές λίμνες, πριν απλώσεις ψάθες και πετσέτες στην εκπληκτική αμμουδιά της. Έχει σε σημεία και ξαπλώστρες από τα παρακείμενα beach bar, αλλά και απέραντο ελεύθερο χώρο αν προτιμάς την ησυχία σου. Στην άκρη της παραλίας, ένας φαντασμαγορικός αμμόλοφος 20 μέτρων σε προκαλεί να τον σκαρφαλώσεις και μετά να κουτρουβαλήσεις σαν το πιτσιρίκι την πλαγιά του. Στο δρόμο για την Καλογριά, ο αρχαιολογικός χώρος του Τείχους Δυμαίων προσφέρει από την κορυφή του πανοραμική θέα σε όλο το συγκλονιστικό τοπίο.
Στην παραγνωρισμένη ανατολική ακτή, οι Βίλες της Αργολίδας, ένα 20λεπτο έξω από το Ναύπλιο, είναι ό,τι πρέπει για τους ερημίτες που ακούν Καραθώνα και ανατριχιάζουν. Η οργάνωση λάμπει εδώ διά της απουσίας της, τα νερά είναι κρυστάλλινα και ανοιχτογάλαζα, και η παραλία στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι. Τα βράχια στις άκρες της προσφέρουν φυσική σκιά στους ξεχασιάρηδες που δεν έφεραν ομπρέλα. Θα χρειαστεί να κατέβεις ένα μονοπατάκι, και μετά μερικά σκαλιά, για να την προσεγγίσεις, αλλά μην τρομάζεις, μιλάμε για ένα 5λεπτο συνολικά.
Φωτό: Kostas Sinanos | Google Maps
Στον βαθύ νότο της Πελοποννήσου, εκεί που το καλοκαίρι διαρκεί και διαρκεί όπως έλεγε κι εκείνη η παλιά διαφήμιση, η Άμπελος της Μάνης έχει τα πιο απίθανα βαθυγάλαζα νερά της γειτονιάς της –πράγμα που αποτελεί κατόρθωμα, καθότι ως γνωστόν όλες οι παραλίες της Μάνης έχουν φανταστικά νερά. Η συγκεκριμένη έχει επίσης μεγάλα λευκά βότσαλα, τα δύο πιο γιγάντια αρμυρίκια που έχεις δει ποτέ, παντελή απουσία οργάνωσης και μια ροβινσωνική αίσθηση που ταιριάζει πολύ με το πέτρινο τοπίο της Μάνης.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αν έφτασες σε αυτό το σημείο του κειμένου πιστεύοντας πως θα αφήναμε απέξω την Βοϊδοκοιλιά, μάλλον δεν μας ξέρεις καλά. Η απόλυτη παραλία-σταρ της Πελοποννήσου, με την πουδρένια άμμο της, τα παγωμένα πρασινογάλαζα νερά της, και το τέλειο ημικυκλικό σχήμα που της χαρίζει απλόχερα φωτογένεια τυγχάνει μια από τις αγαπημένες μας παραλίες όχι μόνο της Πελοποννήσου, της Ελλάδας ολόκληρης. Φέρε ομπρέλα, γιατί η περιοχή είναι προστατευόμενη τόσο ως κομμάτι του δικτύου Natura όσο και ως αρχαιολογικός χώρος, πράγμα που σημαίνει πως ξαπλώστρες, ομπρέλες και μπητσόμπαρα εδώ δεν θα βρεις.
Θα σου πούμε, όμως, κι ένα μυστικό, για να μη μας νομίζεις mainstream: Σχεδόν απέναντι από την Ελαφόνησο, πέντε λεπτά οδήγησης από τη Νεάπολη, θα βρεις μια παραλία που λέγεται Αμμίτσα, και είναι… αυτό που λέει το όνομά της: Μια γλυκύτατη, απαλή αμμουδιά που καταλήγει σε διάφανα, καταγάλανα νερά, μακριά από την κοσμοσυρροή και τις ξαπλώστρες των απέναντι. Εδώ πολύ κοντά, θα βρεις και το Παυλοπέτρι, την αρχαιότερη βυθισμένη παραλία του μικρού μας πλανήτη –πάρε μάσκα, και δες πριν φύγεις το σχετικό ντοκιμαντέρ του BBC με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.
Φωτό: VisitVatika.gr
Αν έχεις κάνει έστω και μια φορά στη ζωή σου ελεύθερο κάμπινγκ, την Ελαία της Μεσσηνίας κατά πάσα πιθανότητα την έχεις ακουστά. Αν όχι, τα βασικά: Μεγάλη σε πλάτος και σε μήκος και αμμουδερή, με ένα φουντωτό δάσος να προσφέρει απλόχερα την σκιά του στο πίσω μέρος της, και απολαυστικά, Ιόνια νερά που κυματίζουν σχεδόν όλο τον Αύγουστο –αλλά τώρα κατά κανόνα ηρεμούν. Βρίσκεται ένα τέταρτο μακριά από την Κυπαρισσία με το κάστρο της, και μια ώρα οδήγησης από τους φαντασμαγορικούς καταρράκτες της Νέδας.
Και τέλος, αν θέλεις Πελοπόννησο αλλά όχι και να οδηγήσεις παραπάνω από μία-μιάμιση ώρα από την Αθήνα, οι Κεχριές της Κορινθίας είναι η ιδανική παραλία για την περίπτωσή σου –γίνεται άνετα και μονοήμερη. Τη βρίσκεις ανάμεσα στην Κόρινθο και τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, κι έχεις να διαλέξεις αν θα αράξεις στις ξαπλώστρες κάτω από τις καλαμένιες ομπρέλες του beach bar ή θα απλώσεις τις ψάθες και τα κουβαδάκια σου στο μεγαλύτερο, ελεύθερο κομμάτι της παραλίας. Εκεί που τελειώνει η αμμουδιά, θα βρεις και τον αρχαιολογικό χώρο των Κεχρεών, που ήταν κάποτε το ανατολικό λιμάνι της Κορίνθου. Σήμερα επιβιώνουν οι μόλοι του λιμανιού, και κάποια απομεινάρια των αρχαίων ναών της Αφροδίτης και της Ίσιδας.
