Στο άκουσμα του ότι κάποιος θα περάσει τον Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι να του κάνουμε ένα φιλικό πατ, πατ στην πλάτη, συμπονώντας των εξ αποστάσεως μιας και οι περισσότεροι έχουν ήδη βγάλει εισιτηριάκι για νησιά και λοιπούς παραθεριστικούς προορισμούς (όπως θα έλεγε κι η μπούμερ εσωτερική φωνή μας)
Ωστόσο αδέρφια η Αττική τον Δεκαπενταύγουστο είναι υπέροχη, για αυτό και την κινηματογραφούν συνέχεια διάφοροι σκηνοθέτες (βλ. Φτηνά Τσιγάρα, Τσίου, ήσυχες Μέρες του Αυγούστου, Δεκαπενταύγουστος). Οι ρυθμοί χαλαροί, η κίνηση ανύπαρκτη κι οι παραλίες άδειες σχεδόν για πάρτη όσων ξέμειναν στο αθηναϊκό κλείνον άστυ και στα πέριξ του.
Στο Πόρτο Γερμενό, η μεσαία παραλία (από τις πέντε συνολικά) με τα αρμυρίκια που προσφέρουν βαρβάτη σκιά ακόμα και σε συνθήκες καύσωνα, είναι μια σταθερή κι αγαπημένη επιλογή. Το ψιλό βοτσαλάκι της παραλίας συνεχίζεται κι εντός θάλασσας με τα νερά ωστόσο να βαθαίνουν απότομα, επομένως προτίμησέ την αν δεν έχεις παιδιά.
Εκεί γύρω υπάρχει και το πολυαγαπημένο Προσήλι, το οποία έχει νερά που δεν φανταζόσουν ότι θα συναντήσεις ποτέ στην Αττική.
Άλλοι τη λένε, Πούντα Ζέζα κι άλλοι τη λεν Πουνταζέζα, όμως μικρή σημασία έχει το όνομα μιας και αυτή η βοτσαλωτή παραλία του Λαυρίου, φαντάζει ιδανική για άραγμα κάτω από τα αρμυρίκια. Ένα τμήμα της είναι οργανωμένο, όμως το Δεκαπενταύγουστο έχει αισθητά λιγότερο κόσμο, επομένως δεν χρειάζεται να έρθεις αξημέρωτα για να βρεις κενή ξαπλώστρα ή μπόλικο χώρο για να στρώσεις ψάθες και πετσετούλες, αν δεν θες να πληρώσεις.
Στα Πεύκα του Σχινιά θα συναντήσεις όπως μαρτυρά και το όνομα ένα υπέροχο Πευκοδάσος που ακουμπά την αμμουδερή παραλία που έχει γάργαρα νερά, σχεδόν νησιώτικα. Φόρτωσε τα απαραίτητα μπαγκάζια (ομπρέλες, καρεκλίτσες, ψάθες) μιας και είναι ανοργάνωτη και ρίξε μια βουτιά και για εμάς ατιμούτσικο.
Κάποτε το Σέσι ήταν το κρυμμένο παραλιακό όνειρο λίγων Αθηναίων που είχαν ανακαλύψει μια από τις ωραιότερες παραλίες του Αθηναϊκού Βορρά. Πλέον όλο και περισσότεροι το επιλέγουν δικαίως για τις βουτιές τους μιας και τα νερά παραμένουν πολύ καθαρά και τα αρμυρίκια που φτάνουν μέχρι την παραλία προσφέρουν πολλές σκιερές καβάτζες.
Παραλία με το όνομα Τσίου, δεν γίνεται να μην είναι πολυαγαπημένη για αυτό τον λόγο και την επιλέγουμε πολύ συχνά για τις βουτιές μας. Ειδικά τον Δεκαπενταύγουστο που ο κόσμος είναι αισθητά λιγότερος μπορείς να απολαύσεις τα ολόλευκα βραχάκια όπως και τα πεντακάθαρα νερά της.
Η Αλθέα λίγο μετά το Mojito Bay της Λομπάρδας, όπως πηγαίνετε προς το Σούνιο είναι ένα κρυμμένο μυστικό που βγάζει ασπροπρόσωπους όσους επιλέξουν τον μικρό αμμουδερό κολπίσκο για ηλιοθεραπεία και πλατσούρισμα με τα νερά. Κατεβαίνεις λίγα σκαλάκια και νιώθεις πως ανακάλυψες παραθαλάσσιο καρτποσταλικό χωριουδάκι.
Η παραλία του Σουνίου, τώρα είναι ακόμη μια στάνταρ επιλογή για τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου μιας και ελεύθερες ξαπλώστρες θα βρεις λόγω μειωμένου κόσμου αν είσαι του οργανωμένου και μπόλικο χώρο να στρώσεις την παραλιακή οικοσκευή σου, αν είσαι του ανοργάνωτου. Σε κάθε περίπτωση αν ανεβάσεις φωτογραφίες όλοι θα νομίσουν ότι θα διακοπάρεις σε κάποιο χοτ παραθαλάσσιο προορισμό.
