Στη Σκόπελο το καλοκαίρι έχει φόντο γαλαζοπράσινο
Φουντωτά πευκοδάση που φτάνουν ως το κύμα, σμαραγδένια νερά που τα καθρεφτίζουν και κυκλαδίτικες πινελιές σε μια… σποράδα χάρμα οφθαλμών.
Η Σκόπελος είναι από εκείνες τις ιδιαίτερες περιπτώσεις νησιών που, και ποτέ να μην τα έχεις επισκεφθεί, τα αισθάνεσαι με κάποιο τρόπο γνώριμα. Θες τα τοπία του Mamma Mia που την έκαναν διάσημη στα πέρατα του κόσμου; Θες η φήμη της που την θέλει το πιο πράσινο νησί του Αιγαίου; Θες οι φωτογραφίες των σμαραγδένιων της νερών που κάνουν κάθε καλοκαίρι τον γύρο των social media; Σαν κάπου να την ξέρεις, κάπου να την έχεις ξαναδεί. Κι όμως, η δεύτερη σε μέγεθος από τις Σποράδες κρύβει αναπάντεχα μυστικά και άσσους στο μανίκι που θα σε εκπλήξουν –και θα σε κάνουν να την ερωτευτείς.
Κατ’ αρχάς, τα πρακτικά
Στη Σκόπελο θα φτάσεις από τον Βόλο, σε δύο έως τέσσερις ώρες αναλόγως το πλοίο –πράγμα που μεταφράζεται βέβαια και σε αντίστοιχη τιμή. Η συντομότερη επιλογή είναι το flying dolphin, που φτάνει σε 2 ώρες και κοστίζει 30€ one way –δεν παίρνει αυτοκίνητα. Μετά, υπάρχει το Express Skiathos της Blue Star που κάνει το δρομολόγιο σε τρεις ώρες και 10 λεπτά, με το εισιτήριο στα 25,50€ και τέλος ο Πρωτέας της ΑΝΕΣ που κοστίζει 23€ και φτάνει σε τρεις ώρες και τρία τέταρτα. Αεροδρόμιο η Σκόπελος δεν έχει.
Τα πιο ωραία τα χωριά
Πρώτη και καλύτερη, η κουκλίστικη Χώρα που φέρνει στο νου κάτι από Κυκλάδες. Όπως την κοιτάς από μακριά, το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι μια θάλασσα από κεραμιδένιες στέγες πάνω σε λευκά σπιτάκια που μοιάζουν να ακουμπούν το ένα στο άλλο. Τα σοκάκια της κάνουν ανηφορικά ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε ασβεστωμένα πεζούλια, χρωματιστά πορτοπαράθυρα και διάσπαρτα εκκλησάκια που ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί.
Τον δεύτερο μεγαλύτερο οικισμό του νησιού, την επίσης κεραμιδοσκέπαστη Γλώσσα, ο Παπαδιαμάντης την έλεγε Ψηλό Χωριό –κι όταν αρχίσεις να ανηφορίζεις τα λιθόκτιστα, όλο σκαλάκια καλντερίμια της θα καταλάβεις γιατί. Η θέα στη θάλασσα από εδώ είναι φαντασμαγορική, και αλλιώτικη σχεδόν σε κάθε βήμα, ενώ το ηλιοβασίλεμα από εδώ πάνω είναι πραγματική εμπειρία.
Ο φιδογυριστός δρόμος που κατηφορίζει την πλαγιά από τη Γλώσσα, σε φέρνει στο Λουτράκι, ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού (το άλλο είναι στη Χώρα) αλλά η πραγματική έκπληξη κρύβεται λίγα χιλιόμετρα από εδώ, στα χωριουδάκια που λέγονται Παλαιό και Νέο Κλήμα. Το πρώτο είναι ορεινό, με τα λευκά κεραμιδοσκέπαστα σπιτάκια του κρεμασμένα σε μια καταπράσινη πλαγιά να αγναντεύουν από ψηλά την θάλασσα, ό,τι πρέπει για βόλτες σε πλακόστρωτα σοκάκια την ώρα που ο ήλιος δύει. Το δε Νέο Κλήμα είναι παραθαλάσσιο, χτισμένο στο σημείο που το καρτποσταλικό Δάσος του Βαθιά καταλήγει απαλά στη θάλασσα.
Πού βουτάμε εδώ;
Και πού δεν βουτάμε! Μερικές από τις ωραιότερες παραλίες του Αιγαίου συγκεντρώνονται γύρω από τα δάση της Σκοπέλου, όρεξη και χρόνο να ‘χεις για εξερευνήσεις, να βουτάς κάθε μέρα και σε διαφορετική. Για να μην ψάχνεις από πού θα ξεκινήσει, το δικό μας τοπ-7 ακολουθεί.
Στη Μηλιά: Ξακουστή και κοσμαγάπητη, με νερά που θυμίζουν εξωτικό νησί, ψιλό βοτσαλάκι και φουντωτά πεύκα που φτάνουν ως το κύμα. Ένας βράχος τη χωρίζει στα δύο, με το αριστερό της τμήμα να είναι πιο πολυσύχναστο (και οργανωμένο) και το δεύτερο κάπως πιο ήσυχο. Το ηλιοβασίλεμα φαίνεται από εδώ μαγικό –μην τυχόν και φύγεις νωρίς.
Στον Στάφυλο: Είναι αυτή η παραλία που έχεις δει περισσότερες φορές από κάθε άλλη στα social media. Ένας πανέμορφος πευκόφυτος ορμίσκος με απολύτως διάφανα, συγκλονιστικά ρηχά νερά, άμμο και ψιλό βοτσαλάκι. Υποθέτουμε δεν χρειάζεται να σου πούμε πως μόνος σου εδώ δεν θα ‘σαι.
Στον Πάνορμο: Βοτσαλωτός και μεγαλειώδης, από τις μεγαλύτερες (και δημοφιλέστερες) παραλίες του νησιού, βλέπει κι αυτός σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα –αργά το απόγευμα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος, τα νερά του είναι χρυσαφένια και οι βουτιές εξωπραγματικές. Προφανώς είναι οργανωμένη, όπως εύκολα θα μάντευες. Οι έχοντες πιτσιρίκια σημειώστε ότι τα νερά βαθαίνουν απότομα.
Στο Βελανιό: Έχει κερδίσει τη φήμη της ως η παραλία των γυμνιστών, είναι όμως… φιλική σε όλους, γυμνιστές και μη. Εδώ θα έρθεις περπατώντας στο μονοπάτι από τον Στάφυλο, και θα συναντήσεις πρώτα το οργανωμένο της κομμάτι με το beach bar και εν συνεχεία άφθονο ελεύθερο χώρο να απλώσεις την πετσέτα σου. Στην άκρη της έχει μια εντυπωσιακή σπηλιά, και σε όλο το μήκος ψιλό βοτσαλάκι και συγκλονιστικά νερά.
Στο Λιμνονάρι: Ίσως η πιο αφράτη αμμουδιά του νησιού, έχει κρυστάλλινα νερά και μια υπέροχη κορνίζα από πεύκα πίσω της. Είναι κι αυτή οργανωμένη και δημοφιλέστατη.
Στο Χόβολο: Ξαπλωστρομάχοι μας, εδώ είστε. Η οργάνωση εδώ λάμπει διά της απουσίας της, καθότι η πρόσβαση στο Χόβολο έχει έναν άλφα βαθμό δυσκολίας: Θα χρειαστεί να περπατήσεις λίγο μέσα στο (ρηχό) νερό πίσω από τα βράχια για να βρεθείς σε αυτόν τον μικρό βοτσαλωτό παράδεισο με τα τιρκουάζ νερά και την ονειρική ησυχία. Προφανώς και θα αξίζει τον κόπο.
Στον Άι-Γιάννη στο Καστρί: Ακριβώς κάτω από το ομώνυμο εκκλησάκι που ξέρεις πολύ καλά από τη γνωστή ταινία, αυτή η βοτσαλωτή παραλιούλα με τα απίστευτα σμαραγδένια νερά προσεγγίζεται μόνο από μονοπάτι, αξίζει όμως με το παραπάνω τον κόπο. Δεν είναι οργανωμένη, θα βρεις όμως καντίνα για τις απαραίτητες προμήθειες εκεί που θα αφήσεις το αυτοκίνητο. Την αποφεύγουμε, λένε οι ντόπιοι όταν φυσάει βοριάς, όταν βλέπουμε δηλαδή κυματάκι στο λιμάνι της Σκοπέλου –εκείνες τις μέρες, τραβάμε για δυτικές και νότιες παραλίες (Πάνορμο, Στάφυλο, Χόβολο, Μηλιά).
Τα αξιοθέατα τι λένε;
Πρώτος και καλύτερος, ο προαναφερθής Άι-Γιάννης, χτισμένος πάνω σε ένα βράχο 100 που υψώνεται 100 μέτρα πάνω από την θάλασσα. Άλλα τόσα (106, για την ακρίβεια) λαξευτά επάνω του σκαλάκια θα χρειαστεί να ανέβεις για να φτάσεις εδώ –η μαγική θέα, όμως, θα σε αποζημιώσει. Μια επίσκεψη αξίζει επίσης το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου, που στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό κτίριο του 1795 και θα σου δώσει μια ιδέα πώς ήταν τα παραδοσιακά σκοπελίτικα σπίτια των περασμένων αιώνων, καθώς και η Οικία του Παύλου Νιρβάνα, που φιλοξενεί το Μουσείο Ιστορίας Σκοπέλου, για να μάθεις όσα πάντα ήθελες να ξέρεις κι άλλα τόσα, για την Ιστορία του νησιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Για φαγητό πού θα πάμε;
Στο Αγνάντι στη Γλώσσα για φανταστική τοπική κουζίνα με κάποιες δημιουργικές πινελιές, στο Απάνεμο στο Λιμνονάρι για φρέσκο ψαράκι αλλά και σούπερ μαγειρευτά, στην αυλίτσα της Άννας στη Χώρα για δημιουργική κουζίνα εμπνευσμένη από τις τοπικές συνταγές, στον υπέροχο κήπο του Περιβολιού, επίσης στη Χώρα, για μοναδικές δημιουργίες σαν το χοιρινό ρολό με μήλα και δαμάσκηνα, στον Μώλο στο λιμάνι για θαλασσινά και μαγειρευτά και στον Παύλο στον Αγνώντα, για ολόφρεσκο ψάρι, ξακουστή αστακομακαρονάδα αν είστε στο μουντ (και στο μπάτζετ) και σπιτικά μαγειρευτά.
Πού θα μείνουμε;
Στα λιτά αλλά περιποιημένα και πεντακάθαρα δωμάτια Κυριακή στο Λιβάδι (31€ το δίκλινο), στο γλυκύτατο Κτήμα τη Ματίνας στον Στάφυλο (40€ το δίκλινο), στα πανέμορφα Artemis Bungalows επίσης στον Στάφυλο (60€ το δίκλινο) στα ηλιόλουστα, ευρύχωρα στούντιο του Sea View στον Άγιο Κωνσταντίνο (51€ το δίκλινο) στα φροντισμένα δωμάτια του Ξενοδοχείου Ρεγγίνα στη Χώρα (41€ το δίκλινο, συν 5€ το άτομο προαιρετικά για σούπερ πρωινό) ή στα Διαμερίσματα Μπετσάνης στον Στάφυλο (36€ το δίκλινο).
Κατ’ αρχάς, τα πρακτικά
Στη Σκόπελο θα φτάσεις από τον Βόλο, σε δύο έως τέσσερις ώρες αναλόγως το πλοίο –πράγμα που μεταφράζεται βέβαια και σε αντίστοιχη τιμή. Η συντομότερη επιλογή είναι το flying dolphin, που φτάνει σε 2 ώρες και κοστίζει 30€ one way –δεν παίρνει αυτοκίνητα. Μετά, υπάρχει το Express Skiathos της Blue Star που κάνει το δρομολόγιο σε τρεις ώρες και 10 λεπτά, με το εισιτήριο στα 25,50€ και τέλος ο Πρωτέας της ΑΝΕΣ που κοστίζει 23€ και φτάνει σε τρεις ώρες και τρία τέταρτα. Αεροδρόμιο η Σκόπελος δεν έχει.
Τα πιο ωραία τα χωριά
Πρώτη και καλύτερη, η κουκλίστικη Χώρα που φέρνει στο νου κάτι από Κυκλάδες. Όπως την κοιτάς από μακριά, το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι μια θάλασσα από κεραμιδένιες στέγες πάνω σε λευκά σπιτάκια που μοιάζουν να ακουμπούν το ένα στο άλλο. Τα σοκάκια της κάνουν ανηφορικά ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε ασβεστωμένα πεζούλια, χρωματιστά πορτοπαράθυρα και διάσπαρτα εκκλησάκια που ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί.
Τον δεύτερο μεγαλύτερο οικισμό του νησιού, την επίσης κεραμιδοσκέπαστη Γλώσσα, ο Παπαδιαμάντης την έλεγε Ψηλό Χωριό –κι όταν αρχίσεις να ανηφορίζεις τα λιθόκτιστα, όλο σκαλάκια καλντερίμια της θα καταλάβεις γιατί. Η θέα στη θάλασσα από εδώ είναι φαντασμαγορική, και αλλιώτικη σχεδόν σε κάθε βήμα, ενώ το ηλιοβασίλεμα από εδώ πάνω είναι πραγματική εμπειρία.
Ο φιδογυριστός δρόμος που κατηφορίζει την πλαγιά από τη Γλώσσα, σε φέρνει στο Λουτράκι, ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού (το άλλο είναι στη Χώρα) αλλά η πραγματική έκπληξη κρύβεται λίγα χιλιόμετρα από εδώ, στα χωριουδάκια που λέγονται Παλαιό και Νέο Κλήμα. Το πρώτο είναι ορεινό, με τα λευκά κεραμιδοσκέπαστα σπιτάκια του κρεμασμένα σε μια καταπράσινη πλαγιά να αγναντεύουν από ψηλά την θάλασσα, ό,τι πρέπει για βόλτες σε πλακόστρωτα σοκάκια την ώρα που ο ήλιος δύει. Το δε Νέο Κλήμα είναι παραθαλάσσιο, χτισμένο στο σημείο που το καρτποσταλικό Δάσος του Βαθιά καταλήγει απαλά στη θάλασσα.
Πού βουτάμε εδώ;
Και πού δεν βουτάμε! Μερικές από τις ωραιότερες παραλίες του Αιγαίου συγκεντρώνονται γύρω από τα δάση της Σκοπέλου, όρεξη και χρόνο να ‘χεις για εξερευνήσεις, να βουτάς κάθε μέρα και σε διαφορετική. Για να μην ψάχνεις από πού θα ξεκινήσει, το δικό μας τοπ-7 ακολουθεί.
Στη Μηλιά: Ξακουστή και κοσμαγάπητη, με νερά που θυμίζουν εξωτικό νησί, ψιλό βοτσαλάκι και φουντωτά πεύκα που φτάνουν ως το κύμα. Ένας βράχος τη χωρίζει στα δύο, με το αριστερό της τμήμα να είναι πιο πολυσύχναστο (και οργανωμένο) και το δεύτερο κάπως πιο ήσυχο. Το ηλιοβασίλεμα φαίνεται από εδώ μαγικό –μην τυχόν και φύγεις νωρίς.
Στον Στάφυλο: Είναι αυτή η παραλία που έχεις δει περισσότερες φορές από κάθε άλλη στα social media. Ένας πανέμορφος πευκόφυτος ορμίσκος με απολύτως διάφανα, συγκλονιστικά ρηχά νερά, άμμο και ψιλό βοτσαλάκι. Υποθέτουμε δεν χρειάζεται να σου πούμε πως μόνος σου εδώ δεν θα ‘σαι.
Στον Πάνορμο: Βοτσαλωτός και μεγαλειώδης, από τις μεγαλύτερες (και δημοφιλέστερες) παραλίες του νησιού, βλέπει κι αυτός σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα –αργά το απόγευμα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος, τα νερά του είναι χρυσαφένια και οι βουτιές εξωπραγματικές. Προφανώς είναι οργανωμένη, όπως εύκολα θα μάντευες. Οι έχοντες πιτσιρίκια σημειώστε ότι τα νερά βαθαίνουν απότομα.
Στο Βελανιό: Έχει κερδίσει τη φήμη της ως η παραλία των γυμνιστών, είναι όμως… φιλική σε όλους, γυμνιστές και μη. Εδώ θα έρθεις περπατώντας στο μονοπάτι από τον Στάφυλο, και θα συναντήσεις πρώτα το οργανωμένο της κομμάτι με το beach bar και εν συνεχεία άφθονο ελεύθερο χώρο να απλώσεις την πετσέτα σου. Στην άκρη της έχει μια εντυπωσιακή σπηλιά, και σε όλο το μήκος ψιλό βοτσαλάκι και συγκλονιστικά νερά.
Στο Λιμνονάρι: Ίσως η πιο αφράτη αμμουδιά του νησιού, έχει κρυστάλλινα νερά και μια υπέροχη κορνίζα από πεύκα πίσω της. Είναι κι αυτή οργανωμένη και δημοφιλέστατη.
Στο Χόβολο: Ξαπλωστρομάχοι μας, εδώ είστε. Η οργάνωση εδώ λάμπει διά της απουσίας της, καθότι η πρόσβαση στο Χόβολο έχει έναν άλφα βαθμό δυσκολίας: Θα χρειαστεί να περπατήσεις λίγο μέσα στο (ρηχό) νερό πίσω από τα βράχια για να βρεθείς σε αυτόν τον μικρό βοτσαλωτό παράδεισο με τα τιρκουάζ νερά και την ονειρική ησυχία. Προφανώς και θα αξίζει τον κόπο.
Στον Άι-Γιάννη στο Καστρί: Ακριβώς κάτω από το ομώνυμο εκκλησάκι που ξέρεις πολύ καλά από τη γνωστή ταινία, αυτή η βοτσαλωτή παραλιούλα με τα απίστευτα σμαραγδένια νερά προσεγγίζεται μόνο από μονοπάτι, αξίζει όμως με το παραπάνω τον κόπο. Δεν είναι οργανωμένη, θα βρεις όμως καντίνα για τις απαραίτητες προμήθειες εκεί που θα αφήσεις το αυτοκίνητο. Την αποφεύγουμε, λένε οι ντόπιοι όταν φυσάει βοριάς, όταν βλέπουμε δηλαδή κυματάκι στο λιμάνι της Σκοπέλου –εκείνες τις μέρες, τραβάμε για δυτικές και νότιες παραλίες (Πάνορμο, Στάφυλο, Χόβολο, Μηλιά).
Τα αξιοθέατα τι λένε;
Πρώτος και καλύτερος, ο προαναφερθής Άι-Γιάννης, χτισμένος πάνω σε ένα βράχο 100 που υψώνεται 100 μέτρα πάνω από την θάλασσα. Άλλα τόσα (106, για την ακρίβεια) λαξευτά επάνω του σκαλάκια θα χρειαστεί να ανέβεις για να φτάσεις εδώ –η μαγική θέα, όμως, θα σε αποζημιώσει. Μια επίσκεψη αξίζει επίσης το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου, που στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό κτίριο του 1795 και θα σου δώσει μια ιδέα πώς ήταν τα παραδοσιακά σκοπελίτικα σπίτια των περασμένων αιώνων, καθώς και η Οικία του Παύλου Νιρβάνα, που φιλοξενεί το Μουσείο Ιστορίας Σκοπέλου, για να μάθεις όσα πάντα ήθελες να ξέρεις κι άλλα τόσα, για την Ιστορία του νησιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Για φαγητό πού θα πάμε;
Στο Αγνάντι στη Γλώσσα για φανταστική τοπική κουζίνα με κάποιες δημιουργικές πινελιές, στο Απάνεμο στο Λιμνονάρι για φρέσκο ψαράκι αλλά και σούπερ μαγειρευτά, στην αυλίτσα της Άννας στη Χώρα για δημιουργική κουζίνα εμπνευσμένη από τις τοπικές συνταγές, στον υπέροχο κήπο του Περιβολιού, επίσης στη Χώρα, για μοναδικές δημιουργίες σαν το χοιρινό ρολό με μήλα και δαμάσκηνα, στον Μώλο στο λιμάνι για θαλασσινά και μαγειρευτά και στον Παύλο στον Αγνώντα, για ολόφρεσκο ψάρι, ξακουστή αστακομακαρονάδα αν είστε στο μουντ (και στο μπάτζετ) και σπιτικά μαγειρευτά.
Πού θα μείνουμε;
Στα λιτά αλλά περιποιημένα και πεντακάθαρα δωμάτια Κυριακή στο Λιβάδι (31€ το δίκλινο), στο γλυκύτατο Κτήμα τη Ματίνας στον Στάφυλο (40€ το δίκλινο), στα πανέμορφα Artemis Bungalows επίσης στον Στάφυλο (60€ το δίκλινο) στα ηλιόλουστα, ευρύχωρα στούντιο του Sea View στον Άγιο Κωνσταντίνο (51€ το δίκλινο) στα φροντισμένα δωμάτια του Ξενοδοχείου Ρεγγίνα στη Χώρα (41€ το δίκλινο, συν 5€ το άτομο προαιρετικά για σούπερ πρωινό) ή στα Διαμερίσματα Μπετσάνης στον Στάφυλο (36€ το δίκλινο).
