Σούπερ ανοιξιάτικες βόλτες κάτω στον Πειραιά
Οι ωραιότερες διαδρομές δίπλα στη θάλασσα, πλάι σε αρχαία τείχη και ανάμεσα σε χρωματιστά νεοκλασικά, για να αγαπήσετε τον Πειραιά για πάντα.
της Ηρώς Κουνάδη
Μπορεί οι ανοιξιάτικες διαδρομές μας να περιλαμβάνουν κατά κανόνα βόλτες στα λουλουδιασμένα μονοπάτια του Φιλοπάππου, και απογευματινές περαντζάδες στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα, όμως τι θα ήταν η αρχή της άνοιξης χωρίς λίγη θέα (και) στη θάλασσα; Με την πρώτη ευκαιρία –το επόμενο Σάββατο ας πούμε– φορέστε αθλητικά και πάρτε Ηλεκτρικό, φεύγουμε για βόλτες… πειραιώτικες.
Η διαδρομή των (πειραιώτικων) διαδρομών, απλώνεται σε μήκος επτά χιλιομέτρων, κινείται συνεχώς πλάι στη θάλασσα, στο μεγάλο πεζοδρόμιο που μοιάζει φτιαγμένο ακριβώς για τις ανοιξιάτικες περαντζάδες μας. Συναντά σε πολλά σημεία τα αρχαία τείχη του Θεμιστοκλή, περνά πλάι από τα πολυτελή γιωτ της Μαρίνας Ζέας, και έχει κάθε λίγα μέτρα σκαλάκια που κατεβαίνουν στη θάλασσα, για έξτρα δόσεις ρομαντζάδας.
Αν… ξεστρατίσετε λίγο από την διαδρομή περίπου στα μισά της, και στρίψετε αριστερά στην Χαριλάου Τρικούπη, θα επισκεφθείτε το άγνωστο εν πολλοίς αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Επίσης, λίγο πιο πριν, στην είσοδο της Μαρίνας της Ζέας (εκεί όπου η Ακτή Θεμιστοκλέους διασταυρώνεται με την οδό Βουδούρη) κατεβαίνοντας την κατηφόρα στα δεξιά σας θα βρείτε το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, κρυμμένο πίσω από ένα παρκάκι το οποίο φιλοξενεί τα απομεινάρια του Υποβρυχίου Παπανικολής. Από εδώ, έχετε δύο επιλογές: Είτε επιστρέφετε στην Ακτή Θεμιστοκλέους, για να συνεχίσετε την διαδρομή στο ίδιο φαρδύ πεζοδρόμιο, είτε περπατάτε στη Μαρίνα, πλάι στα αστραφτερά κότερα και πιο κοντά στην θάλασσα, μέχρι το Πασαλιμάνι.
Η διαδρομή από το Πασαλιμάνι ακολουθεί το ίδιο μοτίβο –μεγάλο πεζοδρόμιο που ακολουθεί την πορεία της θάλασσας, αγκαλιάζοντας τον λόφο του Προφήτη Ηλία– μέχρι να φτάσει στην Λεωφόρο Παπαναστασίου, γνωστή στους παλαιότερους και σε κάποιες ταμπέλες που έχουν ξεμείνει από την εποχή τους ως Βασιλέως Παύλου. Αυτός είναι ο κεντρικός δρόμος της Καστέλλας, από τον οποίο έχετε επίσης δύο επιλογές: Είτε να συνεχίσετε την βόλτα στα γεμάτα νεοκλασικά δρομάκια της (βλέπε επόμενη διαδρομή) είτε να κατηφορίσετε την Ναυάρχου Βότση μέχρι το Μικρολίμανο, για να πιάσετε τραπέζι για ουζάκι και μεζέ πλάι στο κύμα. Τις καλύτερες διευθύνσεις για να παίξετε το δεύτερο σενάριο, τις έχουμε συγκεντρώσει εδώ.
Η πλευρά της λεωφόρου Παπαναστασίου που κοιτάζει προς την θάλασσα είναι κι αυτή προικισμένη με ένα μεγάλο πεζοδρόμιο αντίστοιχο με αυτό της προηγούμενης διαδρομής. Τα δε κάθετα σε αυτήν δρομάκια, άλλα γεμάτα χρωματιστά νεοκλασικά και άλλα πυκνοδομημένα με μάλλον αδιάφορες πολυκατοικίες, σας προκαλούν να ξεστρατίσετε από την «ευθεία» πορεία σας και να ανηφορίσετε τον λόφο. Στα πιο ενδιαφέροντα εξ αυτών, ξεχωρίζουμε την οδό Φώσκολου (αλλιώς γνωστή και ως «Σκαλάκια», γιατί στον Πειραιά πρέπει τα πάντα να έχουν δύο ή περισσότερα ονόματα) με τα σκαλάκια της να ξεκινούν πλάι σε ένα υπέροχο αρχοντικό με καμπυλωτά μπαλκόνια, και να ανηφορίζουν ανάμεσα σε χρωματιστά νεοκλασικά, προσφέροντας όλο και καλύτερη θέα στη θάλασσα όσο ανεβαίνετε προς τα πάνω.
Μετά, είναι και η οδός Αισχύλου, με τα δικά της όμορφα νεοκλασικά και τις τοιχογραφίες των ηρώων του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να στολίζουν τους εξωτερικούς τοίχους της ταβέρνας με το παράξενο όνομα «Πάμε Από Γιάννη». Στα πιο πίσω, ήσυχα δρομάκια με τις νεραντζιές (Κούνδουρου Μανούσου, Χέυδεν, Αγησιλάου και Αγαμέμνονος) είναι ολοζώντανη η αίσθηση παλιάς γειτονιάς, με γουστόζικες πινελιές όπως μια αναπάντεχη θέα στη θάλασσα, ένα λουλουδιασμένο μπαλκόνι, ένα όμορφα αναπαλαιωμένο αρχοντικό κι ένα άλλο ημι-εγκαταλελειμμένο δίπλα του.
Προς το τέλος της διαδρομής (ή προς την αρχή της επόμενης, αν είστε fit και τις κάνετε σερί) επιστρέφουμε στην Λεωφόρο Παπαναστασίου, προσπερνάμε την κάθετη Ναυάρχου Βότση που κατηφορίζει στο Μικρολίμανο και απολαμβάνουμε… το σκηνικό να αλλάζει: Τα αρχοντικά στα αριστερά, στις παρυφές του λόφου, γίνονται όλο και πιο μεγαλοπρεπή, και η θέα του Μικρολίμανου δίνει την θέση της στο απόλυτο… αττικό πανόραμα: Από το Φάληρο ως τη Γλυφάδα, με τα δυο πειραιώτικα γήπεδα (Καραϊσκάκη και Ειρήνης και Φιλίας) σε πρώτο πλάνο και το μεγαλειώδες χάος της Αθήνας να απλώνεται πίσω τους.
Ο δρόμος που ακολουθούμε εδώ και τόση ώρα στην Καστέλλα (όπως και η Ακτή Δηλαβέρη, του Μικρολίμανου, αν ακολουθήσατε το προηγούμενο σενάριο και ξεστρατίσατε για ουζάκια και μεζέδες) καταλήγει σταδιακά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, απ’ όπου ξεκινά το παραλιακό μέτωπο που ο Lonely Planet αποκαλεί χαριτωμένα «αθηναϊκή ριβιέρα». Αυτήν… όρεξη να ‘χετε να την περπατάτε, και φτάνει ως τη Γλυφάδα (17 χιλιόμετρα αργότερα) κι ακόμα παραπέρα.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής εδώ της διαδρομής ξεκινά στο ύψος του Φαλήρου, και της στάσης του τραμ που λέγεται Τροκαντερό. Από εδώ, περνάτε πρώτα από τη Μαρίνα Φλοίσβου και εν συνεχεία από το ομώνυμο πάρκο, για να ακολουθήσετε την μεγάλη πλακόστρωτη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ιδανική και για ποδηλατάδες). Αναλόγως πόσο θέλετε να περπατήσετε, ή να κάνετε πετάλι, θα φτάσετε μέχρι τον Μπάτη, όπου «όλοι μαζευόμασταν για μπάνιο τα πρωινά» που λέει και το τραγούδι και θα στρίψετε αριστερά στην Αχιλλέως για μεζεδοκατάνυξη στο Παλαιό Φάληρο, ή θα συνεχίσετε μέχρι την Μαρίνα του Αλίμου, για καφεδάκια ή μπύρες με θέα θάλασσα στο Skipper’s.
Μπορεί οι ανοιξιάτικες διαδρομές μας να περιλαμβάνουν κατά κανόνα βόλτες στα λουλουδιασμένα μονοπάτια του Φιλοπάππου, και απογευματινές περαντζάδες στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα, όμως τι θα ήταν η αρχή της άνοιξης χωρίς λίγη θέα (και) στη θάλασσα; Με την πρώτη ευκαιρία –το επόμενο Σάββατο ας πούμε– φορέστε αθλητικά και πάρτε Ηλεκτρικό, φεύγουμε για βόλτες… πειραιώτικες.
Από την Πειραϊκή στην Καστέλλα
Η διαδρομή των (πειραιώτικων) διαδρομών, απλώνεται σε μήκος επτά χιλιομέτρων, κινείται συνεχώς πλάι στη θάλασσα, στο μεγάλο πεζοδρόμιο που μοιάζει φτιαγμένο ακριβώς για τις ανοιξιάτικες περαντζάδες μας. Συναντά σε πολλά σημεία τα αρχαία τείχη του Θεμιστοκλή, περνά πλάι από τα πολυτελή γιωτ της Μαρίνας Ζέας, και έχει κάθε λίγα μέτρα σκαλάκια που κατεβαίνουν στη θάλασσα, για έξτρα δόσεις ρομαντζάδας.
.jpg)
Αν… ξεστρατίσετε λίγο από την διαδρομή περίπου στα μισά της, και στρίψετε αριστερά στην Χαριλάου Τρικούπη, θα επισκεφθείτε το άγνωστο εν πολλοίς αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Επίσης, λίγο πιο πριν, στην είσοδο της Μαρίνας της Ζέας (εκεί όπου η Ακτή Θεμιστοκλέους διασταυρώνεται με την οδό Βουδούρη) κατεβαίνοντας την κατηφόρα στα δεξιά σας θα βρείτε το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, κρυμμένο πίσω από ένα παρκάκι το οποίο φιλοξενεί τα απομεινάρια του Υποβρυχίου Παπανικολής. Από εδώ, έχετε δύο επιλογές: Είτε επιστρέφετε στην Ακτή Θεμιστοκλέους, για να συνεχίσετε την διαδρομή στο ίδιο φαρδύ πεζοδρόμιο, είτε περπατάτε στη Μαρίνα, πλάι στα αστραφτερά κότερα και πιο κοντά στην θάλασσα, μέχρι το Πασαλιμάνι.
.jpg)
Η διαδρομή από το Πασαλιμάνι ακολουθεί το ίδιο μοτίβο –μεγάλο πεζοδρόμιο που ακολουθεί την πορεία της θάλασσας, αγκαλιάζοντας τον λόφο του Προφήτη Ηλία– μέχρι να φτάσει στην Λεωφόρο Παπαναστασίου, γνωστή στους παλαιότερους και σε κάποιες ταμπέλες που έχουν ξεμείνει από την εποχή τους ως Βασιλέως Παύλου. Αυτός είναι ο κεντρικός δρόμος της Καστέλλας, από τον οποίο έχετε επίσης δύο επιλογές: Είτε να συνεχίσετε την βόλτα στα γεμάτα νεοκλασικά δρομάκια της (βλέπε επόμενη διαδρομή) είτε να κατηφορίσετε την Ναυάρχου Βότση μέχρι το Μικρολίμανο, για να πιάσετε τραπέζι για ουζάκι και μεζέ πλάι στο κύμα. Τις καλύτερες διευθύνσεις για να παίξετε το δεύτερο σενάριο, τις έχουμε συγκεντρώσει εδώ.
Από την Καστέλλα ως το Φάληρο
Η πλευρά της λεωφόρου Παπαναστασίου που κοιτάζει προς την θάλασσα είναι κι αυτή προικισμένη με ένα μεγάλο πεζοδρόμιο αντίστοιχο με αυτό της προηγούμενης διαδρομής. Τα δε κάθετα σε αυτήν δρομάκια, άλλα γεμάτα χρωματιστά νεοκλασικά και άλλα πυκνοδομημένα με μάλλον αδιάφορες πολυκατοικίες, σας προκαλούν να ξεστρατίσετε από την «ευθεία» πορεία σας και να ανηφορίσετε τον λόφο. Στα πιο ενδιαφέροντα εξ αυτών, ξεχωρίζουμε την οδό Φώσκολου (αλλιώς γνωστή και ως «Σκαλάκια», γιατί στον Πειραιά πρέπει τα πάντα να έχουν δύο ή περισσότερα ονόματα) με τα σκαλάκια της να ξεκινούν πλάι σε ένα υπέροχο αρχοντικό με καμπυλωτά μπαλκόνια, και να ανηφορίζουν ανάμεσα σε χρωματιστά νεοκλασικά, προσφέροντας όλο και καλύτερη θέα στη θάλασσα όσο ανεβαίνετε προς τα πάνω.
Μετά, είναι και η οδός Αισχύλου, με τα δικά της όμορφα νεοκλασικά και τις τοιχογραφίες των ηρώων του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να στολίζουν τους εξωτερικούς τοίχους της ταβέρνας με το παράξενο όνομα «Πάμε Από Γιάννη». Στα πιο πίσω, ήσυχα δρομάκια με τις νεραντζιές (Κούνδουρου Μανούσου, Χέυδεν, Αγησιλάου και Αγαμέμνονος) είναι ολοζώντανη η αίσθηση παλιάς γειτονιάς, με γουστόζικες πινελιές όπως μια αναπάντεχη θέα στη θάλασσα, ένα λουλουδιασμένο μπαλκόνι, ένα όμορφα αναπαλαιωμένο αρχοντικό κι ένα άλλο ημι-εγκαταλελειμμένο δίπλα του.
.jpg)
Προς το τέλος της διαδρομής (ή προς την αρχή της επόμενης, αν είστε fit και τις κάνετε σερί) επιστρέφουμε στην Λεωφόρο Παπαναστασίου, προσπερνάμε την κάθετη Ναυάρχου Βότση που κατηφορίζει στο Μικρολίμανο και απολαμβάνουμε… το σκηνικό να αλλάζει: Τα αρχοντικά στα αριστερά, στις παρυφές του λόφου, γίνονται όλο και πιο μεγαλοπρεπή, και η θέα του Μικρολίμανου δίνει την θέση της στο απόλυτο… αττικό πανόραμα: Από το Φάληρο ως τη Γλυφάδα, με τα δυο πειραιώτικα γήπεδα (Καραϊσκάκη και Ειρήνης και Φιλίας) σε πρώτο πλάνο και το μεγαλειώδες χάος της Αθήνας να απλώνεται πίσω τους.
Στην Παραλιακή, από το Φάληρο μέχρι… όπου αντέξετε
Ο δρόμος που ακολουθούμε εδώ και τόση ώρα στην Καστέλλα (όπως και η Ακτή Δηλαβέρη, του Μικρολίμανου, αν ακολουθήσατε το προηγούμενο σενάριο και ξεστρατίσατε για ουζάκια και μεζέδες) καταλήγει σταδιακά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, απ’ όπου ξεκινά το παραλιακό μέτωπο που ο Lonely Planet αποκαλεί χαριτωμένα «αθηναϊκή ριβιέρα». Αυτήν… όρεξη να ‘χετε να την περπατάτε, και φτάνει ως τη Γλυφάδα (17 χιλιόμετρα αργότερα) κι ακόμα παραπέρα.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής εδώ της διαδρομής ξεκινά στο ύψος του Φαλήρου, και της στάσης του τραμ που λέγεται Τροκαντερό. Από εδώ, περνάτε πρώτα από τη Μαρίνα Φλοίσβου και εν συνεχεία από το ομώνυμο πάρκο, για να ακολουθήσετε την μεγάλη πλακόστρωτη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ιδανική και για ποδηλατάδες). Αναλόγως πόσο θέλετε να περπατήσετε, ή να κάνετε πετάλι, θα φτάσετε μέχρι τον Μπάτη, όπου «όλοι μαζευόμασταν για μπάνιο τα πρωινά» που λέει και το τραγούδι και θα στρίψετε αριστερά στην Αχιλλέως για μεζεδοκατάνυξη στο Παλαιό Φάληρο, ή θα συνεχίσετε μέχρι την Μαρίνα του Αλίμου, για καφεδάκια ή μπύρες με θέα θάλασσα στο Skipper’s.
