Freestyle μπαράκια: Εκεί που η νύχτα... χαλαρώνει

των Ηρώς Κουνάδη, Νικόλα Γεωργιακώδη

Η σύνδεση –ή μήπως σύγχυση;– των εννοιών nightlife και glam είναι κατάλοιπο των μακρινών 90s. Εκείνης της εποχής που κατά μαγικό τρόπο όλοι είχαν λεφτά, και ένιωθαν υποχρεωμένοι να το δείχνουν στον εαυτό τους και στους γύρω τους. Τότε ήταν που τα μπαράκια φορτώθηκαν με glitter και πολυελαίους, γυαλιστερά πλακάκια και ακριβά έπιπλα, και οι θαμώνες τους με trendy ρούχα και ανάλογο ύφος. Εκεί κάπου η έννοια «βγαίνω για ένα χαλαρό ποτάκι» χάθηκε, μαζί με τα μαγαζιά που απλώς σέρβιραν ποτά κι έπαιζαν καλή μουσική. Μια δεκαετία και κάτι αργότερα, όταν το lifestyle πάλιωσε και ξεφούσκωσε, τότε ήταν που συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε μείνει χωρίς τέτοια μαγαζιά. Και ότι μας έλειπαν.

Επειδή, βέβαια, η ανάγκη δημιουργεί τη ζήτηση, κι η ζήτηση την προσφορά, ήταν θέμα χρόνου να ξαναφτιαχτούν. Κι έτσι, πριν από λίγα χρόνια, η Αθήνα ξαναπέκτησε μπαράκια χαλαρά, αυτά που μεταξύ μας λέμε «ό,τι να ‘ναι». Μπαράκια που υιοθετούν "χύμα" φιλοσοφία, που διαλέγουν ετερόκλητα αντικείμενα για να δημιουργήσουν τη funky ατμόσφαιρα των χώρων τους, που σερβίρουν φτηνά ποτά και παίζουν τη μουσική που γουστάρει ο εκάστοτε DJ ή το shuffle του υπολογιστή. Χωρίς ταμπέλες, χωρίς «τάσεις», χωρίς ύφος.

Φιλοξενούν κατά καιρούς ενδιαφέρουσες εικαστικές εκθέσεις, για να ακουμπά το βλέμμα, διοργανώνουν live και θεατρικά δρώμενα ομάδων που έχουν κάτι να πουν, σου βγάζουν και μια πίτα έκπληξη ή ένα γλυκό αν πεινάσεις ή πιεις πολύ και θέλεις κάτι για να στρώσει το στομάχι. Και, το κυριότερο, γεμίζουν από παρέες που έρχονται εδώ με τα πόδια ή με ποδήλατο, κατ’ ευθείαν μετά τη δουλειά, χωρίς στυλιζαρισμένα μαλλιά και δήθεν ύφος, για να πιουν ποτό και να ακούσουν μουσική. Όπως πηγαίναμε –παλιά, πριν τα 90s– στο μπαράκι της γειτονιάς. Τώρα πηγαίνουμε σε πέντε μπαράκια, σε πέντε διαφορετικές γειτονιές. Μέχρι να αποκτήσει κι η δική μας ένα, και να γίνουν περισσότερα.

Άνθρωπος
Γιατράκου 19 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, Μεταξουργείο
 
Έκλεισε και ξανάνοιξε αμέτρητες φορές τα τελευταία χρόνια, δημιούργησε μύθο γύρω από το όνομά του, καταφέρνοντας παράλληλα να παραμένει αλώβητο από underground trends και δήθεν εναλλακτικές κουλτούρες. Πρόσφατα άνοιξε την τζαμαρία του, μεγαλώνοντας την είσοδο, έβγαλε τραπεζάκια στον πεζόδρομο, και πρόσθεσε λιχουδιές στο… μενού του, για να τις πρώτες πρωινές ώρες.

Κράτησε τις τιμές στα γνώριμα χαμηλά επίπεδα (5 ευρώ το ποτό, 3 ευρώ η μικρή ρακή, 6 ευρώ η μπύρα, 2-3 ευρώ οι πίττες και τα λοιπά σνακ) κι έκανε ορισμένες αλλαγές στο ντεκόρ, χωρίς βέβαια να χάσει το ιδιαίτερο ύφος του: αταίριαστα μεταξύ τους, ξύλινα έπιπλα, μωσαϊκό στο πάτωμα, μία γυμνή λάμπα να κρέμεται δίπλα σε έναν πολυέλαιο, ζωγραφιές στο ταβάνι, μία βαθυκόκκινη βελούδινη κουρτίνα και μία… πόρτα με φερμουάρ στην τουαλέτα είναι λίγα μόνο από τα ετερόκλητα στοιχεία που φτιάχνουν το funky σύνολο του πιο… ό,τι να ’ναι χώρου της Αθήνας. Το νέο ωράριο συμβαδίζει ακόμη περισσότερο με την κόντρα-στο-ρεύμα φιλοσοφία του: πλέον ανοίγει μόνο Τετάρτη και Πέμπτη από τις 18.00 μέχρι τις 3.00 το πρωί, και Κυριακή από τις 11.00 το πρωί μέχρι τις 23.00 το βράδυ. Την τελευταία Κυριακή που το επισκεφθήκαμε η κονσόλα είχε «μαζέψει» το εύρος των επιλογών της, και κινούταν σε jazz funk πλαίσια. Το αγαπάμε, ακόμα κι έτσι.

Βραζιλιάνα
Πλατεία Μερκούρη, Πετράλωνα

Στη νέα πιάτσα της Αθήνας, που διατηρεί ακόμα τον αέρα της γειτονιάς, ένα εντελώς ανεπιτήδευτο μπαράκι γεμίζει κάθε βράδυ –ναι, και τις καθημερινές– με παρέες που βγαίνουν για χαλαρό ποτάκι, σαν να πηγαίνουν στο μαγαζί της γειτονιάς, κι ας έρχονται από την άλλη άκρη της πόλης. Καμία σχέση με την πόζα των εναλλακτικών στεκιών του κέντρου. Η Βραζιλιάνα δηλώνει χαλαρή και το εννοεί. Τα δύο χρωματιστά δωματιάκια της διακοσμούνται από ζωγραφιές στον τοίχο –λατρεύουμε τον γιγάντιο φοίνικα στον κίτρινο τοίχο, πάνω από το σκεπασμένο με τζάμι παλιό σύνθετο–, ξύλινα έπιπλα, αταίριαστα μαξιλαράκια, μουσαμάδες με ζωγραφιστά φρουτάκια και λουλούδια να καλύπτουν τα τραπέζια.

Η μουσική δεν παίζει πολύ δυνατά, παίζει όμως απ’ όλα: λίγο reggae, λίγο soul, λίγο ethnic, λίγο upbeat και λίγο… από τη διάθεση της ημέρας. Στους τοίχους φιλοξενούνται κάθε μήνα διαφορετικές εκθέσεις –αυτές τις μέρες «παίζει» μια έκθεση φωτογραφίας που μας άρεσε πολύ– ενώ τακτικά διοργανώνονται και live μικρών, ανερχόμενων και –το μαντέψατε– ετερόκλητων σχημάτων. Οι τιμές δεν ξεπερνούν τα 5 ευρώ για το απλό ποτό, 6 ευρώ για το special και 3 ευρώ για την μπύρα. Αν πεινάσετε, υπάρχουν νοστιμότατα μεζεδάκια και γλυκά. Εμείς δοκιμάσαμε μια… γλυκύτατη σφακιανή πίτα, την οποία πληρώσαμε 4 ευρώ. Η Βραζιλιάνα ξενυχτάει καθημερινά, ενώ ανοίγει από τις 12.00 το μεσημέρι για καφεδάκι, κουβέντα και τσιμπολόγημα.

Cantina Social
Λεωκορίου 6-8 (εντός στοάς), Ψυρρή, τηλ.: 210 3251668

Ο ακάλυπτος χώρος που σχηματίζεται από δυο-τρεις πολυκατοικίες, ένα μικρό καφενείο «της γειτονιάς» και ο χαρακτήρας που βγάζει τη γλώσσα τόσο στο mainstream glam όσο και στο δήθεν underground είναι όσα χρειάζεσαι για να στήσεις ένα ανεπιτήδευτο, καλλιτεχνίζον στέκι στην καρδιά μιας πάλαι ποτέ trendy περιοχής. Το Cantina Social είναι ένα από τα πρώτα μπαράκια που επιχείρησαν να διαχωρίσουν τις έννοιες «χύμα» και «προχειρότητα» στο μυαλό του μέσου Αθηναίου.

Και το πέτυχε: με το old school περιβάλλον του, τις καρέκλες του παλιού καφενείου, την ετερόκλητη διακόσμησή του –μια βέσπα στην αυλή, ένα βγαλμένο από μπουντουάρ αμπαζούρ στον εσωτερικό χώρο– και τους περισσότερους από δέκα DJs που εναλλάσσονται στην κονσόλα του και παίζουν μουσική που δε χωρά κάτω από ταμπέλες και κατηγοριοποιήσεις. Κάπως έτσι, προσέλκυσε τις πιο φρέσκιες καλλιτεχνικές ομάδες της πόλης, φιλοξένησε μερικά από τα καλύτερα μικρά ανεξάρτητα μουσικά και θεατρικά φεστιβάλ που είδαμε τα τελευταία χρόνια και κέρδισε το δικό του, φανατικό κοινό. Εδώ και τέσσερα χρόνια, λειτουργεί καθημερινά εκτός Κυριακής και Δευτέρας. Τα απλά ποτά κοστίζουν 5 ευρώ, τα κοκτέιλ και τα special 7 ευρώ.

Batman
Θεοδωρίτου Βρεσθένης 40, Νέος Κόσμος, τηλ.: 210 9241585

Αν δεν το ξέρεις ή δεν σ’ το έχει σφυρίξει κάποιος δεν πρόκειται να το βρεις με την ονομασία του στον –πολυσύχναστο κατά τα άλλα– δρόμο του Νέου Κόσμου. Ούτε ταμπέλα, ούτε φωνή (απέξω), ούτε ακρόαση. Αφού στην αρχή νομίζεις ότι έχει κατεβάσει ρολά. Στο νούμερο 40 λοιπόν, της οδού Θεοδωρίτου Βρεσθένης, θα δεις μόνο το λογότυπο της μπύρας Bernarnd. Μπαίνεις μέσα και στα αριστερά σε «υποδέχονται» φωτογραφίες του Καζαντζίδη, του Τσιτσάνη και πολλών ακόμα θρύλων του ελληνικού ρεμπέτικου.

Το ντεκόρ του είναι ως επί το πλείστο ξύλινο με τις κίτρινες λάμπες πάνω από το μπαρ να βγάζουν στον χώρο μια απόχρωση ώχρας. Σκηνικό cult με όλη τη σημασία της λέξης. Ακριβώς δίπλα από το μπαρ, βρίσκονται τα decks του Dj, ο οποίος έρχεται συνήθως Πέμπτες και Παρασκευοσαββατοκύριακα. Το Batman εδώ και είκοσι περίπου χρόνια υποδέχεται κάθε λογής ξενύχτηδες, τριαντάρηδες και βάλε, μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες. Για αυτό άλλωστε ο ιδιοκτήτης του, ο κύριος Γιώργος, το «βάφτισε» με το όνομα του Ανθρώπου- Νυχτερίδα. Η μουσική συνήθως επιμένει ελληνικά, δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στα λαϊκά και ρεμπέτικα άσματα. Το ποτό κοστίζει 7 ευρώ.

Baba Au Rum
Κλειτίου 6, Σύνταγμα

“Cause we love classic cocktails and twisted minds”. Το ότι αγαπάει τα κλασσικά κοκτέιλ είναι ηλίου φαεινότερο. Η μάλλον... ρουμιού φαεινότερο, μιας και το συμπαθητικό μπαράκι στον κάθετο πεζόδρομο της Καραγεώργη Σερβίας, αποτίει φόρο τιμής στα κάθε λογής κοκτέιλ με βάση το ρούμι. Τις καθημερινές μαζεύει αρκετό κόσμο, ενώ τα Σαββατοκύριακα προκαλεί... κυκλοφοριακό χάος στους πεζούς που προσπαθούν να περάσουν την Κλειτίου. Κόσμος μέσα, κόσμος έξω, κόσμος στους καναπέδες, κόσμος στα σκαλοπάτια, κόσμος παντού. Η μουσική δεν λέει και πολλά πράγματα, αλλά – μεταξύ μας – τι να την κάνεις αν έχεις τέτοια ποικιλία από φρουτώδη και αποπλανητικά κοκτέιλ, σερβιρισμένα σε εξωτικά ποτήρια;

Η διακόσμηση δίνει έμφαση στο κόκκινο, ενώ στον χώρο υπάρχουν διασκορπισμένα τραπέζια και καναπέδες για chill out σκηνικά. Συμβουλή: Μην παραγγείλετε κάτι το τυποποιημένο και «κλασσικό», πείτε τους τι υλικά σας αρέσουν και εκείνοι θα φροντίσουν για εσάς. Στο 98% των περιπτώσεων το αλκοολούχο αποτέλεσμα των αλχημειών του μπάρμαν θα σας εκπλήξει ευχάριστα. Μόνο προσοχή, στη Σταδίου παραμονεύει συνήθως το αλκοτέστ. Σαν να’ ξεραν ότι δεν πρόκειται να φύγεις από το “Baba” νηφάλιος. Σημειώστε, επίσης, ότι είναι κατά πάσα πιθανότητα το μοναδικό μπαρ της Αθήνας στο εσωτερικό του οποίου δύσκολα θα πετύχετε τσιγάρο αναμμένο. Το κοκτέιλ κοστίζει από 10-12€. Καταναλώστε υπεύθυνα.