Στην Πλάκα για περπάτημα…

της Ηρώς Κουνάδη

Νομίζεις ότι την ξέρεις την Πλάκα; Ότι είναι πολύ μικρή και την έχεις περπατήσει χιλιάδες φορές; Νομίζεις. Μπορούν να σου το επιβεβαιώσουν όλοι όσοι βολτάρουν συχνά στην αγαπημένη γειτονιά Αθηναίων και τουριστών, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και ένα ακόμα σοκάκι που δεν είχαν ξαναπροσέξει.

Ξεκινάμε, λοιπόν, από το τέρμα της Αιόλου που καταλήγει στον Πύργο των Αέρηδων (ενδιαφέρουσα πληροφορία: Αιόλου την είπαμε γιατί οι Αθηναίοι του 19ου αιώνα δεν σκάμπαζαν πολλά από αρχαιολογία, και θεωρούσαν πως οι Αέρηδες ήταν ναός του Αιόλου) ανηφορίζοντας τη Μάρκου Αυρηλίου, και στρίβοντας δεξιά στην Κυρρήστου, η οποία πήρε το όνομά της από τον κατασκευαστή των Αέρηδων, που επισήμως λέγονται «Ωρολόγιο του Κυρρήστου». Εδώ, μια επίσκεψη αξίζει το αναστηλωμένο Λουτρό των Αέρηδων, οθωμανικό χαμάμ που έχει μετατραπεί σε διαδραστικό μουσείο.

Η Κυρρήστου στο τέρμα της συναντά την οδό Φλέσσα, όπου αν κάνεις δεξιά και μετά αμέσως αριστερά θα βρεθείς στην οδό Λυσίου, με τις φουντωτές της μπουκαμβίλιες, τις ορδές των τουριστών, το γλυκύτατο café της Μελίνας, και τα σκαλάκια του Γιασεμιού που πρωταγωνιστούν στις μισές φωτογραφίες της Αθήνας που κυκλοφορούν στα social media. Στο τέρμα της Λυσίου, ο Άγιος Σπυρίδων χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και είναι ανοιχτός και επισκέψιμος όλο τον χρόνο. Αν στρίψεις αριστερά εδώ, θα βρεθείς στην μικρή, γραφική Παναγία Χρυσοκαστριώτισσα, τα σκαλάκια στο πλάι της οποίας σε ανεβάζουν στην πιο ήσυχη οδό Θόλου.



Εδώ κάνεις πάλι αριστερά, και διασχίζεις το γραφικό δρομάκι που μετά από λίγο στρίβει ελαφρώς και αλλάζει όνομα, λέγεται πια Πρυτανείου. Στην πρώτη του διακλάδωση, στο δεξί σου χέρι κρύβεται μια από τις ομορφότερες γωνιές της Πλάκας, και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστικά της: Το λιλιπούτειο, χρωματιστό δρομάκι της Επιχάρμου, τόσο στενό που θυμίζει κυκλαδίτικο κάστρο. Καταλήγει στην οδό Τριπόδων (ακριβώς απέναντι, στο 1 της Επιχάρμου, το Καφενείο σερβίρει το καλύτερο φαγητό σε ολόκληρη την Πλάκα, σημειώστε για όταν πεινάσετε) στην οποία στρίβεις δεξιά.



Η Τριπόδων, που λες, πήρε το όνομά της από τους τρίποδες, που ήταν κάτι σαν τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας της αρχαιότητας: Δίνονταν στον παραγωγό της καλύτερης παράστασης που ανέβαινε στα Μεγάλα Διονύσια, το ετήσιο θεατρο-φεστιβάλ της Αθήνας. Ένας από τους τρίποδες επιβίωσε ως τις μέρες μας: Είναι αυτός που τον λέμε και Φανάρι του Διογένη, ή πιο σωστά Μνημείο του Λυσικράτη. Λυσικράτης ήταν ο παραγωγός που βραβεύτηκε γιατί χρηματοδότησε την καλύτερη παράσταση εκείνης της χρονιάς.

Εσύ, όμως, πριν φτάσεις στο Μνημείο του Λυσικράτη, θα κάνεις μια παράκαμψη στρίβοντας δεξιά στη Ραγκαβά, και μετά ξανά δεξιά στην πρώτη της διακλάδωση, για να καταλήξεις στο μικρό παρκάκι… τσέπης, που λέγεται Ελαιόκηπος, ή πιο επίσημα Πάρκο Ραγκαβά, και να σταματήσεις να γκρινιάζεις ότι δεν έχει πάρκα(κια) η Αθήνα. Από το πάρκο ξεκινούν κι άλλα σκαλάκια, τα οποία θα σε ανεβάσουν στη Στράτωνος, που είναι η πύλη για τα Αναφιώτικα, αλλά προς το παρόν εσύ θα κάνεις αριστερά, περνώντας μπροστά από το μεγαλύτερο σπήλαιο της Αθήνας, το Ιερό της Αγλαύρου και εν συνεχεία ξαναστρίβοντας αριστερά για να κατηφορίσεις την Θέσπιδος, και να καταλήξεις στην πλατεία με το μνημείο του Λυσικράτη, που λέγαμε προηγουμένως.



Αν συνεχίσεις ευθεία, θα βρεθείς σε έναν από τους ωραιότερους πεζόδρομους ολόκληρης της Αθήνας, το λιθόστρωτο της Κυδαθηναίων, που μυρίζει αντηλιακό όλο τον χρόνο. Ακολουθείς τα τουριστο-πλήθη προς το Σινέ Παρί (που δυο μήνες έμειναν και ανοίγει, βαστάτε αδέρφια) και το πλατειάκι της Κυδαθηναίων, για να στρίψεις εν συνεχεία αριστερά στην Αγγέλου Γέροντα και να κάνεις μια στάση για ελληνικό καφέ στα τραπεζάκια που απλώνει στη μικρή πλατεία μπροστά του ο Γλυκύς. Μετά το διάλειμμα, συνεχίζεις αριστερά στην οδό Αγγελικής Χατζημιχάλη, και στρίβεις δεξιά στον άλλο υπέροχο πλακιώτικο πεζόδρομο, αυτόν της Αδριανού. Αν τον ακολουθήσεις ως το τέρμα του, θα σε φέρει στη διασταύρωση Φλέσσα και Ναυάρχου Νικοδήμου, όπου κάνοντας αριστερά θα ανηφορίσεις την Ερεχθέως για να καταλήξεις –αν έχεις ακόμα αντοχές− στα Αναφιώτικα.