του Αντώνη Κεφαλά
Η Σπονδή έχει πολλά θετικά – πέρα από τα τυπικά του αστεριού Michelin και της ένταξής της στα Relais Chateau: από τους παρκαδόρους και το ζεστό ντεκόρ μέχρι το καλό σέρβις (αν εξαιρεθεί η κάπως συγκαταβατική συμπεριφορά ορισμένων σερβιτόρων) και το φαγητό υψηλής φαντασίας και ποιότητας. Τα τυπικά προσόντα της, όμως, και οι βλέψεις της ως εστιατόριο grande table επιβάλλουν και αυστηρή κριτική.
Και αυτή εστιάζεται στο γεγονός ότι λίγα είναι τα πιάτα που πράγματι ξεχωρίζουν, προσφέροντας εκείνη την αξέχαστη γεύση που μένει στον ουρανίσκο και στη μνήμη.
Η σούπα από κολοκύθα με αφρό από πιπερόριζα και μους κάστανο ήταν ένα από αυτά - θεσπέσια. Το ίδιο και το φρέσκο foie gras αν και ο χουρμάς που το συνόδευε –αντί το κλασσικό μήλο ή framboise— το αδικούσε.
Τα χτένια με τη μαύρη τρούφα και το μους από κουνουπίδι ήταν άριστα ψημένα και αρμονικά, αλλά η ωμή λεπτή φέτα μίας δεύτερης ποιότητας παρμεζάνας δεν είχε θέση. Πετυχημένο το πιάτο με μελιτζάνες ετοιμασμένες με διαφορετικούς τρόπους, αλλά απογοήτευσε η καραβίδα με lemongrass: στη χλιαρή ανομοιογενή σάλτσα η γεύση του lemongrass πάλευε με τη γεύση της καραβίδας — η οποία ήταν... κάπου χαμένη.
Στα κύρια, η παραλλαγή του καρέ αρνιού ήταν ένα από τα καλύτερα πιάτα — ζουμερό και νόστιμο. Η πάπια ήταν επίσης ζουμερή και σωστά ψημένη, αλλά η διατήρηση του σκληρού δέρματος και όλου του πάχους χαλούσε την εικόνα. Το φιλέτο ψημένο με tantoori και γαρνιρισμένο με κομματάκια από καλαμάρι, μικρές αγκινάρες και κονφί από σκόρδο δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την αδυναμία να ενωθούν οι γεύσεις. Η σάλτσα (σερβιρισμένη σε... δοκιμαστικό σωλήνα) είχε αδύνατη γεύση που σώθηκε μόνο από το κονφί του σκόρδου.
Δυσάρεστη έκπληξη τα δύο ξέμπαρκα φύλλα φρέσκου μαρουλιού που στόλιζαν το πιάτο, ενώ οι αγκινάρες δεν είχαν γεύση και το καλαμάρι ήταν σκληρό.
Δοκιμάσαμε το σουφλέ grand marnier που ήταν νόστιμο, αλλά το κέντρο του ήταν απόλυτα ρευστό – δηλαδή άψητο. Το pale σοκολάτας ήταν αριστούργημα: μία εκπληκτική ρευστή σοκολάτα και ένα τραγανιστό μπισκότο — απόδειξη ότι το πιάτο ετοιμάστηκε και ήρθε στο τραπέζι τη σωστή στιγμή.
Απαράδεκτη η συμπεριφορά του sommelier: δοκιμάσαμε το δεύτερο μπουκάλι κρασί στο ίδιο ποτήρι που ήπιαμε το πρώτο. Και, χειρότερα, δεν έκανε καν τον κόπο να μας φέρει να δοκιμάσουμε το δεύτερο μπουκάλι, αλλά απλά μόνος του το άδειασε στην ίδια κανάτα που είχε κάνει το decanting του πρώτου! Στη Γαλλία αυτό θα δικαιολογούσε την απώλεια ενός star Michelin. Στην Ελλάδα απλά μας θεωρούν κάφρους.
Η τιμή κινείται πέριξ των 125- 130 ευρώ το άτομο (με κρασί).
Σπονδή
Πύρρωνος 5, Παγκράτι,
210-75.20.658,
210-75.64.021
