Belle Amie: Γευστικά μαθήματα πειραιώτικης ιστορίας

της Ηρώς Κουνάδη 

Δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από τότε που το θρυλικό «του Μπελαμή το ουζερί» που τραγουδούσε ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης φρεσκαρίστηκε, ανανεώθηκε και ξαναέπιασε τη θέση του στις επάλξεις του Πασαλιμανιού. Κι όμως, για εμάς τους Πειραιώτες, μοιάζει σαν να ήταν εκεί πάντα. Για την ακρίβεια, ήταν –κι ας άλλαζε το πανέμορφο νεοκλασσικό αρχοντικό που το στεγάζει διαρκώς χρήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, κι ας είχε μείνει έρημο τα τελευταία χρόνια μέχρι να ξαναβρεί την ταυτότητά του. Τα μονίμως γεμάτα τραπεζάκια του, οι χαρούμενες φωνές και τα τσουγκρίσματα των ποτηριών που αντηχούν απ’ άκρη σ’ άκρη, στον μεγαλόπρεπο ψηλοτάβανο χώρο και τη χαριτωμένη αυλίτσα με τις φερ φορζέ πολυθρόνες κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας, μαρτυρούν ότι αυτή είναι η μία και μοναδική ταυτότητα που του ταιριάζει.


Το υπέροχο νεοκλασικό που δεσπόζει στην Αγγέλου Μεταξά, πίσω από το ρολόι του Πασαλιμανιού, σε αυτό το δρομάκι το οποίο οι Πειραιώτες δεν θα αποκαλέσουν ποτέ οτιδήποτε άλλο πέρα από «Πασαρέλα», έχει κηρυχθεί –δικαίως– διατηρητέο μνημείο. Το περασμένο φθινόπωρο, όταν το Belle Amie ξανάνοιξε τις πόρτες του, το κτίριο αναπαλαιώθηκε και αναδείχθηκε σε όλο του το μεγαλείο. Ανέσυρε, όπως λένε χαμογελώντας οι ιδιοκτήτες του, «από τα σκοτάδια της λήθης φερ-φορζέ και βιενέζικες καρέκλες, έφερε στο φως τις παλιές τοιχογραφίες του, γυάλισε τα μπρούτζα, τα πόμολα και τις αυθεντικές απλίκες του, και αναζήτησε την ιστορική του εικόνα αψεγάδιαστη και αναπαλαιωμένη καρέ-καρέ».

Το πρώτο δυσεπίλυτο ερώτημα, πολύ προτού ο κατάλογος με τα φαγητά και τα μεζεδάκια μας... βάλει δύσκολα, είναι το πού θα καθίσουμε: Στην επιβλητική σάλα του ισογείου με τα έπιπλα-αντίκες και τα μεγάλα παράθυρα που επιτρέπουν στο φως της ημέρας να διαχέεται άπλετο παντού; Ή στο πιο παρεΐστικο πατάρι που εξασφαλίζει την οπτική εποπτεία των πάντων, μέσα από το εκπληκτικό αρχιτεκτονικό εύρημα του κυκλικού κενού το οποίο επιτρέπει την οπτική (και ηχητική, αυτό είναι ένα προβληματάκι τις ώρες αιχμής) επικοινωνία των δύο ορόφων; Ή μήπως στη δροσερή αυλίτσα, ιδανική για να λιαστούμε τα μεσημέρια με ουζάκι και να χαζεύουμε την παραντζάδα που δικαίως ονόμασε αυτόν τον πεζόδρομο «Πασαρέλα»;

Ένα μενού με άρωμα Ελλάδας

Το πολυσέλιδο μενού του Belle Amie έχει κάτι για όλα τα γούστα: Είτε θέλετε απλώς μεζέδες για να συνοδεύσετε τα ουζάκια σας (τα οποία διατίθενται σε μεγάλη ποικιλία) είτε έχετε έρθει πεινασμένοι και έτοιμοι για κανονικό γεύμα, και είτε προτιμάτε γεύση από θάλασσα είτε είστε λάτρεις της στεριάς. Ο σεφ Χρήστος Τζιέρας επιμελείται ένα μενού με συνταγές και προϊόντα απ’ όλη την Ελλάδα: κρητικό ριφάκι, μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού από τους συνεταιρισμούς του Πηλίου, σπιτικά αλλαντικά της Θράκης, φάβα του Φενεού και φακή της Λευκάδας, τονάκι της Αλοννήσου και αλίπαστα της Χαλκιδικής, χέλι της Ηπείρου και τυριά της Ρούμελης.

Και σαν να μην δυσκολευόμασταν ήδη να διαλέξουμε ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές νοστιμιές του, οι άνθρωποι του Belle Amie αποφάσισαν, ειδικά για φέτος την άνοιξη, να μας πάνε ένα γευστικό ταξίδι σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας. Έτσι, παράλληλα με το στάνταρ μενού, πλέον κάθε μήνα υπάρχει κι ένα εποχικό: Η αρχή έγινε τον Απρίλιο με τις γεύσεις της Κρήτης, και ακολουθούν τον Μάιο οι συνταγές και τα προϊόντα των Κυκλάδων. Από το κρητικό μενού που δοκιμάσαμε, ξεχωρίζει ο τραγανός ντάκος, τα πολύ καλά αυγά με στάκα, το μυρωδάτο απάκι, και το απολαυστικό χοιρινό με μάραθο και πράσο.


Όλα αυτά τα συνοδεύουμε με ελληνικά αποστάγματα, όπως ούζο Πιτσιλαδή και τσίπουρο Μπαμπατζίμ, και δεν ξεχνάμε σε καμία περίπτωση να κρατήσουμε χώρο για επιδόρπιο, γιατί το κρητικό παγωτό «Γιαννούλης» που σερβίρεται σε ρετρό γιαουρτο-κυπελλάκι μοσχοβολά βανίλια και καλοκαίρια περασμένων εποχών. Όπως, άλλωστε, και ολόκληρο «του Μπελαμή το ουζερί».