Η Ωραία Ελένη στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννη

H Ωραία Ελένη, η ξεκαρδιστική οπερέτα - έκπληξη που κέρδισε κοινό και κριτικούς, επιστρέφει για τέταρτη συνεχή χρονιά, από τις 25 Ιανουαρίου στο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Αδάμ και μουσική διεύθυνση Χρύσας Γρένδα – Γιάννη Τσανακαλώτη.

Η γνωστότερη φάρσα του Offenbach, είναι μια σάτιρα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ένα έργο με μελωδίες που δημιούργησαν σχολή, μια μουσική κωμωδία που, από τις πρώτες νότες ως το φινάλε, συνδυάζει ευρηματικά υπέροχες μουσικές ερμηνείες με σκηνές αυθεντικής αίσθησης του χιούμορ.

«Έρωτας, μοιχεία, σκηνές ζηλοτυπίας, ναυαγοσωστικά κόλπα, μεταμφιέσεις και μαντικές τεχνικές χαρίζουν άφθονο γέλιο. Ενάντια στη φήμη που θέλει το λυρικό θέατρο ένα θέαμα αποκλειστικά για λίγους και «εκλεκτούς» και την οπερέτα ένα είδος παρωχημένο - μουσειακό, η Ωραία Ελένη αναδεικνύει το λαϊκό και προσιτό χαρακτήρα του συγκεκριμένου θεατρικού είδους προτείνοντας μια νέα ριζοσπαστική ανάγνωση. Μέσα από μια ανανεωμένη και σύγχρονη ματιά -σκηνοθετικά, κινησιολογικά και ερμηνευτικά- η Ωραία Ελένη μιλάει ελληνικά και σκιαγραφεί ανάλαφρα αλλά χωρίς περιστροφές, μια κοινωνία που κάνει ό, τι μπορεί για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με την πικρή αλήθεια της καθημερινότητας», αναφέρει το δελτίο τύπου της παράστασης.

Ταυτότητα της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Αδάμ Μουσική Διεύθυνση: Χρύσα Γρένδα, Γιάννης Τσανακαλιώτης Μουσική Προσαρμογή: Επαμεινώνδας Βεργιόγλου Ελληνική Μετάφραση: Πέτρος Χρυσάκης Σκηνικά - Κοστούμια: Βάλια Συριοπούλου Προσαρμογή Διαλόγων: Παναγιώτης Αδάμ Επιμέλεια Κίνησης: Πηνελόπη Κέφου - Λουκάς Θεοδοσόπουλος Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα Φωτογραφίες: Στέφανος Κυριακόπουλος Ερμηνεύουν: Μαρισία Παπαλεξίου Γιάννης Φίλιας Γιώργος Παπαδάκης Γιώργος Ματθαιακάκης
Αντώνης Σιγάλας
Νίκος Ζιάζιαρης Στρατής Στηλ
Πηνελόπη Κέφου Λουκάς Θεοδοσόπουλος
Μιχάλης Ψύρρας Παίζουν οι μουσικοί: Πιάνο: Χρύσα Γρένδα Βιολί: Βανέσσα Αθανασίου, Περικλής Τιμπλαλέξης Τσέλο: Καίτη Πάντζαρη Φλάουτο: Μαρία Παχνιστή

Το έργο
Στην κατά Offenbach εκδοχή, η μυθική ηρωίδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σ’ ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, διψασμένο για δύναμη και εξουσία. Έναν κόσμο που, μόνιμα και εμμονικά, αρνείται να αντιμετωπίσει τη σήψη που τον κατατρώει. Εγωπαθείς βασιλιάδες, κακομαθημένα πριγκιπόπουλα, διεφθαρμένοι ιερείς, συνθέτουν τον σουρεαλιστικό καμβά της ιστορίας. Ο συνθέτης χρησιμοποιεί την ηρωίδα του ως σύμβολο της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου και της απελευθέρωσής του από τις στείρες κοινωνικές συμβάσεις που μας κρατούν δέσμιους μέχρι και σήμερα. «Χρησιμοποιώντας το πολύτιμο υλικό του, θελήσαμε με χιούμορ και υπαινικτικά σαρκαστική διάθεση, όπως αυτός προστάζει, να στήσουμε μια φωτεινή και ευφάνταστη παράσταση που στόχο της έχει να ξαναδώσει στην κωμική όπερα τον λαϊκό της χαρακτήρα. Η ελληνική απόδοση του libretto και οι άμεσα αναγνωρίσιμες εικόνες στις οποίες βασιστήκαμε για τη δημιουργία αυτής της δουλειάς, συνθέτουν ένα θέαμα εύληπτο και ευφρόσυνο για τον σύγχρονο θεατή» σημειώνουν οι δημιουργοί της παράστασης.