Μια αστυνομική Παγίδα... διασκέδασης στο θέατρο Ζίνα

Μια θεατρική παράσταση καθαρής αναψυχής είναι μια πραγματική ευκαιρία για να ξεκολλήσει κανείς από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή, χωρίς να ανησυχεί για το ότι θα πρέπει πιθανόν να αναμετρηθεί με βαθιά νοήματα ή ότι θα πρέπει να αποκρυπτογραφήσει κάποια δυσνόητη θεατρική γλώσσα.

Η Παγίδα, στο θέατρο Ζίνα ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των παραστάσεων που ανταμείβουν τον περιστασιακό θεατή, χωρίς να του «βάζουν δύσκολα», αλλά και χωρίς να του προσφέρουν «πρόχειρο» ή χαμηλής ποιότητας θέαμα. Οι δύο αυτές συνθήκες δεν είναι καθόλου αυτονόητες.

Γραμμένο στην δεκαετία του 1960 από τον γάλλο Ρομπέρ Τομά, το έργο ανήκει στην κατηγορία των πολυπαιγμένων, με περισσότερες από 30.000 παραστάσεις παγκοσμίως. Στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή είναι ο δεύτερος συναπτός χρόνος που ανεβαίνει, και πάλι από τον θίασο του Βλαδίμηρου Κυριακίδη, σε συνέχεια της περσινής εισπρακτικής επιτυχίας που σημείωσε.

Η πλοκή περιλαμβάνει ένα «έγκλημα» και την αναζήτηση ενόχου-ενόχων, στοιχεία που εντάσσουν το έργο στα αστυνομικά θεατρικά δράματα. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι περνά τον μήνα του μέλιτος σε ένα ορεινό θέρετρο όταν η σύζυγος εξαφανίζεται. Ο σύζυγος αγωνιά και πιέζει τις αρχές για αποτελέσματα στις έρευνες. Όταν η γυναίκα του «επιστρέφει» θα του είναι μια εντελώς άγνωστη.    

Καθώς όλοι θα προσπαθούν να διαβεβαιώσουν τον πρωτταγωνιστή ότι θα πρέπει να αναγνωρίσει την "άλλη", οι καταστάσεις γίνονται συχνά ιλαρές. Η "Παγίδα" διαθέτει αρκετά κωμικά στοιχεία, που η διανομή της παράστασης και η σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια επιτείνουν, φέρνοντάς την αρκετές φορές στα μέτρα μιας κωμικής οικογενειακής σειράς.

Οι ανατροπές δίνουν ζωή στο έργο τη στιγμή που ο θεατής έχει πάψει να τις περιμένει και θεωρεί ότι μπορέι να προβλέψει απολύτως την εξέλιξη της υπόθεσης. Όταν μάλιστα έρθουν, αλλάζουν αναδρομικά και την άποψή του για τα προηγούμενα μέρη της παράστασης.

Συνολικά πρόκειται για μια «τίμια» πρόταση διασκέδασης που απευθύνεται σε όσους ξέρουν να εκτιμούν στο θέατρο τον χαρακτήρα της λαϊκής διασκέδασης. Επίσης, αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή και για νεαρούς θεατές.                

Την Παγίδα αξίζει όμως να την δει κανείς και για έναν ακόμη λόγο: για να παρακολουθήσει και να χειροκροτήσει από κοντά τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Όχι δεν είναι «συγκλονιστικός» στον ρόλο του, ούτε δίνει κάποιο ρεσιτάλ υποκριτικής, κάνοντας απλώς πολύ καλά τη δουλειά του. Είναι όμως ζωντανή ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάματος γενικότερα και έχει την σημασία του να τον δει κανείς στο σανίδι.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ενώ παίζουν ακόμη, εκτός από τον Γιώργο Κωνσταντίνου, οι Έφη Μουρίκη, ο Τάκης Παπαματθαίου, ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος και η Μαρία Αντουλινάκη.  

Η μετάφραση είναι του Αντώνη Γαλέου, η μουσικής της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη, τα κοστούμια της Ντένη Βαχλιώτη και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα.

Δ. Γλ.