Ο Χάρης Φραγκούλης σκηνοθετεί μια διαφορετική Αντιγόνη

«Ας κάνουμε κάτι. Τώρα. Κάτι που έγινε παλιά. Πρώτη φορά. Πότε γίνεται κάτι; Κάτι που στη ζωή δεν κάνουμε. Πότε γίνεται κάτι; Κάτι που τινάζει στον αέρα τον κόσμο» διαβάζουμε στο δελτίο τύπου της Αντιγόνης που σκηνοθετεί ο Χάρης Φραγκούλης στο Θέατρο Θησείον, και ήδη από τις πρώτες γραμμές γίνεται εμφανές πως αυτή η παράσταση δεν θα μοιάζει με καμία άλλη Αντιγόνη που έχουμε δει.

Ζητήσαμε από τρεις πρωταγωνιστές της παράστασης να μας περιγράψουν την εμπειρία της Αντιγόνης τους με δικά τους λόγια. Και ιδού τι μας είπαν.

Τάσος Πάζας

Πράγματα που παρατηρεί ένας ερασιτέχνης ανεβάζοντας μια παράσταση:
Από το θέατρο – υποκριτική:
Ότι η ανάγνωση του κειμένου από τον ηθοποιό είναι διαφορετική από τη συνήθη
καθημερινή. Αναγκάζεσαι να δώσεις προσοχή στις πιο μικρές λέξεις, τους συνδέσμους, τις
προθέσεις, τη στίξη. Το κείμενο γίνεται πυκνό, αιχμηρό.
Ότι η υποκριτική σταματάει στην πρόβα. Παίρνεις μία ανάσα έκθεσης και κάπως
ανακουφίζεσαι. Μετά συνεχίζεις να υποκρίνεσαι.
Ότι για να βγει κάτι όμορφο, απαιτείται η θυσία να μείνεις σιωπηλός.
Από τον Σοφοκλή-Αντιγόνη:
Ότι η πιο μικρή κίνηση θεωρείται αυτονόητη απ’ όλους. Αλλά δεν την κάνει κανείς. Και
είναι τεράστιο πράγμα.
Ότι μετά από 2.500 χρόνια, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τα ίδια λάθη, τα ίδια
προβλήματα. Εχει την ίδια διάδραση και χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια γλώσσα. Αυτό
βέβαια στο αποκαλύπτει με γενναιοδωρία η μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Ότι η επαγωγική σκέψη μπορεί να δώσει απαντήσεις μόνο σε κάποια ερωτήματα. Για τα
υπόλοιπα αναλαμβάνουν τα χορικά του Σοφοκλή.
Από τον Χάρη Φραγκούλη:
Ότι το να χάνεις τα λόγια σου, να κάνεις σαρδάμ, να μην είσαι τέλειος είναι το σωστό.
Ότι χρειάζεται πιο τακτικά να επαναπροσδιορίζεις την έννοια του καλού και του κακού.
Αλλάζουν συνέχεια μορφή.
Ότι το σώμα, τα δόντια, ο λάρυγγας, όργανα δηλαδή αντικειμενικώς υπαρκτά, γνωρίζουν
περισσότερα από το πνεύμα, τις κρίσεις, τις πεποιθήσεις.
Ότι όσο και να κάνεις σχέδια, επειδή τίποτα δεν είναι αυτονόητο, λίγη πίστη ίσως να είναι
αρκετή.

Πολυξένη Θάνου

Είμαστε πάνω από είκοσι άτομα που εδώ και πάνω από ένα χρόνο δουλεύουμε με αφοσίωση να βρούμε τον τρόπο να πούμε μια ιστορία που έγινε παλιά. Και τώρα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 στο Θέατρο Θησείο, λέμε στον κόσμο αυτή την ιστορία.

Μαρία Αρζόγλου

Γλιστρήσαμε σε αυτό το ποίημα και γευόμαστε κάθε φορά τις λέξεις σαν παιδιά σε παιδική χαρά. Η κουρτίνα σαν κούνια, το ψυγείο τσουλήθρα και κάτω χώμα, κι άλλοτε λάσπες, που πέφτουμε χτυπάμε γελάμε και κλαίμε. Ο χώρος, οι λέξεις και η φαντασία είναι που μας βάζουν σε αυτό το όνειρο.



Ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Λαμπρίδης, Ταξιάρχης Μπαλάσκας
Κοστούμια: Φωτεινή Ιατρού
Φωτισμοί: Skia Lighting
Επιμέλεια κίνησης: Ραλλού Καρέλλα
Εμψύχωση: Ηλέκτρα Νικολούζου
Σχέδιο στην αφίσα: Εύη Κεμερλή
Σχεδιασμός αφίσας: Φωτεινός Χιώλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σέτα Αστραίου-Καρύδη, Ερατώ Καραθανάση

Παίζουν: Βάνια Αγγελάρα, Μαρία Αρζόγλου, Σέτα Αστραίου Καρύδη, Άντα Δημητρίου, Πολυξένη Θάνου, Ερατώ Καραθανάση, Ραλλού Καρέλλα, Γιώργος Κοκκίνης, Χριστόφορος Κώνστας, Λεωνίδας Μικρόπουλος, Μιχαηλία Μουσάκου, Δέσποινα Νικοπούλου, Σοφία Οικονόμου, Γιώργος Ορφανουδάκης, Τάσος Πάζας, Έλενα Παπαβασιλείου, Παναγιώτης Ρενιέρης, Γιάννης Σέπε, Ιωάννα Χαλά