Είδαμε την Χαρούλα και την Τάνια στο Anodos Live

της Δώρας Αμαραντίδου

Ειλικρίνεια, μαγκιά, καθαρότητα, τρυφερότητα, αυτοσαρκασμός. Είναι στοιχεία που διακρίνουν και τις δύο. Η Χάρις Αλεξίου και η Τάνια Τσανακλίδου είναι δυο υπέροχες γυναίκες που έχουν την τύχη, την ψυχή και το μυαλό να εκφράζονται, χρόνια τώρα αλλά πάντα σαν να είναι η πρώτη φορά, μέσα από τη φωνή και τη μουσική τους. Τύχη και επιλογή του καθενός είναι να πάει στην Πειραιώς, στο Anodos live stage και να τις απολαύσει να τραγουδούν. Εμείς πήγαμε στο μαγαζί και μεταφέρουμε (όσο μπορούμε) ό,τι εκείνες επί τέσσερις ώρες δίνουν στον κόσμο: Ανακούφιση.

Το σύνθημα για την έναρξη δίνουν δυναμικά με ρυθμικά παλαμάκια τα μέλη της ορχήστρας στις δέκα και μισή το βράδυ. Η Χάρις Αλεξίου και η Τάνια Τσανακλίδου σαν να αρπάζουν με μιας τους θεατές απ’ τις καρέκλες τους και τους ταρακουνούν, τραγουδώντας μαζί «Πες το κι έγινε», «Αν μ’ αγαπάς», «Ο τηλεφωνητής», «Νύχτα της φωτιάς», «Ο άνθρωπός μου», «Μια αγάπη μικρή», «Συναυλία». Στις έντεκα το βράδυ, η Χάρις αποχωρεί απ’ τη σκηνή.

Μόνη της η Τάνια Τσανακλίδου τραγουδά και τα σπάει με «Το χρώμα της μέρας» του Μιχάλη Δέλτα, «Αλλιώτικη μέρα» (Τασούλας Θωμαΐδου- Τάκη Μπουγά), «Εγώ για δύο» (Ελεάνας Βραχάλη- Γιάννη Χριστοδουλόπουλου), «Καίγομαι καίγομαι» (Νίκου Γκάτσου-Σταύρου Ξαρχάκου) με δυνατά σολαρίσματα του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα στην κιθάρα. Στις εντεκάμισι παίρνει τη σκυτάλη η Χάρις Αλεξίου, αφού πρώτα κάνει τις συστάσεις για αυτή τη συνεργασία... στα ψιθυριστά: «Θέλω να πω ότι η Τάνια είναι πολύ άτομο. Δεν παίζεται. Είναι τρελή και όλη αυτή η τρέλα ήτανε ό,τι καλύτερο ήθελα στη ζωή μου. Ζήτω η τρέλα!».

Μετά τραγουδά «τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα τανγκό», «Μάλιστα κύριε» (Αλέκου Καγιάντα- Γιώργου Ζαμπέτα), «Μάγισσα» (Λίνας Νικολακοπούλου- Νίκου Αντύπα), «Πες μου πώς γίνεται» (Μανώλη Ρασούλη- Μάνου Λοϊζου), «Μια πίστα από φώσφορο» (Λίνας Νικολακοπούλου- Θάνου Μικρούτσικου), «Κράτα για το τέλος» (Ηλία Κατσούλη- Παντελή Θαλασσινού). Κορυφαία στιγμή της Χαρούλας, όταν παίρνει μια κιθάρα, παίζει και τραγουδά το «Μινοράκι» της, αυτό που λέει «έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου, σε γνωρίζει ο πόνος κι έρχεται κοντά σου». Δεν προλαβαίνει ο κόσμος να πάρει ανάσα από τον ενθουσιασμό του και εκείνη συνεχίζει με κιθάρα και beat box να τραγουδά «Στο βλέμμα σου το γκρίζο», «Να ζήσω ή να πεθάνω» και «Θεός αν είναι». Και τότε συνέβη κι αυτό: Όλοι οι θεατές σηκώνονται όρθιοι για να την καταχειροκροτήσουν, λες και βρίσκονται σε συναυλιακό χώρο.

Μία γέλιο, μία δάκρυ

Μεταξύ υπέροχου τραγουδιού και πρόζας, ακόμα και… stand up comedy, με αυτοσαρκασμό, χορό και θύμισες απ’ τα εκλεκτά παλιά τους, κυλά το δεύτερο μέρος της παράστασης και με τις δύο κυρίες στη σκηνή. Υμνείται το ουζάκι, το ποτό, η παρέα και η γυναικεία (μόρτικη) τσαχπινιά με λαϊκά τραγούδια, όπως «Τα παιδιά της γειτονιάς σου», «Ούζο όταν πιεις», «Χαρικλάκι», «Ζήλεια μου», «Η γκαρσόνα» για να φτάσουν νοηματικά στη «Σουλτάνα τη Φωφώ».

Η θεματική αλλάζει. Πηγαίνει στη φιλία και στον έρωτα με κομμάτια όπως αυτά που λένε «τους φίλους τους διαλέγουμε, γι’ αυτό δεν τους παιδεύουμε», «πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε… τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους;». Και εδώ πέφτει σάτιρα απ’ την Αλεξίου, λέγοντας «αυτό το τραγούδι είναι παλιό. Απλώς το τραγουδάω ακόμα, γιατί είναι σουξέ…». Προχωρώντας, σοβαρεύουν και οι δυο, η Χάρις τραγουδά από καρδιάς «Όποια και να ‘σαι» και η Τάνια κρατά αναμμένο αναπτήρα. Η Τάνια μόνο με ακορντεόν ερμηνεύει «Αυτή η νύχτα μένει» εκπληκτικά.

Η Χάρις τραγουδά –για άλλη μια φορά– μοναδικά «Όλα σε θυμίζουν», βγάζοντας ένα βαθύ αναστεναγμό. Μέχρι που η Τάνια ερμηνεύει «Γερνάω μαμά», χωρίς κανείς από τους θεατές να βγάζει άχνα και εκείνη να δακρύζει. Επιστροφή στο καθαρόαιμο λαϊκό γίνεται με κομμάτια, όπως «Μια ζωή μέσα στους δρόμους», «Τέλι τέλι τέλι», «Μία είναι η ουσία». Φτάνουν να δώσουν το στίγμα τους και στα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου με «Το παπάκι» και «Αγαπάω και αδιαφορώ». Δεν θα μπορούσε να μην δώσει και την δική του ερμηνεία στο τελευταίο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που με την παρουσία του μεταξύ των θεατών τίμησε δυο αγαπημένα του πρόσωπα.



Το χθες που καθορίζει τη στάση του σήμερα

Είναι τότε που η Τάνια Τσανακλίδου ξεκινά τη δική της αφήγηση: «Πριν πάρα πολλά χρόνια, που δούλευα με τον Βασίλη (Παπακωνσταντίνου) στη Διαγώνιο, είχαμε πάει να ακούσουμε τη Χαρούλα στο Ζυγό. Τότε (το 1979) η Χαρούλα είχε βγάλει το δίσκο ‘Τα τραγούδια της Χαρούλας’ που της είχε γράψει ο Μάνος Λοΐζος. Ήταν τόσο πήχτρα ο κόσμος που δεν μπορούσαμε να περάσουμε μέσα. Καθόμαστε, λοιπόν, στην είσοδο, την ακούγαμε να τραγουδά το ‘Όλα σε θυμίζουν’, αγκαλιαζόμαστε και κλαίγαμε κι δυο με αναφιλητά».

Επεμβαίνει η Χαρούλα: «Τα είχατε τότε» και η Τάνια συνεχίζει «Όχι δεν τα 'χαμε φτιάξει ακόμα. Ήμασταν απλά φίλοι». Και συνεχίζει: «Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ευτυχισμένη είμαι που τραγουδάω σήμερα δίπλα στη Χαρούλα. Δεν θα τραγουδούσα ξανά, αν εκείνη δεν μου έλεγε ‘τσακίσου κι έλα κάτω!’. Ήθελα να έχω ισχυρό κίνητρο! Τραγούδα τώρα. Εγώ θα καπνίζω και θα πίνω. Δεν σε πειράζει! Γνωστά πράγματα…»

«Μην σταματήσουν ποτέ να τραγουδούν!»

Η Χάρις Αλεξίου λέει στον κόσμο συγκινημένη: «Επειδή είναι εδώ και ο αδελφός μου ο Γιώργος, θα παίξουμε ένα τραγούδι για εκείνον, που δεν το έχουμε κάνει ποτέ πρόβα» και ξεκινάει να τραγουδά «Τις Νταλίκες», που ο Γιώργος Σαρρής πρωτοτραγούδησε. Την ερμηνεία αυτού του τραγουδιού ολοκληρώνει ο ίδιος και καταχειροκροτείται απ’ όλους.

Κατά τις δύο μετά τα μεσάνυχτα τελειώνει το πρόγραμμα αλλά ο κόσμος δημιουργεί… σεισμό στο μαγαζί για να τις φέρει πίσω. Η Τάνια λέει «από… άποψη δεν θα κάναμε ανκόρ. Αλλά οι απόψεις είναι για να καταρρίπτονται… Χαρούλα άναψε ένα τσιγάρο, πιες απ’ το ποτό μου και άκου με να τραγουδώ.» Η Χαρούλα απαντά: «Τραγούδα, θέλω να σ’ ακούω».

Ακούγονται παραγγελίες από κάτω και η Τάνια απαντά: «Ό,τι γουστάρουμε θα κάνουμε! Εντάξει; Αλλά έχουμε χαρά που είμαστε μαζί σας! Να το ξέρετε!» Η Τάνια λέει στους μουσικούς: «Αγόρια το’ χετε; Καταπλήξτε με!» Απευθύνεται στους εξαιρετικούς «Nouveau Sextet» (Θωμάς Κωνσταντίνου, Σωτήρης Λεμονίδης, Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος, Δημήτρης Τσάκας, Κώστας Μερετάκης, Κώστας Κωνσταντίνου) και στους Παναγιώτη Τσεβά, Δημήτρη Μπαρμπαγάλα. Και τραγουδά μοναδικά την «Ηλιαχτίδα» και «Το πλήθος». Επεμβαίνει η Χάρις, της παίρνει το τσιγάρο απ’ το χέρι, της το σβήνει και της λέει: «Φοράς μουσελίνα, θα κάψεις το ρούχο σου».

Κι η Τάνια απευθυνόμενη στον κόσμο απαντά: «Αχ βρε παιδιά! Παντού ανοίγω τρύπες. Μπάζω από παντού!» Η Χάρις παίρνει το μικρόφωνο, τραγουδά την ιστορία της με τη «Μπαλάντα της Ιφιγένειας» και μαζί με την Τάνια Τσανακλίδου και μαζί με όλο τον κόσμο λένε «Δι’ ευχών». Κατά τις τρεις παρά τα ξημερώματα…