Ζυγός: Ωραίοι και... χαοτικοί μουσικοί αυτοσχεδιασμοί

της Δώρας Αμαραντίδου

Πήγαμε στο «Ζυγό» και ήταν σαν να διακτινιστήκαμε σε πέντε διαφορετικές μουσικές σκηνές το ίδιο βράδυ. Αυτό ήταν πολύ καλό και… κακό. Διότι, ναι μεν δεν βαρεθήκαμε ούτε στιγμή, αλλά κι ό,τι μας άρεσε περισσότερο, στο τέλος το θεωρήσαμε πολύ λίγο. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μίλτος Πασχαλίδης, Δήμητρα Παπίου και στην εισαγωγή του προγράμματος οι αλά καμπαρέ Opera Chaotique. Ένα εντελώς ασύνδετο σχήμα, με το ιδιαίτερο χάρισμά του ο καθένας καλλιτέχνης, αλλά και με έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο: Τον Δημήτρη Σταρόβα που αποδομεί… πολύ χαλαρά την καλλιτεχνική οντότητα όλων των συμμετεχόντων, πλην της Δήμητρας Παπίου. Εκεί… βαράει σεβασμό και καλά κάνει. Στην περίπτωση της Δήμητρας Παπίου δεν υπάρχει περιθώριο να λεχθεί τίποτα αρνητικό. Ούτε για πλάκα. Είναι κυρία με τα όλα της.

Βγαίνοντας από το μαγαζί κατά τις τρεις και μισή τα ξημερώματα, μες στην απόλυτη ησυχία (πλέον) της Πλάκας, γίνεται προσπάθεια να ταξινομήσουμε τα πολλά και έντονα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σε τέσσερις ώρες. Νικήτρια βγαίνει η χαρά που προσφέρει το πηγαίο σατυρικό στοιχείο ενός πληθωρικού καλλιτέχνη, του Δημήτρη Σταρόβα. Γίνεται προσπάθεια να μην ξεχάσουμε καμία απ’ τις ατάκες του. Διαπίστωση: Φαινομενικά καυτηριάζει τον καθωσπρεπισμό του λεγόμενου έντεχνου ή ροκ αλλά επί της ουσίας, σκουντά τον θεατή για να μην «το παίζει» ο ίδιος… drama queen, ακούγοντας με φανατίλα ό,τι «έντεχνο» του έρχεται στο αυτί και του κάθεται στον εγκέφαλο. Μια φράση του Δημήτρη Σταρόβα κρατάμε σαν λεζάντα στη γεμάτη σαρκασμό σκέψη του, όταν παίζει αριστοτεχνικά την ηλεκτρική του κιθάρα: «Έχω πάθει ποιότητα…»

Στις έντεκα το βράδυ βγαίνουν στη σκηνή οι Opera Chaotique για να μετατρέψουν τον χώρο σε ένα σκοτεινό, χαοτικό καμπαρέ. Με πιάνο και ντραμς, με γυναικεία αντρική φωνή της οπερατικής τέχνης, με μηνύματα περί υπαρξιακής κρίσης, κάτι σαν τους Tiger Lillies στο πολύ πιο… light τους. Μέσα σε ένα συγκεκριμένο concept με ήρωες τον Δον Ζουάν, την Κάρμεν, το Φάντασμα της Όπερας και τον Μπουκόφσκι, ενταγμένους σε ένα απροσδιόριστο χρονο-χώρο και πλεγμένους με αδιέξοδους έρωτες και χρέη, κάνει την εμφάνιση του πρώτος ο Μίλτος Πασχαλίδης. Με το που λέει, όμως, το πρώτο του τραγούδι, η σκηνή γίνεται δική του. Πάει το «σκηνικό». Τραγουδά τα κομμάτια του για τα οποία ήρθε πολύς κόσμος να τον ακούσει: «Κακές συνήθειες», «Αγύριστο κεφάλι», «Σκυλίσια μέρα», «Πηνελόπη», «Ακροβάτης». Άψογος στην ερμηνεία του. Κάνει αυτό για το οποίο πρέπει να χειροκροτηθεί.

Η ατμόσφαιρα αλλάζει με την είσοδο της Δήμητρας Παπίου. Σκηνοθετημένη, ναι, η εμφάνισή της. Μετρημένες οι κινήσεις της, η στάση του σώματός της. Όμως δεν μοιάζει καθόλου σκηνοθετημένη η από καρδιάς ερμηνεία των κομματιών που επέλεξε, τα οποία είναι ως επί τω πλείστον της «σχολής» Κραουνάκη στην οποία είχε θητεύσει, παίρνοντας άριστα, πριν κάποια χρόνια. Μια αγέρωχη, τσαμπουκαλού, θλιμμένη γυναίκα της διπλανής πόρτας, δυναμική στην εκφορά του λόγου της και με πείσμα στη λαϊκή φωνή της. Ήταν χωρίς υπερβολές συγκλονιστική, τραγουδώντας με αυτό το υπέροχο γρέζι της «Ζελατίνα», «Σίδερο με ατμό», «Πάτωμα», «Η σωτηρία της ψυχής», «Αυτή η νύχτα μένει».

Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα ανεβαίνει στη σκηνή ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με όλη την αυτοπεποίθηση που του δίνει ένα γερό μουσικό οπλοστάσιο. Είναι αυτό που είναι και το υποστηρίζει με ειλικρίνεια. Ένας τραγουδοποιός με πολλά ωραία κομμάτια, που μπορεί πλέον να αυτοσαρκάζεται, να κάνει και την πλάκα του, να σχολιάζει και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Προτάσσει τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο του «Οι άγγελοι ζουν ακόμη στην Μεσόγειο» κάνοντας, μέσω βιντεο-οθόνης, εικονικά ντουέτα με Τονίνο Καροτόνε, Ανταμό στο «Americano» και «Στο καφέ του χαμένου χρόνου» και εξαιρετικός στο κομμάτι «Ο Ταύρος» («Δεν πάει καλά αυτός ο κόσμος»).

Δεν παραλείπει να καλωσορίσει τον κόσμο, απευθύνοντας μήνυμα απενοχοποίησης: «Τα βράδια ο κόσμος βγαίνει για να περάσει καλά και έχει την αίσθηση ότι είναι στην παρανομία. Έλεος πια. Τι δηλαδή; Θα μας πάρουν και τις νύχτες μας;». Και προχωρά στο παρασύνθημα, ξεδιπλώνοντας μερικά από τα πιο δυνατά τραγούδια του, «Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας και η Γυναίκα», «Και τι ζητάω», «Μικρός Τιτανικός», «Ένας Τούρκος στο Παρίσι».

Μέχρι που εμφανίζεται ο Δημήτρης Σταρόβας και γίνεται η πλήρης ανατροπή. Γέλιο, γέλιο, γέλιο. Οι ατάκες του καταιγιστικές, διαδέχονται η μία την άλλη. Εκείνος μιλά με απόλυτη ηρεμία, κινείται με ρυθμούς χελώνας, ο κόσμος χτυπιέται από κάτω, πιάνει κουβέντα του και βρίσκει πλήρη ανταπόκριση στο κέφι. Να μερικά τσιτάτα δια στόματος Σταρόβα. «Εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε λίγο στον κόσμο μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα την καθημερινότητα. Εγώ προχθές συνειδητοποίησα αυτό που λέμε κρίση. Ήμαστε εδώ, κάναμε πρόβες και είπα στον κ. Ιωαννίδη που έχει το Ζυγό: "Θα μας κάνετε και φέτος δώρο από ένα Ρόλεξ;" Αλλά εκείνος μου απάντησε: "Τα πράγματα άλλαξαν Δημητράκη. Φέτος αποφάσισα να γίνω δωρητής οργάνων. Πάρε τα αρχιδ… μου!" Ας πνίξουμε λοιπόν τον πόνο μας με ένα μπλουζ, το "Μα δεν ταιριάζετε σου λέω"».

Και παρακάτω: «Τι ζήλια είναι αυτή; Δεν με αφήνουν να πω τις επιτυχίες μου! Και μαλώνουν αυτοί ποιος θα βγει πιο στεναχωρημένος από τον άλλο στη σκηνή! Πληρώνει ο κόσμος ρε μαλακ…., και βγαίνετε στη σκηνή, λες και πληρώνετε εσείς!» Αντίσταση Πασχαλίδη: «Κάνεις λάθος. Ακόμα και τα πιο καταθλιπτικά μου τραγούδια με χαμόγελο τα λέω».

Σταρόβας προς Πασχαλίδη: «Η αλήθεια είναι ότι έχεις χάρη. Αλλά να σου πω το εξής: Είσαι στο τραγούδι περίπου 18 χρόνια, έχεις κάνει αρκετούς δίσκους. Αλλά πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου, ρε μπαγάσα, 10 χρόνια μετά; Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά το πολύ- πολύ που μπορείς να κάνεις σε 10 χρόνια είναι να γίνεις μουσικός ακόλουθος της Παπαρήγα. Είσαι κομμουνιστής και ΑΕΚ, δηλαδή καμιά ελπίδα. Μήπως λοιπόν πρέπει να αρχίσεις να δοκιμάζεις την καριέρα σου σε κάτι άλλο που δεν σε έχουμε φανταστεί; Σε κανένα ξένο, κάποιο γεγέδικο. Όταν ήσουν μικρός τι άκουγες; Μόνο Λάκη Παπά;»

Σταρόβας στον Μαχαιρίτσα: «Σε άκουγα να τραγουδάς ιταλικά και συγκινήθηκα γιατί θυμήθηκα τι τράβηξες για να τα μάθεις. Τρεις μέρες την εβδομάδα επί ένα χρόνο έκανες εντατικά μαθήματα ιταλικών για να μάθεις να λες "Να, να, να". Μου λέτε ότι δεν έχω τραγούδια. Αλλά τι έχετε κάνει όλοι εσείς οι έντεχνοι; Έχετε φτιάξει επιτυχία μόνο με ένα τραγούδι.» Κι έκανε ένα… ποτ πουρί με κομμάτια Τσακνή, Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσα, Σιδηρόπουλου, Πασχαλίδη και βάλε…

Ο τίτλος της παράστασης, «Μαζί αυτοσχεδιάζουμε», δικαιώνεται στο φινάλε. Μαχαιρίτσας, Παπίου, Πασχαλίδης, Σταρόβας αυτοσχεδιάζουν τραγουδιστικά με τρεις κιθάρες σε κομμάτια όπως «Πεθαίνω για σένα», «Δεν θα δακρύσω πια για σένα», «Επεμβαίνεις», «Η αγάπη είναι ζάλη», «Στα είπα όλα». Είναι ωραία, τελικά, η παράσταση στο «Ζυγό», γιατί έχει πολλές όψεις. Διαλέγεις και παίρνεις…

Info:
Ζυγός, Κυδαθηναίων 22, Πλάκα, τηλ. 2103241610
Kάθε Παρασκευή και Σάββατο.
Ώρα έναρξης: 10.30μ.μ.
Τιμή εισιτηρίου: 12€ με ποτό στο μπαρ
Τιμή φιάλης στο τραπέζι: 120€ ανά τέσσερα άτομα
Τιμή φιάλης κρασιού 60€ ανά δύο άτομα