Έρευνα: Ποια είναι η πιο συγκινητική ταινία;

Ανήκετε στο κυνικό είδος των σινεφίλ που ισχυρίζονται ότι το αίμα στις ταινίες είναι «σάλτσα ντομάτας» και ότι οι επικίνδυνες μανούβρες είναι «εφέ»; Μήπως -ακόμη χειρότερα- δεν κλαίτε ποτέ; Αν ναι, πρέπει οπωσδήποτε να δείτε το παρακάτω βίντεο που θα σας θεραπεύσει από την ασθένεια που σας ταλαιπωρούσε μέχρι σήμερα. Κι αυτό γιατί οι επιστήμονες κατόρθωσαν να βρουν την πιο δακρύβρεχτη σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου. Ετοιμαστείτε να ξεχειλίσετε από… θλίψη.

Το απόσπασμα είναι από την ταινία «The Champ», ένα ριμέικ του 1979, με πρωταγωνιστές τον Γιον Βόιτ σε ρόλο μποξέρ και τον Ρικ Σρόντερ στον ρόλο του γιου του. Το τέλος του έργου περιλαμβάνει μία προβλέψιμα συγκινητική σκηνή όπου ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Βόιτ, Champ, πεθαίνει μπροστά στον γιο του. Αν δεν γνωρίζετε ήδη την ταινία, μην ανησυχήσετε για τα κενά στις σινεφίλ γνώσεις σας, αφού το ριμέικ πολύ γρήγορα πέρασε στα ψιλά γράμματα της κινηματογραφικής ιστορίας. Ωστόσο, άφησε πίσω του μια κληρονομιά: μια σκηνή που αποδεικνύεται τόσο στενάχωρη που οι επιστήμονες την έχουν χρησιμοποιήσει σε μυριάδες πειράματα ψυχολογίας και κατανόησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Το περιοδικό «The Smithsonian» αναφέρει ότι το μακρινό 1988, ο Robert Levenson, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, και ο James Gross, ένας τελειόφοιτος (που πλέον είναι καθηγητής στο Στάνφορντ), προσπάθησαν να βρουν σύντομα κινηματογραφικά αποσπάσματα τα οποία προκαλούσαν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις στους εθελοντές που συμμετείχαν σε ψυχολογικά πειράματα. Ύστερα από χρόνια σινε-περιπλάνησης, ύστερα από εκατοντάδες προτάσεις και δοκιμές σε φοιτητές, οι ερευνητές κατόρθωσαν τελικά να επιλέξουν 16 σκηνές που πυροδοτούσαν έκρηξη συναισθημάτων στους θεατές (θλίψη, αηδία, ικανοποίηση, θυμό κ.λπ.). Όπως έχετε ήδη καταλάβει, το «The Champ» κατέκτησε τη θέση της πιο λυπημένης κινηματογραφικής στιγμής.

Έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί σε πειράματα που ποικίλλουν από τη διερεύνηση των αντιδράσεων σε στενόχωρες καταστάσεις ανθρώπων με κατάθλιψη, ηλικιωμένων και ατόμων με διατροφικές διαταραχές έως την ανίχνευση της καταναλωτικής συμπεριφοράς όταν είμαστε στενοχωρημένοι.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι η σχετική λίστα διαμορφώθηκε το 1995 και έκτοτε ουκ ολίγες «κλαψιάρικες» ταινίες έχουν προβληθεί στις σκοτεινές αίθουσες. Και καθώς η επιστημονική κοινότητα είναι πάντοτε ανοιχτή σε νέες ιδέες, αν έχετε να προτείνετε κάτι καλύτερο, δεν έχετε παρά να μας το πείτε!

Πηγή: Time

Όλες οι Ταινίες