Ο Φίλιπ Ντικ πέθανε λίγο πριν γυριστεί το βασισμένο σε δική του ιστορία, ”Blade Runner” και χωρίς ποτέ να έχει βγάλει πολλά λεφτά απ’ το γράψιμο. Αν ζούσε σήμερα και ήταν νεότερος θα έδινε τα σενάριά του στο Χόλιγουντ με το κιλό. Τελευταία από μια σειρά ταινιών βγαλμένων από το σύμπαν του Ντικ, το ”A Scanner Darkly” του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ.
Ο Μπομπ Άρκτορ είναι μυστικός αστυνομικός της δίωξης ναρκωτικών. Έχει φτιάξει μια γιάφκα με δυο αλλόκοτους χασομέρηδες φίλους του και προσπαθεί να φτάσει ψηλά στην ιεραρχία του ”εμπορίου” της ουσίας ”D” μέσω της μικροεμπόρου Ντόνα, η οποία τον γοητεύει κιόλας. Καθώς γίνεται χρήστης κι ο ίδιος και ενώ στην υπηρεσία κανείς δεν ξέρει την πραγματική του ταυτότητα αρχίζει να μπερδεύει τις πραγματικότητες αλλά και τις προτεραιότητές του. Έτσι κι αλλιώς όμως, το παιχνίδι το κάνει άλλος…
Ο Λινκλέιτερ υιοθέτησε πιο πιστά από οποιονδήποτε μέχρι τώρα την πρωτότυπη ιστορία και την ατμόσφαιρά της, κατά τα πρότυπα του ιδιόρρυθμου συγγραφέα. Κύριο όπλο του, η απεικόνιση με τη μέθοδο του ροτοσκοπικού ανιμέισιον, της ψηφιακής εξέλιξης δηλαδή μιας τεχνικής που πρωτοεφάρμοσε ο θρυλικός Μαξ Φλάισερ στις αρχές του αιώνα. Ο σχεδιασμός γίνεται πάνω στα ίχνη των λήψεων με πραγματικούς ηθοποιούς συνδυάζοντας έτσι τη φυσικότητα των κινήσεων με το ονειρικό οπτικό αποτέλεσμα των κινουμένων σχεδίων. Είναι η δεύτερη ταινία όπου ο Λινκλέιτερ χρησιμοποιεί αυτή την τεχνική μετά το πιο εσωστρεφές ”Waking Life” του 2001.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο την επίκαιρη φύση των ιστοριών του Ντικ καθώς η συγκεκριμένη νουβέλα κυκλοφόρησε επί προέδρου Νίξον και εγκαθίδρυσης του προγράμματος ευρείας παρακολούθησης και συλλογής πληροφοριών ”COINTELPRO”. Οι αντιστοιχίες με το σημερινό αντιτρομοκρατικό αμόκ είναι παραπάνω από εμφανής.
Το κοινό μυστικό της κοινωνίας μας πως ”κυνηγός” και ”έμπορος” είναι ένα, τίθεται σε εφαρμογή και μέσα στη μυστικοπάθεια που το σύστημα επινοεί για να προστατευθεί από εσωτερικούς κινδύνους και διαφθορά, ο αστυνομικός είναι τόσο μυστικός, που καταλήγει να παρακολουθεί τον εαυτό του. Η αυτοσυντήρηση του συστήματος μπαίνει σε προτεραιότητα έναντι της προστασίας του πολίτη ο οποίος γίνεται κομπάρσος στο έργο της ζωής του.
Την παράσταση κλέβει ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στο ρόλο του φαφλατά μαστροχαλαστή με βλέψεις πληροφοριοδότη ενώ ο Κιάνου Ριβς φαίνεται να ταιριάζει για άλλη μια φορά στον τύπο που δεν αντιλαμβάνεται ακριβώς τι συμβαίνει στο χάι-τεκ περιβάλλον του.
Είναι ένα απολαυστικό ανιμέισιον για ενήλικες, με ξεκάθαρο μήνυμα παρά την ψυχεδέλεια των εικόνων του.
Οι υπόλοιπες
Βγαίνουν επίσης το αποκρουστικά μελοδραματικό ”World Trade Center” του Όλιβερ Στόουν και η περιπέτεια ”Alex Rider Stormbreaker” ενώ ξεκινά το δεκαήμερο φεστιβάλ ”Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου”.
Λουκάς Τσουκνίδας
