Oι ταινίες των φετινών Όσκαρ που αξίζει να δεις

Τα φετινά Όσκαρ ήταν τα πιο ιδιαίτερα του θεσμού μιας και ήταν πλήρως προσαρμοσμένα στις επιταγές της πανδημικής κρίσης που βιώνουμε. Σίγουρα δεν υπήρχε η αίγλη του παρελθόντος κι οι θερμοί εναγκαλισμοί, ωστόσο στο τέλος της βραδιάς, όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για μια από τις πιο δίκαιες απονομές των τελευταίων ετών. Αν ωστόσο δεν πρόλαβες να δεις όλες τις ταινίες που βραβεύτηκαν επειδή πρέπει να βγάλουν κάπως το Netflix και το Cinobo τα λεφτά τους μην ανησυχείς. Είμαστε για άλλη μια φορά εδώ για σένα ώστε να σου προτείνουμε τις καλύτερες βραβευμένες φετινές Οσκαρικές ταινίες.

Nomadland



H Κλόε Ζάο και η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ τα πήραν όλα κι έφυγαν στην φετινή απονομή. Πέραν από το Όσκαρ καλύτερης ταινίας (η ΜακΝτόρμαντ ήταν και παραγωγός της ταινίας) η Ζάο έγινε μόλις η δεύτερη γυναίκα που παίρνει Όσκαρ Σκηνοθεσίας στην ιστορία του θεσμού, κι η αγαπημένη μας Φράνσις πήρε το τρίτο της Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου γράφοντας με χρυσά γράμματα το όνομά της στο κινηματογραφικό πάνθεον.

Η Ζάο στο Nomadland κινηματογραφεί τα παραπάνω χωρίς εύκολους συναισθηματισμούς και βαρετά κλισέ ενώ η υποκριτική μπαγκέτα της ΜακΝτόρμαντ δίνει τον ρυθμό κι η αριστουργηματική μουσική του Λουντοβίκο Εινάουντι στήνει τα κατάλληλα ηχοτόπια για να συμπορευτείς με το φιλμ. Να κλείσεις τα μάτια σου ασυναίσθητα και να μεταφερθείς κι εσύ κάπου πλάι στη Φερν. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή του Νοmadland. Να γεννά το συναίσθημα του απεγκλωβισμού και της ελευθερίας του νου και του σώματος στον θεατή, τώρα που το έχουμε περισσότερη ανάγκη από ποτέ.

Promising Young Woman



Το Promising Young Woman ήταν ίσως η πιο badass ταινία που βρέθηκε ανάμεσα στις υποψηφιότητες των βραβείων Όσκαρ και κατέληξε να πάρει το δικαιότατο Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου για την Έμεραλντ Φενέλ που υπέγραψε και τη στακάτη σκηνοθεσία καθοδηγώντας υπέροχα την πρωταγωνίστρια Κάρεϊ Μάλιγκαν να δώσει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό φεμινιστικό revenge movie, αθεράπευτα κουλ και βαθιά συγκινητικό συγχρόνως που περιγράφει τη «σταυροφορία» της Cassie Tomas απέναντι στα μισογύνικα «καλά παιδιά» της διπλανής πόρτας.

Μακριά από κλισέ κι εύκολους συναισθηματισμούς το Promising Young Woman βάζει βαθιά το μαχαίρι στο «σεξιστικό κοινωνικό κόκαλο» αναδεικνύοντας τους λόγους ύπαρξης του #Metoo κινήματος τη στιγμή που ένα κύμα girl empowerment ορθώνεται και συνοδεύει κάθε προβολή της ταινίας.

Minari



O κορεατικής καταγωγής Λι Άιζακ Τσανγκ μας παρουσίασε την πιο «American dream» ταινία των τελευταίων ετών με πρωταγωνιστές της, μια οικογένεια από την Κορέα που αναζητά ένα καλύτερο αύριο στη Γη της Επαγγελίας. Αφήνουν πίσω την Καλιφόρνια και εγκαθίστανται σε μια απομακρυσμένη φάρμα στο Άρκανσο. Οι δυσκολίες είναι αρκετές, ωστόσο ελπίζουν ότι ο ερχομός της γιαγιάς στη φάρμα θα τους βοηθήσει να εγκλιματιστούν, αλλά και να βρουν τη θέση τους στον κόσμο.

Η ταινία συγκέντρωσε 6 υποψηφιότητες και περηφανεύεται για το Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου που κέρδισε η Για Τζουν Γιουν χάρη στην αφοπλιστική και αισθαντική ερμηνεία της. Η εξαιρετική φωτογραφία κι η στιβαρή σκηνοθεσία ανέδειξαν τους καλογραμμένους χαρακτήρες της ταινίας η οποία είχε νεύρο και τρομερή ένταση μέχρι τη συναισθηματική κορύφωση που μας έδωσε η σπαραξικάρδια σκηνή της πυρκαγιάς της φάρμας. Από τις σημαντικότερες ταινίες της χρονιάς.

The Father 



Δικαιότατο Όσκαρ Α Ανδρικού Ρόλου για τον αισίως 84χρονο Σερ Άντονι Χόπκινς, που δίνει ρεσιτάλ στον ομώνυμο ρόλο του πατέρα, ο οποίος χάνει μεγαλώνοντας κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Η σπουδαία ερμηνεία του πρωταγωνιστή του δεν είναι, όμως, ο μόνος λόγος για να δεις την ταινία του (θεατρικού κατά βάση σκηνοθέτη και συγγραφέα) Φλοριάν Ζελέρ. Σπόιλερ δεν θα κάνουμε, θα σου πούμε όμως πως αυτό που συμβαίνει εδώ είναι κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στις ταινίες που πραγματεύονται θέματα δύσκολα σαν την άνοια και το Αλτσχάιμερ. Κι όταν το καταλάβεις, εκεί κάπου στο πρώτο μισάωρο της ταινίας, θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Εξαιρετική όπως πάντα, στον ρόλο της κόρης του, η αγαπημένη Ολίβια Κόλμαν.

Druk



Ο Τόμας Βάντεμπεργκ ξέρει να φτιάχνει ταινίες που θα θυμάσαι όλη σου τη ζωή. Από την Οικογενειακή Γιορτή μέχρι το αξέχαστο Κυνήγι, παραμένει εδώ και πάνω από 25 χρόνια, μια από τις σημαντικότερες φωνές του ευρωπαϊκού σινεμά. Mε το Druk o σπουδαίος Δανός δημιουργός αφηγείται την ιστορία τεσσάρων φίλων, καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι, προκειμένου να δώσουν λίγο παραπάνω ενδιαφέρον στη ζωή τους, τεστάρουν τη θεωρία ότι η συνεχής διατήρηση συγκεκριμένου επιπέδου αλκοόλ στο αίμα τους μπορεί να βοηθήσει στον σκοπό αυτό.

Η εμπνευσμένη κεντρική σεναριακή ιδέα ωστόσο αναπτύσσεται κι εξελίσσεται σε ένα στοχαστικό φιλμικό δοκίμιο που περιγράφει με μεθυστικό τρόπο μια ιστορία ανδρικής «ενηλικίωσης». Πατώντας πάνω στη συγκλονιστική ερμηνεία του Μίκελσεν που για κάποιο λόγο που κανείς δεν κατάλαβε αγνοήθηκε από τις υποψηφιότητες του Α΄ Ανδρικού Ρόλου το Druk αποδομεί τα κοινωνικά κι εκπαιδευτικά στερεότυπα όσο ανασυνθέτει με πολιτικά ανορθολογικό τρόπο τους ήρωες του. Μια ιλιγγιώδης ωδή στην απώλεια που μας χάρισε την πλέον συγκλονιστική καταληκτική σεκάνς στην ιστορία του σύγχρονου σινεμά, με το υπέροχο σόλο του Μίκελσεν.

Soul



Ο δημιουργός του Up και του Inside Out, Πητ Ντόκτερ σε μεγάλα κέφια, φτιάχνει έναν ύμνο στη ζωή που βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για να γίνει η νέα αγαπημένη σου Pixar-ο-ταινία. Με σαρδόνιο χιούμορ που στρέφει τα βέλη του ενάντια στην κουλτούρα του «κυνήγα τα όνειρά σου» και τις λοιπές αηδίες του Instagram, και με αναφορές στον υπαρξισμό και τον νιχιλισμό, το Soul θα σε κάνει πρώτα να γελάσεις δυνατά, μετά να κλάψεις, μετά να γελάσεις πικρά, και τελικά να νιώσεις καλύτερα με τη ζωή σου. Και αν αυτό δεν είναι ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που μπορεί να κάνει μια ταινία, δεν ξέρουμε τι είναι.

Διάβασε την αναλυτική μας κριτική εδώ