10 καλτ ελληνικές ταινίες που επιβάλλεται να δεις

Δεν είναι και πολύ εύκολο να δώσεις έναν σαφή ορισμό του καλτ κινηματογράφου, μιας και τελείως υποκειμενικά κριτήρια μπαίνουν πάντα στη μέση σχετικά με τις ταινίες που χαρακτηρίζονται «καλτ» στο πέρας του χρόνου.
Σίγουρα μιλάμε για Low budget παραγωγές με ολίγον εξωφρενικό σενάριο , που απέκτησαν ανά τα χρόνια ένα πυρήνα φανατικών οπαδών, που τις έβγαλαν από την underground αφάνεια που είχαν μπει από τους κριτικούς όταν κυκλοφόρησαν. Συχνά πυκνά όλες αυτές οι ταινίες ζουν τη δεύτερη νιότη τους σε μεταμεσονύχτια φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο εν μέσω αποθέωσης για τους δημιουργούς τους. Ευτυχώς και στην Ελλάδα, γυρίστηκαν μπόλικες από δαύτες και με χαρά στις παρουσιάζουμε.

Ροκάκιας την Ημέρα, το βράδυ καμαριέρα του Όμηρου Ευστρατιάδη (1984)

Σωτήρης Τζεβελέκος, δίνει ρέστα σε διπλό ρόλο. Ποιο Tootsie ρε γατάκια; Γελάμε στα μούτρα σου, Ντάστιν Χόφμαν. Εδώ μιλάμε για τον ηγέτη των "Τζέλιγκανς Μπαντ", που για να ρίξει το γκομενάκι που του γυάλισε, πιάνει δουλειά στο ξενοδοχείο της, ως Αγραμπέλη. Βροχή από ατάκες που σε πιάνει πονόκοιλος από τα γέλια και διεστραμμένα κακό σενάριο. Αν την έχεις σε βιντεοκασέτα είσαι πολύ φίλος μας.
Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων του Πέτρου Νούσια (2009)

Μετά την αναπάντεχη επιτυχία του πρώτου φιλμ περιμέναμε όλοι με το μαχαίρι στα δόντια τη συνέχεια της πρώτης ελληνικής ζομποταινίας. Ο Πέτρος Νούσιας στήνει λοιπόν μια κωμωδία τρόμου, που κοιτάει στα μάτια το Shaun of the Dead, μπλέκοντας zombies και αρχαιοελληνικά μπινελίκια την ώρα που οι θεατές φων΄ζουνφωνάζουν κυριολεκτικά και μεταφορά πως τους πετσόκοψες έτσι; Στα Bonus η συμμετοχή του Billy Zane (Τιτανικός) σε έναν τέρμα απολαυστικό ρόλο.

Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά του Πάνου Κούτρα (1999)

Λίγο πριν την αυγή του 2000, ο Πάνος Κούτρας παίρνει την πιο τολμηρή απόφαση που είχε πάρει Έλληνας σκηνοθέτης εδώ και πολύ καιρό. Αποφασίζει να γυρίσει την Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά, ένα από τα πιο καλτ sci-fi ταινιάκια των τελευταίων 25 ετών, όπου ένας τεράστιος μουσακάς εισβάλλει στο κέντρο της πόλης τρομοκρατώντας τους κατοίκους της. Με μηδενικό μπάτζετ ο Κούτρας αποτίει τον δικό του φόρο τιμής στον Τζον Γουότερς και τη θεότητα της Nτιβάϊν. Η ταινία ακόμη και σήμερα λατρεύεται στο εξωτερικό με πολλές μεταμεσονύχτιες προβολές της να σολντάρουν. Έπος!

Δράκουλας των Εξαρχείων του Νίκου Ζερβού (1983)

Έχουμε και λέμε: Τζούμας, Πανούσης, Πουλικάκος, Βαβούρας, Άσιμος, Ζερβός, Καφετζόπουλος, Μπουλάς σε μία ταινία. Σίγουρα πρόκειται περί ανεπανάληπτου κατορθώματος. Χαώδης, αναρχική πολιτική μα και πολιτιστική σάτιρα των πεπραγμένων του τόπου που λέγετε Ελλάδα. Ζόμπι, Δράκουλες, φέρετρα κατακλύζουν την Αθήνα σε ένα αυτοσχεδιαστικό όργιο που όμοιο του δεν είχε ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος. Soundtrack μεγατόνων με Disco τσουτσούνι, Εκλογές και λοιπές επιτυχίες από Μουσικές Ταξιαρχίες αλλά και μια φοβερή διασκευή του Υπάρχω του Καζαντζίδη από το μέγα Πουλίκα, μα και σουρεαλιστικές σκηνές που καίνε αργά και βασανιστικά τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Όσο αυτά καίγονται τόσο εσύ γουστάρεις. Παραγνωρισμένο αριστούργημα, ευτυχώς μνημονεύεται ακόμη και σήμερα από κάποιους μύστες του ελληνικού καλτ κινηματογράφου.

Μade in Greece του Πάνου Αγγελόπουλου (1987)

Ένας τρόφιμος ασύλου για τους αντιρρησίες συνείδησης βγαίνει από το ίδρυμα μετά από 20 χρόνια εγκλεισμού. Περιφέρεται σε έναν τόπο που δεν του θυμίζει τίποτα από το παρελθόν και συναντάει παντού την τρέλα και τον κοινωνικό και πολιτικό ξεπεσμό. Στο τέλος θα επιστρέψει στο ίδρυμα προτιμώντας την απομόνωση. Χάρρυ Κλυν από δω τα παιδιά. Παιδιά από δω ο Χάρρυ Κλυν. Επική σάτιρα της δεκαετίας του 1980 που δίνει την ευκαιρία στον Χάρρυ Κλυν να καταπατήσει κάθε όριο πολιτικής κινηματογραφικής ορθότητας, τσαλαπατώντας όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Ιδιοφυείς ατάκες, δηλητηριώδες κάφρικο χιούμορ και ρεσιτάλ ευτράπελων κάνουν το Made in Greece ένα κινηματογραφικό σατιρικό μνημείο.

Κάθαρση του Φωκίωνα Μπόγρη (2009)

Ο Έστεμπαν (Κώστας Στεφανάκης) έρχεται στην Αθήνα έχοντας χάσει τη δουλειά του ως μπάτσος. Μένει μαζί με τον ανάπηρο θείο του (Μπάμπης Κούρτης) και αναζητά εργασία. Είναι άφραγκος και απογοητευμένος. Τον πλησιάζει ο διευθυντής ασφάλειας (Χρήστος Νάτσιος) και του αναθέτει να καθαρίσει 2 αποαπό τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες στην πόλη: Ο Μάνθος (Βαγγέλης Μουρίκης) και ο Μπαχράμης (Βαγγέλης Αλεξανδρής) είναι αυτοί που κανείς δεν μπορεί να πιάσει επίσημα- προστασία, drugs, παράνομα sex shops, όλα παίζουν.

Ο Φωκίων Μπόγρης ξέρει καντάρια από σινεμά κι αυτό φαίνεται στην Κάθαρση όταν στήνει με μηδενικό μπάτζετ το καλύτερο b-movie που έχει κυκλοφορήσει στη χώρα που λέγεται Ελλάς. Στακάτη σκηνοθεσία κοφτερό μοντάζ κι ανατρεπτικό σενάριο κλείνει το μάτι σε όλους τους λάτρεις του παλιού κακού ελληνικού trash κινηματογράφου με τους Κώστα Στεφανάκη (ο Σκυλάς της καρδιάς μας), Τέλη Σταλόνε, Τίνα Σπάθη και Χρήστο Νάτσιο να δίνουν αξεπέραστες ερμηνείες.

Αδάμαστος: Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα του Θάνου Κερμίτση (2013) 

Πέρα από τον Γιαγκόναν τον Βάρβαρο, στον οποίο έχουμε αναφερθεί παλαιότερα, η Ελλάδα έχει κι άλλη ταινία που κάνει περήφανους τους λάτρεις του σινεμά του φανταστικού. Ο Θάνος Κερμίτσης παίρνει το θρυλικό επικό κόμικ του Γιάννη Ρουμπούλια και το μεταφέρει στον κινηματογράφο δίνοντας στον κομικογράφο, τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ντράγκαρ. Μόνο και μόνο που κατάφερε να φέρει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα γυρίζοντας μια ταινία που θα ανάγκαζε τον Κόναν αλλά και τον Γιαγκόναν να κραδάξουν τα σπαθιά τους μπροστά του από σεβασμό, ο Κερμίτσης κέρδισε αδιαμφισβήτητα το στοίχημα.

Ο Γιος του Τσάρλυ του Κάρολου Ζωναρά (2008)

Ο Τσάρλυ, ιδιοκτήτης νάιτ κλαμπ, και ο Μπιγκ Τζον, έμπορος ναρκωτικών, συγκρούονται για τον έλεγχο του υποκόσμου. Ένας ρακένδυτος νεαρός που έχει έρθει από το πουθενά θα βρεθεί στη μέση της διαμάχης και θα συμβάλει με απρόοπτο τρόπο στο ξεκαθάρισμα των λογαριασμών. Νουάρ ταινιάκι από τον Κάρολο Ζωναρά που μας έδωσε το εξαιρετικό Mπιγκ Χιτ τέσσερα χρόνια αργότερα, με τον Κώστα Βουτσά και τον Φαίδωνα Γεωργίτση να συναντιόνται αρκετά χρόνια μετά στη μεγάλη οθόνη. Μαζί τους σε τρομερό πέρασμα κι ο Χλαπάτσας της καρδιάς μας, Δημήτρης Φραγκιόγλου.

Runaway Day του Δημήτρη Μπαβέλλα (2013)

Η Μαρία, παντρεμένη με δυο παιδιά, και ο Λουκάς, άνεργος 35άρης που ζει με τη μητέρα του, τρέπονται ένα πρωί –χωρίς λόγο– σε φυγή. Οι δικοί τους προσπαθούν να τους εντοπίσουν, καθώς όλο και περισσότεροι Αθηναίοι εγκαταλείπουν ανεξήγητα την πόλη.

Ο Δημήτρης Μπαβέλλας φτιάχνει ένα ασπρόμαυρο ταινιάκι φόρο τιμής στα αμερικανικά horror flims της δεκαετίας του 1950 και 1960 τιμώντας τον Ρότζερ Κόρμαν κι αναδεικνύοντας την Αθήνα στον βασικό πρωταγωνιστή του. Μια ταινία που δύσκολα πιστεύεις ότι είναι ελληνική και προβλήθηκε στις αίθουσες της χώρας, με σινεφίλ αναφορές κι εξαιρετική φωτογραφία. Δικαίως έχει συγκεντρώσει το δικό της φανατικό κοινό.

Goldfish του Θανάση Τσαβλή (2013)

Ελλάδα, λίγα χρόνια μετά την επίσημη χρεοκοπία της χώρας. Ένας μοναχικός άντρας κρύβεται από το σκοτεινό παρελθόν του. Μια κοπέλα αναζητά τον μεγάλο έρωτα. Δυο κακότυχα αδέλφια αναλαμβάνουν να ξαναστήσουν την «επιχείρηση» του νεκρού πατέρα τους. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν με απρόσμενες εξελίξεις. Kαρατέκα φιλμ made in Greece με μπόλικα μπουνοκλωτσίδια και νευρώδη σκηνοθεσία που επιβάλλεται να του δώσεις μια ευκαιρία.