Πέντε απολαυστικά βιβλία που διαβάζονται σαν να βλέπεις ταινία και υπόσχονται να σε βάλουν στο τριπάκι της ανάγνωσης… και να σου αρέσει.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Ηρώς Κουνάδη
Σκέφτεσαι καμιά φορά ότι θα ήθελες να διαβάζεις λογοτεχνία, αλλά σε τρομάζουν οι 60σέλιδες περιγραφές του γκαζόν και τα δυσνόητα πονήματα φτασμένων συγγραφέων; Μην στεναχωριέσαι και μην απελπίζεσαι. Πρώτον, δεν είναι πάντα δύσκολη η λογοτεχνία, και δεύτερον –και κυριότερο– κανείς ποτέ δεν είπε πως αν περνάς ωραία δεν κάνεις κάτι «σοβαρό». Τα βιβλία που ακολουθούν υπόσχονται να κάνουν ακριβώς αυτό: Να σε βάλουν ως πρωτάρη στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας, ενόσω θα περνάς φανταστικά διαβάζοντάς τα.
Φέρελπις δημοσιογράφος καλείται να γράψει την βιογραφία αριστοκρατικής οικογένειας της Αγγλίας, η οποία αποτελείται εξολοκλήρου από καθάρματα. Με γραφή που ρέει σαν νεράκι και μαύρο, κατάμαυρο, απολύτως βρετανικό χιούμορ ο Τζόναθαν Κόου αφηγείται τον βίο και την πολιτεία ανθρώπων μπλεγμένων με την πολιτική, τα media, την βιομηχανία τροφίμων και το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Βρετανία των 80s (αλλιώς γνωστή και ως Θατσερική Βρετανία) και δεν αφήνει όρθιο τίποτα. Έχει και ολίγα στοιχεία από αστυνομικά μυθιστορήματα –αλλά δεν είναι εκεί το θέμα– και ένα τέλος-απόλυτη δικαίωση (αλλά ούτε εκεί είναι).
Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει του Λουίς Σεπούλβεδα Εκδόσεις Opera
Ο γάτος ο Ζορμπάς καλείται να αναθρέψει το κλωσσόπουλο μιας γλαροπούλας η οποία πεθαίνει εξαιτίας της ρύπανσης της θάλασσας, σε αυτό εδώ το παραμύθι για μεγάλους του αγαπημένου χιλιανού συγγραφέα που πάντα έλεγε με λίγα και καλά λόγια όσα σπουδαία είχε να πει. Εδώ ας πούμε έχουμε μόλις 153 σελίδες πλημμυρισμένες από τρυφερότητα, αλλά και περιπέτεια, οικολογικές ανησυχίες αλλά και άφθονο χιούμορ.
Τα διηγήματα είναι είδος ιδανικό για ανθρώπους που δεν (πολύ)διαβάζουν βιβλία, καθότι δεν θα σε τρομάξουν με το μέγεθός τους, και αυτή η συλλογή διηγημάτων του Μίροσλαβ Πένκοφ είναι ό,τι πρέπει για να ξεκινήσεις. Οκτώ καταπληκτικές ιστορίες γραμμένες με χιούμορ και αμεσότητα, που θα σε κάνουν να χαμογελάσεις πόσα στοιχεία ταυτότητας μοιραζόμαστε με τους Βαλκάνιους γείτονές μας.
Θέλεις κι ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό απόσπασμα; «Όταν ο παππούς έμαθε πως έφευγα για σπουδές στην Αμερική μου έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα. "Σάπιο καπιταλιστικό γουρούνι", έλεγε το σημείωμα, "να 'χεις καλή πτήση. Με αγάπη, ο παππούς σου". Ήταν γραμμένο σε ένα τσαλακωμένο κόκκινο ψηφοδέλτιο από τις εκλογές του 1991, το οποίο ήταν η κορωνίδα της συλλογής κομμουνιστικών ψηφοδελτίων του παππού και έφερε τις υπογραφές όλων από το χωριό Λένινγκραντ. Συγκινήθηκα που αξιώθηκα τέτοια τιμή, οπότε κάθισα κάτω, έβγαλα ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου και έγραψα στον παππού την ακόλουθη απάντηση: "Κομμουνιστικό κορόιδο, ευχαριστώ για το γράμμα. Φεύγω αύριο και μόλις φτάσω εκεί θα προσπαθήσω να παντρευτώ μια Αμερικάνα το συντομότερο δυνατόν. Θα φροντίσω να κάνω πολλά Αμερικανάκια. Με αγάπη, ο εγγονός σου"».
Εκτός Ελέγχου του Τζ. Γκ. Μπάλαρντ Εκδόσεις Άγρα
Ναι, τα αστυνομικά συνήθως δεν είναι καλή λογοτεχνία. Αυτό εδώ όμως δεν είναι το αστυνομικό που έχεις συνηθίσει. Η υπόθεση έχει ως εξής: Σε μια περιφραγμένη κοινότητα πλουσίων στην Αγγλία γίνεται το 1988 ένα φονικό. Όλοι οι ενήλικες βρίσκονται βάναυσα δολοφονημένοι, και όλα τα παιδιά έχουν εξαφανιστεί. Εμείς διαβάζουμε τις σημειώσεις του ιατροδικαστή που προσπαθεί να διαλευκάνει ποιος και κυρίως γιατί βρίσκεται πίσω από το στυγερό έγκλημα. Μόλις 136 σελιδούλες, που διαβάζονται με κομμένη την ανάσα. Το βιβλίο είναι εξαντλημένο, το βρίσκεις όμως στο Metabook.
Ο Τσάρος της αγάπης και της τέκνο του Άντονι Μάρα Εκδόσεις Ίκαρος
Το τέλειο υβρίδιο μεταξύ διηγημάτων και μυθιστορήματος, το δεύτερο βιβλίο του Άντονι Μάρα (του υπέροχου Αστερισμού Ζωτικών Φαινομένων, για το οποίο σου τα έχουμε πει αναλυτικά εδώ) αποτελείται από οκτώ ξεχωριστές ιστορίες χαρακτήρων που τελικά συνδέονται μεταξύ τους, σαν να βλέπεις σπονδυλωτή ταινία. Ξεκινά από την σταλινική Σοβιετική Ένωση και φτάνει στο σήμερα της Ρωσίας, μέσα από ιδέες και αντικείμενα που περνούν από τη μια ιστορία στην άλλη, για να μιλήσει για την μνήμη και την μάταιη προσπάθειά μας να σβήσουμε την Ιστορία, αλλά και για την προσαρμοστικότητα της ανθρώπινης φύσης που μας βοηθά να επιβιώσουμε κάθε είδους παραλογισμούς.