Διαβάσαμε την Κατάρα της Λίσι, του Λούκα Ντ' Αντρέα

Όλη η ζωή του ένας παραπονιάρης μύθος τυλιγμένος / στου νου του την ανέμη και στου ονείρου την απόχη / κι αυτός στ’ άλογο με τα όπλα του στο στήθος φορτωμένος / περνάει κι όλοι γιουχάρουν "Δον Κιχώτη" (Sadahzinia):
Όταν έχω πήξει από το “σοβαρό” διάβασμα κι όταν οι υπόλοιπες υποχρεώσεις με πνίγουν, διαλέγω ένα γρήγορο ανάγνωσμα, που δεν θα είναι πιθανόν καλλιτεχνικό αριστούργημα αλλά θα απορροφήσει τους κραδασμούς της ζωής.

Αυτό ζητάει η καρδιά του ν’ αλαφρώσει. / Να φέρει ανάσκελα το κόσμο από τη βάση (Sadahzinia):

“Χειμώνας, 1947. Η Μαρλέν έχει παντρευτεί τον Χερ Βίγκαναρ, τον άνθρωπο που φοβούνται όλοι στο Νότιο Τιρόλο, για να ξεφύγει από τη μίζερη ζωή της. Τώρα όμως κάτι έχει αλλάξει και δεν μπορεί να υποκρίνεται ότι δεν έχει συμβεί τίποτα. Ξέρει ότι ο άντρας της δε θα συγχωρήσει την προδοσία της αλλά αποφασίζει να το σκάσει αφού αρπάξει τον πολύτιμο θησαυρό του, κάτι που ξεπερνά την όποια χρηματική αξία. Όταν όμως έχει ένα ατύχημα στην προσπάθειά της να περάσει τα σύνορα, τη σώζει ο Ζίμον Κέλερ, ένας ορεσίβιος που ζει σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα. Στο μεταξύ ο Χερ Βίγκαναρ, εξοργισμένος και αντιμέτωπος με μια εγκληματική οργάνωση, το Καρτέλ, έχει εξαπολύσει κυνήγι εναντίον της, ενώ και ένας πληρωμένος δολοφόνος είναι στα ίχνη της, αποφασισμένος να ολοκληρώσει την αποστολή του. Πολύ σύντομα η Μαρλέν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ποια είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή της: ο άντρας της, ο εκτελεστής, ο Ζίμον Κέλερ ή... η Λίσι.”

Με λίγα λόγια η υπόθεση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Το βιβλίο μυρίζει θριλεράκι με την ωμή του βία και σελίδες δράσης, μυρίζει κυνηγητό και suspense, μυρίζει τεταμένες σκηνές και γρήγορα επεισόδια.

Απ’ τη μια μεριά, ο Robert Wegener από μικρό παιδί μέσα στον πόλεμο έγινε αδίστακτα και αριβιστικά μεγάλος και τρανός μαφιόζος. Κι απ’ την άλλη η γυναίκα του Marlene, που κλέβει τα ζαφείρια του κι εξαφανίζεται. Σε δυστύχημα πέφτει σε χαντάκι απ’ όπου τη μαζεύει ένας ορεσίβιος αγροκτηματίας, ο Simon Keller, που την περιποιείται στην απομονωμένη, χιονισμένη αγροικία του. Ο άντρας της έχει δώσει εντολή σε έναν πληρωμένο δολοφόνο να τη βρει και να την σκοτώσει…

Η εκδίκηση είναι ο μόνιμος μοχλός που κινεί τα νήματα και πυροδοτεί τη βία. Τόσο στο παρόν με τον πληρωμένο Άντρα Εμπιστοσύνης να ξαμολιέται πίσω από τη Marlene όσο και στο παρελθόν όταν ο Simon Keller σκότωσε τον πατέρα του, όταν αυτός είχε σκοτώσει την κόρη του Elisabeth (Lissy), κι έπειτα προχώρησε με μια ψυχολογική παρόρμηση στη θανάτωση πολλών άλλων. Έτσι, όλοι οι χαρακτήρες που παρελαύνουν μέσα στο μυθιστόρημα έχουν ισχυρά απωθημένα, τα οποία ξεσπούν με φόνους και μορφές εκδίκησης. Και μάλιστα ο D’ Andrea καταφέρνει όλοι να είναι αντιμέτωποι με κάποιον τρόπο μεταξύ τους: η Marlene μισεί τον Wegener λόγω της καταπίεσης του κι αυτός διώκει τη γυναίκα του, επειδή τον πρόδωσε, ο Simon θέλει αίμα, ενώ η Marlene κάποια στιγμή οσμίζεται τη φονική του φύση και επιχειρεί να τον σκοτώσει… για να μη βάλουμε σ’ αυτές τις δολοφονικές εξισώσεις τον Άνδρα Εμπιστοσύνης, το Καρτέλ και ποικίλους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Η ευφυής πένα του D’ Andrea φέρνει τους δυο μονομάχους σε μια μοιραία σύγκλιση, τον Zimon Keller και τον Άνδρα Εμπιστοσύνης. Η φονική κατάληξη απελευθερώνει γουρούνες, γυναίκες και δυνάμεις…

Η γη το παραμύθι λέει του ταξιδιώτη / (που `χε αγάπη την ωραία, την πριγκιπέσσα την κρυφή τη Δουλτσινέα) (Sadahzinia):
Δυνατό ανάγνωσμα. Θρίλερ, μυστήριο, ανατροπές, ατμόσφαιρα, ένταση, συγκίνηση, ωμότητα, πίστη, φωνές, φόνοι, ενοχές, παρελθόν, εκδίκηση, καχυποψία, όλα σε ένα δυναμικό crescendo που εκτινάσσει το τέλος στα ύψη.