της Ίριδος Κρητικού
Εάν δεν είδατε ακόμη την έκθεση έργων του Γιώργου Μπουζιάνη από τη συλλογή Βασίλη Βαλαμπού, σπεύστε όσο προλαβαίνετε (έως τις 5 Φεβρουαρίου) στο Κεντρικό Κτήριο του Μπουσείου Μπενάκη, απλά και μόνο γιατί διαφορετικά εσείς θα χάσετε: κατά την προσωπική μας άποψη -την οποία μοιράζονται εξ όσων γνωρίζουμε και πολλοί συνάδελφοι και φίλοι του χώρου- πρόκειται για μια από τις ωραιότερες, περιεκτικότερες, συγκινητικότερες και σπανιότερες συνευρέσεις έργων του ζωγράφου, που ευτύχησε να έχει στην κατοχή του ο Βασίλης Βαλαμπούς, και εμείς να θαυμάσουμε, ξανά και ξανά, από τις 16 Νοεμβρίου που η έκθεση άνοιξε τις πόρτες τις στο αθηναϊκό κοινό.
Στη μεγαλύτερη από το 1977 έκθεση συγκεντρωμένου έργου του Γιώργου Μπουζιάνη, οργανωμένη με φροντίδα και περισσή ευαισθησία από το Μουσείο Μπενάκη, παρουσιάζονται 70 λάδια, υδατογραφίες και σχέδια, αναδεικνύοντας έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα. Γιατί ο Μπουζιάνης, μετά από μια σύντομη θητεία στον ακαδημαϊσμό, το ρεαλισμό και τον ιμπρεσιονισμό, διαμόρφωσε ένα αναγνωρίσιμο προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα που τον κατέταξε στην ελληνική πρωτοπορία.
Εδώ και 27 χρόνια, ο Βασίλης Βαλαμπούς επιχειρεί ”να εντοπίσει τις δημιουργίες του Μπουζιάνη, διασπαρμένες σε κατόχους διαφόρων εθνικοτήτων, και να ανασυστήσει την ενότητα της κατακερματισμένης καλλιτεχνικής παραγωγής, συγκροτώντας σήμερα την πλουσιότερη ιδιωτική συλλογή του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου”.
Γεννημένος στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου του 1885, ο Γιώργος Μπουζιάνης σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τους Ροϊλό, Νικηφόρο Λύτρα, Βολανάκη και Γερανιώτη.
Το 1906-8, με υποτροφία του γιατρού Χαραμή, συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, κοντά στους καθηγητές Otto Seitz, Walter Thor Schildknecht. Από το 1911 έως το 1921, εγκατεστημένος στο Μόναχο, ζωγραφίζοντας πορτρέτα για να καλύψει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες και εξκθέτοντας στην Kunstverein, στην Kunstlergenossenschaft και στην αίθουσα τέχνης Anton Rithaler.
Από το 1924 έως το 1934, εγκατεστημένος στο Eichenau και για ένα διάστημα στο Παρίσι, συνεργάζεται με τον γκαλερίστα της Λειψίας Heinrich Barchfeld, ενώ επανειλημμένα παρουσιάζει έργα του στο Μόναχο και στο Βερολίνο, με κορύφωμα την ατομική του έκθεση στην Kunsthutte του Chemnitz.
Το 1934, ο Μπουζιάνης επιστρέφει στην Ελλάδα, αποδεχόμενος την πρόταση να διοριστεί καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Η υπόσχεση ωστόσο, αθετείται. Παραμένοντας στην Αθήνα, ο Μπουζιάνης γνωρίζει διαδοχικές απογοητεύσεις και οικονομικές στερήσεις, που εντείνονται την περίοδο του πολέμου και της Κατοχής.
Το 1949, οι κριτικοί υποδέχονται με ενθουσιασμό την πρώτη του μεγάλη ατομική έκθεση στον ”Παρνασσό” και ο Μπουζιάνης καθιερώνεται ως ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους. Ακολουθεί η διεθνής αναγνώριση με τη συμμετοχή του στην 25η Biennale της Βενετίας το 1950, και με τη διάκρισή του το 1956 με το πρώτο βραβείο Guggenheim. Πεθαίνει στις 23 Οκτωβρίου του 1959 στην Αθήνα.
Την έκθεση συνοδεύει ένας εξαιρετικός κατάλογος, τυπωμένος από τις Εκδόσεις Αδάμ, που περιλαμβάνει φωτογραφίες και βιβλιογραφική τεκμηρίωση των έργων, καθώς και κείμενα των Άγγελου Δεληβορριά, Βασίλη Ι. Βαλαμπού, Χρόνη Μπότσογλου και Σάνιας Παπά. Τη διοργάνωση της έκθεσης είχε η Μαρία Διαμάντη, ενώ τον σχεδιασμό έκανε ο Σταμάτης Ζάννος.
