Τα σημάδια ότι θα πέσεις σε σχέση αλληλεξάρτησης

Οι σχέσεις αλληλεξάρτησης είναι παντού γύρω μας. Στις λιγότερο επίπονες εκδοχές τους μπορεί να λέγονται και σχέσεις συμβιβασμού και να μην είναι αναγκαστικά τόσο άσχημες.

Οκέι, πλάκα κάνουμε, δεν υπάρχει σενάριο στο οποίο μια σχέση αλληλεξάρτησης να είναι καλή ψυχικά για ένα άτομο. Μόνο αν είσαι κάποιος μύκητας που έχει αναπτυχθεί για να συμβιώνει με ένα συγκεκριμένο λουλούδι, και αυτό γίνεται στην φύση για να εξασφαλιστεί η τροφή και η επιβίωση. Αν το βάλουμε σε ανθρώπινο πλαίσιο, πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες άνθρωπο να πιστεύει ότι είναι καλή ιδέα να εξαρτάσαι από κάποιον για τις βασικές σου ανάγκες;

Εντάξει, και αφού το εκλογικεύσαμε αρκετά (λες και χρειαζόταν), αυτά είναι μερικά σημάδια που δεν είχες σκεφτεί ότι μπορεί να προμηνύουν μια σχέση αλληλεξάρτησης στο μέλλον σου. Εμείς τα λέμε για να τα έχεις κατά νου, όχι για να σε φρικάρουμε.

Έμπλεξες με άτομο που είναι η “μαμά της παρέας”
Το “μαμά” είναι gender neutral σε αυτή την περίπτωση· και στις αντροπαρέες υπάρχει ο φίλος-μαμά. Και στην θεωρία είναι το πιο γλυκούλι άτομο για να μπλέξεις από την παρέα του. Φροντίζει τους πάντες, προσέχει, έχει ενσυναίσθηση... και δεν κάνει τίποτα άλλο. Και το απολαμβάνει. Πολλοί φίλοι-μαμάδες (ή άτομα στη φίλος-μαμά φάση τους) κρύβουν ένα μικρούλι σύμπλεγμα του Μεσσία από πίσω. Εναλλακτικά, είναι άτομα που μπορούν να πέσουν πολύ εύκολα θύματα εκμετάλλευσης. Και να το απολαμβάνουν. Ή να το καταπιέζουν. Διάλεξε τώρα εσύ με ποιο από τα παραπάνω θα ‘θελες να πρωτομπλέξεις.

Έμπλεξες με άτομο ακραία ιδεαλιστικό
Όπως και στην προηγούμενη παράγραφο, είναι πολύ καλό να αναφέρουμε εδώ ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν σημαίνουν και ότι έχεις να κάνεις με κακό άνθρωπο. Για την ακρίβεια, από τα “Πρόσεχε μην μπλέξεις με...” κείμενα που θα μπορούσαμε να γράψουμε, αυτό αφορά ίσως την λιγότερο δυνητικά ψυχοπαθή ομάδα. Πάμε τώρα στο ζουμί, γιατί το ζουμί είναι πικρό και ήθελε πρόλογο: Οι άνθρωποι με τα τρελά ιδεώδη, οι ακτιβιστές (οι κανονικοί, και ακόμα περισσότεροι εκείνοι του πληκτρολογίου) χρειάζονται και την ανάλογη αποδοχή για τα ιδεώδη τους – αλλιώς, γιατί είσαι καν μαζί τους; Αυτό σημαίνει ότι η σχέση σας, λίγο-πολύ, θα αποκτήσει δυναμική “Η Οσκαρούχα ηθοποιός και ο οπερατέρ σύντροφός της”. Αυτό, βέβαια, για κάποιους ανθρώπους μπορεί και να ακούγεται σαν ονειρεμένη σχέση, οπότε δεν κρίνουμε.

Έμπλεξες με άτομο που δεν παραδέχεται ποτέ ότι δεν είναι καλά
Χαμόγελο μέχρι τελικής πτώσεως. Μέχρι το χαμόγελο να χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθεί από το πρόσωπο, μπας και καταφέρεις να δεις από πίσω το άτομο που γούσταρες από την αρχή. Και αυτή είναι μια πολύ κουραστική σχέση αλληλεξάρτησης, επειδή εσύ θα καλείσαι να είσαι το συναισθηματικό στήριγμα ενός ατόμου που περιμένει να καταλάβεις πότε χρειάζεται συναισθηματικό στήριγμα – ή, ακόμα χειρότερα, που θα αρχίσει να θεωρεί κανονικότητα να είναι μόνιμα σε μια ασαφή ανάγκη για συναισθηματικό στήριγμα (και εσύ να είσαι οκέι με αυτό, δίνοντας και δίνοντας). Μόλις σου έρθει η πρώτη σκέψη “Εγώ εσένα μπορώ να σε φτιάξω”, πάει, γκρεμίστηκε, αντίο, βαρέστε τους συναγερμούς και πάρε τηλέφωνο έναν καλό φίλο να σε δέσει στο καλοριφέρ σαν νεογνό λυκάνθρωπο στην πρώτη του πανσέληνο.

Έμπλεξες με άτομο που έχει ανάγκη να το χρειάζονται
Εδώ έχουμε ίσως την χειρότερη περίπτωση. Επειδή αυτό το άτομο σίγουρα καταλαβαίνει ότι έχει αυτή την ανάγκη και εξακολουθεί να μην κάνει κάτι για αυτό. “Και πού είναι το κακό” σε ακούμε να ρωτάς, με ένα άτομο που του αρέσει να βοηθά. Το κακό είναι ότι τα άτομα που θα χωθούν να σε βοηθήσουν (είτε το θέλεις, είτε όχι) μπορούν να σου στερήσουν την ικανότητα να μάθεις πώς να βοηθάς τον εαυτό σου. Σαν μια μαμά – για να κάνουμε και κύκλο – που το παρακάνει. Μόνο που δεν είναι μαμά, είναι η ερωτική σου σχέση και υποτίθεται θα έπρεπε να σε ανεβάζει απλά με το να σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα. Όχι να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι χρειάζεσαι βοήθεια επειδή δεν μπορείς να τα καταφέρεις αλλιώς.