Υπέρ και κατά: Διακοπές σαν τουρίστας ή σαν ντόπιος;

Να κάνεις τουρισμό και να βλέπεις αξιοθέατα, ή να λιώνεις στις παραλίες και τις ταβέρνες λες και είσαι στο χωριό σου; Εσύ τι προτιμάς;

Υπέρ και κατά: Διακοπές σαν τουρίστας ή σαν ντόπιος;

Υπάρχουν δύο τρόποι να διακοπάρει κανείς το καλοκαίρι: Ο τρόπος των τουριστών, που ξεκοκαλίζουν τον προορισμό τους τικάροντας σε μια νοερή λίστα αξιοθέατο το αξιοθέατο και γωνιά τη γωνιά, και ο τρόπος των ντόπιων, που λιώνουν ολημερίς στις παραλίες και τις ταβέρνες. Και οι δύο έχουν υπέρ και κατά, και η ετυμηγορία –σου το λέμε από τώρα να το ξέρεις– είναι το παν μέτρον άριστο των αρχαίων ημών, που ήταν σοφοί.

Διακοπές σαν τουρίστας

Τα υπέρ: Οι εναλλαγές που δεν θα σε αφήσουν να βαρεθείς στιγμή. Η δυνατότητα να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, μαθαίνοντας καινούρια πράγματα στα μουσεία και τα αξιοθέατα του μέρους που επισκέπτεσαι. Τα νέα ερεθίσματα που έχει ανάγκη ο εγκέφαλός σου για να βγει από τη ρουτίνα. Το ότι θα γυρίσεις ξέροντας τα πάντα για τον προορισμό σου, και θα μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις αυτή τη γνώση στις επόμενες φουρνιές επισκεπτών –ή, για να το πούμε αλλιώς, θα ακούγεσαι κουλ στις παρέες σου. Η πιθανότητα καριέρας ταξιδιωτικού συντάκτη που ανοίγεται εμπρός σου (δεν έχει καλά λεφτά, έχει όμως μερικά δωρεάν ταξίδια).

Τα κατά: Η κούραση που συνεπάγεται το να τρέχεις όλη μέρα από το ένα αξιοθέατο στο άλλο. Ο κίνδυνος να χαωθείς, να ζαλιστείς, να μπερδέψεις πράγματα μεταξύ τους, και να μην θυμάσαι τελικά τι ήταν τι μια εβδομάδα μετά την επιστροφή σου. Τα έξτρα λεφτά που θα ξοδέψεις. Κάποια μέτρια φαγητά που θα φας επειδή μες στην κούραση και την παραζάλη έπιασες το πρώτο τραπέζι που βρέθηκε μπροστά σου –κι αυτό ήταν σε ταβέρνα-τουριστοπαγίδα απέναντι από το δημοφιλέστερο αξιοθέατο του νησιού. Η έλλειψη ξεκούρασης και χαλάρωσης στις διακοπές σου, η οποία προκαλεί το γνωστό συναίσθημα «χρειάζομαι άδεια για να συνέλθω από την άδεια».

Διακοπές σαν ντόπιος

Τα υπέρ: Η ξεκούραση και η χαλάρωση που περίμενες όλο τον χειμώνα. Η (σχετική) οικονομία που θα κάνεις, γιατί δεν είναι αυτοί καιροί για έξοδα. Τα ξενύχτια και οι ανατολές του ήλιου που θα δεις χορεύοντας, επειδή δεν θα είσαι πτώμα από το τρεχιό όλης της ημέρας να πας για ύπνο στις 11 όπως οι τουρίστες. Η αποσύνδεση από τους ρυθμούς της καθημερινότητας, που θα σου επιτρέψει για λίγες μέρες τον χρόνο να μην κυνηγάς την ουρά σου. Τα βιβλία που θα διαβάσεις αραχτός/η στην παραλία. Η αίσθηση πολυτέλειας που έχει το να χαζεύεις τη ζωή να κυλά αργά, τσουγκρίζοντας ουζάκια πλάι στο κύμα.

Τα κατά: Το να γυρίσεις πίσω μην ξέροντας το παραμικρό για τον προορισμό σου. Τα λεφτά που θα ξοδέψεις για πράγματα που θα μπορούσες κάλλιστα να έχεις κάνει και στην Αθήνα –χωρίς να πληρώσεις ακτοπλοϊκά και διαμονές. Η πλήξη που μπορεί να σε βρει ακόμα και στις διακοπές σου. Η έλλειψη ερεθισμάτων, που δημιουργεί σε κάποιους ανθρώπους εκνευρισμό εξαιτίας της «πείνας» του εγκεφάλου, σε αντιστοιχία με την κανονική πείνα. Αυτό που λέει η νεολαία fomo, και είναι η ανησυχία ότι κάτι χάνεις προκειμένου να ξεκουραστείς. Οι έξτρα θερμίδες από όλο αυτό το φαγητό και το ποτό, που δεν θα κάψεις περπατώντας.




Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v