Είναι κανών των ανικάνων τον ικανόν να κάνουν νάνον

Η μόνη σίγουρη οδός παραγωγής ευπόρων είν’ να τρελάνουν τους φτωχούς με δυσβαστάκτων φόρων. Διότι για νά βγει ο φτωχός απ’ τον κλοιόν ετούτον, θα προσπαθήσει σύντομα να αποκτήσει πλούτον.

Με βάφτισαν Χρύσανθο. Όταν όμως ήμασταν παιδιά πήγαμε με την παρέα μου σε μια επιθεώρηση. Σε μια σκηνή ο Ορέστης Μακρής που νόμιζε από το πολύ μεθύσι ότι ήταν υπνωτισμένος, έδωσε εντολή να πέσει η αυλαία με τη βοήθεια ενός μέντιουμ. Είπε λοιπόν “διά της ζωοποιού δυνάμεως του μέντι να κλείσει η κουρτίνα”. Αυτό φάνηκε πολύ αστείο σε κάποιο φίλο μου που από την ημέρα εκείνη αποφάσισε να με βαφτίσει Μέντη. Και ομολογώ ότι μου άρεσε. Όσο για το Μποστ, ήταν μια τυχαία υπογραφή, που έπιασε. Μετά έγινε κι ο Λογοθέτης Λογό, ο Κυριακόπουλος Κυρ, κι εμένα πολλοί με νομίζουν ξένο. Λένε μάλιστα και την γυναίκα μου κυρία Μποστ.

Αφού τελείωσα το γυμνάσιο πήγα κι έδωσα εξετάσεις στη σχολή Καλών Τεχνών. Άσχετα αν δεν τελείωσα. Διότι βαρέθηκα το συνεχές σχεδίασμα των αγαλμάτων. Εγώ μπαίνοντας στη σχολή είχα την εντύπωση ότι θα μου δώσουν χρώματα, πινέλα και θα αρχίσω να ζωγραφίζω. Αλλά ένα χρόνο συνέχεια στο προκαταρκτικό δεν μπορούσα να το ανεχτώ. Μετά τα παράτησα, πήγα στο ναυτικό κι όταν γύρισα από εκεί ήμουν πλέον ένας αυτοδίδακτος ζωγράφος που έψαχνε δουλειά σε περιοδικά κι εφημερίδες.

Αφού δούλεψα καμιά δεκαετία ως σκιτσογράφος, κι έγινα και πολιτικός γελοιογράφος, κάποτε αποφάσισα να σταματήσω και να το ρίξω στη ζωγραφική, ανοίγοντας ένα μαγαζί. Κι επειδή στη ζωή μου ποτέ δεν είχε ευχέρεια οικονομική, αποφάσισα να γίνω πλούσιος.

Σκέφτηκα ότι όλοι όσοι ζούνε σήμερα κι έχουνε κάποια ευχέρεια, δεν είναι σκιτσογράφοι. Κάνουν κι άλλες δουλειές, κάνουν εμπόριο ας πούμε. Λέω ας δοκιμάσω κι εγώ το εμπόριο, και τελικώς, κάνοντας το εμπόριο, απέκτησα ευχέρεια οικονομική, και έτσι μπορώ και κάνω τη ζωγραφική με ηρεμία, και γράφω και θεατρικά έργα. Και τα δύο τα αγαπάω, και τη ζωγραφική και το γράψιμο. Αν μου αναθέσετε θεατρικό έργο θα παρατήσω τη ζωγραφική, και θα πω τώρα θα κάνω θεατρικό έργο. Και θα το έχετε έτοιμο σε δύο μήνες.

Ξέρω καλά ελληνικά. Απλώς μερικές φορές, όταν βιάζομαι να γράψω μια φράση για να τη θυμάμαι, γράφω το και κε ή δεν βάζω τα δύο σίγμα ή τα δύο λάμδα. Μια δική μου, φωνητική ας πούμε, γραφή».

Η ανορθογραφία δίνει μια διέξοδο να πεις πολλά πράγματα. Ιδίως επί Χούντας, μπορούσα να πω πολλά με την ανορθογραφία, με τους υπαινιγμούς που είχε η λέξη, και περνούσαν ορισμένα μηνύματα τα οποία τα δεχόταν ο κόσμος. Βέβαια έφτασε κάποια στιγμή σε αδιέξοδο, γιατί τελείωσαν οι λέξεις, τις εκμεταλλεύτηκα όλες.

Τα έργα μου και αρέσουν, και είναι εύληπτα –δεν είναι εγκεφαλικά. Έχουν όλα το στοιχείο του χιούμορ. Δε μου πάει και το σοβαρό, δηλαδή θέλοντας και μη βγαίνει έγχρωμη γελοιογραφία. Κάνω έντεχνη λαϊκή ζωγραφική, δεν μπορώ λοιπόν να έχω ορθογραφημένο το κείμενο. Υποτίθεται το έχει φτιάξει άνθρωπος ο οποίος δεν έχει στοιχεία από τέχνη, και εκφράζει τον εαυτό του. Βάζει πάνω τη λεζάντα, όπως θα το έκανε ο Θεόφιλος για να εξηγήσει το θέμα του.

Πολλές φορές βλέπω παλιά σκίτσα μου να πωλούνται στα παλαιοπωλεία και με πιάνει η καρδιά μου. Τα πουλάνε 80.000 και 100.000 δραχμές. Τότε που τα έφτιαχνα εγώ πουλιόντουσαν 50 με 100 δραχμές.

Θα αναρωτηθούν πολλοί τι χρειάζεται ένας γελοιογράφος και μάλιστα ανορθόγραφος στη Βουλή. Πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να είναι ανορθόγραφος και να γράφει καλά, παρά να γράφει με καλλιέπεια και να κάνει κακά!

Δεν έκανα ποτέ τον ήρωα. Μου έδωσαν ένα χαρτί και έγραψα πως είμαι εθνικόφρων. Υπάρχουν τόσοι ήρωες, δεν είναι απαραίτητο να γίνει ήρωας ο Μποστ! Έπειτα βέβαια ήρθαν στο σπίτι μου και μου το ξεσήκωσαν – εθνικόφρονα ανθρώπου!.

Αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις του στον Δημήτρη Γκιώνη στην Ελευθεροτυπία, στον Άρη Σκιαδόπουλο για την εκπομπή Νυχτερινός Επισκέπτης, και στο Καλλιτεχνικό Καφενείο της ΕΡΤ.