Είδαμε το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» στο ΠΛΥΦΑ

Η ομάδα Loxodox μετά την «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο στο House οf Smiths, επεκτείνει την έρευνά της πάνω στα κλασικά έργα, παρουσιάζοντας το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Γραμμένη μεταξύ 1595 και 1596, πρόκειται ίσως για την πιο σπουδαία κωμωδία του σύγχρονου θεάτρου, ενώ παράλληλα είναι το έργο του Σαίξπηρ που έχει παιχτεί τις περισσότερες φορές.  Έργο αφιερωμένο στην πιο μεγάλη μέρα του χρόνου, στις προλήψεις, δεισιδαιμονίες, ξόρκια, θρύλους και μάγια που ζούσαν και ζουν ακόμα στα λαϊκά στρώματα, τη νύχτα αυτή, στο καλοκαιρινό Ηλιοστάσιο, υπολείμματα από παμπάλαια όργια και τελετές καθαρμού, όπως οι φωτιές του “Άη Γιάννη του Ριγανά” ή του λοτροπιού, ο κλήδονας κλπ.

Το έργο

Η κωμική ιστορία διαδραματίζεται στην Αθήνα όπως την οραματίστηκε ο συγγραφέας.

Ο ποιητής-θεατρικός συγγραφέας, ήταν ο ίδιος, μέλος του θιάσου. Επομένως, στο ενδιαφέρον θέμα του, προσθέτει και μια οργάνωση παράστασης που, οι πρόβες της, δημιουργούν κωμικές παρεξηγήσεις στην βασική πλοκή του έργου, έτσι εντάσσεται η σκηνή με τα μαστόρια στο δάσος και ο πραγματικός κόσμος της Αθήνας συμπλέει με τον ονειρικό κόσμο του δάσους, ο ορατός κόσμος των νέων ανθρώπων-που ο έρωτας γεμίζει όλη την ύπαρξή τους- με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων και των ξωτικών.

Λίγο πριν γίνουν οι γάμοι του Θησέα και της Ιππολύτης, η Ερμία αρνείται την επιθυμία του πατέρα της να παντρευτεί τον Δημήτριο, γιατί ο αγαπημένος της είναι ο Λύσανδρος. Οι δυο τους αποφασίζουν να το σκάσουν τη νύχτα στο δάσος. Η καλύτερη φίλη της Ερμίας, η Ελένη, μαρτυράει το μυστικό στον Δημήτριο και τους ακολουθούν. Στο δάσος καταφθάνουν ο Βασιλιάς των Ξωτικών, ο Όμπερον, η βασίλισσα Τιτάνια, οι νεράιδες και το ξωτικό, ο σκανδαλιάρης Πουκ. Στο απίστευτο γαϊτανάκι που ακολουθεί προστίθεται και η ομάδα μαστόρων που ετοιμάζουν μια παράσταση – δώρο για τον γάμο του Θησέα και της Ιππολύτης και κάνουν την πρόβα τους, το βράδυ μέσα στο δάσος. Η κατάσταση περιπλέκεται και πάνω στη δέση της πλοκής επέρχεται η λύση από τα ίδια τα ξωτικά. Στο τέλος παντρεύονται όλοι αυτόν που αγαπάνε και δίνεται στο γαμήλιο γλέντι μια παράσταση από τα μαστόρια (θέατρο εν θεάτρω).

Η Παράσταση

Από την αρχή οι ηθοποιοί ανιχνεύουν την κίνησή τους πίσω από ένα παραβάν. Είναι οι ήρωες, αλλά και τα ξωτικά, οι σκιές, που ζητούν οντότητα, τα ένστικτα, που απελευθερώνονται μέσα στη νύχτα και η δικαίωσή τους.

Ο Δημήτρης (Σταύρος Καστρινάκης) αγαπά την Ερμία (Μπέτυ Σαράντη), που αγαπιέται με τον Λύσανδρο (Γιάννης Μπάτσης), ενώ τον Δημήτρη αγαπά η Ελένη (Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου). Αφού η αληθινή αγάπη ποτέ δεν ευτυχεί, ας ακολουθήσουμε τα βάσανά της μέσα στην παράσταση.

Την κίνηση όλων επιμελήθηκε η Αγγελική Τσούπρα και είναι συγκλονιστική ακόμα και στις αλλαγές που κάνουν οι ηθοποιοί, καθώς ερμηνεύουν δεύτερους ρόλους ξωτικού ή μάστορα (Μπρίκης, Βελόνης, Σουραύλης, Σφήνας, Πάτος). Υπάρχει ρυθμός και ο χρόνος είναι μετρημένος για τις αλλαγές και την μεταμόρφωση επί σκηνής. Τα μαστόρια Νάσος Κρέτσης στον ρόλο του Πάτου και Μηνάς Πασπαλάς στο ρόλο του Σφήνα έχουν κωμικές σκηνές που αλαφραίνουν το αδιέξοδο του έρωτα. Όλοι έχουν μελετημένη κίνηση, με έμφαση στον Πουκ (Δήμητρα Κολοκυθά) που παρεισφρέει σε πολλές σκηνές υπογραμμίζοντάς τες με την αυθεντικότητά του. Χαρούμενος, σκερτσόζος, πονηρός, πειραχτήρι, αυθεντικός. Αέρινη και η νεράιδα Κατερίνα Κωνσταντίνου.

Το δίδυμο Θησέα (Βασίλης Σταματάκης) – Ιππολύτη (Δήμητρα Σπανούλη) στον ορατό κόσμο είναι αντίστοιχο με το δίδυμο  Όμπερον (Βασίλης Σταματάκης) – Τιτάνια (Δήμητρα Σπανούλη) στον ομιχλώδη κόσμο των ενστίκτων και των παθών, εκεί που βρίσκεται το απόλυτο, λαγαρό ένστικτο. Ακόμα και ο Όμπερον  με την Ιππολύτη μαλώνουν για το ποιος είναι ο ισχυρός στη σχέση, ποιος έχει την κυριότητα. Ελαφρώς το ίδιο υπαινίσσεται ο συγγραφέας και για τον Θησέα και την Ιππολύτη.

Πρέπει να αναφερθεί ειδικά η μουσική της Στέλλας Γαδέδη που ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής, και διατρέχει ουσιαστικά την παράσταση. Μουσικοί επί σκηνής η Κατερίνα Κωνσταντίνου (φλάουτο), ο Νάσος Κρέτσης, ο Μηνάς Πασπαλάς (κιθάρα) και ο Νάσος Κρέτσης (κιθάρα, βιολί, νταούλι). Ερμηνεύουν τον ρόλο τους και τη μουσική.

Ευφυής η σκηνογραφία με την ιδέα του μουσαμά με τις σκιές της Μαρίζας Θεοφυλακτοπούλου, κατάλληλοι οι φωτισμοί του Θωμά Οικονομάκου και καλαίσθητα και ποικιλόχρωμα τα κοστούμια της Μαρίζας Θεοφυλακτοπούλου και της  Ισμήνης Ασημάκη.

Στο καλοδουλεμένο ονειρόδραμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ από την ομάδα Loxodox, αναρωτιέται κανείς αν τελικά όλα αυτά που έγιναν στο δάσος  συνέβησαν πραγματικά ή ήταν αποκυήματα ενός ονείρου ή μιας φαντασίας.  Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με το ζήτημα της πίστης στο αδύνατο, την αρμονική νομοτέλεια της φύσης, την ποίηση και τον κόσμο της καθημερινότητας, γεμίζοντας όνειρα και έρωτα την ζωή ανθρώπων.

Μια παράσταση που αξίζει να δουν μικροί και μεγάλοι.

Ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας:  Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Σκηνοθεσία: Αλκίνοος Δωρής

Μετάφραση : Διονύσης Καψάλης

Κίνηση: Αγγελική Τσούπρα

Μουσική: Στέλλα Γαδέδη

Σκηνογραφία: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου

Φωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος

Ενδυματολογία: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Ισμήνη Ασημάκη

Ζωγραφιά αφίσας: Ισμήνη Ασημάκη

Διανομή 

Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου: Ελένη, Μπρίκης

Σταύρος Καστρινάκης: Δημήτριος, Βελόνης

Δήμητρα Κολοκυθά: Πουκ

Νάσος Κρέτσης: Πάτος

Κατερίνα Κωνσταντίνου: Νεράϊδα

Γιάννης Μπάτσης: Λύσανδρος, Σουραύλης

Μηνάς Πασπαλάς: Αιγέας, Σφήνας

Μπέτυ Σαράντη: Ερμία, Αλφάδης

Δήμητρα Σπανούλη: Ιππολύτη, Τιτάνια

Βασίλης Σταματάκης: Θησέας, Όμπερον

Μουσικοί επί σκηνής: Κατερίνα Κωνσταντίνου (φλάουτο), Νάσος Κρέτσης, Μηνάς Πασπαλάς (κιθάρα), Νάσος Κρέτσης (κιθάρα, βιολί, νταούλι)