Καθώς το φθινόπωρο στρώνει τα χρυσοκόκκινα χαλιά του στις άκρες των δρόμων, σχεδιάζουμε στον χάρτη τις ωραιότερες πηλιορείτικες διαδρομές.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ναι ναι, ξέρουμε: Το Πήλιο δεν έχει εποχή, η ομορφιά του είναι παντός καιρού, κι αυτό είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό κλισέ για τα ελληνικά δεδομένα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο ήλιος του φθινοπώρου που κάνει τα παχιά χρυσαφένια στρώματα φύλλων να λαμπυρίζουν, τονίζει κι άλλο αυτή την παντός καιρού ομορφιά και μας βάζει σε πειρασμό για μια ακόμα πηλιορείτικη εκδρομή –αυτή την φορά, με τη μορφή μερικών μίνι road trip στις ωραιότερες οδηγικές διαδρομές του.
Η κλασική: Από την Πορταριά στη Ζαγορά
Το όνομα της Πορταριάς σημαίνει… αυτό που φαντάζεσαι, την είσοδο στον μαγικό κόσμο του Πηλίου. Αυτό της Ζαγοράς είναι σλάβικο, και σημαίνει «πίσω απ’ το βουνό». Η διαδρομή που τις ενώνει μεταξύ τους διασχίζει τη ραχοκοκαλιά του βουνού, σε 31 χορταστικά χιλιόμετρα, τα οποία χάρη στις αλλεπάλληλες στροφές για τις οποίες φημίζεται το Πήλιο θα σου πάρει κοντά μία ώρα για να τα διασχίσεις, αν το κάνεις μονοκοπανιά. Εμείς βέβαια λέμε ότι αξίζει να βάλεις στο πρόγραμμα και μερικές στάσεις, αν μη τι άλλο στα Χάνια, στη μέση σχεδόν της διαδρομής, και στη Γαλανόπετρα για να δεις τους μικρούς γραφικούς καταρράκτες. Ολόκληρη η διαδρομή στον χάρτη, εδώ.
Η δυτική: Από τον Άγιο Λαυρέντιο στις Μηλιές
Κι αυτή περίπου μία ώρα, αν την κάνεις χωρίς στάσεις, ή 30 φιδίσια χιλιόμετρα αν προτιμάς. Δεν θα την κάνεις όμως έτσι, γιατί περνά από μερικά από τα ομορφότερα χωριά του Πηλίου, που αποκλείεται να μην σε βάλουν στον πειρασμό να σταματήσεις για έναν αχνιστό ελληνικό στη σκιά των πλατανιών τους, και μια βόλτα στα πλακόστρωτα δρομάκια τους. Αν χρειάζεσαι συστάσεις, εμείς λέμε οπωσδήποτε να βάλεις στο πρόγραμμα τους τρεις… αγίους (Άγιο Λαυρέντιο, Άγιο Βλάση και Άγιο Γεώργιο Νηλείας) και μετά να κάνεις άλλες δύο στάσεις στις Πινακάτες και τη Βυζίτσα με τα φανταστικά αρχοντικά της, πριν καταλήξεις στις Μηλιές για φαγητό. Μικρή παράκαμψη ανάμεσα στις Πινακάτες και τη Βυζίτσα, αν έχεις έξτρα χρόνο, αξίζει και ο Καταρράκτης στο Καταφίδι. Ολόκληρη η διαδρομή στο Google Maps εδώ. 
Η θαλασσινή: Από τον Βόλο στην Άφυσσο
Κι επειδή ωραίο το βουνό, αλλά κάποιοι ανάμεσά μας δεν απαρνούνται την θάλασσα ούτε το φθινόπωρο, έχουμε και παραθαλάσσια επιλογή γιατί κανέναν δεν αφήνουμε παραπονεμένο εδώ. Ξεκινώντας από τον Βόλο, που λες, και αφού τραβήξετε κλήρο ποιος από την παρέα δεν θα έχει πιεί τσίπουρα, θα διασχίσετε 26 παραλιακά χιλιόμετρα ως την Άφυσσο, σταματώντας οπωσδήποτε για καφεδάκι στα Κάτω Λεχώνια, και για μια παραθαλάσσια περαντζάδα στην Κάτω Γατζέα, πριν συνεχίσετε προς την Άφυσσο και τα ψαροταβερνάκια της που είναι ό,τι πρέπει για να πιάσετε τραπέζι για μεσημεριανό πλάι στο κύμα αν πετύχετε φθινοπωρινή λιακάδα. Ολόκληρη η διαδρομή επί χάρτου, εδώ. Αν θέλεις μετά να συνεχίσεις κατά το βουνό, δεν έχεις παρά να οδηγήσεις ένα 20λεπτο ως τις Μηλιές, και να κάνεις την από πάνω διαδρομή… από την ανάποδη.
Η εκτός πεπατημένης: Από το Λεφόκαστρο στον Λαύκο
Όσο κινούμαστε προς τον νότο, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να έχεις ήδη βολτάρει στα χωριά από τα οποία περνά η διαδρομή, ή ακόμα και να τα έχεις ακουστά. Τόσο το καλύτερο, βέβαια, γιατί η νότια ραχοκοκαλιά του Πηλίου επιφυλάσσει συγκινήσεις, όχι μόνο με τις ομορφιές της, αλλά και με την ίδια την χαρά της ανακάλυψης. Η διαδρομή απλώνεται σε 27 χιλιόμετρα, ένα 45λεπτο συνολικά, και περιλαμβάνει χωριά διαμαντάκια, σαν τους Αφέτες, την Αργαλαστή, το Μετόχι και βέβαια τον ίδιο τον Λαύκο, για τον οποίο σου έχουμε ξαναμιλήσει. Αναλυτικά η διαδρομή με τις στάσεις της, εδώ. Οι θαλασσολάτρεις ανάμεσά μας, θα συνεχίσουν άλλο ένα 10λεπτο από τον Λαύκο ως την θαλασσινή Μηλίνα.
