του Νικόλα Γεωργιακώδη
Τις εγχειρήσεις όλοι τις φοβόμαστε. Σε αρκετές περιπτώσεις κρίνονται ζωτικής σημασίας και πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε, σε άλλες είναι προαιρετικές και έχουν σαν στόχο να μας διευκολύνουν στην καθημερινή μας ζωή. Απαραίτητη ή μη, μια εγχείρηση σίγουρα δεν είναι μία απλή διαδικασία που γίνεται χωρίς αντίκτυπο. Μπορεί ο οργανισμός μας να είναι ανθεκτικός και να ξεπεράσει το τραύμα (γιατί περί αυτού πρόκειται), αλλά μπορεί επίσης να παρουσιασθούν αρνητικές επιπλοκές για την υγεία μας. Ανεξαρτήτως με το πόσο ταλαντούχος είναι ο γιατρός, η χειρουργική επέμβαση είναι μια τραυματική εμπειρία με όλη την σημασία της φράσης. Αναγκάζει το σώμα να χάσει μεγάλες ποσότητες αίματος, και έχει ένα σωρό άλλες επιπλοκές που συνήθως ταλαιπωρούν τους ασθενείς για μήνες ή ακόμα και χρόνια μετά την εγχείρηση. Όσοι έχουν υποβληθεί σε οποιοδήποτε είδος επέμβασης θα το γνωρίζουν αυτό. Υπάρχουν ορισμένες εγχειρήσεις που κρίνονται αρκετά επικίνδυνες και μπορούν να αποφευχθούν. Μάθαμε τις σημαντικότερες, καθώς και τις εναλλακτικές που έχετε προκειμένου να τις γλιτώσετε. 
Υστερεκτομή
Ετυμολογικά ο όρος υστερεκτομή σημαίνει την αφαίρεση της μήτρας της γυναίκας. Ωστόσο, ανάλογα με την περίπτωση, συνδυάζεται συχνά με την αφαίρεση των σαλπίγγων, των ωοθηκών και του τραχήλου. Στη Μεγάλη Βρετανία 1 στις 6 γυναίκες έχουν υποστεί υστερεκτομή και έτσι γίνονται γύρω στις 100.000 υστερεκτομές το χρόνο. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρότερο. Σκοπός της επέμβασης που γίνεται είτε με μεγάλη τομή είτε λαπαροσκοπικά, είναι η θεραπεία της επίμονης κολπικής αιμορραγίας, καθώς και η απομάκρυνση των ινομυώμάτων, που μπορεί να προκαλούν μεγάλη απώλεια αίματος στην περίοδο ή πόνο χαμηλά στην κοιλιά. Με την αφαίρεση όμως και της μήτρας και των ωοθηκών, παύει η παραγωγή των οιστρογόνων και της τεστοστερόνης στις γυναίκες. Χωρίς αυτές τις 2 ορμόνες, οι κίνδυνοι για καρδιακή προσβολή και οστεοπόρωση αυξάνονται, ενώ παράλληλα μειώνεται κατακόρυφα η σεξουαλική επιθυμία και ευχαρίστηση. Γι'αυτούς τους λόγους η υστερεκτομή πρέπει να αποφεύγεται, εκτός και αν συντρέχει σοβαρός λόγος υγείας (π.χ καρκίνος στις ωοθήκες, στην μήτρα κτλ.)
Εναλλακτικές: Για τα ινομυώματα μήτρας, Ορμονική θεραπεία η φαρμακευτική αγωγή, ινομυωματεκτομή (λαπαροσκοπική ή υστεροσκοπική), μυόλυση ή εμβολισμός (ακτινολογική διαδικασία). Για την ενδομητρίωση, φαρμακευτική αγωγή μαζί με ορμονική θεραπεία, χειρουργική αφαίρεση των ενδομητριακών βλαβών ή ένας συνδυασμός φαρμακευτικής και χειρουργικής προσέγγισης.
Επισιοτομή (Περινεοτομή)
Χρησιμοποιείται ορισμένες φορές κατά τον τοκετό και πρόκειται για μια τομή που γίνεται με τοπική νάρκωση στην περιοχή του περινέου, μόλις ξεπροβάλλει το κεφαλάκι του μωρού, για να διευρυνθεί το άνοιγμα του κόλπου και να διευκολυνθεί η έξοδος του παιδιού. Σύγχρονες μελέτες δείχνουν όμως, ότι η επέμβαση στους μύες κάτω από τον κόλπο μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα επιλύει. Έντονος πόνος, ερεθισμός και ακράτεια, είναι ορισμένες από τις παρενέργειες της επώδυνης αυτής επέμβασης. Πολλές γυναίκες που δεν επιθυμούν επισιοτομή, συνήθως είναι υπέρμαχες ενός απόλυτα φυσιολογικού τοκετού. Αν φυσικά ο γιατρός κρίνει ότι είναι απαραίτητο να γίνει, τότε πρέπει να γίνει. Πολλοί γιατροί όμως, την χρησιμοποιούν αρκετές φορές χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος λόγος.
Εναλλακτικές: Πρωτού αποφασίσετε ποιος γιατρός θα σας ξεγεννήσει, μπορείτε να απευθυνθείτε σε γιατρό ή μαία που να υποστηρίζει το φυσιολογικό τοκετό. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε κάποιον γιατρό, υπάρχουν και οργανισμοί που υποστηρίζουν το φυσιολογικό τοκετό και που θα σας ενημερώσουν.
Εγχείρησεις στην μέση
Από την δεκαετία του 1980 οι εγχειρήσεις για τους πόνους στην μέση, αυξήθηκαν κατά 50% στις ανεπτυγμένες χώρες. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στην πρόοδο της ιατρικής όσον αφορά τις συγκεκριμένες εγχειρήσεις. Πλέον χρησιμοποιούνται ειδικά ενδοσκοπικά εργαλεία που διευκολύνουν αρκετά την όλη διαδικασία. Σε ένα 90% των περιπτώσεων, η λύση της εγχείρησης όντως οφελεί τον ασθενή. Αλλά σύμφωνα με επιστήμονες των Ηνωμένων Πολιτειών, η ανακούφισή αυτή είναι σε ορισμένες περιπτώσεις προσωρινή, απογοητεύοντας χιλιάδες ασθενείς ετησίως.
Εναλλακτικές: Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ειδικά παυσίπονα και φυσικά να ξεκινήσετε ειδική γυμναστική. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αιτίες που προκαλούν πόνους στην μέση είναι λιγότερο σοβαρές απ'ότι πιστεύουμε. Συνήθως έχουν να κάνουν με μυϊκούς πόνους που οφείλονται στην κακή στάση του σώματος και την απουσία επαρκούς άσκησης. Αν και αρκετά σοβαρός, αυτού του είδους ο πόνος υποχωρεί μέσα σε διάστημα 2 μηνών. Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, η βεβιασμένη απόφαση για εγχείρηση μέσα σε διάστημα λιγότερο του ενός μήνα δεν είναι σωστή και πρέπει να αποφεύγεται. Ορθοπαιδικοί λένε μάλιστα, ότι ακόμα και οι πόνοι που οφείλονται σε διόγκωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων, υποχωρούν στο 60% των περιπτώσεων εντός ενός έτους.
